The open-field system was the preva

The open-field system was the prevalent agricultural system in much of Europe during the Middle Ages and lasted into the 20th century in parts of western Europe, Russia, and Iran. Under the open-field system, each manor or village had two or three large fields, usually several hundred acres each, which were divided into many narrow strips of land. The strips or selions were cultivated by individuals or peasant families, often called tenants or serfs. The holdings of a manor also included woodland and pasture areas for common usage and fields belonging to the lord of the manor and the church. The farmers customarily lived in individual houses in a nucleated village with a much larger manor house and church nearby. The open-field system necessitated cooperation among the inhabitants of the manor.

The Lord of the Manor, his officials, and a Manorial court administered the manor and exercised jurisdiction over the peasantry. The Lord levied rents and required the peasantry to work on his personal lands, called a demesne.

In medieval times, little land was owned outright. Instead the lord had rights given him by the king and the tenant rented land from the lord. Lords demanded rents, often ruinous, and labor from the tenants, but the tenants had firm user rights to cropland and common land and those rights were passed down from generation to generation. A medieval lord could not evict a tenant nor hire labor to replace him without legal cause. Most tenants likewise were not free without penalty to depart the manor for other locations or occupations. The rise of capitalism and the concept of land as a commodity to be bought and sold led to the demise of the open-field system. The open-field system was gradually replaced over several centuries by private ownership of land, especially after the 15th century in the process known as Enclosure in England. France, Germany, and other northern European countries had systems similar to England, although open fields generally endured longer on the continent. Some elements of the open-field system were practised by early settlers in the New England region of the United States.

Results (Thai) 1:

ระบบเปิดฟิลด์เป็นระบบเกษตรแพร่หลายมากในยุโรปยุคกลาง และกินเวลาในศตวรรษ 20 ในส่วนของยุโรปตะวันตก รัสเซีย และอิหร่าน ภายใต้ระบบเปิดฟิลด์ แต่ละแมเนอร์หรือหมู่บ้านมีสอง หรือสามขนาดใหญ่เขต มักหลายร้อยเอเคอร์ละ ซึ่งถูกแบ่งออกเป็นแถบแคบมากที่ดิน แถบหรือ selions ถูก cultivated โดยบุคคลหรือครอบครัวชาวนา มักจะเรียกว่าผู้เช่าหรือ serfs โฮลดิ้งของแบบเนอร์รวมพื้นที่ป่าและพาสเจอร์สำหรับการใช้งานทั่วไปและฟิลด์ที่เป็นของพระเจ้าเมเนอร์และคริสตจักร เกษตรกรที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้าน nucleated มานอร์เฮ้าส์และคริสตจักรในบริเวณใกล้เคียงมาก customarily ระบบเปิดฟิลด์ necessitated ความร่วมมือในระเบิดของเมเนอร์

เจ้าของเมเนอร์ เจ้าหน้าที่ของเขา และศาล Manorial เนอร์การบริหาร และใช้อำนาจเหนือกันที่ พระเก็บค่าเช่า และต้องกันที่ดินส่วนบุคคลของเขา เรียกว่า demesne ทำงาน

ในยุคกลาง ที่ดินน้อยเป็นเจ้าของทันที แต่ พระเจ้ามีสิทธิให้เขา โดยพระมหากษัตริย์และผู้เช่าที่เช่าที่ดินจากพระเจ้า ลอร์ดแค่ค่าเช่า มักจะล่ม และแรงงานจากผู้เช่า แต่ผู้เช่ามีสิทธิของผู้ใช้ของบริษัท cropland และที่ดินทั่วไป และสิทธิเหล่านั้นถูกทอดจากรุ่นสู่รุ่น พระยุคกลางสามารถขับไล่ผู้เช่าหรือเช่าแรงงานแทนเขา โดยไม่มีสาเหตุทางกฎหมาย ผู้เช่าส่วนใหญ่ในทำนองเดียวกันไม่ได้ฟรี โดยไม่มีการลงโทษออกมาเนอร์สำหรับตำแหน่งหรืออาชีพอื่น ๆ เพิ่มขึ้นของทุนนิยมและแนวคิดของที่ดินเป็นสินค้าที่จะซื้อ และขายนำลูกเปิดฟิลด์ระบบ ระบบเปิดฟิลด์ถูกค่อย ๆ แทนตน โดยส่วนตัวเป็นเจ้าของที่ดิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากศตวรรษที่ 15 ในการเป็นเอกสารแนบในอังกฤษ ฝรั่งเศส เยอรมนี และประเทศยุโรปอื่น ๆ มีระบบคล้ายกับอังกฤษ เปิดแม้ว่าฟิลด์ทั่วไปทนอีกต่อไปในทวีป องค์ประกอบบางอย่างของระบบเปิดฟิลด์ถูกปฏิบัติ โดยเริ่มต้นตั้งถิ่นฐานในเขตนิวอิงแลนด์ของสหรัฐอเมริกา

Results (Thai) 2:

ระบบเปิดสนามเป็นระบบการเกษตรที่แพร่หลายมากในยุโรปในช่วงยุคกลางและกินเวลานานเป็นศตวรรษที่ 20 ในส่วนของยุโรปตะวันตกรัสเซียและอิหร่าน ภายใต้ระบบเปิดสนามแต่ละคฤหาสน์หรือหมู่บ้านมีสองหรือสามช่องขนาดใหญ่มักจะมีหลายร้อยเอเคอร์แต่ละซึ่งถูกแบ่งออกเป็นแถบแคบมากของที่ดิน แถบหรือ selions ได้รับการปลูกฝังโดยบุคคลหรือครอบครัวชาวนามักจะเรียกผู้เช่าหรือข้าแผ่นดิน ถือครองคฤหาสน์ยังรวมถึงป่าไม้และทุ่งหญ้าพื้นที่สำหรับการใช้งานทั่วไปและสาขาที่เป็นของลอร์ดแห่งคฤหาสน์และคริสตจักร เกษตรกรที่อาศัยอยู่ตามปรกติในแต่ละบ้านในหมู่บ้านนิวเคลียสกับคฤหาสน์ขนาดใหญ่และคริสตจักรที่ใกล้เคียง ระบบเปิดสนามเพียงพอความร่วมมือระหว่างชาวคฤหาสน์ของลอร์ดแห่งคฤหาสน์เจ้าหน้าที่ของเขาและศาล Manorial ยาคฤหาสน์และใช้สิทธิอำนาจเหนือชาวนา พระเจ้าเรียกเก็บค่าเช่าและชาวนาที่ต้องการที่จะทำงานบนที่ดินส่วนตัวของเขาที่เรียกว่าที่ดินในยุคกลางที่ดินแปลงเล็ก ๆ เป็นเจ้าของทันที แต่พระเจ้าได้ให้สิทธิของเขาโดยกษัตริย์และผู้เช่าที่เช่าที่ดินจากนาย ลอร์ดเรียกร้องค่าเช่ามักจะโชคร้ายและแรงงานจากผู้เช่า แต่ผู้เช่ามีสิทธิของผู้ใช้ บริษัท ในการเพาะปลูกและที่ดินร่วมกันและสิทธิเหล่านั้นได้รับการผ่านลงมาจากรุ่นสู่รุ่น ลอร์ดยุคกลางไม่สามารถขับไล่ผู้เช่าหรือจ้างแรงงานที่จะมาแทนที่เขาโดยไม่มีเหตุตามกฎหมาย ผู้เช่าส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ฟรีโดยไม่มีการลงโทษที่จะออกคฤหาสน์สำหรับสถานที่อื่น ๆ หรือประกอบอาชีพ การเพิ่มขึ้นของระบบทุนนิยมและแนวคิดของที่ดินเป็นสินค้าที่จะซื้อและขายจะนำไปสู่การตายของระบบเปิดสนาม เป็นระบบเปิดสนามค่อย ๆ ถูกแทนที่ในช่วงหลายศตวรรษที่โดยส่วนตัวของเจ้าของที่ดินโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ศตวรรษที่ 15 ในกระบวนการที่เรียกว่าสิ่งที่แนบมาในประเทศอังกฤษ ฝรั่งเศสเยอรมนีและประเทศในยุโรปเหนืออื่น ๆ มีระบบที่คล้ายกันไปยังประเทศอังกฤษแม้ว่าสาขาที่เปิดโดยทั่วไปทนได้อีกต่อไปในทวีปยุโรป องค์ประกอบบางอย่างของระบบเปิดสนามได้รับการปฏิบัติโดยมาตั้งถิ่นฐานในภูมิภาคนิวอิงแลนด์ของสหรัฐอเมริกา

Results (Thai) 3:

ระบบเปิด คือ ระบบการเกษตรเขตที่แพร่หลายมากในยุโรปในยุคกลาง และกินเวลาในศตวรรษที่ 20 ในส่วนตะวันตกของยุโรป , รัสเซียและอิหร่าน ภายใต้ระบบเปิดสนาม แต่ละพื้นที่หรือหมู่บ้าน มี สอง หรือ สามเขตใหญ่ มักจะหลายร้อยไร่ แต่ละคนซึ่งแบ่งออกเป็นหลายแถบแคบ ๆของที่ดินแถบหรือ selions ปลูกโดยบุคคลหรือครอบครัวชาวนา มักจะเรียกว่า ผู้เช่า หรือ ข้าแผ่นดิน . โฮลดิ้งของ Manor ประกอบด้วยป่าไม้และทุ่งหญ้าพื้นที่สำหรับการใช้งานทั่วไปและสาขาของลอร์ดแห่งคฤหาสน์และโบสถ์ เกษตรกรมักอาศัยอยู่ในบ้านในแต่ละแบบหมู่บ้านขนาดใหญ่มาก คฤหาสน์และโบสถ์ใกล้เคียงระบบเปิดสนามเต็มที่ความร่วมมือในหมู่ชาวคฤหาสน์

พระเจ้าของคฤหาสน์ เจ้าหน้าที่ของเขา และศาล manorial บริหารพื้นที่และใช้สิทธิอำนาจชาวนา . พระเยโฮวาห์ทรงเรียกเก็บค่าเช่าเป็นคนบ้านนอกทำงานบนที่ดินส่วนตัวของเขา ที่เรียกกันว่ากรรมสิทธิ์ที่ดิน

ในยุคกลาง ๆเป็นเจ้าของที่ดินทั้งหมดแต่พระเยโฮวาห์ทรงสิทธิให้เขาโดยกษัตริย์และผู้เช่าที่ดินเช่าจากพระเยโฮวาห์ ลอร์ดเรียกร้องค่าเช่ามักจะย่อยยับ และแรงงานจากผู้เช่า แต่ผู้เช่ามีสิทธิของผู้ใช้ บริษัท cropland และที่ดินทั่วไปและสิทธิเหล่านั้นถูกส่งผ่านลงมาจากรุ่นสู่รุ่น ขุนนางในยุคกลางไม่สามารถขับไล่ผู้เช่าหรือจ้างแรงงานแทนเขาโดยไม่มีเหตุตามกฎหมายผู้เช่าส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ปราศจากโทษออกจากคฤหาสน์สำหรับสถานที่อื่น หรืออาชีพ การเพิ่มขึ้นของทุนนิยม และแนวคิดของที่ดินเป็นสินค้าที่จะซื้อและขายที่นำไปสู่การตายของระบบเปิดสนาม ระบบเปิดสนามค่อยเปลี่ยนมาหลายศตวรรษ โดยเอกชนเป็นเจ้าของที่ดินโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากศตวรรษที่ 15 ในกระบวนการที่เรียกว่าการในอังกฤษ ฝรั่งเศส เยอรมนี และประเทศยุโรปตอนเหนือ อื่นๆ ได้ ระบบคล้ายกับอังกฤษ แม้จะเปิดสาขาทั่วไปทนอีกต่อไปในทวีป บางองค์ประกอบของระบบเปิดสนามฝึกโดยตั้งถิ่นฐานในช่วงต้นอังกฤษภูมิภาคของสหรัฐอเมริกา