This scene doesn’t figure in Anthon

This scene doesn’t figure in Anthony’s account of that day, though he speaks of June 17 at length while his crab cake sits untouched on the plate in front of him. He doesn’t mention his frantic dash up Calhoun Street through the jam of police cruisers with their lights flashing, or the cop hurrying over to stop him, or the detective blocking his path and saying something about a very fluid situation. He doesn’t mention the fear, the anguish, the shock. Perhaps he would have talked about these things four months ago, when summer was coming down thick and sweaty over Charleston and that day was still a jagged wound. But the air is soft with the melancholy of autumn now, the pain is more of a vise and less of a dagger, and what he chooses to remember—if memory is even a choice—is Myra radiant just beyond his helpless reach, and the door closing.

Results (Thai) 1:

ฉากนี้ไม่ตัวเลขในบัญชีของแอนโทนี่วันที่ ว่าพูดถึง 17 มิถุนายนที่มีความยาวในขณะที่เค้กปูของเขาอยู่ที่แตะต้องบนแผ่นด้านหน้าของเขา เขาไม่พูดถึงเขาคลั่งรีบ Calhoun ถนนผ่านแยมของเรือลาดตะเวณของตำรวจกับไฟกระพริบ หรือ cop hurrying ผ่านไปหยุด เขา หรือนักสืบบล็อกเส้นทางของเขา และพูดอะไรเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ลื่นไหลมาก เขาไม่พูดถึงความกลัว ความเจ็บปวด โช๊ค บางทีเขาจะได้พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ สี่เดือนแล้ว เมื่อฤดูร้อนมาลงหนา และขับเหงื่อมากกว่าชาร์ลสตัน และวันนั้นคือนิ่งแผลขรุขระ แต่อากาศอ่อนละห้อยของฤดูใบไม้ร่วงนี้ ความเจ็บปวดเป็นของคีมจับเป็น และน้อยกริช และสิ่งที่เขาเลือกที่จะจำ — ถ้าจำเป็นแม้กระทั่งตัวเลือก — จะได้กระจ่างใสเพียงแค่เกินเขาหมดหนทาง ได้และปิดประตู

Results (Thai) 2:

ฉากนี้ไม่ได้คิดในบัญชีของแอนโทนี่ของวันที่แม้ว่าเขาพูดวันที่ 17 มิถุนายนที่มีความยาวในขณะที่ปูเค้กของเขานั่งอยู่แตะต้องบนจานในด้านหน้าของเขา เขาไม่ได้พูดถึงประคลั่งของเขาขึ้นคาลฮูนถนนผ่านแยมของตำรวจที่มีไฟกระพริบของพวกเขาหรือตำรวจรีบไปหยุดเขาหรือนักสืบปิดกั้นเส้นทางของเขาและพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับสถานการณ์ของเหลวมาก เขาไม่ได้พูดถึงความกลัวความเจ็บปวดที่ช็อต บางทีเขาอาจจะมีการพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้สี่เดือนที่ผ่านมาเมื่อฤดูร้อนที่กำลังจะมาลงหนาและขับเหงื่อมากกว่าชาร์ลสตันและวันนั้นก็ยังเป็นแผลขรุขระ แต่อากาศจะอ่อนกับความเศร้าโศกของฤดูใบไม้ร่วงตอนนี้ปวดมากขึ้นของเครื่องหนีบและน้อยของกริชและสิ่งที่เขาเลือกที่จะจำได้ว่าถ้าหน่วยความจำที่แม้จะมีทางเลือกคือไมร่ากระจ่างใสเพียงไกลเกินเอื้อมกำพร้าของเขาและ ปิดประตู

Results (Thai) 3:

ฉากนี้เป็นฉากที่ไม่ได้อยู่ในบัญชีของ แอนโธนี วันนั้น เขาจะพูดในวันที่ 17 มิถุนายน ที่ความยาวในขณะที่เค้กของเขานั่งดีๆบนจานตรงหน้าเขา เขาไม่ได้พูดถึงการวิ่งของเขาปั่นป่วนขึ้น Calhoun Street ผ่านแยมของตำรวจสายตรวจ กับไฟกระพริบ หรือตำรวจรีบไปหยุดเค้า หรือ นักสืบ ปิดกั้นเส้นทางของเขาและพูดบางอย่างเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ลื่นไหลมาก เขาไม่ได้พูดถึงความกลัว ความเจ็บปวด , ช็อก บางทีเขาอาจจะพูดถึงเรื่องเหล่านี้ เมื่อ 4 เดือนก่อน เมื่อฤดูร้อนมา ลงหนา และขับเหงื่อมากกว่า ชาลเลสตัน และในวันนั้นก็ยังเป็นแผลขรุขระ แต่อากาศนุ่มกับความหดหู่ของฤดูใบไม้ร่วงแล้ว อาการปวดเป็นมากขึ้นของ Head และน้อยของกริช และสิ่งที่เขาเลือกที่จะจำ ถ้า จำ เป็น แม้ เลือกไมร่าเปล่งปลั่งก็เกินเอื้อม หมดหนทางของเขา แล้วประตูก็ปิด