บันทึกวันเกิด : นี่แหละ!! ของขวัญที

บันทึกวันเกิด : นี่แหละ!! ของขวัญที่มีค่าที่สุดในวัย26
21/ก.ย./58 วันนี้แมรี่ตื่นเร็วกว่าปกติ เธอวีดีโอคอลหาผมตั้งแต่ตี5กว่า หรือเทียบเวลาไทยราวเกือบ3ทุ่ม ระหว่างคุยกันจำได้ว่าผมขอให้เธอนอนต่ออยู่หลายครั้ง ห่วงเธอจะล้า เพราะวันนี้เธอต้องเข้างานจนถึงหัวค่ำ แต่เจ้าตัวกลับปฏิเสธ ไม่อยากนอน ขอรอจนกว่าผมจะได้เปิดกล่องของขวัญวันเกิดจากเธอ แมรี่ตื่นเต้นมาก และตื้นเขิน สัมผัสได้จากสีหน้าและท่าทีของเธอ (ให้ตายเถอะ เอาจริงๆ มันก็พอๆกับผมนั่นแหละ นอนมองกล่องใบนี้มาตั้ง 11 คืนเต็มๆ มันถึงเมืองไทยเร็วกว่ากำหนดเป็นอาทิตย์อาทิตย์ และแมรี่ก็ดันขอให้เปิดวันนี้)
นาฬิกาข้อมือบอกเวลา 23.57 นาที เวลาไทย ผมลุกขึ้นจากเตียงเอื้อมมือหยิบกล่องใบนั้นมาวางทาบไว้บนอก ทำทีจะเปิด แต่คนมอบกลับบอกให้รออีก2นาที พร้อมกับหายไปจากหน้าจอมือถือ..
เที่ยงคืนตรง ล่วงสู่วันที่22กันยายน หรือวัย27ปีบริบูรณ์ของผม ยังไม่ทันจะได้คว้ากรรไกรมาจ้วงแทงที่ฝากล่อง
แมรี่ก็โผล่มาบนหน้าจอโทรศัพท์อีกครั้ง พร้อมกับเสียงร้องใสๆของเธอ ในเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ กับทำนองประกอบจากคาคูเลเล่ในมือ (โอ้มายก๊อต ธิติอั้นไว้ลูก อย่าเพิ่งร้อง เพราะหลังจากนั้นข้าวของภายในจะเรียกน้ำตานายอีก ทุกชิ้นล้วนมีความหมาย!!!)
1.ฝาลัง ตั้งแต่เเง้มออก ทุกข้างแปะช็อตโน๊ตสี่มุม ในนั้นเป็นคำบรรยายซึ้งๆจากเธอ เซอร์ไพร้ตั้งแต่ฉาดแรก
2.โพสต์การ์ดอวยพร ลายมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง ทันทีที่แบออก มีเสียงเพลงกังฟูไฟติ้ง กับชิปมั้งนินจาที่เธอบอกว่า ดูติ๊งต๊องเหมือนผม ยืนหมุนกระบองอยู่ด้านขวา ข้างล่างคือรูปถ่ายของผมเเละเธอ ที่คนทำตั้งใจตัดแปะให้น่ารักสดใส แทนการปลอบใจคนวัยใกล้โอลแมน ส่วนข้อความด้านซ้าย คือประโยคภาษาอังกฤษจากใจผู้ให้ที่ถูกกำกับด้วยลายมือภาษาไทย (สะกดผิดกระจายจ้า แต่ก็เล่นเอาเราน้ำตาคลอ ร้องไห้หนักมาก และอมยิ้มในคราวเดียว)
3.กรอบบรรจุรูปคู่ จริงๆเธอตั้งใจให้ผมนำมันไปตั้งไว้บนโต๊ะทำงาน เธอเขียนไว้อย่างนั้น แต่วันนี้ลาออกจากงานประจำแล้ว เเมรี่ก็เลยบอก ไม่เป็นไร เอาไปประดับไว้ในที่ที่ผมอยากเห็นมันมากที่สุดนะ
4.ถุงเท้า อันนี้โคตรประทับใจ ผมถามเธอว่าทำไมถึงให้ แมรี่บอกว่า ครั้งหนึ่งเธอเคยเห็นถุงเท้าของผมเปิดประทุน นิ้วตีนกลาง-นางออกมายิ้มแฉ่งเซ็กซี่ที่โลกภายนอก
5.ถ้าถุงเท้า คือของที่เธอซื้อให้จากการแอบสังเกต ในห่อนี้มันคืออัลไล กางเกงในลีวายลายแท้สุดเท่ (โอ้ไม่นะ ไม่กล้าถามจริงๆว่าทำไมถึงซื้อให้ เพราะถ้าแมรี่ตอบ แอบเห็นที่ยูใส่ขอบเหลือง หรือจะเข็บขาด คนฟังคงรับไม่ไหว)
6.เสื้อยืดจ๊าบๆ อันนี้คงไม่ต้องถามก็พอเข้าใจ ระหว่างที่คบกัน เธอคงสัมผัสได้ว่านานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่เคยซื้อเสื้อผ้าให้ตัวเอง
7.เข็มกลัดสกรีนชื่อผมและเธอ กับรูปถ่ายที่เข้าตัวตั้งใจโพสต์ท่าสุดๆ และแน่นอนพลิกด้านหลังทุกใบ แคปชั่นที่มีย่อมเรียกน้ำตาคนอ่านได้ในวันนี้
8.สุดท้ายจดหมายซองชมพู ภายในเป็นรูปคู่ ที่เธออยากให้ผมพกติดไว้ในกระเป๋าสตางค์
ผมปิดกล่องใบนี้เบาๆ เก็บทุกอย่างเข้าที่.. เเมรี่ ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองมีค่า มีความหมายต่อชีวิตคนอีกคน และทำให้ผมรู้สึกว่าวันนี้คือวันพิเศษสมกับเป็นวันเกิดของเราจริงๆ เป็นวันเกิดที่ผมมีความสุขมากกว่าทุกปี
สำหรับผม ของที่เธอมอบให้กัน มันตรงตามคำนิยามของคำว่า ของขวัญที่สุด คือไม่ได้หมายถึงข้าวของราคาแพง แต่เป็นการกระทำ ความรู้สึก หรืออะไรก็ได้ที่ทำให้คนรับมีความสุข
บอกตรงๆ ทุกวันนี้ บางมุมผมก็ภูมิใจนะที่เราอยู่ไกลกันแบบนี้ เพราะการที่เราทั้งคู่จะหาความสุขให้กันในแต่ละวัน นั่นหมายถึงเราต้องมีความพยายามให้มากกว่าคู่รักปกติทั่วไปถึงสองเท่า ทำทุกวันให้สุขไม่ใช่เรื่องง่ายเลยในเคสผมกับแมรี่ ไม่ได้จับมือ ไม่ได้กอด ไม่ได้ดูหนัง เวลาโกรธไม่ได้ตามง้อดักรอหน้าบ้านกันได้นะ อเมริกาโน่น ไหนเลยยังไม่ได้อยู่ด้วยกันในเวลาที่ต่างฝ่ายต่างต้องการอีก
แต่นี่แหละผมมองว่า คือโจทย์ทดสอบความแข็งแกร่งของคนสองคนกับหัวใจสองดวงที่ดีที่สุด เพื่อเป็นผลลัพธ์ว่า "เรารักกันจริงมั้ย? เลือกถูกคนรึป่าว?"
ความห่างไกล จะเป็นตัววัดปริมาณความผูกพันที่เรามีต่อกัน โดยมีความสุขที่เราพอจะหาทางมอบให้กันได้เป็นเครื่องยึดเหนี่ยว ซึ่งความสุขที่ว่าก็คงไม่มีอะไรดีไปกว่า "ช่วงเวลาที่ได้ทำอะไรให้กัน ตอนที่ยังมีเวลาอยู่ด้วยกันนี่แหละ"
กี่ครั้งแล้ว ออกเดทออนไลน์ วีดีโอคอลพากันเที่ยว เร็วๆนี้ก็พาแมรี่ลุยตลาดนัดเจเจ ไหนจะชวนกันไปนั่งกินข้าว ป้อนข้าวกันผ่านสมาร์ทโฟนอีกล่ะ ทั้งที่ต่างฝ่ายต่างอยู่ในร้านอาหารคนละซีกโลก คนละเวลา ผมฟ้ามืด แมรี่ฟ้าสว่าง แต่เราก็ทำกันแบบนี้อยู่บ่อยๆ ข้ามผ่านความอายมาแล้ว ความสุข รอยยิ้มของกันและกันต้องมาก่อน เรียกว่าหน้าหนากันอย่างมีความสุขและภูมิใจ
แล้วถ้าต่อไปเรายังรู้สึกเหมือนเดิม แถมยังเพิ่มเติมความห่วงใย และความคิดถึงได้กระทั่งคราวเมื่อได้พบกันอีกครั้ง นั่นถือว่าเราทั้งคู่...สอบผ่าน

สุดท้าย อยากจะบอกว่า นี่เป็นวันเกิดที่หัวใจของผมพองโตที่สุด เพราะของขวัญที่ล้ำค่าที่สุด ไม่ของในกล่องนะ แต่เป็นเธอ... แมรี่

Results (English) 1:

Note: this same birthday!! The most precious gift at age 26.21/58/100 kg, far East Today, Mary woke up earlier than normal. Her hair from the throat videos over 5 or strike laha compared the time Thailand nearly 3 dedicated racks. During a talk with each other, I remember asking her to lie here. Worried she would be out of date, because today she needs attendance until the night, but the return denied. He doesn't want to lie. Request to wait until I open the box to her birthday gift from Mary and shallow. Experience from her facial expression and attitude (of course I removed the as I sleep mongklong's this episode 11 night it came to Thailand sooner than defined as Sunday and Mary just ask open today)นาฬิกาข้อมือบอกเวลา 23.57 นาที เวลาไทย ผมลุกขึ้นจากเตียงเอื้อมมือหยิบกล่องใบนั้นมาวางทาบไว้บนอก ทำทีจะเปิด แต่คนมอบกลับบอกให้รออีก2นาที พร้อมกับหายไปจากหน้าจอมือถือ..เที่ยงคืนตรง ล่วงสู่วันที่22กันยายน หรือวัย27ปีบริบูรณ์ของผม ยังไม่ทันจะได้คว้ากรรไกรมาจ้วงแทงที่ฝากล่อง แมรี่ก็โผล่มาบนหน้าจอโทรศัพท์อีกครั้ง พร้อมกับเสียงร้องใสๆของเธอ ในเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ กับทำนองประกอบจากคาคูเลเล่ในมือ (โอ้มายก๊อต ธิติอั้นไว้ลูก อย่าเพิ่งร้อง เพราะหลังจากนั้นข้าวของภายในจะเรียกน้ำตานายอีก ทุกชิ้นล้วนมีความหมาย!!!)1.ฝาลัง ตั้งแต่เเง้มออก ทุกข้างแปะช็อตโน๊ตสี่มุม ในนั้นเป็นคำบรรยายซึ้งๆจากเธอ เซอร์ไพร้ตั้งแต่ฉาดแรก2.โพสต์การ์ดอวยพร ลายมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง ทันทีที่แบออก มีเสียงเพลงกังฟูไฟติ้ง กับชิปมั้งนินจาที่เธอบอกว่า ดูติ๊งต๊องเหมือนผม ยืนหมุนกระบองอยู่ด้านขวา ข้างล่างคือรูปถ่ายของผมเเละเธอ ที่คนทำตั้งใจตัดแปะให้น่ารักสดใส แทนการปลอบใจคนวัยใกล้โอลแมน ส่วนข้อความด้านซ้าย คือประโยคภาษาอังกฤษจากใจผู้ให้ที่ถูกกำกับด้วยลายมือภาษาไทย (สะกดผิดกระจายจ้า แต่ก็เล่นเอาเราน้ำตาคลอ ร้องไห้หนักมาก และอมยิ้มในคราวเดียว)3.กรอบบรรจุรูปคู่ จริงๆเธอตั้งใจให้ผมนำมันไปตั้งไว้บนโต๊ะทำงาน เธอเขียนไว้อย่างนั้น แต่วันนี้ลาออกจากงานประจำแล้ว เเมรี่ก็เลยบอก ไม่เป็นไร เอาไปประดับไว้ในที่ที่ผมอยากเห็นมันมากที่สุดนะ4.ถุงเท้า อันนี้โคตรประทับใจ ผมถามเธอว่าทำไมถึงให้ แมรี่บอกว่า ครั้งหนึ่งเธอเคยเห็นถุงเท้าของผมเปิดประทุน นิ้วตีนกลาง-นางออกมายิ้มแฉ่งเซ็กซี่ที่โลกภายนอก5.ถ้าถุงเท้า คือของที่เธอซื้อให้จากการแอบสังเกต ในห่อนี้มันคืออัลไล กางเกงในลีวายลายแท้สุดเท่ (โอ้ไม่นะ ไม่กล้าถามจริงๆว่าทำไมถึงซื้อให้ เพราะถ้าแมรี่ตอบ แอบเห็นที่ยูใส่ขอบเหลือง หรือจะเข็บขาด คนฟังคงรับไม่ไหว)6.เสื้อยืดจ๊าบๆ อันนี้คงไม่ต้องถามก็พอเข้าใจ ระหว่างที่คบกัน เธอคงสัมผัสได้ว่านานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่เคยซื้อเสื้อผ้าให้ตัวเอง7.เข็มกลัดสกรีนชื่อผมและเธอ กับรูปถ่ายที่เข้าตัวตั้งใจโพสต์ท่าสุดๆ และแน่นอนพลิกด้านหลังทุกใบ แคปชั่นที่มีย่อมเรียกน้ำตาคนอ่านได้ในวันนี้8.สุดท้ายจดหมายซองชมพู ภายในเป็นรูปคู่ ที่เธออยากให้ผมพกติดไว้ในกระเป๋าสตางค์ผมปิดกล่องใบนี้เบาๆ เก็บทุกอย่างเข้าที่.. เเมรี่ ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองมีค่า มีความหมายต่อชีวิตคนอีกคน และทำให้ผมรู้สึกว่าวันนี้คือวันพิเศษสมกับเป็นวันเกิดของเราจริงๆ เป็นวันเกิดที่ผมมีความสุขมากกว่าทุกปีสำหรับผม ของที่เธอมอบให้กัน มันตรงตามคำนิยามของคำว่า ของขวัญที่สุด คือไม่ได้หมายถึงข้าวของราคาแพง แต่เป็นการกระทำ ความรู้สึก หรืออะไรก็ได้ที่ทำให้คนรับมีความสุข
บอกตรงๆ ทุกวันนี้ บางมุมผมก็ภูมิใจนะที่เราอยู่ไกลกันแบบนี้ เพราะการที่เราทั้งคู่จะหาความสุขให้กันในแต่ละวัน นั่นหมายถึงเราต้องมีความพยายามให้มากกว่าคู่รักปกติทั่วไปถึงสองเท่า ทำทุกวันให้สุขไม่ใช่เรื่องง่ายเลยในเคสผมกับแมรี่ ไม่ได้จับมือ ไม่ได้กอด ไม่ได้ดูหนัง เวลาโกรธไม่ได้ตามง้อดักรอหน้าบ้านกันได้นะ อเมริกาโน่น ไหนเลยยังไม่ได้อยู่ด้วยกันในเวลาที่ต่างฝ่ายต่างต้องการอีก
แต่นี่แหละผมมองว่า คือโจทย์ทดสอบความแข็งแกร่งของคนสองคนกับหัวใจสองดวงที่ดีที่สุด เพื่อเป็นผลลัพธ์ว่า "เรารักกันจริงมั้ย? เลือกถูกคนรึป่าว?"
ความห่างไกล จะเป็นตัววัดปริมาณความผูกพันที่เรามีต่อกัน โดยมีความสุขที่เราพอจะหาทางมอบให้กันได้เป็นเครื่องยึดเหนี่ยว ซึ่งความสุขที่ว่าก็คงไม่มีอะไรดีไปกว่า "ช่วงเวลาที่ได้ทำอะไรให้กัน ตอนที่ยังมีเวลาอยู่ด้วยกันนี่แหละ"
กี่ครั้งแล้ว ออกเดทออนไลน์ วีดีโอคอลพากันเที่ยว เร็วๆนี้ก็พาแมรี่ลุยตลาดนัดเจเจ ไหนจะชวนกันไปนั่งกินข้าว ป้อนข้าวกันผ่านสมาร์ทโฟนอีกล่ะ ทั้งที่ต่างฝ่ายต่างอยู่ในร้านอาหารคนละซีกโลก คนละเวลา ผมฟ้ามืด แมรี่ฟ้าสว่าง แต่เราก็ทำกันแบบนี้อยู่บ่อยๆ ข้ามผ่านความอายมาแล้ว ความสุข รอยยิ้มของกันและกันต้องมาก่อน เรียกว่าหน้าหนากันอย่างมีความสุขและภูมิใจ
แล้วถ้าต่อไปเรายังรู้สึกเหมือนเดิม แถมยังเพิ่มเติมความห่วงใย และความคิดถึงได้กระทั่งคราวเมื่อได้พบกันอีกครั้ง นั่นถือว่าเราทั้งคู่...สอบผ่าน

สุดท้าย อยากจะบอกว่า นี่เป็นวันเกิดที่หัวใจของผมพองโตที่สุด เพราะของขวัญที่ล้ำค่าที่สุด ไม่ของในกล่องนะ แต่เป็นเธอ... แมรี่