ครับสวัสดีครับ ผมชื่อต้นน้ำ เส็งคำภ

ครับสวัสดีครับ ผมชื่อต้นน้ำ เส็งคำภา ก่อนที่ผมจะชอบศิลปะและเรียนศิลปะแบบจริงจังนั้น
พ่อและแม่เขาก็จะพาไปติววิชาการต่างๆซึ้ง แต่ละวิชาที่ผมไปติวนั้นเป็นวิชาที่ยากและปวดหัวจนผมนั้นทนไม่ไหว
และเมื่อเวลาผ่านไปความคิดของผมก็เปลี่ยนไป เพราะ เมื่อผมได้ไปที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง นั่นคือโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัย
ศิลปากร แล้วใน ขณะเวลานั้น พ่อ มี่ ของผม เขาถามว่าผมชอบอะไรมากที่สุด ผมจึงเลือกศิลปะ แต่ว่า ในตอนนั้น ถ้าเป็นพักผู้ใหญ่คนอื่นๆ ก็คงจะบอกว่า เรียนทำไม จมมาไม่มีงานทำบ้าง ไร้สาระบ้าง แต่ พ่อแม่ตอนแรกๆก็ไม่ยอมเปิดใจสักเท่าไร จน
ตัวของผมต้องพิสูจน์ตนเองว่าตัวผมจะทำในสิ่งที่ชอบนั้น ให้เต็มที่ และจะทำให้ดีที่สุด เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ จนมีถึงวันหนึ่งได้มีการประกวดของโรงเรียน และเวทีต่างๆ ผมก็ตอนนั้น ก็ไม่ได้คิดหวังรางวัลเท่าไรนัก ต้องผมนั้น หวังแค่ขอทำงานของตัวของผมให้เต็มที่เท่านั้น ถ้ามันล้มเหลวก็เริ่มใหม่ และจะต้องดีกว่าเดิม ผมเรียนติว วิชา ศิลปะมาเป็นเวลา ก็ประมาณ 3 ปี แล้ว
ผมจึงได้พบทางตัวเอง ว่าชอบวาดรูป ถึงแม้ว่า พวกผู้ใหญ่ที่ไม่เข้าใจว่า ผมเรียนทำไม คิดว่าผมบ้า แต่ผมก็มีคนที่เข้าใจผม
นั่นก็คือ พ่อ แม่ น้อง และเพื่อนๆ ที่เรียนมาอยู่ด้วยกันมาตั้ง 4 ปี และผมตอนนั้นผมได้ทำการพิสูจโดยการสอบเข้า ที่โรงเรียนสาธิตศิลปากร ตอนนั้นข้อสอบ ให้โจทวาดเส้น เก้าอี่ กับ ออกแบบคอมโพส คือ ออกแบบลายผ้าแบบลายไทย ตอนนั้นด้วยความตื่นเต้นในตัวของผม ผมลืมเทคนิคต่างๆ ผม จึงวาดในมุมมองที่เห็น และวาดแบบ ฟิกสเก็ต พอสอบเสร็จ ผมนั้นนั่ง
นิ่งสักพัก แล้วก็ดิ่งกลับไปที่บ้าน อาจารย์ที่สอนผม และเปรียบผมเป็นหลานคน หนึ่ง และท่านก็มีพระคุณกับผมมากๆ ที่คือ
อาจารย์ สุรพล แสงคำ ท่านสอนผมทุกอย่าง และปรับพฤติกรรมที่ไม่ดีของผมนั้นอีกด้วย แล้วแกก็ชอบ แกล้ง และ อำผมบ้าง
และผมยิ่งชอบวาดรูปขึ้นอีก และผมก็ได้ลุ้นดูผลสอบสรุปเลยผมสอบติด ผมยิ้ม และดีใจ จนถึงเวลาเที่ยวของผม คือที่ผมได้เห็นพวกพี่ๆ ไปวาดรูป วิวทะเลที่หมู่บ้านชาวประมง กับดงตาล ผมจำได้ว่า อาจาร โป เขาชวนผมไป ผมจำได้เลยว่า ไปช่วง 2-3 วันแรกไม่มีปัญหา แต่พอ วันสุดท้าย ผมดั้นไปเหยียบตะปูตอกเรือเข้าตอนนั้นผมจำได้ว่ามันยาวมากๆ ผมตกใจ พวกอาจารย์ที่นั่นหัวเราะ กันยกใหญ่ เพราเป็นเด็กคนแรกที่โดนตะปูเหยียบ จนอาจารย์ต้องพาไปหาหมอ ยังดีที่ไม่โดนเย็บแผล
พอกลับบ้านก็ได้เวลา เรียนที่ โรงเรียนแห่งใหม่กับวิชาที่ชอบผมนั้นคิดเลยว่า โคตรโชคดีที่ได้เรียนที่นี่ มั้นเป็นความรู้สึกที่สนุกที่สุดที่เคยสัมผัสมาเพราะได้วาดสิ่งต่างๆซึ่งผมนั้นสนุกกับโรงเรียนและเพื่อนๆ แต่ก็มีบางมุมที่ผมก็เป็นเด็กนักเรียนธรรมดา
คือยามเหนื่อยก็ออกไปพัหผ่อนเป็นปกติ แต่ที่ผมนั้นชอบใจที่สุดคือการที่ผมได้ไปพิธีไหว้ครูในวังท่าพระ เพราะผมและเพื่อนๆ นั้นจัดพานกันตั้งดึกจนไม่ได้นอน ก็เหมือนตอนทำงานวาดภาพวาดจนไม่หลับไม่นอน และผมนั้น มีคณะในฝันนั่นก็คือ คณะจิตกรรม ที่ศิลปากร เพราะผมเห็นศิลปินในฝันของผม คือ อาจารย์ถวัล ดัชนี เพราะท่านเป็นบุคคลที่ศึกษา วิชาสรีระวิทยาได้แม่นมากๆ และผมก็เลยเอาท่านเป็นแบบอย่างที่ดีและคำสอนของท่าน และอาจารย์ ศิลป์ พีระศรี เป็นผู้บุกเบิกศิลปะในแขนง
ต่างๆมากมาย จนผม ชื่นชมท่านอีกอย่า เป็นเรื่องคำสอนท่านที่สะท้อนไปอีกแง่มุมในการใช้ชีวิตและที่ผมอยากเข้าคณะจิตกรรมเพราะ เป็นคณะต้นแบบของศิลปะทุกแขนง ผมจึงสนใจที่จะเข้าที่นี่ เพื่อจะได้เรียนรู้ศิลปะแบบลึกซึ้ง กับ อยากจะเข้าใจถึงแก่นศิลปิน ที่มีความเข้าใจทางศิลปะที่แท้จริง และอยากเอาไป สอนกับเด็กรุ่นหลังๆที่ สนใจทางด้านศิลปะ เพื่อจะต่อยอดต่อไปโดยไม่สิ้นสุด

Results (English) 1:

Yes, Hello, I'm exposed to a source name, Seng. Before, I would like a serious art and art classes.His father and mother, they will take you to the different technical meaning and guided practice. Each major Department, as I guided practice and headache until I could endure. And over time, the idea of me when I have to change it to one that is, University laboratory school, University.Fine arts in discription of me of Miami. He asked if I like something, I chose the most artistic, but whether it is an adult business and everyone else is saying. Learn why sink doesn't work some ridiculous, but it's not the first step parents open only until the.I want to prove myself of how I do what I like, and will provides the best. Over time, until one day there is a contest of high school and has been the stage of various episodes, I don't think the hope Award for students? I just need the hope of a job, I would give full. If it fails, it will have to start a new and better. I had to learn the art, and guided practice for about 3 years.I have found myself that way likes to draw, even though they do not understand that my parents think I'm crazy, but why should I have people who understand me.That is, parents and friends who come together to learn, came 4 years ago and I am now so I have to make a success the event message to the school of fine arts, test, demo, chot draw nine posts are compiled with the design i, design patterns, fabric art, Thailand with excitement in me. I forget the techniques I drew in perspective and drawing the graphics test is complete enough for skating. I was sitting.Still, while placing them back into the House. Teacher and I was the one to his advantage, and he has the grace to me very much that is. Professor surapon light words. He taught me everything and a bad deal to me. And he loves to annoy and early hair?And I love drawing and I have another chance to see the summary results at all I caught. I was glad I was until the time of their brothers and sisters, that I've seen to draw a fishing village, with sea view Pattaya I remember achan chuan I go Pro I remember he did that to a range 2-3 the first day no problem. Last day. I stepped on a tack hammer to push forward to a boat into it I remember it very long. I was shocked that their teachers laugh. The big kid who together are the first hit phrao nail instructor must go on until the good doctor charged with stitches.พอกลับบ้านก็ได้เวลา เรียนที่ โรงเรียนแห่งใหม่กับวิชาที่ชอบผมนั้นคิดเลยว่า โคตรโชคดีที่ได้เรียนที่นี่ มั้นเป็นความรู้สึกที่สนุกที่สุดที่เคยสัมผัสมาเพราะได้วาดสิ่งต่างๆซึ่งผมนั้นสนุกกับโรงเรียนและเพื่อนๆ แต่ก็มีบางมุมที่ผมก็เป็นเด็กนักเรียนธรรมดาคือยามเหนื่อยก็ออกไปพัหผ่อนเป็นปกติ แต่ที่ผมนั้นชอบใจที่สุดคือการที่ผมได้ไปพิธีไหว้ครูในวังท่าพระ เพราะผมและเพื่อนๆ นั้นจัดพานกันตั้งดึกจนไม่ได้นอน ก็เหมือนตอนทำงานวาดภาพวาดจนไม่หลับไม่นอน และผมนั้น มีคณะในฝันนั่นก็คือ คณะจิตกรรม ที่ศิลปากร เพราะผมเห็นศิลปินในฝันของผม คือ อาจารย์ถวัล ดัชนี เพราะท่านเป็นบุคคลที่ศึกษา วิชาสรีระวิทยาได้แม่นมากๆ และผมก็เลยเอาท่านเป็นแบบอย่างที่ดีและคำสอนของท่าน และอาจารย์ ศิลป์ พีระศรี เป็นผู้บุกเบิกศิลปะในแขนงต่างๆมากมาย จนผม ชื่นชมท่านอีกอย่า เป็นเรื่องคำสอนท่านที่สะท้อนไปอีกแง่มุมในการใช้ชีวิตและที่ผมอยากเข้าคณะจิตกรรมเพราะ เป็นคณะต้นแบบของศิลปะทุกแขนง ผมจึงสนใจที่จะเข้าที่นี่ เพื่อจะได้เรียนรู้ศิลปะแบบลึกซึ้ง กับ อยากจะเข้าใจถึงแก่นศิลปิน ที่มีความเข้าใจทางศิลปะที่แท้จริง และอยากเอาไป สอนกับเด็กรุ่นหลังๆที่ สนใจทางด้านศิลปะ เพื่อจะต่อยอดต่อไปโดยไม่สิ้นสุด

Results (English) 3:

Yes, Hello, my name is upstream Seng question before I like art and art seriously นั้น
mom and dad he will study various academic appreciate. Each of my tutor is a difficult subject and headache until I can't take it!And when the time of my thoughts have changed, because when I went to the University of one. That is the University
.