II. BACKGROUND TO THE CRISISArgenti

II. BACKGROUND TO THE CRISIS
Argentina’s turbulent economic history. Argentina has a history of chronic
economic, monetary and political problems. After achieving independence from Spain in
a war that began in 1810, Argentina’s provinces fought among themselves for many
years, and no stable nationwide government existed until 1862. Until the late 1800s the
provinces and the national government often financed budget deficits by printing money.
The results were persistent inflation and low economic growth.
In the late 1800s and early 1900s, Argentina enjoyed rapid economic growth
founded on rising exports of beef and wheat to Europe, made possible by the new
technologies of railroads and refrigerator ships. During the 1930s, when important
trading partners discriminated against Argentine exports, Argentina responded by
beginning a switch to “import substitution”—a largely closed, self-sufficient economy,
with high tariffs and extensive government direction. The result was low growth and
frequent inflation. Inflation was typically in triple digits from 1975 onward.
Economic reforms of the 1990s. In 1989, Carlos Menem became president. After
some fumbling, he adopted a free-market approach that reduced the burden of
government by privatizing, deregulating, cutting some tax rates, and reforming the state.
The centerpiece of Menem’s policies was the Convertibility Law, which took effect on
April 1, 1991.2
It ended the hyperinflation by establishing a pegged exchange rate with
the U.S. dollar and backed money issued by the central bank substantially with dollars.
The exchange rate was initially 10,000 Argentine australes per dollar; on January 1, 1992
the peso replaced the austral at 1 peso = 10,000 australes = US$1.3
Inflation plummeted
from 2,314 percent a year in 1990 to 4 percent by 1994.
Argentina’s reforms were faster and deeper than any country of the time outside
the former communist bloc. Real GDP grew more than 10 percent a year in 1991 and
1992, before slowing to a more normal rate of slightly below 6 percent in 1993 and 1994.

Results (Thai) 1:

ii พื้นหลังวิกฤต
อาร์เจนตินาประวัติศาสตร์เศรษฐกิจปั่นป่วน อาร์เจนตินามีประวัติของปัญหาเรื้อรัง
เศรษฐกิจการเงินและการเมือง หลังจากที่บรรลุความเป็นอิสระจากสเปนใน
สงครามที่เริ่มต้นขึ้นใน 1810 จังหวัดของอาร์เจนตินาต่อสู้ระหว่างพวกเขาเองสำหรับปี
จำนวนมากและไม่มีรัฐบาลทั่วประเทศมีเสถียรภาพจนกระทั่ง 1862 จนกระทั่งช่วงปลายยุค 1800
จังหวัดและรัฐบาลแห่งชาติทุนมักจะขาดดุลงบประมาณโดยการพิมพ์เงิน ผล
เป็นอัตราเงินเฟ้อที่ถาวรและการเติบโตทางเศรษฐกิจต่ำ
ในช่วงปลายยุค 1800 และต้นปี 1900, อาร์เจนตินามีความสุข
เติบโตอย่างรวดเร็วทางเศรษฐกิจที่อยู่บนพื้นฐานของการส่งออกที่เพิ่มขึ้นของเนื้อวัวและข้าวสาลีไปยังยุโรป, ทำไปได้โดยใหม่
เทคโนโลยีของทางรถไฟและเรือตู้เย็น ในช่วงทศวรรษที่ 1930 เมื่อสำคัญ
คู่ค้ากีดกันการส่งออกอาร์เจนตินาอาร์เจนตินาตอบโดย
เริ่มเปลี่ยนไป "นำเข้าทดแทน"-ปิดส่วนใหญ่เศรษฐกิจพอเพียง
กับอัตราภาษีที่สูงและทิศทางของรัฐบาลอย่างกว้างขวาง ผลที่ตามมาคือการเจริญเติบโตที่ต่ำและอัตราเงินเฟ้อ
บ่อย อัตราเงินเฟ้อก็มักจะอยู่ในหลักสามจาก 1975 เป็นต้นไป
การปฏิรูปทางเศรษฐกิจของปี 1990 ในปี 1989,Carlos Menem กลายเป็นประธานาธิบดี หลังจาก
บางอึกอักเขานำวิธีการตลาดเสรีที่ลดภาระของรัฐบาล
โดยแปรรูป, deregulating ตัดอัตราภาษีบางส่วนและการปฏิรูปรัฐ
หัวใจของนโยบาย Menem ของกฎหมายสามารถเปลี่ยนแปลงซึ่งมีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 1 เมษายน
,
1991.2 มันจบ hyperinflation โดยการกำหนดอัตราแลกเปลี่ยนที่ตรึงไว้ด้วย
เราเงินดอลล่าและได้รับการสนับสนุนที่ออกโดยธนาคารกลางอย่างมีนัยสำคัญกับดอลลาร์
อัตราแลกเปลี่ยนเป็นคนแรกที่ 10,000 australes อาร์เจนตินาต่อดอลลาร์เมื่อ 1 มกราคม 1992 เปโซ
แทนที่ Austral วันที่ 1 เปโซ = 10,000 = australes เรา $ 1.3 อัตราเงินเฟ้อลดลง

จาก 2,314 เปอร์เซ็นต์ในปี 1990-4 ร้อยละ 1994
การปฏิรูปของอาร์เจนตินาเร็วและลึกกว่าประเทศของเวลานอก
พรรคคอมมิวนิสต์ในอดีต จริง GDP ขยายตัวกว่าร้อยละ 10 ต่อปีในปี 1991 และปี 1992
ก่อนที่จะชะลออัตราปกติมากขึ้นจากที่ต่ำกว่าเล็กน้อยร้อยละ 6 ในปี 1993 และปี 1994

Results (Thai) 2:

II. เบื้องหลังการเกิดวิกฤต
ประวัติเศรษฐกิจปั่นป่วนของอาร์เจนตินา อาร์เจนตินามีประวัติเรื้อรัง
ปัญหาทางเศรษฐกิจ ทางการเงิน และการเมือง หลังจากบรรลุอิสรภาพจากสเปนใน
สงครามที่เริ่มใน 1810 จังหวัดของอาร์เจนตินาสู้ระหว่างกันเองในหลาย
ปี และรัฐบาลทั่วประเทศไม่มั่นคงอยู่จนถึง 1862 จนเพราะสาย
จังหวัดและรัฐบาลแห่งชาติมักเงินขาดดุลงบประมาณ โดยเงินที่พิมพ์
ผลลัพธ์ได้แบบเงินเฟ้อและการเติบโตทางเศรษฐกิจต่ำ
ในเพราะช่วงปลายและช่วงภาพกลาย อาร์เจนติน่าเพลิดเพลินเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว
ก่อตั้งขึ้นในการส่งออกเพิ่มขึ้นของเนื้อและข้าวสาลีไปยังยุโรป ทำไป โดยใหม่
เทคโนโลยีของรถรางและเรือตู้เย็น ในระหว่างช่วงทศวรรษ 1930 เมื่อสำคัญ
คู่ค้า discriminated กับส่งออกอาร์เจนตินา อาร์เจนติน่าตอบโดย
เริ่มเปลี่ยนไป "ทดแทนการนำเข้า" — เศรษฐกิจเป็นส่วนใหญ่ปิด บาง,
กับภาษีศุลกากรสูงและทิศทางของรัฐบาลอย่างละเอียด ผลเจริญเติบโตต่ำ และ
ประจำอัตราเงินเฟ้อ อัตราเงินเฟ้อโดยทั่วไปอยู่ในตำแหน่งสามจากปี 1975 เป็นต้นไป
ปฏิรูปเศรษฐกิจของปี 1990 ในปี 1989 คาร์ลอส Menem เป็น ประธาน หลังจาก
บาง fumbling เขานำวิธีการตลาดฟรีที่ลดภาระของ
รัฐบาล ทาง privatizing, deregulating ตัดบางอัตราภาษี ปฏิรูปรัฐขึ้น
หัวใจสำคัญนโยบายของ Menem ถูกกฎหมาย Convertibility ที่เอาผลบน
1 เมษายน 1991.2
มันสิ้นสุดภาวะเงินเฟ้อยิ่งยวด โดยกำหนดอัตราแลกเปลี่ยนที่ pegged กับ
สหรัฐอเมริกา ดอลลาร์ และเงินสำรองที่ออก โดยธนาคารกลางมากกับดอลลาร์
อัตราแลกเปลี่ยนถูกราคาเริ่มต้น 10000 อาร์เจนตินา australes ต่อดอลลาร์ บน 1 มกราคม 1992
austral ที่ 1 เปโซ = 10000 australes แทนเปโซสหรัฐอเมริกา $1 = 3
อัตราเงินเฟ้อลดลง
จากร้อยละ 2,314 ต่อปีในปี 1990 4 เปอร์เซ็นต์โดย 1994
การปฏิรูปของอาร์เจนตินาได้เร็ว และลึกซึ้งกว่าประเทศใด ๆ ของเวลานอก
ค่ายคอมมิวนิสต์ในอดีต Real GDP เติบโตมากกว่าร้อยละ 10 ต่อปีในปีพ.ศ. 2534 และ
1992 ก่อนชะลออัตราเพิ่มปกติด้านล่างเล็กน้อย 6 เปอร์เซ็นต์ในปี 1993 และ 1994