My husband left for work as usual,

My husband left for work as usual, and I
couldn’t think of anything to do. I sat alone
in the chair by the window, staring out at the
garden through the gap between the curtains.
Not that I had any reason to be looking at
the garden: There was nothing else for me to
do. And I thought that sooner or later, if I sat
there looking, I might think of something.
Of all the many things in the garden, the one
I looked at most was the oak tree. It was my
special favorite. I had planted it when I was a
little girl, and watched it grow. I thought of it
as my old friend. I talked to it all the time in
my head.
That day, too, I was probably talking to the
oak tree-I don’t remember what about. And I
don’t know how long I was sitting there. The
time slips by when I’m looking at the garden.
It was dark before I knew it: I must have been
there quite a while. Then, all at once, I heard
a sound. It came from somewhere far away-a
funny, muffled sort of rubbing sort of sound.
At first I thought it was coming from a place
deep inside me, that I was hearing things-a
warning from the dark cocoon my body was
spinning within. I held my breath and listened. Yes. No doubt about it. Little by little,
the sound was moving closer to me. What was
it? I had no idea. But it made my flesh creep.
The ground near the base of the tree began
to bulge upward as if some thick, heavy liquid
were rising to the surface. Again I caught my
breath. Then the ground broke open and the
mounded earth crumbled away to reveal a set
of sharp claws. My eyes locked onto them, and
my hands turned into clenched fists. Something’s going to happen, I said to myself. It’s
starting now. The claws scraped hard at the
soil, and soon the break in the earth was an

Results (Thai) 1:

สามีของฉันที่เหลือสำหรับการทำงานตามปกติและฉัน
คิดไ​​ม่ออกว่าจะทำอะไร ฉันนั่งอยู่คนเดียว
ในเก้าอี้ข้างหน้าต่างมองออกไปที่สวน
ผ่านช่องว่างระหว่างผ้าม่าน
ไม่ได้ว่าฉันมีเหตุผลที่จะถูกมอง
สวนใดมีอะไรอย่างอื่นสำหรับผมที่จะทำ
และฉันคิดว่าไม่ช้าก็เร็วถ้าผมนั่ง
มีกำลังมองผมอาจคิดว่าบางสิ่งบางอย่าง
จากทั้งหมดหลายสิ่งหลายอย่างในสวนหนึ่ง
ผมมองที่มากที่สุดคือต้นโอ๊ก มันเป็นที่ชื่นชอบ
พิเศษ เราได้ปลูกมันเมื่อฉันถูกสาวน้อย
, และเฝ้าดูมันเติบโต ฉันคิดว่าของมัน
เป็นเพื่อนเก่าของฉัน ผมคุยกับมันตลอดเวลาในหัวของฉัน
.
วันที่เกินไปฉันอาจจะเป็นการพูดคุยกับโอ๊ค
ต้นไม้ผมจำไม่ได้สิ่งที่เกี่ยวกับ และฉัน
ไม่ทราบว่านานแค่ไหนที่ผมนั่งอยู่ที่นั่น
บิลเวลาโดยเมื่อฉันมองไปที่สวน
มันเป็นความมืดก่อนที่ผมจะรู้ว่ามัน: ฉันจะต้องได้รับ
มีมากในขณะที่ แล้วทั้งหมดในครั้งเดียวผมได้ยินเสียง
มันมาจากที่ไหนสักแห่งที่อยู่ห่างไกล-
ตลกเรียงอู้อี้, ถูของการจัดเรียงของเสียง
ตอนแรกผมคิดว่ามันมาจากสถานที่
ส่วนลึกของฉันที่ฉันได้ยินสิ่ง-
คำเตือนจากรังไหมสีเข้มร่างกายของฉันเป็น
ปั่นภายในผมกลั้นหายใจของฉันและฟัง ใช่ ข้อสงสัยเกี่ยวกับมันไม่ ทีละน้อย,
เสียงได้ย้ายใกล้ชิดกับฉัน สิ่งที่เป็น
หรือไม่ ฉันมีความคิดไม่มี แต่มันก็ทำให้คืบเนื้อของเรา.
พื้นดินใกล้โคนต้นไม้เริ่ม
ที่กระพุ้งขึ้นราวกับว่าบางหนา
ของเหลวหนักที่เพิ่มขึ้นไปยังพื้นผิว อีกครั้งผมจับลมหายใจของฉัน
พื้นดินแล้วยากจนและเปิด
แผ่นดิน mounded ร่วงออกเพื่อให้เห็นชุด
จากกรงเล็บที่คมชัด ตาของฉันถูกล็อคไปยังพวกเขาและ
มือของฉันกลายเป็นหมัด clenched บางสิ่งบางอย่างที่จะเกิดขึ้นผมพูดกับตัวเอง มัน
เริ่มต้นในขณะนี้ กรงเล็บขูดอย่างหนักในดิน
และในไม่ช้าการแบ่งในโลกคือ

Results (Thai) 2:

สามีที่เหลือสำหรับการทำงานตามปกติ และ
ไม่สามารถคิดอะไรที่จะทำได้ ฉันนั่งคนเดียว
ในเก้าอี้โดยหน้าต่าง จ้องออกแบบ
สวนผ่านช่องว่างระหว่างม่าน
ไม่ที่มีเหตุผลใด ๆ ต้องมองที่
สวน: มีอะไรสำหรับฉัน
ทำ และฉันคิดว่า ที่ช้า ถ้าฉันนั่ง
มีมอง ฉันอาจคิดว่า ของบางสิ่งบางอย่าง
ของหลายสิ่งในสวน หนึ่ง
ช็อปปิ้งมากที่สุดมีต้นโอ๊ก มันเป็นของฉัน
พิเศษไม่ ผมได้ปลูกเมื่อมี
สาวน้อย และเฝ้าดูมันเติบโต คิดว่า
เป็นเพื่อนเก่าของฉัน ฉันพูดคุยกับมันตลอดเวลาใน
หัวของฉัน.
วัน เกินไป ฉันอาจพูดไป
โอ๊ก-ฉันจำอะไรเกี่ยวกับ และ
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนฉันนั่งมี ใน
เวลาจัดส่งโดยเมื่อกำลังที่สวน
มันเป็นสีเข้มก่อนรู้ว่ามัน: ฉันต้องการ
มีมากในขณะนั้น แล้ว กัน ผมได้ยิน
เสียง มันมาจากไหนไกลเก็บ-a
ตลก muffled ถูจัดเรียงของจัดเรียงของเสียง
ตอนแรก ฉันคิดว่า มันได้มาจาก
ลึกภายใน ผมว่า ผมได้ยินสิ่งที่
คำเตือนจากรังมืดของฉันร่างกายถูก
ปั่นภายใน ลมหายใจของฉันถือ และฟัง ใช่ ไม่ต้องสงสัยเลย น้อย,
เสียงถูกย้ายใกล้ชิดกับฉัน อะไรถูก
มัน ผมมีความคิด แต่มันทำคืบเนื้อของฉัน.
พื้นดินใกล้โคนต้นเริ่ม
ป่องขึ้นว่าบางของเหลวหนา หนัก
ได้ขึ้นสู่พื้นผิว อีกครั้ง ที่ฉันจับฉัน
ลมหายใจ แล้วดินยากจนเปิดและ
mounded โลกได้ขยี้ไปเฉลยชุด
ของเล็บคม ตาล็อก ไป และ
หมัดกัดมือของฉันเป็น สิ่งที่จะเกิดขึ้น ฉันพูดกับตัวเอง มี
เริ่มต้นในขณะนั้น เล็บขูดยากที่การ
ดิน และเร็ว ๆ นี้แบ่งในแผ่นดินเป็นการ