However, despite these important su

However, despite these important successes, it is also apparent that such introgression breeding efforts are risky and much effort has been spent in breeding programs without commercial success. Roach (1984,1989) listed potential problems associated with introgression breeding in sugarcane. A basic problem with introgression breeding in any species is that exotic, unadapted genotypes donate inferior alleles, in addition to potentially favourable components, and it is difficult and time consuming to separate these components during breeding. The use of DNA markers to help tag desirable and undesirable genes in exotic germplasm has been suggested as one means to improve introgression breeding in the future in many species (Tanksley and McCouch, 1997) including sugarcane (Aitken et al., 2002). However, the breeding system and complex genome of sugarcane presents some special challenges in this respect compared with many other crop species.
Most sugarcane breeding programs currently operate on the basis of some form of the general recurrent selection scheme. Crosses are made between parents which have been selected either on the basis of favourable performance in field trials and/or have produced elite progeny clones in the past (Heinz and Tew, 1987). Progeny arising from these crosses are entered into a multi-stage selection system (Skinner et al., 1987), where the main selection criteria are
generally cane yield, sucrose content, and disease resistance. Elite clones that offer greater profitability than cultivars already used commercially are released. A larger number of clones with good performance are also kept for use and evaluation as parents as part of the recurrent cycle. While breeding programs differ in their choice of details of selection system design, and criteria for selecting parents, this general scheme is the basis of most programs.

Results (Thai) 2:

อย่างไรก็ตามแม้จะมีความสำเร็จที่สำคัญเหล่านี้ก็ยังเป็นที่เห็นได้ชัดว่ามีความพยายามเพาะพันธุ์อินโทรดังกล่าวมีความเสี่ยงและความพยายามมากได้รับการใช้ในโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์ไม่ประสบความสำเร็จในเชิงพาณิชย์ แมลงสาบ (1984,1989) ที่ระบุปัญหาที่อาจเกิดเกี่ยวข้องกับอินโทรในการปรับปรุงพันธุ์อ้อย ปัญหาขั้นพื้นฐานที่มีการเพาะพันธุ์อินโทรสายพันธุ์ใด ๆ ที่เป็นที่แปลกใหม่ยีน unadapted บริจาคอัลลีลด้อยกว่านอกเหนือไปจากชิ้นส่วนที่อาจเกิดขึ้นที่ดีและมันเป็นเรื่องยากและใช้เวลานานในการแยกชิ้นส่วนเหล่านี้ในระหว่างการปรับปรุงพันธุ์ การใช้เครื่องหมายดีเอ็นเอที่จะช่วยให้แท็กที่พึงประสงค์และไม่พึงประสงค์ในยีนของเชื้อพันธุกรรมที่แปลกใหม่ได้รับการแนะนำให้เป็นหนึ่งหมายถึงการปรับปรุงพันธุ์อินโทรในอนาคตในหลายชนิด (Tanksley และ McCouch, 1997) รวมทั้งอ้อย (เอตเคน et al., 2002) อย่างไรก็ตามระบบการเพาะพันธุ์และจีโนมที่ซับซ้อนของอ้อยนำเสนอความท้าทายพิเศษในส่วนนี้เมื่อเทียบกับพืชชนิดอื่น ๆ อีกมากมาย.
โปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์อ้อยส่วนใหญ่ในขณะนี้ดำเนินการบนพื้นฐานของรูปแบบของรูปแบบการเลือกกำเริบทั่วไปบาง ข้ามจะทำระหว่างผู้ปกครองที่ได้รับการคัดเลือกทั้งบนพื้นฐานของผลการดำเนินงานที่ดีในการทดลองภาคสนามและ / หรือมีการผลิตโคลนลูกหลานชนชั้นสูงในอดีตที่ผ่านมา (ไฮนซ์และสูด, 1987) ลูกหลานที่เกิดจากการข้ามเหล่านี้จะถูกป้อนเข้าสู่ระบบการเลือกแบบหลายขั้นตอน (สกินเนอร์ et al., 1987)
ซึ่งเกณฑ์การคัดเลือกหลักทั่วไปผลผลิตอ้อยน้ำตาลซูโครสเนื้อหาและความต้านทานโรค โคลนที่มียอดการทำกำไรที่สูงกว่าสายพันธุ์ที่ใช้แล้วจะถูกปล่อยออกมาในเชิงพาณิชย์ จำนวนที่มีขนาดใหญ่ของโคลนที่มีประสิทธิภาพการทำงานที่ดียังจะถูกเก็บไว้สำหรับการใช้งานและการประเมินผลเป็นพ่อแม่เป็นส่วนหนึ่งของวงจรที่เกิดขึ้นอีก ในขณะที่โปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์แตกต่างกันในทางเลือกของรายละเอียดของการออกแบบระบบการเลือกและเกณฑ์สำหรับการเลือกผู้ปกครองทั่วไปโครงการนี้เป็นพื้นฐานของโปรแกรมมากที่สุด

Results (Thai) 3:

อย่างไรก็ตาม แม้จะมีความสำเร็จที่สำคัญเหล่านี้ก็ยังชัดเจนว่ามีความพยายามและความพยายามเพาะพันธุ์อินโทรเกรสชันเสี่ยงมากได้รับการใช้จ่ายในการปรับปรุงโปรแกรม โดยไม่มีความสำเร็จเชิงพาณิชย์ แมลงสาบ ( 19841989 ) แสดงศักยภาพ ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับอินโทรเกรสชันในการปรับปรุงพันธุ์อ้อย ปัญหาพื้นฐานกับพันธุ์อินโทรเกรสชันในชนิดใด ๆที่แปลกใหม่unadapted พันธุ์บริจาคอัลลีลด้อย นอกจากองค์ประกอบอาจดีขึ้น และมันเป็นเรื่องยาก และใช้เวลามากในการแยกองค์ประกอบเหล่านี้ในช่วงผสมพันธุ์ การใช้เครื่องหมายดีเอ็นเอเพื่อช่วยให้แท็กที่พึงประสงค์และไม่พึงประสงค์ ยีน พันธุกรรมในที่แปลกใหม่ มีการเสนอเป็นวิธีหนึ่งในการปรับปรุงในอนาคตในอินโทรเกรสชันพันธุ์หลายชนิด และ mccouch ( Tanksley ,อ้อย ( 1997 ) รวมทั้ง ไอต์เคน et al . , 2002 ) อย่างไรก็ตาม ระบบการผสมพันธุ์จีโนม และซับซ้อนของอ้อยนำเสนอความท้าทายพิเศษบางอย่างในส่วนนี้เมื่อเทียบกับหลายชนิด พืชอื่น ๆส่วนใหญ่ใช้โปรแกรม
อ้อยพันธุ์ในปัจจุบัน บนพื้นฐานของรูปแบบบางส่วนของรูปแบบการเลือกทั่วไปร่วมกันข้ามาระหว่างผู้ปกครองที่ได้รับเลือกทั้งบนพื้นฐานของดีประสิทธิภาพในการทดลองภาคสนาม และ / หรือ มียอดผลิตลูกหลานพันธุ์ในอดีต ( ไฮนซ์ และทิว , 1987 ) ลูกหลานที่เกิดจากคู่ผสมเหล่านี้เข้าไปในระบบการเลือกแบบหลายขั้นตอน ( สกินเนอร์ et al . , 1987 ) ซึ่งเกณฑ์การเลือกหลัก
ผลผลิตอ้อยโดยทั่วไปโดยเนื้อหาและความต้านทานโรค โคลนยอดที่ให้กำไรมากกว่าพันธุ์แล้วใช้ในเชิงพาณิชย์ได้ ตัวเลขขนาดใหญ่ของโคลนที่มีประสิทธิภาพดีก็เก็บไว้ใช้ และการประเมินผล เป็นพ่อแม่เป็นส่วนหนึ่งของวัฏจักรเกิดขึ้นอีก ในขณะที่พันธุ์โปรแกรมแตกต่างกันในทางเลือกของพวกเขาที่รายละเอียดของการออกแบบระบบการเลือกและเกณฑ์การเลือกผู้ปกครองโดยทั่วไปนี้เป็นพื้นฐานของโปรแกรมส่วนใหญ่