Parasocial Interaction on the Inter

Parasocial Interaction on the Internet
Though most literature has focused on parasocial interaction as a television and film phenomenon, new technologies, namely the Internet, have necessitated a closer look at such interactions.
In 1998, John Eighmey, from Iowa State University, and Lola McCord, from the University of Alabama, published a study titled “Adding Value in the Information Age: Uses and Gratifications of Sites on the World Wide Web.” [7] In the study, they observed that the presence of parasocial relationships constituted an important determinant of website visitation rates. “It appears,” the study states, “that websites projecting a strong sense of personality may also encourage the development of a kind of parasocial relationship with website visitors.”
In 1999, John Hoerner, from the University of Alabama, published a study titled “Scaling the Web: A Parasocial Interaction Scale for World Wide Web Sites,”[8] in which he proposed a method for measuring the effects of parasocial interaction on the Internet. The study explained that websites may feature “personae” that host to the visitors to the sites in order to generate public interest. Personae, in some cases, are nothing more than the online representations of the actual people, often prominent public figures, but sometimes, according to the study, will be the fictional creations of the sites' webmasters . Personae “take on many of the characteristics of a [real-life] companion, including regular and frequent appearances, a sense of immediacy…and the feeling of a face-to-face meeting.” Additionally, the study makes the point that, even when no such personae have been created, parasocial relationships might still develop. Webmasters might foster parasocial interactions through a conversational writing style, extensive character development and opportunities for email exchange with the website’s persona.
Hoerner used the Parasocial Interaction (PSI) scale, developed by Rubin, Perse, and Powell (1985), and modified the scale to more accurately assess parasocial interactions on the Internet. They used the scale to gauge participants' reactions to a number of different websites, and, more generally, to determine whether or not parasocial interaction theory could be linked to Internet use. The study concluded, first, that parasocial interaction is not dependent on the presence of a traditional persona on a website; data showed that websites with described "strong personae" did not attract significantly more hits than other websites selected by the study conductors. "The literal, mediated personality from the newscast or soap opera of the past [around which the original PSI-scale was framed] is gone. The design metaphor, flow of the web experience, and styles of textual and graphic presentations of the information all become elements of a website persona and encourage parasocial interaction by the visitor/user with that persona."
The study also confirmed the accuracy of the "PSI web scale" as a way to gauge consumer parasocial interaction with websites.

Results (Thai) 1:

ปฏิสัมพันธ์ parasocial บนอินเทอร์เน็ต
แม้ว่าวรรณกรรมส่วนใหญ่มีความสำคัญกับการมีปฏิสัมพันธ์ parasocial โทรทัศน์และภาพยนตร์ปรากฏการณ์เทคโนโลยีใหม่คืออินเทอร์เน็ตได้เพียงพอมองใกล้ที่ปฏิสัมพันธ์ดังกล่าว.
ในปี 1998 จอห์น eighmey จาก iowa มหาวิทยาลัยของรัฐและ lola McCord จากมหาวิทยาลัยอลาบา, เผยแพร่การศึกษาในหัวข้อ "การเพิ่มมูลค่าในยุคข้อมูลข่าวสาร:การใช้งานและความพึงพอใจของเว็บไซต์บนเว็บทั่วโลก. "[7] ในการศึกษาที่พวกเขาตั้งข้อสังเกตว่าการปรากฏตัวของความสัมพันธ์ parasocial ประกอบด้วยปัจจัยสำคัญของอัตราการเยี่ยมชมเว็บไซต์ "ปรากฏ" รัฐการศึกษา "ว่าเว็บไซต์ที่ยื่นความรู้สึกที่แข็งแกร่งของบุคลิกภาพอาจสนับสนุนการพัฒนาชนิดของความสัมพันธ์ parasocial กับผู้เข้าชมเว็บไซต์."
ในปี 1999john Hoerner จากมหาวิทยาลัยอลาบา, เผยแพร่การศึกษาในหัวข้อ "การปรับเว็บ: ขนาดปฏิสัมพันธ์ parasocial สำหรับโลกเว็บไซต์กว้าง" [8] ในการที่เขาเสนอวิธีการในการวัดผลกระทบของการมีปฏิสัมพันธ์ parasocial บนอินเทอร์เน็ต การศึกษาอธิบายว่าเ​​ว็บไซต์อาจคุณลักษณะ "ตัวละคร" ที่เจ้าภาพผู้เข้าชมเว็บไซต์เพื่อที่จะสร้างความสนใจของประชาชน ตัวละคร,ในบางกรณีที่มีอะไรมากกว่าการเป็นตัวแทนออนไลน์ของคนที่เกิดขึ้นจริงบุคคลสาธารณะมักจะประสบความสำเร็จ แต่บางครั้งตามการศึกษาจะได้รับการสร้างสรรค์ตัวละครของเว็บมาสเตอร์เว็บไซต์ ' ตัวละคร "จะใช้ในหลายลักษณะของ [ชีวิตจริง] สหายรวมทั้งที่ปรากฏเป็นประจำและบ่อยครั้งที่ความรู้สึกของการเร่งด่วน ... และความรู้สึกของการประชุมหน้าไปหน้า. "นอกจากนี้จากการศึกษาทำให้จุดที่แม้เมื่อไม่มีตัวละครดังกล่าวได้รับการสร้างความสัมพันธ์ parasocial ยังอาจพัฒนา เว็บมาสเตอร์อาจส่งเสริมปฏิสัมพันธ์ parasocial ผ่านรูปแบบการสนทนาการเขียน, การพัฒนาตัวละครที่หลากหลายและโอกาสสำหรับการแลกเปลี่ยนอีเมลที่มีบุคคลของเว็บไซต์.
Hoerner ใช้ปฏิสัมพันธ์ parasocial (ปอนด์ต่อตารางนิ้ว) ขนาดที่พัฒนาโดยรูบิน, Perse และเวลล์ (1985) และการปรับเปลี่ยนขนาดให้มากขึ้นอย่างถูกต้องประเมินปฏิสัมพันธ์ parasocial บนอินเทอร์เน็ต พวกเขาใช้ขนาดที่จะวัดปฏิกิริยาของผู้เข้าร่วมไปยังหมายเลขของเว็บไซต์ที่แตกต่างกันและมากขึ้นโดยทั่วไปในการตรวจสอบหรือไม่ว่าทฤษฎีปฏิสัมพันธ์ parasocial อาจจะเชื่อมโยงกับการใช้อินเทอร์เน็ตการศึกษาได้ข้อสรุปก่อนที่ปฏิสัมพันธ์ parasocial ไม่ขึ้นอยู่กับการปรากฏตัวของบุคคลแบบดั้งเดิมบนเว็บไซต์; ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าเว็บไซต์ที่มีการอธิบายไว้ "ตัวละครที่แข็งแกร่ง" ไม่ได้ดึงดูดความสนใจจากผู้ชมอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นกว่าเว็บไซต์อื่น ๆ เลือกโดยตัวนำการศึกษา "ที่แท้จริงบุคลิกภาพของผู้ไกล่เกลี่ยจากเนื้อหรือละครที่ผ่านมา [รอบที่ปอนด์ต่อตารางนิ้วใหญ่เดิมเป็นกรอบ] จะหายไป อุปมาการออกแบบการไหลของประสบการณ์เว็บและรูปแบบของข้อความและการนำเสนอภาพของข้อมูลทั้งหมดที่เป็นองค์ประกอบของตัวเว็บไซต์และส่งเสริมปฏิสัมพันธ์ parasocial โดยผู้เข้าชม / ผู้ใช้ที่มีบุคคลที่. "
การศึกษายังได้รับการยืนยันความถูกต้องของ "ขนาดเว็บปอนด์" เป็นวิธีการวัดการทำงานร่วมกันของผู้บริโภค parasocial กับเว็บไซต์

Results (Thai) 2:

Parasocial การโต้ตอบบนอินเทอร์เน็ต
ว่าวรรณกรรมส่วนใหญ่ได้เน้นโต้ตอบ parasocial เป็นปรากฏการณ์ที่โทรทัศน์และภาพยนตร์ เทคโนโลยีใหม่ ได้แก่อินเทอร์เน็ต มี necessitated โต้ตอบเช่นกัน
ในปี 1998 จอห์น Eighmey จากมหาวิทยาลัยรัฐไอโอวา และ Lola McCord จากอลาบามหาวิทยาลัยของมา ประกาศการศึกษาชื่อ "เพิ่มค่าในยุคข้อมูล: ใช้และ Gratifications ไซต์บนเวิลด์ไวด์เว็บ" [7] ในการศึกษา พวกเขาสังเกตว่า สถานะความสัมพันธ์ parasocial ทะลักดีเทอร์มิแนนต์ที่สำคัญของเว็บไซต์ฮาร์ดแวร์ราคาถูก "เหมือน การศึกษาอเมริกา "ที่เว็บไซต์ projecting รู้สึกแข็งแรงบุคลิกภาพยังสนับสนุนการพัฒนาของความสัมพันธ์ parasocial มีผู้เข้าชมเว็บไซต์"
ในปี 1999 จอห์น Hoerner จากอลาบามหาวิทยาลัยของมา ตีพิมพ์การศึกษาชื่อ "ขนาดเว็บ: A Parasocial โต้ตอบมาตราส่วนสำหรับโลกกว้างเว็บไซต์, " [8] ซึ่งเขาได้เสนอวิธีการวัดผลของ parasocial การโต้ตอบบนอินเทอร์เน็ต ศึกษาอธิบายว่า เว็บไซต์ลักษณะอาจที่โฮสต์ให้ผู้เยี่ยมชมไซต์ของ "ผู้สนับสนุน" เพื่อสร้างสาธารณประโยชน์ ผู้สนับสนุน ในบางกรณี มีอะไรมากกว่าเป็นตัวแทนออนไลน์ของคนจริง ตัวเลขสาธารณะมักโดดเด่น แต่บางครั้ง ตามการศึกษา จะสร้างสมมติของเว็บมาสเตอร์ของเว็บไซต์ ผู้สนับสนุน "ใช้ในลักษณะของเพื่อนร่วมทาง [ชีวิต] รวมทั้งนัด บ่อย มากมาย ความรู้สึกของ immediacy...และความรู้สึกของการประชุมแบบพบปะกัน" นอกจากนี้ การศึกษาทำให้จุดที่ แม้ว่าผู้สนับสนุนดังกล่าวไม่ได้ ความสัมพันธ์ parasocial อาจยังคงพัฒนา เว็บมาสเตอร์อาจบุญธรรม parasocial โต้ตอบผ่านแบบเขียนสนทนา อักขระมากมายพัฒนา และโอกาสในการแลกเปลี่ยนอีเมล์ ด้วยตัวของเว็บไซต์ได้
Hoerner ใช้เครื่องชั่ง Parasocial โต้ (PSI) พัฒนา โดย Rubin, Perse และพาวเวล (1985), และปรับเปลี่ยนสเกลการประเมิน parasocial โต้ตอบบนอินเทอร์เน็ตได้แม่นยำมากขึ้น พวกเขาใช้เครื่องชั่งเพื่อวัดปฏิกิริยาของผู้เข้าร่วมของเว็บไซต์ต่าง ๆ และ เชื่อมขึ้นโดยทั่วไป การตรวจสอบ หรือไม่ parasocial โต้ตอบทฤษฎีสามารถโยงการใช้อินเทอร์เน็ต การศึกษาสรุป ครั้งแรก parasocial โต้ตอบจะไม่ขึ้นอยู่กับสถานะของตัวแบบบนเว็บไซต์ ข้อมูลพบว่า เว็บไซต์ที่ มีผู้อธิบายไว้ "แรงสนับสนุน" ได้ดึงดูดปริมาณมากกว่าเว็บไซต์อื่น ๆ ที่เลือก โดยเป็นตัวนำการศึกษา "Literal บุคลิกภาพ mediated จาก newscast หรือละครในอดีต [สถานที่เดิม PSI ขนาดมีกรอบ] หายไป การออกแบบเทียบ ขั้นตอนของประสบการณ์การท่องเว็บ และลักษณะของการนำเสนอข้อมูลทั้งหมดเป็น องค์ประกอบของตัวเว็บไซต์ และส่งเสริมให้โต้ตอบ parasocial ผู้เข้าชม/ผู้ใช้กับตัวที่เป็นข้อความ และกราฟิก"
การศึกษายังยืนยันความถูกต้องของ "PSI เว็บสเกล" เป็นวิธีการวัดผู้บริโภค parasocial ติดต่อกับเว็บไซต์