Paging is not the same as segmentat

Paging is not the same as segmentation. Paging is based on a purely physical
value: The program and main memory are divided up into the same physical size
chunks. Segmentation, on the other hand, allows for logical portions of the program
to be divided into variable-sized partitions. With segmentation, the user is
aware of the segment sizes and boundaries; with paging, the user is unaware of
the partitioning. Paging is easier to manage: allocation, freeing, swapping, and
relocating are easy when everything’s the same size. However, pages are typically
smaller than segments, which means more overhead (in terms of resources to
both track and transfer pages). Paging eliminates external fragmentation, whereas
segmentation eliminates internal fragmentation. Segmentation has the ability to
support sharing and protection, both of which are very difficult to do with paging.
Paging and segmentation both have their advantages; however, a system does
not have to use one or the other—these two approaches can be combined, in an
effort to get the best of both worlds. In a combined approach, the virtual address
space is divided into segments of variable length, and the segments are divided
into fixed-size pages. Main memory is divided into the same size frames.
Each segment has a page table, which means every program has multiple
page tables. The physical address is divided into three fields. The first field is the
segment field, which points the system to the appropriate page table. The second
field is the page number, which is used as an offset into this page table. The third
field is the offset within the page.
Combined segmentation and paging is very advantageous because it allows
for segmentation from the user’s point of view and paging from the system’s
point of view.

Results (Thai) 1:

เพจจิ้งไม่เหมือนกับเซกเมนต์ แบ่งหน้าตามทางกายภาพเพียงอย่างเดียวค่า: โปรแกรมและหน่วยความจำหลักแบ่งออกเป็นค่าขนาดทางกายภาพเดียวกันก้อน แบ่ง ช่วยให้บนมืออื่น ๆ ส่วนตรรกะของโปรแกรมมีการแบ่งเป็นตัวแปรขนาดพาร์ติชัน แบ่งกลุ่ม ผู้มีทราบขนาดเซ็กเมนต์และขอบ เพจจิ้ง ผู้ใช้จะไม่รู้ตัวการแบ่งพาร์ทิชัน เพจจิ้งจะง่ายต่อการจัดการ: การปันส่วน เพิ่มพื้นที่ แลก เปลี่ยน และย้ายได้ง่ายทุกเมื่อมีขนาดเท่ากัน อย่างไรก็ตาม หน้าเป็นปกติขนาดเล็กกว่าเซกเมนต์ ซึ่งหมายความว่า ค่าโสหุ้ยเพิ่มเติม (ในแง่ของทรัพยากรเพื่อติดตามและโอนย้ายเพจ) เพจจิ้งกำจัดการกระจายตัวของภายนอก ในขณะที่แบ่งกำจัดการกระจายตัวของภายใน แบ่งกลุ่มมีความสามารถในการร่วมกันสนับสนุนและปกป้อง ซึ่งทั้งสองจะยากมากที่จะทำกับเพจเพจจิ้งและแบ่งทั้งสองมีข้อดีของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ไม่มีระบบไม่ต้องใช้อีกอย่างหนึ่งคือสองวิธีเหล่านี้สามารถรวม ในการแรงที่สุดของโลกทั้งสอง ในวิธีรวม อยู่เสมือนพื้นที่แบ่งออกเป็นส่วนของความยาวตัวแปร และมีแบ่งเซ็กเมนต์ในเพจขนาด- หน่วยความจำหลักถูกแบ่งออกเป็นเฟรมขนาดเดียวกันแต่ละเซกเมนต์มีหน้าตาราง ซึ่งหมายถึง โปรแกรมทุกโปรแกรมมีหลายตารางหน้า อยู่ทางกายภาพแบ่งออกเป็นสามเขตข้อมูล ฟิลด์แรกเป็นการฟิลด์เซ็กเมนต์ ซึ่งชี้ระบบตารางหน้าที่เหมาะสม ที่สองฟิลด์มีหมายเลขหน้า ซึ่งจะใช้เป็นการชดเชยลงในตารางหน้า ที่สามฟิลด์ออฟเซ็ตภายหน้าได้รวมแบ่งและแบ่งหน้าเป็นประโยชน์มาก เพราะช่วยให้การแบ่งเซ็กเมนต์จากมุมมองของผู้ใช้และเพจจิ้งของระบบจากมองของ

Results (Thai) 2:

เพจจิ้งไม่ได้เช่นเดียวกับการแบ่งส่วน เพจจิ้งอยู่บนพื้นฐานทางกายภาพอย่างหมดจด
มูลค่า: โปรแกรมและหน่วยความจำหลักจะถูกแบ่งออกเป็นขนาดทางกายภาพเดียวกัน
ชิ้น การแบ่งส่วนในมืออื่น ๆ ที่ช่วยให้ส่วนตรรกะของโปรแกรม
จะถูกแบ่งออกเป็นพาร์ทิชันตัวแปรกลาง ด้วยการแบ่งส่วนผู้ใช้จะ
ทราบขนาดเซ็กเมนต์และขอบเขต; กับเพจผู้ใช้จะไม่ทราบถึง
การแบ่ง เพจจิ้งจะง่ายต่อการจัดการจัดสรรพ้นแลกเปลี่ยนและ
ตั้งรกรากเป็นเรื่องง่ายเมื่อทุกอย่างเป็นขนาดเดียวกัน แต่หน้ามักจะ
มีขนาดเล็กกว่าส่วนซึ่งหมายถึงค่าใช้จ่ายอื่น ๆ (ในแง่ของทรัพยากรที่จะ
ทั้งติดตามและหน้าการโอน) ช่วยลดการกระจายตัว Paging ภายนอกในขณะที่
การแบ่งส่วนช่วยลดการกระจายตัวภายใน แบ่งกลุ่มมีความสามารถในการ
รองรับการใช้งานร่วมกันและการป้องกันทั้งสองซึ่งเป็นเรื่องยากมากที่จะทำอย่างไรกับเพจ.
เพจจิ้งและการแบ่งส่วนทั้งสองมีข้อได้เปรียบของพวกเขา; แต่ระบบไม่
ได้มีการใช้อย่างใดอย่างหนึ่งหรืออื่น ๆ เหล่านี้สองวิธีสามารถนำมารวมใน
ความพยายามที่จะได้รับสิ่งที่ดีที่สุดของโลกทั้งสอง ในวิธีการทำงานร่วมกัน, ที่อยู่เสมือน
พื้นที่แบ่งออกเป็นส่วนของความยาวของตัวแปรและกลุ่มจะถูกแบ่งออก
เป็นหน้าขนาดคงที่ หน่วยความจำหลักแบ่งออกเป็นเฟรมขนาดเดียวกัน.
ส่วนแต่ละคนมีตารางเพจซึ่งหมายความว่าทุกโปรแกรมที่มีหลาย
ตารางหน้า ที่อยู่ทางกายภาพแบ่งออกเป็นสามสาขา สนามแรกคือ
ข้อมูลส่วนซึ่งชี้ระบบในตารางหน้าเว็บที่เหมาะสม สอง
ฟิลด์หมายเลขหน้าซึ่งจะใช้เป็นชดเชยในตารางหน้านี้ สาม
ฟิลด์ชดเชยภายในหน้า.
แบ่งส่วนร่วมและได้รับสิทธิเป็นประโยชน์มากเพราะจะช่วยให้
สำหรับการแบ่งส่วนจากจุดของผู้ใช้ในมุมมองและได้รับสิทธิจากระบบของ
มุมมอง

Results (Thai) 3:

หน้าไม่เหมือนการแบ่งส่วนตลาด . หน้าจะขึ้นอยู่กับค่าทางกายภาพหมดจด
: โปรแกรมในหน่วยความจำหลักแบ่งเป็นชิ้นขนาด
ทางกายภาพเดียวกัน การแบ่งส่วนบนมืออื่น ๆที่ช่วยให้ส่วนตรรกะของโปรแกรม
ถูกแบ่งออกเป็นตัวแปรขนาดพาร์ทิชัน กับการแบ่งส่วนตลาด ผู้ใช้
ทราบส่วนขนาดและขอบเขต กับเพจ ผู้ใช้โดยไม่รู้ตัว
แบ่งพาร์ทิชัน . หน้าจะง่ายในการจัดการ : การจัดสรร , พ้น , แลกเปลี่ยน ,
ย้ายได้ง่าย เมื่อทุกอย่างเป็นขนาดเดียวกัน อย่างไรก็ตาม หน้ามักจะ
เล็กกว่ากลุ่มซึ่งหมายความว่าค่าใช้จ่ายมากขึ้น ( ในแง่ของการติดตามและการถ่ายโอนทรัพยากร

ทั้งหน้า ) หน้าช่วยขจัด fragmentation ภายนอก ในขณะที่การขจัด
การแตกแยกภายในโปรแกรมมีความสามารถในการสนับสนุนการแบ่งปัน

และการป้องกัน ซึ่งทั้งสองเป็นยากมากที่จะทำเพจ .
เพจและการแบ่งส่วนทั้งสองมีข้อได้เปรียบของพวกเขา แต่ระบบไม่
ไม่ต้องใช้หนึ่งหรืออื่น ๆ วิธีเหล่านี้สองสามารถรวมใน
ความพยายามที่จะได้รับสิ่งที่ดีที่สุดของโลกทั้ง ในวิธีการรวม
ที่อยู่เสมือนพื้นที่ถูกแบ่งออกเป็นส่วนของความยาวตัวแปรและส่วนที่ถูกแบ่ง
ในขนาดคงที่หน้า หน่วยความจำหลักแบ่งเป็นเฟรมขนาดเดียวกัน
แต่ละส่วนมีตารางหน้าซึ่งหมายความว่าทุกโปรแกรมมีโต๊ะหลายหน้า

ที่อยู่ทางกายภาพแบ่งออกเป็นสามเขต สนามแรกคือ
ส่วนสนามที่จุดระบบที่หน้าโต๊ะที่เหมาะสม 2
ฟิลด์หมายเลขหน้าซึ่งถูกใช้เป็นเซ็ตเป็นหน้าโต๊ะนี่ สนามที่ 3
เป็นชดเชยภายในหน้า การรวมและเพจจิ้ง
เป็นประโยชน์มากเพราะช่วยให้
สำหรับการแบ่งส่วนจากจุดของผู้ใช้มุมมองและเพจจากจุดของ
ระบบในมุมมองของ