A second hypothesis for limited rec

A second hypothesis for limited recent gains in CCS is that the best combination of genes for high CCS are already fixed within the highest CCS cultivars currently available. This explanation is plausible considering that heavy selection pressure for CCS has occurred within breeding programs based on a relatively small number of progenitor clones (Roach,1989), which have been further narrowed down through focused use of an even smaller number of key clones (Berding et al.,1998). If this hypothesis is correct, then moving to higher sucrose levels than these best cultivars currently available will only be possible if germplasm containing new favourable genes can be introduced from outside the current core breeding programs. DNA markers may help with this approach using approaches advocated by Tanksley and McCouch (1997). Efforts have already commenced in this area focusing on S. officinarum (Aitken et al.,2002). QTL studies in several species (Tanksley et al.,1996; Tanksley and McCouch, 1997) and sugarcane(Ming et al., 2002) indicate that genes conditioning high levels of quantitative traits may also be found in parental sources with inferior overall value. In sugarcane, there is evidence that S. spontaneum is a more valuable source of genetic variability, while S.officinarum variation has been mostly captured in modern breeding program parents (Janoo et al., 1999). This suggests that S. spontaneum should not be ruled out as a possible source of new genes contributing toward higher sucrose content, despite its low sucrose level compared with S. officinarum and modern varieties.

Results (Thai) 1:

สมมติฐานที่สองสำหรับกำไรล่าสุดจำกัดใน CCS จะว่า กันยีนสำหรับ CCS สูงแล้วคงที่ภายใน CCS พันธุ์สูงสุดอยู่ คำอธิบายนี้จะรับมือพิจารณาว่า แรงกดดันหนักเลือก CCS เกิดภายในพันธุ์โปรแกรมตามจำนวน progenitor โคลน (โรช 1989), ซึ่งถูกจำกัดต่อไปลงผ่านใช้โฟกัสของจำนวนคีย์โคลน (Berding et al., 1998) ที่ขนาดเล็กแม้แต่ ค่อนข้างเล็ก ถ้าสมมติฐานนี้ถูก ย้ายระดับซูโครสสูงกว่าพันธุ์ดีเหล่านี้มีอยู่ในปัจจุบันเท่านั้นจะสามารถนำ germplasm ประกอบด้วยยีนดีใหม่จากนอกหลักปัจจุบันโปรแกรมที่ใช้ทำพันธุ์ได้แล้ว เครื่องหมายดีเอ็นเออาจช่วยเหลือ ด้วยวิธีการนี้ใช้วิธี advocated โดย Tanksley และ McCouch (1997) ความพยายามได้แล้วเริ่มต้นในพื้นที่นี้เน้น S. officinarum (อะทิเค่นสเปนซ์ et al., 2002) ศึกษา QTL ในหลายชนิด (Tanksley et al., 1996 Tanksley และ McCouch, 1997) และอ้อย (หมิงและ al., 2002) ระบุว่า แหล่งโดยผู้ปกครองมีค่าน้อยโดยรวมอาจยังพบยีนปรับลักษณะเชิงปริมาณระดับสูง อ้อย มีหลักฐานว่า S. spontaneum เป็นแหล่งที่มีคุณค่ามากของความแปรผันทางพันธุกรรม ในขณะที่การเปลี่ยนแปลง S.officinarum ได้รับการบันทึกส่วนใหญ่ในครอบครัวโปรแกรมพันธุ์ที่ทันสมัย (Janoo et al., 1999) แนะนำว่า S. spontaneum ควรไม่สามารถปกครองออกเป็นแหล่งของยีนใหม่ที่สนับสนุนต่อเนื้อหาซูโครสสูงกว่า แม้ว่าระดับของซูโครสต่ำเมื่อเทียบกับ S. officinarum และพันธุ์ที่ทันสมัย

Results (Thai) 2:

สมมติฐานที่สองสำหรับการ จำกัด กำไรที่ผ่านมาใน CCS คือชุดที่ดีที่สุดของยีนสำหรับ CCS สูงได้รับการแก้ไขแล้วในที่สูงที่สุดพันธุ์ CCS มีอยู่ในปัจจุบัน คำอธิบายนี้จะเป็นไปได้พิจารณาว่าดันเลือกที่หนักสำหรับ CCS เกิดขึ้นภายในโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์ขึ้นอยู่กับจำนวนที่ค่อนข้างเล็กของโคลนรากเหง้า (แมลงสาบ, 1989) ซึ่งได้รับการลดลงต่อไปลงผ่านการใช้งานที่มุ่งเน้นของจำนวนที่แม้มีขนาดเล็กของโคลนที่สำคัญ (Berding et al., 1998) ถ้าสมมติฐานนี้ถูกต้องแล้วย้ายไปอยู่ในระดับที่สูงกว่าน้ำตาลซูโครสสายพันธุ์ที่ดีที่สุดเหล่านี้มีอยู่ในปัจจุบันจะเป็นไปได้ถ้าเชื้อพันธุกรรมที่มียีนใหม่ที่ดีสามารถนำมาจากข้างนอกโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์หลักในปัจจุบัน เครื่องหมายดีเอ็นเออาจช่วยด้วยวิธีนี้ใช้วิธีการสนับสนุนโดย Tanksley และ McCouch (1997) ความพยายามที่ได้เริ่มแล้วในพื้นที่นี้มุ่งเน้นไปที่เอส officinarum (เอตเคน et al., 2002) การศึกษา QTL ในหลายสายพันธุ์ (Tanksley et al, 1996;. Tanksley และ McCouch 1997) (. หมิง, et al, 2002) และอ้อยระบุว่ายีนในระดับสูงเครื่องของลักษณะเชิงปริมาณยังอาจพบได้ในแหล่งที่มาของผู้ปกครองที่มีมูลค่าโดยรวมด้อยกว่า ในอ้อยมีหลักฐานว่าเอส spontaneum เป็นแหล่งที่มีคุณค่ามากขึ้นความแปรปรวนทางพันธุกรรมในขณะที่รูปแบบ S.officinarum ได้รับการบันทึกส่วนใหญ่ในโครงการปรับปรุงพันธุ์พ่อแม่ที่ทันสมัย​​ (Janoo et al., 1999) นี้แสดงให้เห็นว่าเอส spontaneum ไม่ควรปกครองออกเป็นแหล่งที่มาของยีนใหม่ที่เอื้อต่อเนื้อหาน้ำตาลที่สูงขึ้นแม้จะมีระดับน้ำตาลต่ำเมื่อเทียบกับ officinarum เอสและพันธุ์ที่ทันสมัย

Results (Thai) 3:

สมมติฐานที่สองจำกัดกำไรล่าสุดใน CCS คือการผสมผสานที่ดีที่สุดของยีนสำหรับซีซีสูงได้รับการแก้ไขแล้วใน CCS พันธุ์สูงที่สุดในปัจจุบัน คำอธิบายนี้จะเลือกพิจารณาที่ความดันหนัก CCS เกิดขึ้นภายในพันธุ์โปรแกรมขึ้นอยู่กับจำนวนที่ค่อนข้างเล็กของโคลนต้นตระกูล ( แมลงสาบ , 1989 )ซึ่งได้เพิ่มเติมแคบลงโดยเน้นการใช้จำนวนขนาดเล็กของโคลนกุญแจ ( berding et al . , 1998 ) ถ้าสมมติฐานนี้ถูกต้อง ก็ย้ายไปยังระดับที่สูงขึ้นโดยกว่าเหล่านี้ที่ดีที่สุดพันธุ์มีอยู่ในปัจจุบันจะเป็นไปได้ถ้าพันธุกรรมที่มียีนดีใหม่สามารถเปิดจากนอกกระแสหลักของโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์เครื่องหมายดีเอ็นเออาจช่วย ด้วยวิธีการนี้ ใช้วิธีการสนับสนุนโดย Tanksley และ mccouch ( 1997 ) ความพยายามได้เริ่มในพื้นที่นี้เน้นของดำ ( ภัณฑ์ et al . , 2002 ) การศึกษาความหลายชนิด ( Tanksley et al . , 1996 ; Tanksley และ mccouch , 1997 ) และอ้อย ( หมิง et al . ,2002 ) พบว่า ยีนปรับระดับสูงของลักษณะเชิงปริมาณ อาจพบได้ในแหล่งที่มาของมูลค่ารวมกว่า . อ้อย มีหลักฐานว่า เอส spontaneum เป็นแหล่งที่มีคุณค่าของการผันแปรทางพันธุกรรม ในขณะที่ s.officinarum รูปแบบส่วนใหญ่ได้รับการบันทึกในพ่อแม่พันธุ์โปรแกรมสมัยใหม่ ( janoo et al . , 1999 ) นี้แสดงให้เห็นว่า .spontaneum ไม่ควรปกครองเป็นแหล่งที่เป็นไปได้ของยีนใหม่ที่เอื้อต่อปริมาณน้ำตาลซูโครสสูงกว่า แม้จะมีซูโครสระดับต่ำเมื่อเทียบกับ S . พันธุ์และพันธุ์สมัยใหม่