- Text
- History
You now know that caching allows a
You now know that caching allows a computer to access frequently used data
from a smaller but faster cache memory. Cache is found near the top of our memory
hierarchy. Another important concept inherent in the hierarchy is virtual
memory. The purpose of virtual memory is to use the hard disk as an extension of
RAM, thus increasing the available address space a process can use. Most personal
computers have a relatively small amount (typically less than 512MB) of
main memory. This is usually not enough memory to hold multiple applications
concurrently, such as a word processing application, an e-mail program, and a
graphics program, in addition to the operating system itself. Using virtual memory,
your computer addresses more main memory than it actually has, and it uses
the hard drive to hold the excess. This area on the hard drive is called a page file,
because it holds chunks of main memory on the hard drive. The easiest way to
think about virtual memory is to conceptualize it as an imaginary memory location
in which all addressing issues are handled by the operating system.
The most common way to implement virtual memory is by using paging, a
method in which main memory is divided into fixed-size blocks and programs are
divided into the same size blocks. Typically, chunks of the program are brought into
memory as needed. It is not necessary to store contiguous chunks of the program in
contiguous chunks of main memory. Because pieces of the program can be stored
out of order, program addresses, once generated by the CPU, must be translated to
main memory addresses. Remember, in caching, a main memory address had to be
transformed into a cache location. The same is true when using virtual memory;
every virtual address must be translated into a physical address. How is this done?
Before delving further into an explanation of virtual memory, let’s define some frequently
used terms for virtual memory implemented through paging:
• Virtual address—The logical or program address that the process uses. Whenever
the CPU generates an address, it is always in terms of virtual address space.
• Physical address—The real address in physical memory.
• Mapping—The mechanism by which virtual addresses are translated into
physical ones (very similar to cache mapping)
• Page frames—The equal-size chunks or blocks into which main memory
(physical memory) is divided.
• Pages—The chunks or blocks into which virtual memory (the logical address
space) is divided, each equal in size to a page frame. Virtual pages are stored
on disk until needed.
from a smaller but faster cache memory. Cache is found near the top of our memory
hierarchy. Another important concept inherent in the hierarchy is virtual
memory. The purpose of virtual memory is to use the hard disk as an extension of
RAM, thus increasing the available address space a process can use. Most personal
computers have a relatively small amount (typically less than 512MB) of
main memory. This is usually not enough memory to hold multiple applications
concurrently, such as a word processing application, an e-mail program, and a
graphics program, in addition to the operating system itself. Using virtual memory,
your computer addresses more main memory than it actually has, and it uses
the hard drive to hold the excess. This area on the hard drive is called a page file,
because it holds chunks of main memory on the hard drive. The easiest way to
think about virtual memory is to conceptualize it as an imaginary memory location
in which all addressing issues are handled by the operating system.
The most common way to implement virtual memory is by using paging, a
method in which main memory is divided into fixed-size blocks and programs are
divided into the same size blocks. Typically, chunks of the program are brought into
memory as needed. It is not necessary to store contiguous chunks of the program in
contiguous chunks of main memory. Because pieces of the program can be stored
out of order, program addresses, once generated by the CPU, must be translated to
main memory addresses. Remember, in caching, a main memory address had to be
transformed into a cache location. The same is true when using virtual memory;
every virtual address must be translated into a physical address. How is this done?
Before delving further into an explanation of virtual memory, let’s define some frequently
used terms for virtual memory implemented through paging:
• Virtual address—The logical or program address that the process uses. Whenever
the CPU generates an address, it is always in terms of virtual address space.
• Physical address—The real address in physical memory.
• Mapping—The mechanism by which virtual addresses are translated into
physical ones (very similar to cache mapping)
• Page frames—The equal-size chunks or blocks into which main memory
(physical memory) is divided.
• Pages—The chunks or blocks into which virtual memory (the logical address
space) is divided, each equal in size to a page frame. Virtual pages are stored
on disk until needed.
0/5000
คุณตอนนี้รู้ว่า แคให้คอมพิวเตอร์สามารถเข้าใช้ข้อมูลจากเล็กกว่า แต่เร็วกว่าหน่วยความจำแค แคชอยู่ใกล้ด้านบนของหน่วยความจำของเราลำดับชั้น อีกสิ่งสำคัญในลำดับชั้นเป็นเสมือนหน่วยความจำ วัตถุประสงค์ของหน่วยความจำเสมือนจะใช้ฮาร์ดดิสก์เป็นส่วนขยายของเพิ่มพื้นที่ว่างที่อยู่กระบวนการสามารถใช้ RAM ส่วนใหญ่คอมพิวเตอร์มีจำนวนเงินค่อนข้างเล็ก (โดยทั่วไปน้อยกว่า 512MB) ของหน่วยความจำหลัก เรื่องนี้มักไม่เพียงพอหน่วยความจำเพื่อเก็บโปรแกรมประยุกต์จำนวนมากเช่นโปรแกรมประมวลผลคำประยุกต์ โปรแกรมอีเมล พร้อม และโปรแกรมกราฟิก นอกจากระบบปฏิบัติการเอง ใช้หน่วยความจำเสมือนคอมพิวเตอร์อยู่หลักหน่วยความจำจริงมี และใช้ฮาร์ดดิสก์เพื่อเก็บเกิน พื้นที่บนฮาร์ดดิสก์นี้เรียกว่าแฟ้มเพเพราะมันมีพื้นที่หน่วยความจำหลักบนฮาร์ดดิสก์ วิธีง่ายที่สุดในการคิดเกี่ยวกับหน่วยความจำเสมือนจะ conceptualize เป็นที่ตั้งหน่วยความจำจำนวนจินตภาพซึ่งปัญหาทั้งหมดแก้ปัญหาจัดการ โดยระบบปฏิบัติการวิธีทั่วไปในการใช้หน่วยความจำเสมือนได้ โดยใช้เพจจิ้ง การมีวิธีการที่หน่วยความจำหลักถูกแบ่งออกเป็นบล็อกขนาดถาวรและโปรแกรมแบ่งออกเป็นบล็อกขนาดเดียวกัน โดยปกติ ก้อนโปรแกรมจะนำเข้ามาในหน่วยความจำตาม ไม่จำเป็นต้องเก็บโปรแกรมในก้อนติดกันก้อนติดกันของหน่วยความจำหลัก เนื่องจากสามารถเก็บชิ้นส่วนของโปรแกรมชำรุด ที่อยู่ในโปรแกรม สร้างครั้งเดียว โดย CPU ต้องสามารถแปลที่อยู่หน่วยความจำหลัก จำ ในแค ที่อยู่หน่วยความจำหลักที่มีให้เปลี่ยนเป็นตำแหน่งของแคช เหมือนกันเป็นจริงเมื่อใช้หน่วยความจำเสมือนทุกที่อยู่เสมือนต้องแปลตามที่อยู่จริง นี้จะทำอย่างไรก่อน delving กำหนดเพิ่มเติมในคำอธิบายของหน่วยความจำเสมือน ลองบางอย่างบ่อยครั้งใช้เงื่อนไขสำหรับดำเนินการผ่านเพจจิ้งของหน่วยความจำเสมือน:•ที่อยู่เสมือน — ทางตรรกะ หรือโปรแกรมที่อยู่ที่ใช้การ เมื่อไรก็ได้CPU สร้างอยู่ มันเป็นเสมอในพื้นที่ที่อยู่เสมือน•กายภาพ — อยู่จริงในหน่วยความจำทางกายภาพการแม็ป• — ที่แปลที่อยู่เสมือนเป็นกลไกคนจริง (คล้ายแคแมป)•หน้าเฟรม – ก้อนขนาดเท่ากับหรือมายังหน่วยความจำที่หลัก(หน่วยความจำทางกายภาพ) ถูกแบ่งออก•หน้า — ก้อนหรือบล็อกไปที่หน่วยความจำเสมือน (การทางตรรกะที่อยู่พื้นที่) จะถูกแบ่ง แต่ละที่เท่ากับขนาดเฟรมหน้า เก็บหน้าเสมือนบนดิสก์จนกว่าจำเป็น
Being translated, please wait..
You now know that caching allows a computer to access frequently used data
from a smaller but faster cache memory. Cache is found near the top of our memory
hierarchy. Another important concept inherent in the hierarchy is virtual
memory. The purpose of virtual memory is to use the hard disk as an extension of
RAM, thus increasing the available address space a process can use. Most personal
computers have a relatively small amount (typically less than 512MB) of
main memory. This is usually not enough memory to hold multiple applications
concurrently, such as a word processing application, an e-mail program, and a
graphics program, in addition to the operating system itself. Using virtual memory,
your computer addresses more main memory than it actually has, and it uses
the hard drive to hold the excess. This area on the hard drive is called a page file,
because it holds chunks of main memory on the hard drive. The easiest way to
think about virtual memory is to conceptualize it as an imaginary memory location
in which all addressing issues are handled by the operating system.
The most common way to implement virtual memory is by using paging, a
method in which main memory is divided into fixed-size blocks and programs are
divided into the same size blocks. Typically, chunks of the program are brought into
memory as needed. It is not necessary to store contiguous chunks of the program in
contiguous chunks of main memory. Because pieces of the program can be stored
out of order, program addresses, once generated by the CPU, must be translated to
main memory addresses. Remember, in caching, a main memory address had to be
transformed into a cache location. The same is true when using virtual memory;
every virtual address must be translated into a physical address. How is this done?
Before delving further into an explanation of virtual memory, let’s define some frequently
used terms for virtual memory implemented through paging:
• Virtual address—The logical or program address that the process uses. Whenever
the CPU generates an address, it is always in terms of virtual address space.
• Physical address—The real address in physical memory.
• Mapping—The mechanism by which virtual addresses are translated into
physical ones (very similar to cache mapping)
• Page frames—The equal-size chunks or blocks into which main memory
(physical memory) is divided.
• Pages—The chunks or blocks into which virtual memory (the logical address
space) is divided, each equal in size to a page frame. Virtual pages are stored
on disk until needed.
from a smaller but faster cache memory. Cache is found near the top of our memory
hierarchy. Another important concept inherent in the hierarchy is virtual
memory. The purpose of virtual memory is to use the hard disk as an extension of
RAM, thus increasing the available address space a process can use. Most personal
computers have a relatively small amount (typically less than 512MB) of
main memory. This is usually not enough memory to hold multiple applications
concurrently, such as a word processing application, an e-mail program, and a
graphics program, in addition to the operating system itself. Using virtual memory,
your computer addresses more main memory than it actually has, and it uses
the hard drive to hold the excess. This area on the hard drive is called a page file,
because it holds chunks of main memory on the hard drive. The easiest way to
think about virtual memory is to conceptualize it as an imaginary memory location
in which all addressing issues are handled by the operating system.
The most common way to implement virtual memory is by using paging, a
method in which main memory is divided into fixed-size blocks and programs are
divided into the same size blocks. Typically, chunks of the program are brought into
memory as needed. It is not necessary to store contiguous chunks of the program in
contiguous chunks of main memory. Because pieces of the program can be stored
out of order, program addresses, once generated by the CPU, must be translated to
main memory addresses. Remember, in caching, a main memory address had to be
transformed into a cache location. The same is true when using virtual memory;
every virtual address must be translated into a physical address. How is this done?
Before delving further into an explanation of virtual memory, let’s define some frequently
used terms for virtual memory implemented through paging:
• Virtual address—The logical or program address that the process uses. Whenever
the CPU generates an address, it is always in terms of virtual address space.
• Physical address—The real address in physical memory.
• Mapping—The mechanism by which virtual addresses are translated into
physical ones (very similar to cache mapping)
• Page frames—The equal-size chunks or blocks into which main memory
(physical memory) is divided.
• Pages—The chunks or blocks into which virtual memory (the logical address
space) is divided, each equal in size to a page frame. Virtual pages are stored
on disk until needed.
Being translated, please wait..
ตอนนี้คุณทราบว่าคอมพิวเตอร์แคชช่วยให้เข้าถึงข้อมูลที่ใช้บ่อย
จากขนาดเล็กแต่ความจำแคชได้เร็วขึ้น แคชพบใกล้ด้านบนของลำดับชั้นหน่วยความจำ
ของเรา แนวคิดที่สำคัญอีกโดยธรรมชาติในลำดับชั้นเป็นหน่วยความจำเสมือนจริง
วัตถุประสงค์ของการใช้หน่วยความจำเสมือนฮาร์ดดิสก์เป็นส่วนขยายของ
บุรีรัมย์ ดังนั้น การเพิ่มพื้นที่ที่อยู่ของกระบวนการที่สามารถใช้
บุคคลมากที่สุดคอมพิวเตอร์มีจำนวนที่ค่อนข้างเล็ก ( มักจะน้อยกว่า 512MB )
หน่วยความจำหลัก นี้มักจะไม่หน่วยความจำเพียงพอที่จะถือได้หลายโปรแกรม
ควบคู่กันไป เช่นโปรแกรมประมวลผลคำเป็นโปรแกรมอีเมลและโปรแกรมกราฟิก
นอกจากระบบปฏิบัติการตัวเอง การใช้หน่วยความจำเสมือน
คอมพิวเตอร์ของคุณที่อยู่หลักหน่วยความจำกว่าจริงได้ และจะใช้
ฮาร์ดไดรฟ์เพื่อเก็บส่วนเกิน พื้นที่บนฮาร์ดดิสก์ที่เรียกว่าไฟล์หน้า
เพราะมันถือ chunks ของหน่วยความจำหลัก บนฮาร์ดไดรฟ์ วิธีที่ง่ายที่สุด
คิดถึงหน่วยความจำเสมือน คือ คอนมันเป็นจินตนาการหน่วยความจำที่ตั้ง
ซึ่งทุกประเด็น มีการจัดการโดยระบบปฏิบัติการ .
วิธีที่พบมากที่สุดที่จะใช้หน่วยความจำเสมือนคือการใช้เพจจิ้ง ,
วิธีการที่หน่วยความจำหลัก แบ่งเป็นขนาดคงที่และบล็อกโปรแกรม
แบ่งออกเป็นบล็อกขนาดเดียวกัน โดยทั่วไปแล้ว เป็นโปรแกรมมา
หน่วยความจำได้ตามต้องการ ไม่จําเป็นต้องเก็บต่อเนื่อง chunks ของโปรแกรมใน
ต่อเนื่อง chunks ของหน่วยความจําหลัก เพราะชิ้นส่วนของโปรแกรมสามารถเก็บไว้
ชำรุดที่อยู่โปรแกรม เมื่อสร้างขึ้นด้วยซีพียูต้องแปล
ที่อยู่ในหน่วยความจำหลัก จำไว้ในแคชที่อยู่ในหน่วยความจำหลักจะต้อง
กลายเป็นสถานที่แคช เดียวกันเป็นจริงเมื่อมีการใช้หน่วยความจำเสมือน ;
ทุกเสมือนที่อยู่ต้องแปลที่อยู่ทางกายภาพ นี้เป็นวิธีการทำ ?
ก่อน delving เพิ่มเติมในคำอธิบายของหน่วยความจำเสมือน เรากำหนดบางอย่างบ่อย
ใช้ข้อกำหนดสำหรับหน่วยความจำเสมือนการเรียก :
- เสมือนที่อยู่ตรรกะหรือโปรแกรมที่อยู่ที่กระบวนการใช้ เมื่อใดก็ ตามที่
CPU จะสร้างที่อยู่ มันเป็นเสมอในแง่ของที่อยู่เสมือนพื้นที่ .
- ที่อยู่ทางกายภาพที่อยู่ที่แท้จริงในหน่วยความจำทางกายภาพ .
- แผนที่กลไกที่อยู่เสมือนเป็นภาษา
คนทางกายภาพ ( คล้ายกับแคชแผนที่ )
- หน้าเฟรมเท่ากับขนาดชิ้นหรือลงในบล็อก ซึ่งหน่วยความจําหลัก
( หน่วยความจำ ) แบ่งเป็น .
- หน้าอย่างชัดเจน หรือลงในบล็อกซึ่งหน่วยความจำเสมือน ( ตรรกะที่อยู่
พื้นที่ ) แบ่งเป็นแต่ละขนาดเท่ากันกับหน้าเฟรม หน้าเว็บจะถูกเก็บไว้บนดิสก์เสมือน
จนกว่าจะใช้
จากขนาดเล็กแต่ความจำแคชได้เร็วขึ้น แคชพบใกล้ด้านบนของลำดับชั้นหน่วยความจำ
ของเรา แนวคิดที่สำคัญอีกโดยธรรมชาติในลำดับชั้นเป็นหน่วยความจำเสมือนจริง
วัตถุประสงค์ของการใช้หน่วยความจำเสมือนฮาร์ดดิสก์เป็นส่วนขยายของ
บุรีรัมย์ ดังนั้น การเพิ่มพื้นที่ที่อยู่ของกระบวนการที่สามารถใช้
บุคคลมากที่สุดคอมพิวเตอร์มีจำนวนที่ค่อนข้างเล็ก ( มักจะน้อยกว่า 512MB )
หน่วยความจำหลัก นี้มักจะไม่หน่วยความจำเพียงพอที่จะถือได้หลายโปรแกรม
ควบคู่กันไป เช่นโปรแกรมประมวลผลคำเป็นโปรแกรมอีเมลและโปรแกรมกราฟิก
นอกจากระบบปฏิบัติการตัวเอง การใช้หน่วยความจำเสมือน
คอมพิวเตอร์ของคุณที่อยู่หลักหน่วยความจำกว่าจริงได้ และจะใช้
ฮาร์ดไดรฟ์เพื่อเก็บส่วนเกิน พื้นที่บนฮาร์ดดิสก์ที่เรียกว่าไฟล์หน้า
เพราะมันถือ chunks ของหน่วยความจำหลัก บนฮาร์ดไดรฟ์ วิธีที่ง่ายที่สุด
คิดถึงหน่วยความจำเสมือน คือ คอนมันเป็นจินตนาการหน่วยความจำที่ตั้ง
ซึ่งทุกประเด็น มีการจัดการโดยระบบปฏิบัติการ .
วิธีที่พบมากที่สุดที่จะใช้หน่วยความจำเสมือนคือการใช้เพจจิ้ง ,
วิธีการที่หน่วยความจำหลัก แบ่งเป็นขนาดคงที่และบล็อกโปรแกรม
แบ่งออกเป็นบล็อกขนาดเดียวกัน โดยทั่วไปแล้ว เป็นโปรแกรมมา
หน่วยความจำได้ตามต้องการ ไม่จําเป็นต้องเก็บต่อเนื่อง chunks ของโปรแกรมใน
ต่อเนื่อง chunks ของหน่วยความจําหลัก เพราะชิ้นส่วนของโปรแกรมสามารถเก็บไว้
ชำรุดที่อยู่โปรแกรม เมื่อสร้างขึ้นด้วยซีพียูต้องแปล
ที่อยู่ในหน่วยความจำหลัก จำไว้ในแคชที่อยู่ในหน่วยความจำหลักจะต้อง
กลายเป็นสถานที่แคช เดียวกันเป็นจริงเมื่อมีการใช้หน่วยความจำเสมือน ;
ทุกเสมือนที่อยู่ต้องแปลที่อยู่ทางกายภาพ นี้เป็นวิธีการทำ ?
ก่อน delving เพิ่มเติมในคำอธิบายของหน่วยความจำเสมือน เรากำหนดบางอย่างบ่อย
ใช้ข้อกำหนดสำหรับหน่วยความจำเสมือนการเรียก :
- เสมือนที่อยู่ตรรกะหรือโปรแกรมที่อยู่ที่กระบวนการใช้ เมื่อใดก็ ตามที่
CPU จะสร้างที่อยู่ มันเป็นเสมอในแง่ของที่อยู่เสมือนพื้นที่ .
- ที่อยู่ทางกายภาพที่อยู่ที่แท้จริงในหน่วยความจำทางกายภาพ .
- แผนที่กลไกที่อยู่เสมือนเป็นภาษา
คนทางกายภาพ ( คล้ายกับแคชแผนที่ )
- หน้าเฟรมเท่ากับขนาดชิ้นหรือลงในบล็อก ซึ่งหน่วยความจําหลัก
( หน่วยความจำ ) แบ่งเป็น .
- หน้าอย่างชัดเจน หรือลงในบล็อกซึ่งหน่วยความจำเสมือน ( ตรรกะที่อยู่
พื้นที่ ) แบ่งเป็นแต่ละขนาดเท่ากันกับหน้าเฟรม หน้าเว็บจะถูกเก็บไว้บนดิสก์เสมือน
จนกว่าจะใช้
Being translated, please wait..
Other languages
The translation tool support: Afrikaans, Albanian, Amharic, Arabic, Armenian, Azerbaijani, Basque, Belarusian, Bengali, Bosnian, Bulgarian, Catalan, Cebuano, Chichewa, Chinese, Chinese Traditional, Corsican, Croatian, Czech, Danish, Detect language, Dutch, English, Esperanto, Estonian, Filipino, Finnish, French, Frisian, Galician, Georgian, German, Greek, Gujarati, Haitian Creole, Hausa, Hawaiian, Hebrew, Hindi, Hmong, Hungarian, Icelandic, Igbo, Indonesian, Irish, Italian, Japanese, Javanese, Kannada, Kazakh, Khmer, Kinyarwanda, Klingon, Korean, Kurdish (Kurmanji), Kyrgyz, Lao, Latin, Latvian, Lithuanian, Luxembourgish, Macedonian, Malagasy, Malay, Malayalam, Maltese, Maori, Marathi, Mongolian, Myanmar (Burmese), Nepali, Norwegian, Odia (Oriya), Pashto, Persian, Polish, Portuguese, Punjabi, Romanian, Russian, Samoan, Scots Gaelic, Serbian, Sesotho, Shona, Sindhi, Sinhala, Slovak, Slovenian, Somali, Spanish, Sundanese, Swahili, Swedish, Tajik, Tamil, Tatar, Telugu, Thai, Turkish, Turkmen, Ukrainian, Urdu, Uyghur, Uzbek, Vietnamese, Welsh, Xhosa, Yiddish, Yoruba, Zulu, Language translation.
- กรุงเทพเป็นเมืองหลวงที่มีประชากรมากที่สุ
- la forme de gigantesques oiseaux de proi
- easier than to take picture for your boy
- Presents products or services to people
- รู้คำตอบแล้ว
- ils prennent un gauter
- but I couldn't sleep again
- Do you think small local store will disa
- Quelles que soient la destination et les
- يجب ان هناك تصالح بين الدوله و الشعب
- Le blanchiment des cheveux, appelé la ca
- Barber
- There was a tall man
- I closed my eyes
- Did you find another man?
- Sans piqûre de moustique
- ils prennent un geuter
- baker
- bombes
- Même les toits des bâtisses
- les vieux oliviers chenus
- Ce changement de couleur est dû en réali
- i tried to sleep again
- Que font Steeve et sa soeur un rentrant
