Lewin (1942) is credited with conce

Lewin (1942) is credited with conceptualizing time into three categories: past orientation, present orientation, and future orientation. This laid the foundation for subsequent research including the idea that some groups tend to use temporal frames and reference points while others do not (Ashkanasy, Gupta, Mayfield, & TrevorRoberts, 2004). Does society emphasize and value the past (i.e. respect for tradition, rely on the past to anticipate the future), the present (i.e. solving problems in the moment without regard to future implications), or the future (i.e. take into consideration the long term affects of decisions made today) (Kluckhohn and Strodtbeck 1961)? For the GLOBE authors, this dimension is defined as the extent to which members of society believe that their current actions will influence the future. This includes the degree to which societies focus on investment in the future, believe they will have a future that matters, believe in planning and developing their future, and/or base current decisions and actions with the future in mind. GLOBE calls this dimension Future Orientation. Cultures low in future orientation enjoy the moment and value spontaneity while culture high in future orientation imagine future contingencies and develop strategies and goals for meeting future aspirations (Ashkanasy et al. 2004). Along this scale, Brazil scored 5.69 while the U.S. scored 5.31 (Ashkanasy et al. 2004, p. 306). Differences between the two societies within this dimension may not be subtle. As could likely be predicted, Brazilians are more future oriented than Americans. The Catholic influence would likely result in Brazilians putting off rewards and delaying gratification. It is likely that Americans, with Protestant influence, would value more immediate evaluations and employer feedback; training that is designed to address an immediate company need (as opposed to long-term employee development); and immediate, measurable rewards compared to Brazilians (Cullen and Parboteeah 2008; Hofstede 1980, 1991, 1993; Phatak, Bhagat, & Kashlak, 2005; Rodrigues 2001).

Results (Thai) 2:

Lewin (1942) จะให้เครดิตกับเวลากรอบความคิดออกเป็นสามประเภท: ปฐมนิเทศที่ผ่านมาการวางแนวทางปัจจุบันและทิศทางในอนาคต นี้วางรากฐานสำหรับการวิจัยต่อรวมทั้งความคิดที่ว่าบางกลุ่มมีแนวโน้มที่จะใช้เฟรมชั่วคราวและจุดอ้างอิงในขณะที่คนอื่นทำไม่ได้ (Ashkanasy แคนด์, Mayfield และ TrevorRoberts, 2004) ไม่สังคมเน้นและความคุ้มค่าที่ผ่านมา (เช่นการเคารพประเพณีพึ่งพาที่ผ่านมาในการคาดการณ์อนาคต) ปัจจุบัน (เช่นการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในขณะนี้โดยไม่คำนึงถึงผลกระทบในอนาคต) หรือในอนาคต (เช่นคำนึงถึงระยะยาว ส่งผลกระทบต่อการตัดสินใจในปัจจุบัน) (Kluckhohn และ Strodtbeck 1961)? สำหรับผู้เขียน GLOBE มิตินี้จะถูกกำหนดเป็นขอบเขตที่สมาชิกของสังคมเชื่อว่าการดำเนินการปัจจุบันของพวกเขาจะมีผลต่ออนาคต ซึ่งรวมถึงระดับที่สังคมมุ่งเน้นไปที่การลงทุนในอนาคตเชื่อว่าพวกเขาจะมีอนาคตที่มีความสำคัญที่เชื่อในการวางแผนและการพัฒนาในอนาคตของพวกเขาและ / หรือการตัดสินใจในปัจจุบันและในอนาคตการกระทำที่มีอยู่ในใจ GLOBE เรียกมิตินี้มุ่งอนาคต วัฒนธรรมในระดับต่ำในการวางแนวทางในอนาคตเพลิดเพลินไปกับช่วงเวลาและความคุ้มค่าในขณะที่ความเป็นธรรมชาติสูงวัฒนธรรมในการมุ่งอนาคตจินตนาการภาระผูกพันในอนาคตและการพัฒนากลยุทธ์และเป้าหมายสำหรับการประชุมแรงบันดาลใจในอนาคต (Ashkanasy et al. 2004) พร้อมขนาดนี้บราซิลได้คะแนน 5.69 ในขณะที่สหรัฐได้คะแนน 5.31 (Ashkanasy et al. 2004, น. 306) ความแตกต่างระหว่างสองสังคมภายในมิตินี้อาจไม่เป็นที่ลึกซึ้ง เป็นโอกาสที่จะได้รับการคาดการณ์บราซิลเป็นอนาคตที่มุ่งเน้นมากขึ้นกว่าคนอเมริกัน อิทธิพลคาทอลิกมีแนวโน้มที่จะส่งผลให้บราซิลวางปิดรางวัลและความพึงพอใจการล่าช้า มันมีแนวโน้มว่าชาวอเมริกันมีอิทธิพลโปรเตสแตนต์จะเห็นคุณค่าของการประเมินผลมากขึ้นทันทีและข้อเสนอแนะนายจ้าง; การฝึกอบรมที่ถูกออกแบบมาเพื่อที่อยู่ความต้องการของ บริษัท ทันที (เมื่อเทียบกับการพัฒนาระยะยาวของพนักงาน); และในทันทีรางวัลที่วัดได้เมื่อเทียบกับบราซิล (คัลเลนและ Parboteeah 2008 Hofstede 1980 1991 1993 Phatak, Bhagat และ Kashlak 2005; Rodrigues 2001)

Results (Thai) 3:

เลวิน ( 1942 ) เป็นเครดิตกับมโนทัศน์ที่เป็นสามประเภท : อดีต ปัจจุบัน การปฐมนิเทศ และลักษณะมุ่งอนาคต นี้วางรากฐานสำหรับการวิจัยต่อไป รวมทั้งความคิดที่บางกลุ่มมักจะใช้กรอบเวลาและจุดอ้างอิงในขณะที่คนอื่นไม่ได้ ( ashkanasy Gupta , เมย์ฟิลด์ และ trevorroberts , 2004 ) ไม่เน้นคุณค่าสังคมและอดีต ( เช่นเคารพประเพณี พึ่งผ่านมาคาดการณ์อนาคต ) , ปัจจุบัน ( เช่น การแก้ไขปัญหาในขณะนี้โดยไม่ผลกระทบในอนาคต ) หรืออนาคต ( เช่นพิจารณาในระยะยาวผลกระทบของการตัดสินใจในวันนี้ ) ( kluckhohn และ strodtbeck 1961 ) สำหรับโลกผู้เขียนได้ขนาดนี้ หมายถึง ขอบเขตที่สมาชิกของสังคมที่เชื่อว่า การกระทำในปัจจุบันของพวกเขาจะมีผลต่ออนาคต ซึ่งรวมถึงการที่สังคมเน้นการลงทุนในอนาคต เชื่อว่าเขาจะมีอนาคตที่สำคัญ เชื่อในการวางแผนและการพัฒนาในอนาคตของพวกเขาและ / หรือฐานปัจจุบัน การตัดสินใจและการกระทำที่มีอนาคตในใจ โลกนี้เรียกว่า มิติมุ่งอนาคต . วัฒนธรรมในลักษณะมุ่งอนาคตต่ำ เพลิดเพลินกับช่วงเวลาและมูลค่า ในขณะที่วัฒนธรรมเป็นธรรมชาติสูงในลักษณะมุ่งอนาคตจินตนาการภาระผูกพันในอนาคต และพัฒนากลยุทธ์และเป้าหมายสำหรับการประชุมความต้องการในอนาคต ( ashkanasy et al . 2004 ) พร้อมขนาดนี้ บราซิล ขณะที่สหรัฐได้ 5.69 คะแนน 5.31 ( ashkanasy et al . 2547 , หน้า 306 ) ความแตกต่างระหว่างสังคมสองในมิตินี้อาจจะไม่ละเอียด เป็นอาจจะทำนายว่า บราซิลจะเพิ่มเติมในอนาคตที่มุ่งเน้นกว่าคนอเมริกัน อิทธิพลคาทอลิก อาจส่งผลให้บราซิลใส่ออกรางวัลและชะลอความพึงพอใจ มันเป็นโอกาสที่คนอเมริกันที่มีอิทธิพลโปรเตสแตนต์ , ค่าประเมินมากขึ้นทันที และนายจ้างติชม การฝึกอบรมที่ออกแบบมาเพื่อที่อยู่บริษัททันทีต้องการ ( ตรงข้ามกับการพัฒนาพนักงานระยะยาว และได้ผลตอบแทนทันที เมื่อเทียบกับพวกคัลเลน และ parboteeah ( 2008 ; ฮอฟสติด 1980 , 1991 , 1993 ; phatak ภากัต , และ , kashlak , 2005 ; Rodrigues 2001 )