7. Future directions in variety imp

7. Future directions in variety improvement
Results from historical comparisons of varieties indicate that most gains in sugar improvement have arisen through improvements in cane yield, and in the past four decades, relatively little improvement in CCS has been made among most released cultivars.Reasons for this are unclear and at first seem contrary to what might be expected, given that CCS as a trait has genetic properties (moderate to high broad and narrow sense heritabilities, not strongly affected by competition effects in small plot trials) which should make selection effective.One suggestion occasionally proposed for lack of genetic gain is that there is a ‘‘physiological limit’’ to sucrose storage in cane, which has already been reached. However, cane harvested in most commercial cane fields has a sucrose content that is well below the highest levels observed. For example, the average CCS in Australia is about 13% (Anon, 1997) but values from individual blocks of mature cane occasionally reach 17% or 18%. Clearly, if 17% (or a higher value) represents some physiological or physical limit to sucrose in sugarcane, this is not reached in the vast majority of situations. The limitation therefore is the response of sugarcane to the environmental conditions up to harvest.

Results (Thai) 2:

7.
ทิศทางในอนาคตในการปรับปรุงความหลากหลายผลจากการเปรียบเทียบประวัติศาสตร์ของพันธุ์ระบุว่ากำไรมากที่สุดในการปรับปรุงน้ำตาลจะเกิดขึ้นผ่านการปรับปรุงในผลผลิตอ้อยและในสี่ทศวรรษที่ผ่านมาการพัฒนาค่อนข้างน้อยในCCS ได้รับการทำมากที่สุดในหมู่ผู้ได้รับการปล่อยตัว cultivars.Reasons สำหรับ นี้มีความชัดเจนและเป็นครั้งแรกที่ดูเหมือนจะขัดกับสิ่งที่อาจจะคาดหวังให้ที่ CCS เป็นลักษณะมีคุณสมบัติทางพันธุกรรม (ระดับปานกลางถึงสูงความกว้างและแคบพันธุกรรมไม่ได้รับผลกระทบอย่างมากจากผลกระทบการแข่งขันในการทดลองพล็อตเล็ก) ซึ่งจะทำให้การเลือกที่มีประสิทธิภาพ หนึ่งคำแนะนำที่นำเสนอเป็นครั้งคราวสำหรับการขาดของการเพิ่มทางพันธุกรรมว่ามีความเป็น '' ข้อ จำกัด ทางสรีรวิทยา '' กับการจัดเก็บน้ำตาลซูโครสในอ้อยซึ่งได้รับมาถึงแล้ว แต่อ้อยเก็บเกี่ยวในสาขามากที่สุดในเชิงพาณิชย์อ้อยมีปริมาณน้ำตาลที่ต่ำกว่าระดับสูงสุดที่สังเกต ยกตัวอย่างเช่นค่าเฉลี่ยของ CCS ในออสเตรเลียประมาณ 13% (อานนท์, 1997) แต่ค่าจากบล็อกของแต่ละอ้อยผู้ใหญ่บางครั้งถึง 17% หรือ 18% เห็นได้ชัดว่าถ้า 17% (หรือค่าที่สูงขึ้น) หมายถึงบางส่วนข้อ จำกัด ทางสรีรวิทยาหรือทางกายภาพที่จะซูโครสในอ้อยนี้ไม่ถึงในส่วนใหญ่ของสถานการณ์ ข้อ จำกัด จึงเป็นตอบสนองของอ้อยกับสภาพแวดล้อมได้ถึงการเก็บเกี่ยว

Results (Thai) 3:

7 . ทิศทางในอนาคตของการปรับปรุงพันธุ์ข้าว
ผลลัพธ์จากการเปรียบเทียบประวัติศาสตร์ของสายพันธุ์ พบว่า กำไรมากที่สุดในการปรับปรุงน้ำตาลได้เกิดขึ้นผ่านการปรับปรุงผลผลิตอ้อย และที่ผ่านมาสี่ทศวรรษที่ผ่านมา การพัฒนาค่อนข้างน้อยใน CCS ได้ในหมู่ส่วนใหญ่ปล่อยพันธุ์ ด้วยเหตุผลนี้จะไม่ชัดเจนในตอนแรกดูเหมือนจะขัดกับสิ่งที่อาจจะคาดหวังระบุว่า CCS เป็นคุณลักษณะที่มีคุณสมบัติทางพันธุกรรม ( ค่าอัตราพันธุกรรมสูงกว้างและแคบเลยไม่มีผลต่อการแข่งขันผลการทดลองในแปลงเล็กปานกลาง ) ซึ่งควรเลือกที่มีประสิทธิภาพ หนึ่งข้อเสนอแนะบางครั้งเสนอขาดทางพันธุกรรมได้มี ' 'physiological จำกัด ' ' เพื่อใช้จัดเก็บข้อมูลในอ้อย ซึ่งได้ได้รับการเข้าถึง อย่างไรก็ตามเก็บเกี่ยวอ้อยในอ้อยมีน้ำตาลซูโครสเชิงพาณิชย์มากที่สุดเขตข้อมูลเนื้อหาที่เป็นอย่างดีด้านล่างระดับที่สูงที่สุด ) ตัวอย่างเช่น , CCS เฉลี่ยในออสเตรเลียมีประมาณ 13 % ( นนท์ , 1997 ) แต่ค่าจากบล็อกส่วนตัวของผู้ใหญ่อ้อยบางครั้งถึง 17 หรือ 18 % อย่างชัดเจน ถ้า 17 % ( หรือมูลค่าสูงกว่า ) เป็นบางสรีรวิทยาหรือทางกายภาพจำกัดซูโครสในอ้อยนี้ไม่ได้มาถึงในส่วนใหญ่ของสถานการณ์ ข้อจำกัดจึงมีการตอบสนองของอ้อยกับสภาพแวดล้อมเพื่อเก็บเกี่ยว