If a new zoning system needs to be

If a new zoning system needs to be designed, the first step is to delineate the core zones, or
sanctuaries, that can tolerate only a minimum of human use. These are habitats that have high
conservation value and are vulnerable to disturbances. No disturbing uses should be allowed.
Core zones should be large; they should include as large a variety of habitats as possible, and be
large enough to sustain a breeding population of the key species. Small areas of habitat will have
fewer species than larger ones, and thus, a large core zone may be necessary to protect the
majority of species. For example, a 300-hectare coral reef of the Chagos Archipelago in the
Indian Ocean contained 95% of all the coral genera found in the archipelago, but smaller reefs, or
smaller sections of reef, had lower coral diversity. The number of coral genera decreased as reef
size decreased. Also, certain genera were found only on reefs larger than a certain minimum
area

Results (Thai) 1:

ถ้าระบบโซนใหม่ต้องออกแบบ ขั้นตอนแรกจะไปโซนหลัก หรือซีก ที่สามารถทนน้อยใช้มนุษย์เท่านั้น เหล่านี้อยู่อาศัยที่มีสูงค่าอนุรักษ์และมีความเสี่ยงต่อการเกิด ควรอนุญาตให้ใช้ไม่รบกวนโซนหลักควรใหญ่ พวกเขาควรรวมเป็นขนาดใหญ่หลากหลายอยู่อาศัยเป็นไปได้ และสามารถพอหนุนประชากรพันธุ์พันธุ์หลัก มีพื้นที่อยู่อาศัยขนาดเล็กพันธุ์น้อยกว่าคนใหญ่ และ โซนหลักขนาดใหญ่อาจจำเป็นต้องป้องกันการส่วนใหญ่พันธุ์ ตัวอย่าง 300-hectare ปะการังของหมู่เกาะ Chagos ในการมหาสมุทรอินเดียมีอยู่ 95% ของสกุลปะการังทั้งหมดที่พบในหมู่เกาะ แต่แท่งเล็ก หรือส่วนขนาดเล็กของแนวปะการัง ปะการังหลากหลายต่ำได้ ลดลงจำนวนสกุลปะการังเป็นปะการังขนาดลดลง ยัง บางสกุลพบเฉพาะในแนวปะการังมากกว่าต่ำกำหนดที่ตั้ง

Results (Thai) 2:

หากระบบการแบ่งเขตใหม่จะต้องมีการออกแบบขั้นตอนแรกคือการวิเคราะห์โซนหลักหรือ
เขตรักษาพันธุ์ที่สามารถทนต่อเพียงขั้นต่ำในการใช้ของมนุษย์ เหล่านี้เป็นแหล่งที่อยู่อาศัยที่มีความสูง
ค่าอนุรักษ์และมีความเสี่ยงที่จะระเบิด ไม่มีการใช้รบกวนควรได้รับอนุญาต.
โซนหลักควรมีขนาดใหญ่; พวกเขาควรจะมีขนาดใหญ่รวมถึงความหลากหลายของแหล่งที่อยู่อาศัยที่เป็นไปได้และมี
ขนาดใหญ่พอที่จะรักษาประชากรพันธุ์ของสายพันธุ์ที่สำคัญ พื้นที่เล็ก ๆ ของที่อยู่อาศัยจะมี
น้อยกว่าสายพันธุ์ที่มีขนาดใหญ่และทำให้โซนหลักที่มีขนาดใหญ่อาจมีความจำเป็นที่จะปกป้อง
ส่วนใหญ่ของสายพันธุ์ ตัวอย่างเช่นแนวปะการัง 300 เฮกตาร์ของหมู่เกาะชากอสใน
มหาสมุทรอินเดียที่มีอยู่ 95% ของทั้งหมดจำพวกปะการังที่พบในหมู่เกาะ แต่แนวปะการังขนาดเล็กหรือ
ขนาดเล็กส่วนของแนวปะการังมีความหลากหลายของปะการังที่ต่ำกว่า จำนวนจำพวกปะการังลดลงตามแนวปะการัง
ขนาดลดลง นอกจากนี้บางจำพวกที่พบเฉพาะในแนวปะการังขนาดใหญ่กว่าขั้นต่ำบาง
พื้นที่

Results (Thai) 3:

ถ้าระบบการแบ่งเขตใหม่ ต้องออกแบบ ขั้นตอนแรกคือการอธิบายหลักโซนหรือ
เสฉวนที่สามารถทนต่อเพียงน้อยของมนุษย์ใช้ เหล่านี้เป็นแหล่งที่มีคุณค่าและการอนุรักษ์สูง
มีความเสี่ยงต่อการรบกวน ไม่ใช้รบกวนควรได้รับอนุญาต .
หลักเขตควรมีขนาดใหญ่ พวกเขาควรจะรวมถึงความหลากหลายของแหล่งที่อยู่อาศัยที่ใหญ่ที่สุด และเป็น
ขนาดใหญ่พอที่จะรักษาพันธุ์ประชากรของสายพันธุ์ที่สำคัญ พื้นที่เล็ก ๆของที่อยู่อาศัยจะมี
ชนิดน้อยกว่าที่ใหญ่ขึ้น ดังนั้น โซนหลักขนาดใหญ่อาจจำเป็นต้องปกป้อง
ส่วนใหญ่ของสปีชีส์ ตัวอย่างเช่น , 300 เฮกตาร์ แนวปะการังของเกาะ Chagos ใน
มหาสมุทรอินเดียมี 95% ของทั้งหมดปะการังสกุลที่พบในเกาะ แต่แนวปะการังขนาดเล็ก หรือ
ส่วนขนาดเล็กของแนวปะการังได้ลดความหลากหลาย จํานวนปะการังสกุลลดลงเป็นขนาดแนว
ลดลง นอกจากนี้ บางจำพวกถูกพบในแนวปะการังที่มีขนาดใหญ่กว่าหนึ่งขั้น
พื้นที่