Non-verbal communication: is usuall

Non-verbal communication: is usually understood as the process of communication through sending and receiving wordless messages. Non-verbal communication includes gestures and touch, body language or postures, facial expression and eye contact. Non-verbal communication can also occur through things like clothing, hairstyles, architecture, symbols and graphics.
Speech contains non-verbal elements known as paralanguage, including voice quality, emotion and speaking style, as well as prosodic features such as rhythm, intonation and stress. Dance is also regarded as a non-verbal communication. Likewise, written texts have non-verbal elements such as handwriting style, spatial arrangement of words, or the use of emotions.

Results (Thai) 1:

ไม่ใช่คำพูดการสื่อสาร: เป็นที่เข้าใจเป็นกระบวนการของการสื่อสารผ่านการส่ง และรับข้อความ wordless ไม่ใช่คำพูดการสื่อสารรวมถึงท่าทาง และสัมผัส ภาษากาย หรือท่า การแสดงสีหน้า และตา ไม่ใช่คำพูดการสื่อสารสามารถเกิดขึ้นผ่านสิ่งต่าง ๆ เช่นเสื้อผ้า ทรงผม สถาปัตยกรรม สัญลักษณ์ และกราฟิก คำพูดประกอบด้วยองค์ประกอบไม่ใช้คำพูดที่เรียกว่า paralanguage รวมทั้งคุณภาพเสียง อารมณ์ และพูดสไตล์ เช่นเดียวกับคุณสมบัติ prosodic เช่นจังหวะ โทนเสียง และความเครียด เต้นรำถือว่ายังเป็นการสื่อสารคำพูด ทำนองเดียวกัน เขียนข้อความที่มีคำพูดประกอบเช่นลักษณะลายมือ เรียงคำ หรือการใช้อารมณ์

Results (Thai) 2:

การสื่อสารที่ไม่ใช่คำพูด: มักจะเข้าใจว่าเป็นกระบวนการของการสื่อสารผ่านการส่งและรับข้อความพูดไม่ออก ไม่ใช่คำพูดการสื่อสารรวมถึงท่าทางและสัมผัสภาษากายหรือท่าทางการแสดงออกทางสีหน้าและเข้าตา การสื่อสารที่ไม่ใช่คำพูดยังสามารถเกิดขึ้นผ่านสิ่งเช่นเสื้อผ้า, ทรงผม, สถาปัตยกรรม, สัญลักษณ์และกราฟิก.
คำพูดที่มีองค์ประกอบที่ไม่ใช่คำพูดที่รู้จักในฐานะ paralanguage รวมทั้งคุณภาพเสียงอารมณ์และการพูดลักษณะเช่นเดียวกับคุณสมบัติฉันทลักษณ์เช่นจังหวะน้ำเสียงและ ความตึงเครียด เต้นรำก็ยังถือได้ว่าเป็นการสื่อสารที่ไม่ใช่คำพูด ในทำนองเดียวกันเขียนตำรามีองค์ประกอบที่ไม่ใช่คำพูดเช่นลักษณะการเขียนด้วยลายมือ, การจัดพื้นที่ในการพูดหรือการใช้อารมณ์

Results (Thai) 3:

สื่อสารด้วยวาจา : มักจะเข้าใจเป็นกระบวนการของการสื่อสารด้วยการส่งและรับข้อความขึ้น . สื่อสารด้วยวาจาและท่าทาง รวมถึงสัมผัสภาษากายหรือท่าทาง สีหน้า และสายตา สื่อสารด้วยวาจายังสามารถเกิดขึ้นผ่านสิ่งต่างๆ เช่น เสื้อผ้า , ทรงผม , สถาปัตยกรรม , สัญลักษณ์และภาพกราฟิกคำพูดที่มีองค์ประกอบไม่เรียกว่า paralanguage รวมถึงคุณภาพเสียง อารมณ์ และ สไตล์การพูด ตลอดจนคุณลักษณะรูปแบบเช่นจังหวะการออกเสียง และความเครียด เต้นยังถือเป็นการสื่อสารที่ไม่ใช่วาจา . อนึ่ง เขียนข้อความที่มีองค์ประกอบไม่เช่นลักษณะลายมือ , การจัดพื้นที่ของคำ หรือการใช้อารมณ์