ECHOLALIA - REPETITIVE SPEECH WHAT

ECHOLALIA - REPETITIVE SPEECH

WHAT IS ECHOLALIA?
The common stereotype of a person with autism is that he or she is "in a world of their own." Echolalia is one of those easily identified symptoms which is so strangely different from what is termed "normal" that it seems to support the stereotype. However, when one looks at the communicative nature of their echolalia, the stereotype begins to lose credence.

ECHOLALIA AS A DIFFERENT WAY OF LEARNING LANGUAGE?
Persons with autism do interact and do communicate, however, they do so in different ways. One of my favorite sayings about autism is "persons with autism are more normal than abnormal." Even echolalia is a normal way to learn language. Most children use echolalia to learn language. The majority of children babble in a rhythmic way, which is actually mimicking the cadence of our language. Later, they copy sounds, words, and eventually phrases and sentences that they hear adults use in specific, repetitive contexts. This is known as the "gestalt" style of language acquisition.

'Gestalt' means whole, therefore, learning language in gestalt form would be learning it in chunks rather than the tiny component sounds and specific meaning of each individual sound or even word. For example, "Mommy" comes to mean "Mommy" because of the whole of the experience, that is, the smell of Mommy, the house where Mommy lives, the shape of Mommy, the sound of Mommy, etc. Most children begin their language acquisition by using this gestalt form but quickly change over to an analytic form. Children begin to analyze the way language is used in other contexts and come to understand that "Mommy" is a word that can represent other things besides the whole of their experience with their specific "Mommy."

Lovaas (1981) says that echolalia peaks at around age 30 months in normal children, and then decreases. Echolalia was once thought of as just another inappropriate behavior to eliminate in a person with autism, however, researchers currently see it as a developmental phenomenon that occurs within the child's normal cognitive and linguistic maturation.

Lovaas (1981) says that echolalia most likely is not something that we have inadvertently reinforced in the child with autism. He believes that more than likely echolalia is something that is intrinsically rewarding to the child. Lovaas believes that the reinforcer is actually the child being able to match what others say. Many children with autism become experts not just at echoing the content of what is said by others (the words) but also the voice, inflexion, and manner in which the words were originally spoken. The value of echolalia for the person may be that the echoed words and contextual cues become stored information for the person to refer to later as an internal rehearsal of the event.

Echolalia appears to be a "normal" step in the child with autism's cognitive and language maturation. In short, people use echolalia because it works for them. The answer then, may be teaching the person another and more efficient way to fulfill the function that is served by the echolalia.

IS INTERVENTION REQUIRED FOR ECHOLALIA?
The presence of echolalia has actually been identified as a positive sign in persons with autism. Lovaas (1977) found that the presence of echolalia is an important prognostic indicator for future language growth. It appears that echolalia provides the "raw material" for further language growth. Howlin (1981), in fact, discovered that children with autism who were echolalic developed good phrase speech later in life whether or not they received intensive language training.

If you think of echolalia as one of the phases of normal language development, it would appear that continued echolalia indicates that the person with autism is "stuck" at that level of development for a time but then seems to overcome it and develop more normal speech patterns. Lovaas (1981) believes that children who were once mute and later develop good speech, inevitably have passed through an echolalic stage in their speech development.

Far from being a useless "habit," echolalia has actually been used to teach receptive naming of objects (Charlop, 1983) and Chinese characters (Leung & Wu, 1997) to persons with autism. These studies further support the finding that echolalia serves a purpose for the person with autism.

Regardless of the utility of echolalia for the person with autism, the habit can interfere with social interaction and learning. Therefore, most researchers focus on helping the person move to a more creative form of language. Schreibman & Carr (1978) noted that the person with autism was more likely to use echolalia when he or she had not learned an appropriate response to the question or command.

This seems rather obvious and their choice of treatment for echolalia was almost ashamedly obvious: they taught persons with autism to say, "I don't know" to questions they previously echoed and did not know the answer to. Even if "I don't know" became an echoed phrase, it is the most frequent response you will get from any child when you ask them a question they do not know the answer to. An additional benefit of this approach is that the "I don't know" response tells the person asking the question that he or she needs to teach the appropriate answer to the person. Just great common sense!

Schreibman and Carr (1978) taught the children to say "I don't know" in this fashion: 10 "what", 10 "how", and 10 "who" questions that the child did not know the answers to were prepared ahead of time (e.g., "What are we doing?" "How is your tummy?" "Who are my friends?"). One of them was selected and the child was asked the question and the "I don't know" answer was immediately prompted (e.g., "How do trucks run?-I don't know.").

If the child echoed "I don't know" he or she was immediately reinforced. Eventually the "I don't know" prompt was faded (gradually removed) and the child was reinforced only for answering "I don't know" when not prompted. Once the child learned to say "I don't know" to one question, he or she was asked another of the prepared questions. If "I don't know" did not generalize to this new question, it was taught in the same manner as before.

The researchers found that training a child to respond to an unknown question with "I don't know" in a few instances, led to the child being able to use this new phrase appropriately when asked other questions they did not know the answer to (generalization). At the same time, the researchers found that the child continued to appropriately answer questions they did know the answer to (e.g., "What is your name?"). Ivar Lovaas (1981) recommends this procedure in the Me Book and has a good five-step procedure for overcoming echolalia using Schreibman & Carr's (1978) "I don't know" method.

Another approach to dealing with echolalia, that goes along with the finding that echolalia is more likely to occur when the person is asked questions or given commands they do not know the correct response to, is to teach the correct response. This can easily be done by prompting the person with the correct response immediately after asking the question (e.g., "What is a rose?-flower.") and then reinforcing the echo and eventually fading the prompt. However, this is not a practical way to deal with echolalia for two reasons: it reinforces echolalia for a time and you would literally have to teach the person answers to every question that could be asked of them. Nevertheless, teaching the child with autism an appropriate response to commonly asked questions (e.g., "What is your name?") is a very good strategy to deal with some echolalic responses.at I believe to be the preferred method of overcoming echolalia. It uses the best of all the previous methods but adds the teaching of an important skill for persons with autism: the pause. The method is known as the Cues-Pause-Point method. I will attempt to simplify the method for you so that you can implement it at home or school

THE ALTERNATED MODELING METHOD FOR OVERCOMING ECHOLALIA
(based on McMorrow & Foxx, 1986)
Modeling would appear to be an ideal training method to use with persons who are prone to echolalia. McMorrow & Foxx (1986) used this very simple procedure to treat echolalia. It involves the same set up procedure as the Cues-Pause-Point model above. That is, select 10 questions from each of three content areas:
a. Identification - (e.g., "What is your name? Where do you live?)
b. Interaction - (e.g., "How are you? What kind of music do you like?")
c. Factual - (e.g., "What state do you live in? What baseball team plays in Atlanta?").

Make sure these are questions that may be commonly asked but you are sure the person does not know the answer to. You should have 30 questions. Then conduct a baseline: Ask each of the questions, record the answers, and score the person's answers using the following categories: echolalia (when one or more of the words in the question were repeated even if other verbalizations follow); incorrect (when the response contains an irrelevant word even if the correct response was also given); or correct (when the answer is appropriate to the question or matches the trained response).

Next select a model. The model should be someone who can answer the questions correctly. Set up the training room as above with both the model and the person you are training seated across the table from you. Begin with the model and ask the first question. Provide feedback and reinforcement for the correct answer. Then look at the person and ask the same question and provide feedback and reinforcement for correct responses.

Continue until the ten questions for that content area are asked and then complete the other content area questions at later training sessions. Once the person is answering correctly 100% of the time with the model present, it is time to ask the questions of the person without the model. K

Results (Thai) 1:

ECHOLALIA - พูดซ้ำ ๆ ECHOLALIA คืออะไรภาพพจน์ทั่วไปของบุคคลที่มีโรคออทิซึมที่เขา หรือเธอเป็น "ในโลกของตนเอง" Echolalia คืออาการเหล่านั้นได้อย่างง่ายดายระบุซึ่งแพงกว่าต่างจากที่เรียกว่า "ปกติ" ที่ดูเหมือนว่าจะสนับสนุนแบบตายตัวหนึ่ง อย่างไรก็ตาม เมื่อมองในลักษณะสื่อสารของตน echolalia แบบตายตัวที่เริ่มสูญเสียการเห็นเหมือน ECHOLALIA เป็นวิธีอื่นของการเรียนรู้ภาษาหรือไม่โรคออทิซึมคนโต้ตอบ และสื่อสาร อย่างไรก็ตาม พวกเขาทำในลักษณะต่าง ๆ หนึ่งฉันชอบคำพูดเกี่ยวกับโรคออทิซึมเป็น "คนโรคออทิซึมเป็นปกติมากขึ้นกว่าปกติ" Echolalia แม้เป็นวิธีปกติเพื่อเรียนภาษา เด็กส่วนใหญ่ใช้ echolalia เพื่อเรียนภาษา ส่วนใหญ่เด็ก babble ในจังหวะ ซึ่งเป็นจริง mimicking ลีลาของภาษา ภายหลัง พวกเขาคัดลอกเสียง คำ และในที่สุดวลี และประโยคที่ได้ยินผู้ใหญ่ที่ใช้ในบริบทเฉพาะ ซ้ำ การนี้เรียกว่า "gestalt" ลักษณะของภาษามา "Gestalt" หมายถึง ทั้งหมด ดังนั้น เรียนภาษาในฟอร์ม gestalt จะได้เรียนมันก้อนมากกว่าเสียงเล็ก ๆ ส่วนประกอบ และความหมายเฉพาะของแต่ละเสียง หรือแม้แต่คำ ตัวอย่าง "Mommy" มาหมายถึง "Mommy" เพราะทั้งหมดของประสบการณ์ คือ กลิ่นของ Mommy บ้านที่อยู่ Mommy รูปร่างของ Mommy เสียง Mommy ฯลฯ เด็กส่วนใหญ่เริ่มซื้อของภาษา โดยใช้แบบฟอร์มนี้ gestalt แต่เปลี่ยนอย่างรวดเร็วผ่านไปแบบโกดัง เด็กเริ่มวิเคราะห์ทางภาษาใช้ในบริบทอื่น ๆ และมาเข้าใจว่า "Mommy" เป็นคำที่สามารถแสดงถึงสิ่งอื่น ๆ นอกเหนือจากทั้งประสบการณ์ของตนเฉพาะ "Mommy" Lovaas (1981) กล่าวว่า ยอด echolalia ที่รอบอายุ 30 เดือนในเด็กปกติ และลดลง Echolalia คือเมื่อคิดว่า เป็นพฤติกรรมไม่เหมาะสมอื่นเพียงเพื่อกำจัดคนมีโรคออทิซึม อย่างไรก็ตาม นักวิจัยในปัจจุบันเห็นเป็นปรากฏการณ์พัฒนาที่เกิดขึ้นภายในของเด็กปกติรับรู้ และภาษาศาสตร์แก่ Lovaas (1981) กล่าวว่า echolalia นั้นมักไม่ใช่สิ่งที่เราตั้งใจมีเสริมในเด็กด้วยโรคออทิซึม เขาเชื่อว่า echolalia น่าจะมากกว่าเป็นสิ่งที่ทำได้ให้รางวัลกับเด็ก Lovaas เชื่อว่า reinforcer ที่จริงเด็กจะตรงกับสิ่งที่ผู้อื่นพูด โรคออทิซึมในเด็กกลายเป็น ผู้เชี่ยวชาญไม่ได้เป็นเพียงที่พักของพูดโดยผู้อื่น (คำ) แต่ยังเสียง inflexion และลักษณะซึ่งคำเดิมพูด ค่าของ echolalia คนอาจจะว่า ได้พูดย้ำคำและสัญลักษณ์ตามบริบทเป็น เก็บข้อมูลบุคคลอ้างอิงในภายหลังเป็นการซ้อมภายในเหตุการณ์ Echolalia เป็น ขั้นตอนที่ "ปกติ" ในเด็ก ด้วยของโรคออทิซึมรับรู้และภาษาพ่อแม่แล้ว ในระยะสั้น คนใช้ echolalia เนื่องจากการทำงานสำหรับพวกเขา คำตอบแล้ว อาจจะสอนผู้อื่น และเพิ่มประสิทธิภาพวิธีการตอบสนองฟังก์ชั่นที่ให้บริการ โดย echolalia ต้องการแทรกแซงสำหรับ ECHOLALIAจริงแล้วระบุเป็นเครื่องหมายบวกในคนของ echolalia กับโรคออทิซึม Lovaas (1977) พบว่าสถานะของ echolalia ตัวบ่งชี้ prognostic สำคัญสำหรับการเติบโตในอนาคตภาษา ปรากฏว่า echolalia มี "วัตถุดิบ" สำหรับเติบโตภาษาเพิ่มเติม Howlin (1981), ในความเป็นจริง การค้นพบว่า เด็กโรคออทิซึมที่ echolalic พัฒนาคำพูดวลีดีต่อไปในชีวิตหรือไม่ได้รับการฝึกอบรมภาษาแบบเร่งรัด ถ้าคุณคิดว่า echolalia เป็นหนึ่งในขั้นตอนของการพัฒนาภาษาปกติ จะปรากฏที่ต่อ echolalia บ่งชี้ว่า บุคคลที่ มีโรคออทิซึม "ติดอยู่" ในระดับที่พัฒนาเป็นเวลา แต่ดูเหมือนว่าจะ เอาชนะมัน และพัฒนารูปแบบคำพูดมากกว่าปกติ Lovaas (1981) เชื่อว่า เด็กเมื่อถูกปิดเสียง และภายหลังพัฒนาเสียงดี ย่อมผ่านขั้นการ echolalic ในการพัฒนาเสียงของพวกเขา ห่างไกลจาก "นิสัย" ไร้ประโยชน์ echolalia จริงใช้สอนตั้งชื่อครอบครัวของวัตถุ (Charlop, 1983) และตัวอักษรจีน (เหลียงและวู 1997) คนมีโรคออทิซึม ค้นหาการสนับสนุนเหล่านี้ศึกษาเพิ่มเติม echolalia ที่รองรับวัตถุประสงค์สำหรับบุคคลกับโรคออทิซึม โดยไม่คำนึงถึงอรรถประโยชน์ของ echolalia สำหรับบุคคลที่มีโรคออทิซึม นิสัยอาจรบกวนสังคมและเรียนรู้ ดังนั้น นักวิจัยส่วนใหญ่มุ่งเน้นช่วยคนไปแบบสร้างสรรค์มากขึ้นของภาษา Schreibman และคาร์ (1978) กล่าวว่า บุคคลที่ มีโรคออทิซึมยิ่งใช้ echolalia เมื่อเขาหรือเธอก็ไม่รู้การตอบสนองที่เหมาะสมกับคำถามหรือคำสั่ง นี้ดูเหมือนว่าค่อนข้างชัดเจน และรักษา echolalia ความหลากหลายไม่ชัดเจนเกือบ ashamedly: คนโรคออทิซึมจะพูดรู้เรื่อง "ไม่รู้" ถามว่าก่อนหน้านี้ได้พูดย้ำ และไม่รู้คำตอบ แม้ว่า "อย่า" กลายเป็นวลีที่ echoed มันเป็นการตอบสนองบ่อย ๆ คุณจะได้รับจากเด็กใด ๆ เมื่อคุณถามคำถามที่พวกเขาไม่รู้คำตอบเหล่านั้น มีประโยชน์เพิ่มเติมของวิธีการนี้เป็นที่ตอบรับ "อย่า" บอกคนที่ถามคำถามว่า เขาหรือเธอต้องสอนคำตอบที่เหมาะสมกับบุคคล สามัญสำนึกเพียงดี Schreibman และคาร์ (1978) สอนเด็กว่า "อย่า" นี้: 10 "อะไร" 10 "และอย่างไร" 10 "ที่คำถามที่ เด็กไม่รู้ตอบ" ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า (เช่น, "สิ่งเราทำ" "อย่างไรคือหน้าท้องของคุณ "ที่เป็นเพื่อนของฉัน") หนึ่งในพวกเขาเลือกเด็กได้ถามคำถาม และตอบ "ฉันไม่รู้ว่า" ถูกเตือนทันที (เช่น, "วิธีทำรถบรรทุกทำงาน? -อย่า") ถ้าเด็กได้พูดย้ำ "อย่า" เขาหรือเธอถูกเสริมแรงทันที ในที่สุดพร้อมท์ "อย่า" เป็นสีจาง (ค่อย ๆ เอาออก) และเด็กถูกเสริมเฉพาะสำหรับตอบ "ฉันไม่รู้ว่า" เมื่อไม่ได้รับพร้อมท์ เมื่อเด็กได้เรียนรู้ว่า "อย่า" คำถามหนึ่ง เขาหรือเธอถูกถามอีกคำถามที่เตรียมไว้ ถ้า "ทราบ" ไม่ทั่วไปคำถามนี้ใหม่ ถูกสอนในลักษณะเดียวกับก่อนการ นักวิจัยพบว่า เด็กตอบคำถามที่ไม่รู้จักกับ "ทราบว่า" ในบางกรณี การฝึกอบรมนำลูกที่จะใช้วลีนี้ใหม่อย่างเหมาะสมเมื่อถามคำถามอื่น ๆ ที่ไม่รู้คำตอบ (generalization) ในเวลาเดียวกัน นักวิจัยพบว่า เด็กยังคงเหมาะสมตอบคำถามที่พวกเขาไม่รู้คำตอบ (เช่น "อะไรคือชื่อของคุณ) แนะนำขั้นตอนนี้ผมจอง Ivar Lovaas (1981) และมีขั้นตอน 5 ขั้นตอนดีเกี่ยวกับการขจัดหมดสิ้นโดยใช้ Schreibman และของคาร์ echolalia (1978) "ทราบว่า" วิธีการ วิธีจัดการกับ echolalia อื่น ที่ไปพร้อมกับการค้นหา echolalia ที่มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นเมื่อบุคคลถามคำถาม หรือรับคำสั่งพวกเขาไม่รู้การตอบสนองที่ถูกต้อง จะสอนตอบถูกต้อง นี้ได้โดยการถามบุคคลที่ มีการตอบสนองที่ถูกต้องทันทีหลังจากถามคำถาม (เช่น, "ดอกกุหลาบคืออะไร? -ดอกไม้ได้") และสะท้อนการทำหน้าที่แล้ว และในที่สุดเฟดพร้อมท์การ อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่วิธีการจัดการกับ echolalia ด้วยเหตุผลสองประการ: เรื่อง reinforces echolalia เวลา และอย่างแท้จริงต้องการสอนบุคคลที่ตอบทุกคำถามที่สามารถถามพวกเขา อย่างไรก็ตาม สอนเด็ก ด้วยโรคออทิซึมการตอบสนองที่เหมาะสมกับคำถามที่พบบ่อย (เช่น, "อะไรคือชื่อของคุณ) คือ กลยุทธ์การดีมากจะจัดการกับบาง responses.at echolalic ผมเชื่อว่าเป็น วิธีที่ต้องการมากเพียงใด echolalia ใช้ดีสุดของวิธีการก่อนหน้านี้ แต่เพิ่มสอนทักษะสำคัญสำหรับผู้มีโรคออทิซึม: หยุดชั่วคราว วิธีการที่เรียกว่าวิธีสัญลักษณ์จุดหยุด ผมจะพยายามทำวิธีสำหรับคุณเพื่อให้คุณสามารถใช้มันที่บ้านหรือโรงเรียน วิธีการสลับการสร้างโมเดลสำหรับ ECHOLALIA มากเพียงใด(ตาม McMorrow & Foxx, 1986)สร้างโมเดลจะปรากฏ เป็นวิธีการฝึกอบรมที่เหมาะจะใช้กับบุคคลที่มีแนวโน้มที่ echolalia McMorrow และ Foxx (1986) ใช้กระบวนการนี้ง่ายมากในการรักษา echolalia มันเกี่ยวข้องกับเหมือนตั้งค่ากระบวนการเป็นแบบสัญลักษณ์หยุดจุดข้างต้น เลือกคำถาม 10 ข้อจากสามด้านเนื้อหาคือ :อ.รหัส - (เช่น, "เป็นชื่อของคุณหรือไม่ ที่คุณอยู่หรือไม่)บีโต้ - (เช่น, "ซำบายดีบ๊อ ชนิดของเพลงชอบไหม")c. จริง - (เช่น, "อะไรรัฐไม่อยู่ใน เบสบอลทีมใดเล่นในแอตแลนต้า ") ตรวจสอบให้แน่ใจว่า เหล่านี้เป็นคำถามที่อาจจะมักถาม แต่คุณจะแน่ใจว่า บุคคลที่ทราบคำตอบ คุณควรมีคำถาม 30 แล้ว ดำเนินการพื้นฐานมี: ขอให้แต่ละคำถาม บันทึกคำ และคะแนนคำตอบของผู้ใช้ประเภทต่อไปนี้: echolalia (เมื่อหนึ่งหรือมากกว่าของคำในคำถามที่ซ้ำแม้ verbalizations อื่น ๆ ตาม); ไม่ถูกต้อง (เมื่อการตอบสนองประกอบด้วยคำที่ไม่เกี่ยวข้องแม้ว่าจะยังได้รับการตอบสนองที่ถูกต้อง); หรือแก้ไข (เมื่อคำตอบที่เหมาะสมของคำถาม หรือตรงกับการตอบสนองต่อการฝึกอบรม) เลือกแบบ รูปแบบควรเป็นผู้ที่สามารถตอบคำถามได้อย่างถูกต้อง ติดตั้งฝึกอบรมห้องเป็นข้างต้นแบบและบุคคลคุณกำลังฝึกนั่งข้ามตารางคุณ เริ่มต้น ด้วยรูปแบบ และถามคำถามแรก ให้ผลป้อนกลับและการเสริมแรงสำหรับคำตอบที่ถูกต้อง แล้วมองไปที่บุคคล และถามคำถามเดียวกัน และให้ผลป้อนกลับและการเสริมแรงการตอบสนองที่ถูกต้อง ต่อไปจนกว่าคำถามสิบสำหรับพื้นที่เนื้อหาที่ขอ และทำอื่น ๆ เนื้อหาตั้งคำถามที่หลังฝึกอบรมแล้ว เมื่อบุคคลมีการตอบรับอย่างถูกต้อง 100% เวลากับรุ่นปัจจุบัน เป็นเวลาที่จะถามคำถามของบุคคลโดยไม่มีแบบ K

Results (Thai) 3:

เมินเสียเถอะ - ซ้ำคำพูด

ประสาทคืออะไร ?
ตายตัวทั่วไปของบุคคลออทิสติก ที่เขาหรือเธออยู่ในโลกของตนเอง . " เมินเสียเถอะ ก็เป็นหนึ่งในนั้นได้อย่างง่ายดายระบุอาการที่แปลกๆ แตกต่างจากสิ่งที่เรียกว่า " ปกติ " ที่ดูเหมือนจะสนับสนุนมโนทัศน์ อย่างไรก็ตาม เมื่อมองในลักษณะการสื่อสารของประสาทของพวกเขาต้นแบบเริ่มสูญเสียศรัทธา เมินเสียเถอะเป็น

วิธีที่แตกต่างของการเรียนรู้ภาษา
บุคคลออทิสติกจะโต้ตอบและสื่อสาร อย่างไรก็ตาม พวกเขาทำในวิธีที่แตกต่างกัน หนึ่งในสุนทรพจน์ของฉันชื่นชอบเกี่ยวกับออทิสติกเป็น " บุคคลออทิสติกเป็นปกติมากกว่าผิดปกติ แม้ประสาทเป็นปกติวิธีที่จะเรียนรู้ภาษา เด็กส่วนใหญ่ใช้ เมินเสียเถอะที่จะเรียนรู้ภาษาเด็กส่วนใหญ่พูดในทางดนตรี ซึ่งจริงๆแล้วเลียนแบบจังหวะของภาษาของเรา ต่อมาพวกเขาคัดลอกเสียง คำ และในที่สุดประโยคที่พวกเขาได้ยินผู้ใหญ่ใช้เฉพาะใน บริบทของผู้เรียน นี้เป็นที่รู้จักกันเป็น " Gestalt " ลักษณะของภาษา

'gestalt ' หมายความว่า ทั้งหมด ดังนั้นการเรียนรู้ภาษาในรูปแบบกลุ่มเกสตัลท์จะเรียนรู้มันในชิ้นแทนที่จะเป็นเสียงเล็ก ๆ องค์ประกอบและความหมายเฉพาะของแต่ละบุคคล เสียง หรือแม้แต่คำ เช่น " แม่ " มาว่า " แม่ " เพราะทั้งหมดของประสบการณ์ที่เป็นกลิ่นของแม่ บ้านที่แม่อาศัยอยู่ รูปร่างของแม่ เสียงของแม่ ฯลฯเด็กส่วนใหญ่เริ่มต้นการเรียนรู้ภาษาของพวกเขาโดยการใช้นี้กลุ่มเกสตัลท์แต่ฟอร์มอย่างรวดเร็วมากกว่าที่จะเปลี่ยนรูปแบบของการวิเคราะห์ เด็กเริ่มวิเคราะห์ทางภาษาใช้ในบริบทอื่น ๆ และเข้าใจแล้วว่า " แม่ " เป็นคำที่สามารถเป็นตัวแทนของสิ่งอื่น ๆ อีกทั้งประสบการณ์ของตนกับแม่ที่เฉพาะเจาะจงของพวกเขา " "

lovaas ( 1981 ) กล่าวว่า ยอดประสาท ประมาณอายุ 30 เดือนในเด็กปกติแล้วลดลง เมินเสียเถอะ เคยคิดว่าเป็นแค่พฤติกรรมไม่เหมาะสมที่จะกำจัดในบุคคลออทิสติก อย่างไรก็ตาม นักวิจัย ขณะนี้เห็นเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นภายในพัฒนาการของเด็กปกติ การคิดและภาษา

บ่มlovaas ( 1981 ) กล่าวว่าประสาทมากที่สุดไม่ใช่สิ่งที่เราตั้งใจเสริมในเด็กออทิสติก . เขาเชื่อว่ามากกว่า อาจเป็นสิ่งที่อยู่ภายในประสาทให้รางวัลแก่เด็ก lovaas เชื่อว่า reinforcer เป็นเด็กได้ตรงกับสิ่งที่คนอื่นพูดหลายเด็กออทิสติกกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญไม่เพียง แต่ที่สะท้อนเนื้อหาของสิ่งที่ถูกกล่าวโดยคนอื่น ๆ ( คำ ) แต่ยังเป็นเสียงที่แม่นยำ และในลักษณะใด คำที่ถูกพูด ค่าของประสาทสำหรับคนที่อาจจะว่าคำพูดและตัวสะท้อนบริบทเป็นข้อมูลที่เก็บไว้สำหรับบุคคลที่อ้างถึงต่อมาเป็นการซ้อม

ภายในงานเมินเสียเถอะ ปรากฏเป็น " ขั้นตอน " ปกติในเด็กออทิสติกคือการคิดและภาษาบ่ม ในระยะสั้น , คนที่ใช้ประสาทเพราะมันทำงานสำหรับพวกเขา คำตอบนั้นอาจจะสอนบุคคลอื่นและวิธีที่มีประสิทธิภาพเพื่อตอบสนองฟังก์ชั่นที่ให้บริการโดยเมินเสียเถอะ .

คือการแทรกแซงต้องประสาท ?
การปรากฏตัวของประสาทจะได้รับการระบุเป็นเครื่องหมายบวกในบุคคลออทิสติก . lovaas ( 1977 ) พบว่า การปรากฏตัวของประสาทที่เป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญสำหรับการใช้ภาษาในอนาคต ปรากฏว่า เมินเสียเถอะให้ " วัตถุดิบ " สำหรับการเจริญเติบโตภาษาเพิ่มเติม howlin ( 1981 ) , ในความเป็นจริงพบว่า เด็กออทิสติกที่พระเนตรพระกรรณพัฒนาดีสำนวนการพูดในชีวิตในภายหลังหรือไม่พวกเขาได้รับการฝึกอบรมภาษาเข้มข้น

ถ้าคุณคิดว่าประสาทเป็นหนึ่งในขั้นตอนของการพัฒนา ภาษาปกติปรากฎว่า ประสาทอย่างต่อเนื่องระบุว่าบุคคลที่เป็นออทิสติก คือ " ติด " ที่ระดับของการพัฒนา เป็นครั้งแรก แต่แล้วดูเหมือนจะเอาชนะมันได้ และพัฒนามากกว่าปกติเสียงรูปแบบ lovaas ( 1981 ) เชื่อว่าเด็กที่เคยใบ้และต่อมาพัฒนาพูดได้ดีแล้ว ย่อมได้ผ่านเวทีพูดเลียนแบบในการพัฒนาการพูดของพวกเขา .

ห่างไกลจากการนิสัยที่ไร้ประโยชน์ " , " เมินเสียเถอะได้ใช้จริงเพื่อสอนการเปิดกว้างของวัตถุ ( charlop , 1983 ) และตัวอักษรจีน ( เหลียง& Wu , 1997 ) บุคคลออทิสติก . การศึกษาเหล่านี้สนับสนุน พบว่าประสาทมีจุดประสงค์เพื่อบุคคลออทิสติก

ไม่ว่าสาธารณูปโภคของประสาทสำหรับบุคคลออทิสติกนิสัยสามารถแทรกแซงกับการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและการเรียนรู้ ดังนั้น นักวิจัยส่วนใหญ่มุ่งเน้นช่วยเหลือคนที่ย้ายไปยังรูปแบบสร้างสรรค์เพิ่มเติมภาษา schreibman &คาร์ ( 1978 ) กล่าวว่า บุคคลออทิสติกมีแนวโน้มมากขึ้นที่จะใช้เมินเสียเถอะ เมื่อเขาหรือเธอไม่ได้เรียนรู้การตอบสนองที่เหมาะสมที่จะถามคำถามหรือคำสั่ง .

นี้ดูเหมือนจะค่อนข้างชัดเจนและทางเลือกของการรักษาประสาทเกือบ ashamedly ชัดเจน : พวกเขาสอนบุคคลออทิสติกที่จะพูดว่า " ไม่รู้ " กับคำถามก่อนหน้านี้พวกเขาสะท้อนและไม่ได้รู้คำตอบ แม้ว่า " ไม่รู้ " เป็นวลีที่สะท้อน มันเป็นบ่อยมากที่สุด คำตอบที่คุณจะได้รับจากเด็ก ๆ เมื่อคุณถามพวกเขาคำถามที่ไม่รู้คำตอบประโยชน์เพิ่มเติมของวิธีการนี้คือ " ไม่รู้ " คำตอบบอกคนถามคำถามที่เขาหรือเธอต้องการที่จะสอนให้คำตอบที่เหมาะสมกับบุคคล ดีเพียงสามัญสำนึก

schreibman และคาร์ ( 1978 ) สอนเด็กให้พูดแค่ว่า " ผมไม่รู้ " ในแฟชั่นนี้ : 10 " อะไร " , 10 " อย่างไร "และ 10 " ที่ " คำถามที่เด็กไม่รู้ว่าตอบถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ( เช่น " เรากำลังทำอะไรอยู่ ? " ทำไมท้องของคุณ ? " ที่เพื่อนของฉัน ? " ) หนึ่งของพวกเขาได้รับเลือก และเด็กที่ถูกถามคำถาม และ " ไม่รู้ " ตอบได้ทันทีรับแจ้ง ( เช่น " ทำไมรถวิ่งได้ - ไม่รู้

" )ถ้าเด็ก ๆ " ไม่รู้ " เขาหรือเธอทันทีช่วย ในที่สุด " ไม่รู้ " พร้อมเป็นสีจาง ( ค่อยๆเอาออก ) และเด็กถูกเสริมแต่ตอบ " ไม่รู้ " ถ้าไม่แจ้ง . เมื่อลูกเรียนรู้ที่จะพูดว่า " ไม่รู้ " กับคำถามหนึ่งที่เขาหรือเธอถูกถามอีกเตรียมคำถาม ถ้า " ไม่รู้ " ไม่ได้หาคำถามใหม่ก็สอนในลักษณะเดียวกันเป็นก่อน

นักวิจัยพบว่า การฝึกเด็กให้ตอบคำถามที่ไม่รู้จักกับ " ไม่รู้ " ในไม่กี่กรณี ทำให้เด็กสามารถใช้วลีนี้ใหม่อย่างเหมาะสมเมื่อถามคำถามอื่นพวกเขาไม่ได้รู้คำตอบ ( generalization ) ใน เวลาเดียวกันนักวิจัยพบว่าเด็กยังคงเหมาะสมตอบคําถามก็รู้คำตอบ ( เช่น " ชื่ออะไร ? " ) . วาร์ lovaas ( 1981 ) แนะนำขั้นตอนนี้ในหนังสือที่ผมมีห้าขั้นตอนขั้นตอนสำหรับการใช้ schreibman ประสาท&คาร์ ( 1978 ) " ไม่รู้ " วิธี

แนวทางหนึ่งในการจัดการกับประสาท ,ที่ไปพร้อมกับการหาเมินเสียเถอะมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นเมื่อคนถูกถามคำถาม หรือ ได้รับคำสั่งพวกเขาไม่ทราบคําตอบที่ถูกต้อง คือ การสอน การตอบสนองที่ถูกต้อง นี้สามารถทำได้โดยแจ้งคนที่ถูกต้องตอบสนองทันทีหลังจากถามคำถามเช่น " อะไรคือกุหลาบ - ดอกไม้" ) แล้วเสริมเสียงสะท้อนและในที่สุดจางหายไปโดยรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่วิธีปฏิบัติเพื่อจัดการกับประสาทสำหรับสองเหตุผล : มันผ่านประสาทสำหรับเวลาและคุณอย่างแท้จริงต้องสอนคนที่ตอบทุกคำถามที่สามารถถามพวกเขา อย่างไรก็ตาม การสอนเด็กออทิสติกกับการตอบสนองที่เหมาะสมกับคำถามที่ถูกถามบ่อย ( เช่น" เธอชื่ออะไร ? " ) เป็นกลยุทธ์ที่ดีมากที่จะจัดการกับบางพูดเลียนแบบ responses.at ผมเชื่อว่าเป็นวิธีที่ต้องการเอาชนะเมินเสียเถอะ . ใช้ดีที่สุดของทั้งหมดก่อน แต่เพิ่มวิธีการสอนทักษะสำคัญสำหรับบุคคลออทิสติก : หยุดชั่วคราว วิธีที่รู้จักกันเป็นคิวหยุดจุด โดยวิธีฉันจะพยายามที่จะลดความซับซ้อนของวิธีการสำหรับคุณเพื่อให้คุณสามารถใช้ที่บ้านหรือที่โรงเรียน

สลับแบบวิธีการเอาชนะเมินเสียเถอะ
( ขึ้นอยู่กับเมิ่กมอโร่& ฟ็อกซ์ , 1986 )
แบบจำลองจะปรากฏเป็นอุดมคติการฝึกอบรมวิธีเพื่อใช้กับบุคคลที่มักจะประสาท . เมิ่กมอโร่& ฟ็อกซ์ ( 1986 ) ใช้กระบวนการนี้ง่ายมากที่จะรักษา เมินเสียเถอะ .มันเกี่ยวข้องกับกระบวนการเดียวกันตั้งเป็นจุดหยุดตัวแบบข้างต้น 10 คำถามที่เลือกจากแต่ละสามเนื้อหาพื้นที่ :
. ประจำตัว - ( เช่น " เจ้าชื่ออะไร ? คุณอาศัยอยู่ที่ไหน ? )
b ปฏิสัมพันธ์ - ( เช่น " คุณเป็นอย่างไร ? คุณชอบเพลงแบบไหน ? " )
C จริง - ( เช่น " สิ่งที่รัฐทำอยู่ ? สิ่งที่ทีมเบสบอลเล่นในแอตแลนต้า ? " )

ให้แน่ใจว่า มันเป็นคำถามที่อาจจะถามบ่อย แต่คุณจะแน่ใจว่า คนที่ไม่ได้รู้คำตอบ คุณควรจะมี 30 คำถาม แล้วดำเนินการพื้นฐาน : ถามแต่ละคำถาม บันทึกคำตอบและคะแนนคำตอบของคนที่ใช้ประเภทต่อไปนี้ : ประสาทเมื่อหนึ่งหรือมากกว่าของคำในคำถามแบบซ้ำ แม้ว่า อื่น ๆ verbalizations ตาม )ไม่ถูกต้อง ( เมื่อการตอบสนองที่มีความเกี่ยวข้องคำแม้ว่าการตอบสนองที่ถูกต้องก็ให้ ) หรือแก้ไข ( เมื่อคำตอบที่เหมาะสมกับคำถาม หรือตรงกับการฝึก )

ต่อไปเลือกนางแบบ รูปแบบควรเป็นผู้ที่สามารถตอบคำถามได้ถูกต้องเตรียมห้องอบรมข้างต้นกับทั้งรูปแบบและคนที่คุณกำลังฝึกนั่งข้ามตารางจากคุณ เริ่มต้นด้วยรูปแบบและถามคำถามแรก ให้ข้อเสนอแนะและการเสริมแรงเพื่อคำตอบที่ถูกต้อง แล้วดูที่คนและถามคำถามเดียวกันและให้ข้อเสนอแนะ และการตอบสนองที่ถูกต้อง

ต่อได้ถึง 10 ข้อสำหรับพื้นที่เนื้อหา ถามแล้วถามอีก พื้นที่เนื้อหาที่สมบูรณ์การฝึกอบรมในภายหลัง เมื่อคนที่ตอบได้ถูกต้อง 100% ของเวลากับรุ่นปัจจุบัน เวลาที่จะถามคำถามของคนไร้รูปแบบ เค