The Argentine government entered a

The Argentine government entered a “debt trap” by mid 2001. The new taxes
further burdened an already struggling economy. The changes in monetary policy
reduced confidence in the peso. Even interest rates in dollars within Argentina rose
substantially, because of concern that loans and deposits in dollars were also at risk from
government policies. High interest made it costly for businesses to expand using credit
and contributed to the recession.
The government’s failure to take effective measures to end the recession created a
crisis of confidence in government debt, because a shrinking economy meant a shrinking
base of tax revenue from which to pay the debt. Argentina’s federal government had been
paying anywhere from 3 to 9 percentage points more than the U.S. Treasury to borrow.
After the monetary policy blunders of April 2001, the premium jumped to almost 13
percentage points. In July 2001, when rating agencies reduced the credit rating of
Argentina’s government debt, it rose above 16 percentage points, and by the end of
October it exceeded 20 percentage points. Such high rates indicated many investors
feared a default. The government was in a “debt trap”: at the interest rates it faced for
borrowing, the debt would quickly grow so fast as to exceed the capacity of the
government and the Argentine economy to repay it.
Government policies “contaminated” the private sector in late 2001 and
2002. In December 2001 the crisis entered its final phase, in which the government
spread its problems to the private sector through a variety of policies rather than trying to minimize the spread. Faced with a choice of “contamination” or “quarantine” for its
problems, the government chose contamination.
The difficulty the government was having in refinancing its debt led to fear that it
would freeze bank deposits, as it had done in 1982 and 1989. During those freezes, the
government had in effect confiscated part of the savings of bank depositors to finance
itself and pay some foreign debt. After heavy withdrawals of deposits from banks on
Friday, November 30, Cavallo announced a freeze of deposits on December 1. The
deposit freeze brought much private-sector activity to a halt, because under the rules of
the freeze, businesses and individuals could not use their deposits to pay anybody except
other depositors at the same bank. The estimate of monthly economic activity calculated
by Argentina’s national statistical institute suffered a year-over-year fall of 15.5 percent,
the biggest since the series began in 1993. The economy plunged from what still might
arguably have been termed a very bad recession into a true depression.
By December 20, minister Cavallo and president De la Rúa had resigned after
deadly riots brought about by the shrinking economy and the deposit freeze. On
December 23, the short-lived administration of president Adolfo Rodríguez Saá declared
a default on the federal government’s debt to foreign private-sector creditors. The
situation was by then so disorganized that default would have been almost impossible to
avoid, but rather than presenting the default as a reluctant step by a debtor willing but
unable to pay its bills, president Rodríguez Saá presented it as an act of defiance to
creditors. He had ideas for other sweeping changes in economic policy, such as issuing a
second national currency in parallel to the peso, but did not implement them because he
resigned after a week following demonstrations against him.
Eduardo Duhalde, who became president on January 1, 2002, was a strong critic
of the economic policies of the 1990s. He instituted revolutionary changes by devaluing
the peso; forcibly converting dollar deposits and loans into pesos (“pesofication”); and
voiding many kinds of contracts. He upset property rights that had been well established
in Argentine law for at least a decade, and in some cases since the 1800s. The economy
plunged further, with the year-over-year estimate of monthly economic activity falling a
record 16.9 percent in January and 16.6 percent in March. The estimate did not turn
positive until December 2002. The economy shrank 10.9 percent in 2002 following a 5.5
percent decline in 2001.
It is common for stabilization measures to take some time to work, but an already
shrunken economy should not shrink 10.9 percent further if the measures really help
rather than hurt. Unemployment and poverty rose sharply in 2002. The proportion of
Argentines below the officially defined poverty line jumped from 38.3 percent in October
2001 to 57.5 percent a year later.8
It is estimated that about 40 percent of Argentines live
on $1 or less a day, and a further 20 percent on $1 to $2 a day. Exports fell 4.5 percent
despite the huge boost the currency depreciation should have given. Exporters had
difficulty obtaining credit because of the deposit freeze and government policies that
made creditors afraid of further confiscations if they resumed lending.

Results (Thai) 1:

รัฐบาลอาร์เจนตินาเข้ามาในกับดัก "หนี้" โดยกลางเดือน 2001 ภาระภาษีใหม่
ต่อเศรษฐกิจดิ้นรน การเปลี่ยนแปลงในนโยบายการเงินที่มีความเชื่อมั่นที่ลดลง
ในเปโซ แม้อัตราดอกเบี้ยในสกุลเงินดอลลาร์ภายในอาร์เจนตินาเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
เนื่องจากความกังวลว่าเงินให้สินเชื่อและเงินฝากในสกุลเงินดอลลาร์ก็ยังมีความเสี่ยงจากนโยบายของรัฐบาล
ดอกเบี้ยสูงทำให้มันเป็นค่าใช้จ่ายสำหรับธุรกิจที่จะขยายการใช้
เครดิตและทำให้ภาวะเศรษฐกิจถดถอย
ความล้มเหลวของรัฐบาลที่จะใช้มาตรการที่มีประสิทธิภาพเพื่อยุติภาวะเศรษฐกิจถดถอยที่สร้างวิกฤติ
ความเชื่อมั่นในตราสารหนี้ของรัฐบาลเพราะเศรษฐกิจหดตัวหมายถึงฐาน
หดตัวของรายได้จากภาษีที่จะชำระหนี้ รัฐบาลอาร์เจนตินาได้รับ
การจ่ายเงินได้ทุกที่ 3-9 คะแนนร้อยละมากกว่าเรา ตั๋วเงินคลังเพื่อขอยืม
หลังจากความผิดพลาดของนโยบายการเงินเมษายน 2001 พรีเมี่ยมเพิ่มขึ้นไปเกือบ 13 จุดร้อยละ
ในเดือนกรกฎาคมปี 2001 เมื่อสถาบันจัดอันดับลดอันดับเครดิตของ
หนี้ภาครัฐของอาร์เจนตินาก็ปรับตัวเพิ่มขึ้นสูงกว่าร้อยละ 16 คะแนนและในตอนท้ายของ
ตุลาคมจะเกินร้อยละ 20 คะแนนอัตราที่สูงดังกล่าวชี้ให้เห็นนักลงทุนจำนวนมาก
กลัวการเริ่มต้น รัฐบาลกำลังตกอยู่ในกับดัก "หนี้" ที่อัตราดอกเบี้ยจะต้องเผชิญกับการกู้ยืมเงินสำหรับ
หนี้ได้อย่างรวดเร็วจะเติบโตอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะเกินความสามารถของรัฐบาล
และเศรษฐกิจอาร์เจนตินาจ่ายเงินคืนได้
นโยบายของรัฐบาล "ปนเปื้อน" ภาคเอกชนในปลายปี 2001 และ 2002
ในธันวาคม 2001 วิกฤติเข้ามาในช่วงเวลาสุดท้ายของมันซึ่งรัฐบาล
กระจายปัญหาในการภาคเอกชนผ่านความหลากหลายของนโยบายมากกว่าการพยายามที่จะลดการแพร่กระจาย ต้องเผชิญกับทางเลือกของ "ปนเปื้อน" หรือ "กักกัน" สำหรับปัญหา
ที่รัฐบาลเลือกที่จะปนเปื้อน
ความยากลำบากที่รัฐบาลได้มีในการรีไฟแนนซ์หนี้นำไปสู่​​ความกลัวว่ามันจะตรึง
เงินฝากธนาคารในขณะที่มันเคยทำมาในปี 1982 และ 1989 ในระหว่างค้างที่รัฐบาล
มีในส่วนของผลกระทบจากการยึดเงินออมของผู้ฝากเงินธนาคารเพื่อเป็นเงินทุน
ตัวเองและจ่ายเงินบางส่วนหนี้ต่างประเทศ หลังจากถอนหนักของเงินฝากจากธนาคารใน
ศุกร์พฤศจิกายน 30, Cavallo ประกาศแช่แข็งของเงินฝากเมื่อวันที่ 1 ธันวาคม อายัดเงินฝาก
นำมากกิจกรรมของภาคเอกชนต้องหยุดชะงัก,เพราะภายใต้กฎของ
แช่แข็ง, ธุรกิจและบุคคลไม่สามารถใช้เงินฝากของพวกเขาที่จะจ่ายใครยกเว้นผู้ฝากเงินอื่น ๆ
ที่ธนาคารเดียวกัน ประมาณการของกิจกรรมทางเศรษฐกิจรายเดือนโดยคำนวณ
อาร์เจนตินาสถาบันสถิติแห่งชาติได้รับความเดือดร้อนในฤดูใบไม้ร่วงปีมากกว่าปีร้อยละ 15.5,
ที่ใหญ่ที่สุดตั้งแต่เริ่มแบบในปี 1993 เศรษฐกิจลดลงจากสิ่งที่อาจจะยังคง
เนื้อหาที่ได้รับ termed ภาวะถดถอยที่เลวร้ายมากลงไปในบ่อจริง
20 ธันวาคมโดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวง Cavallo และประธาน de la Rúaได้ลาออกหลังจากการจลาจลร้ายแรง
โดยนำเกี่ยวกับการหดตัวของเศรษฐกิจและการแช่แข็งเงินฝาก เมื่อ
ธันวาคม 23, การบริหารสั้นของประธานาธิบดีดอลโฟRodríguezSaáประกาศ
เริ่มต้นของตราสารหนี้ของรัฐบาลให้กับเจ้าหนี้ภาคเอกชนต่างประเทศสถานการณ์
ตอนนั้นไม่เป็นระเบียบเพื่อให้เริ่มต้นจะได้รับเกือบจะไม่สามารถหลีกเลี่ยง
แต่แทนที่จะนำเสนอเริ่มต้นเป็นขั้นตอนไม่เต็มใจโดยลูกหนี้เต็มใจ แต่
ไม่สามารถชำระค่าใช้จ่ายของประธานRodríguezSaáแสดงเป็นการกระทำของ ท้าทายให้กับเจ้าหนี้
เขามีความคิดสำหรับการเปลี่ยนแปลงกวาดอื่น ๆ ในการกำหนดนโยบายทางเศรษฐกิจเช่นการออก
สกุลเงินประจำชาติที่สองในแบบคู่ขนานไปเปโซ แต่ไม่ได้ใช้พวกเขาเพราะเขา
ลาออกหลังจากสัปดาห์ต่อมาหลังจากการประท้วงต่อต้านเขา.
Eduardo Duhalde ที่กลายเป็นประธานาธิบดีเมื่อ 1 มกราคม 2002 เป็น
นักวิจารณ์ที่แข็งแกร่งของนโยบายเศรษฐกิจของ 1990 เขาทำการปฏิวัติเปลี่ยนแปลงโดยลดค่าเงินเปโซ
;กวาดต้อนแปลงเงินฝากสกุลเงินดอลลาร์และเงินให้กู้ยืมเป็นเงินเปโซ ("pesofication"); และ
โมฆะหลายชนิดของสัญญา เขาอารมณ์เสียสิทธิในทรัพย์สินที่ได้รับการยอมรับเป็นอย่างดี
กฎหมายในอาร์เจนตินาเป็นเวลาอย่างน้อยทศวรรษที่ผ่านมาและในบางกรณีตั้งแต่ปี 1800
เศรษฐกิจลดลงอีกด้วยประมาณการปีมากกว่าปีของกิจกรรมทางเศรษฐกิจรายเดือนที่ลดลง
บันทึกร้อยละ 16.9 ในเดือนมกราคมและ 16ร้อยละ 6 มีนาคม ประมาณการไม่ได้เปิด
บวกจนถึงธันวาคม 2002 เศรษฐกิจหดตัวร้อยละ 10.9 ในปี 2002 ต่อไปนี้ 5.5 ลดลงร้อยละ
ในปี 2001
มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับมาตรการรักษาเสถียรภาพที่จะใช้เวลาในการทำงานบางอย่าง แต่แล้ว
เศรษฐกิจหดไม่ควรหดตัวร้อยละ 10.9 ต่อไปถ้ามาตรการช่วยจริงๆ
แทนที่จะทำร้าย การว่างงานและความยากจนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในปี 2002สัดส่วนของ
Argentines ต่ำกว่าเส้นความยากจนที่กำหนดไว้อย่างเป็นทางการเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 38.3 ในเดือนตุลาคม
2,001-57.5 ร้อยละ later.8 ปี
มันเป็นที่คาดว่าประมาณร้อยละ 40 ของ
Argentines อยู่บน $ 1 วันหรือน้อยกว่าและอีก 20 ร้อยละ $ 1 $ 2 วัน การส่งออกลดลงร้อยละ 4.5​​
แม้จะมีการเพิ่มขนาดใหญ่ที่ค่าเสื่อมราคาสกุลเงินที่ควรจะได้รับ ผู้ส่งออกมี
ความยากลำบากในการได้รับเครดิตเพราะแช่แข็งเงินฝากและนโยบายของรัฐบาลที่ทำ
เจ้าหนี้กลัว confiscations ต่อไปถ้าพวกเขากลับมาให้ยืม

Results (Thai) 2:

รัฐบาลอาร์เจนตินาป้อน "กับดักหนี้" โดยกลาง 2001 ภาษีใหม่
เป็นภาระเศรษฐกิจแล้วดิ้นรนต่อไป การเปลี่ยนแปลงในนโยบายการเงิน
ลดความเชื่อมั่นในการเปโซ อัตราดอกเบี้ยแม้ในดอลลาร์ภายในอาร์เจนตินากุหลาบ
มาก เนื่องจากกังวลว่าเงินกู้และเงินฝากในดอลลาร์ก็ยังเสี่ยงจาก
นโยบายของรัฐบาล ค่าใช้จ่ายสำหรับธุรกิจที่จะขยายการใช้เครดิตที่ดอกเบี้ยสูงทำ
และส่วนการถดถอยที่
ที่รัฐบาลไม่ใช้มาตรการสิ้นสุดภาวะถดถอยที่สร้างขึ้นมีประสิทธิภาพเป็น
วิกฤตความเชื่อมั่นในรัฐบาลหนี้ เนื่องจากเศรษฐกิจหดตัวหมายถึง การหดตัว
ฐานรายได้ภาษีที่ชำระหนี้ รัฐบาลของอาร์เจนตินาได้
จ่ายที่ใดก็ได้จาก 3 9 เปอร์เซ็นต์จุดธนารักษ์สหรัฐฯ มากกว่าให้ยืม
หลังจากนโยบายการเงิน blunders เมษายน 2001 พรีเมี่ยมการเกือบ 13
จุด ในเดือน 2001 กรกฎาคม เมื่อหน่วยงานจัดอันดับลดอันดับเครดิตของ
หนี้รัฐบาลของอาร์เจนตินา มันกุหลาบ เหนือ 16 จุด และท้าย
ตุลาคมเกิน 20 จุด อัตราสูงระบุนักลงทุนจำนวนมาก
กลัวเริ่มต้นขึ้น รัฐบาลมี "กับดักหนี้": ที่อัตราดอกเบี้ยที่จะต้องเผชิญกับการ
ยืม หนี้สินจะรวดเร็วขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นเกินกำลังการผลิตของ
รัฐบาลและเศรษฐกิจอาร์เจนตินาชำระก็
ปนรัฐบาลนโยบาย "เปื้อน" ภาคเอกชนในช่วงปลายปี 2544 และ
2002 2544 ธันวาคมวิกฤตป้อนเป็นระยะสุดท้าย ซึ่งรัฐบาล
แพร่กระจายปัญหาไปภาคเอกชนต่าง ๆ ของนโยบายแทนที่พยายามลดการแพร่กระจาย ต้องเผชิญกับ "ปนเปื้อน" หรือ "ตรวจสอบ" สำหรับของ
ปัญหา รัฐบาลเลือกที่ปนเปื้อน
การยากที่รัฐบาลมีในการรีไฟแนนซ์หนี้ที่นำไปสู่กลัว
จะตรึงเงินฝากธนาคาร เพราะได้ทำในปี 1982 และปี 1989 ในระหว่างหยุดการทำที่งาน
รัฐบาลมีผลเอาส่วนหนึ่งของเงินฝากออมทรัพย์ของธนาคาร depositors การเงิน
เอง และชำระหนี้ต่างประเทศบาง หลังจากถอนหนักของเงินฝากจากธนาคารใน
วันศุกร์ 30 พฤศจิกายน Cavallo ประกาศตรึงของเงินฝากในวันที่ 1 ธันวาคม ใน
ฝากตรึงนำกิจกรรมภาคเอกชนมากสะดุดหยุดชะงัก เนื่องจากภายใต้กฎของ
หยุด ธุรกิจ และบุคคลไม่สามารถใช้เงินฝากของพวกเขาจะจ่ายทุกคนยกเว้น
depositors อื่น ๆ ที่ธนาคารเดียวกันได้ การประเมินกิจกรรมทางเศรษฐกิจรายเดือนคำนวณ
โดยอาร์เจนตินา ของสถาบันสถิติแห่งชาติประสบอยู่มากกว่าปีร้อยละ 15.5 ล้านคน,
ใหญ่ที่สุดตั้งแต่ชุดเริ่มต้นในปี 1993 เศรษฐกิจลดลงจากที่ยังอาจ
ว่าได้รับเรียกว่าถดถอยที่เลวร้ายมากเป็นโรคซึมเศร้าจริง
รัฐมนตรีว่าการ โดย 20 ธันวาคม กระทรวง Cavallo และประธานาธิบดีเดอลา Rúa ได้ลาออกจากตำแหน่งหลังจาก
ตรึงจลาจลร้ายแรงโดยเศรษฐกิจหดตัวและเงินฝาก ใน
ประกาศจัดการอาชญาประธาน Adolfo Rodríguez Saá 23 ธันวาคม
บัญชีหนี้สินเจ้าหนี้ภาคเอกชนต่างประเทศของรัฐบาล
สถานการณ์ถูกด้วย แล้วดังนั้น ระสายที่จะมีการเริ่มต้นเกือบไป
หลีกเลี่ยง แต่ค่อนข้างมากกว่านำเสนอเริ่มต้นเป็นขั้นตอนโดยลูกหนี้ยอมเกรงใจ แต่
ไม่สามารถชำระค่าใช้จ่ายของ ประธาน Rodríguez Saá แสดงว่าเป็นของสมัยการ
เจ้าหนี้ เขามีความคิดสำหรับการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ กวาดในนโยบายเศรษฐกิจ เช่นออกแบบ
สองสกุลเงินประจำชาติควบคู่กับการเปโซ แต่ไม่ได้ใช้พวกเขาเนื่องจากเขา
ลาออกจากตำแหน่งหลังจากสัปดาห์ต่อไปนี้สาธิตเขา
Duhalde พงษ์ศิริ ผู้เป็นใหญ่บน 1 มกราคม 2002 ถูกวิจารณ์แรง
นโยบายทางเศรษฐกิจของปี 1990 เขาโลกเปลี่ยนแปลงปฏิวัติ โดย devaluing
เปโซ บังคับให้แปลงดอลลาร์เงินฝากและเงินกู้ยืมเป็น pesos ("pesofication"); และ
ยกเลิกสัญญาหลายชนิด เขาอารมณ์เสียสิทธิที่ได้รับดีขึ้น
กฎหมายอาร์เจนตินาสำหรับทศวรรษน้อย และ ในบางกรณีตั้งแต่การเพราะ เศรษฐกิจ
ลดลงเพิ่มเติม มีการประเมินปีเดือนปีของกิจกรรมทางเศรษฐกิจเดือนตก
บันทึกเดือนมกราคมร้อยละ 16.9 และ 16ร้อยละ 6 ในเดือนมีนาคม ไม่ได้เปิดการประเมิน
บวกจนถึงเดือน 2002 ธันวาคม เศรษฐกิจ shrank ร้อยละ 10.9 เป็น 5.5 ต่อ 2002
เปอร์เซ็นต์ลดลงในปีค.ศ. 2001
มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับมาตรการเสถียรภาพการใช้เวลาในการทำงาน แต่ อันแล้ว
shrunken เศรษฐกิจควรย่อร้อยละ 10.9 เพิ่มเติมถ้ามาตรการช่วยจริง ๆ
มากกว่าเจ็บ ว่างงานและความยากจนกุหลาบอย่างรวดเร็วในปี 2545 สัดส่วนของ
Argentines ต่ำกว่าเส้นความยากจนอย่างเป็นทางการกำหนดเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 38.3 ในเดือนตุลาคม
2001-57.5 เปอร์เซ็นต์เป็น later.8
ปีก็ประมาณที่ประมาณ 40 เปอร์เซ็นต์ของ Argentines สด
$1 หรือน้อย กว่าต่อวัน และ 20 เปอร์เซ็นต์เพิ่มเติมบน $1 ถึง $2 ต่อวัน ส่งออกลดลงร้อยละ 4.5
แม้จะเพิ่มขนาดใหญ่ ค่าเงินควรให้ ผู้ส่งออกได้
ความยากลำบากในการได้รับสินเชื่อ เพราะฝากแช่แข็งและรัฐบาลนโยบายที่
ทำเจ้าหนี้กลัว confiscations เพิ่มเติมถ้าจะดำเนินต่อให้ยืม