magia de Celestina en acción [...]

magia de Celestina en acción [...] no es un elemento orgánico del drama ni está integrado en la representación del personaje como lo están, por ejemplo, su codicia, su sentido de honra, su religión»9. Ninguno de estos críticos conoce lo que dice sobre el tema de la magia en la Tragicomedia el anónimo comentador espanol del siglo XVI. Sea dicho de paso que Bataillon, sin embargo, al notar que los personajes de la obra que están al tanto de las actividades diabólicas de la vieja no reaccionan ante ellas con ningún tipo de horror ni espanto, plantea un problema capital para quienes se sienten inclinados a creer que la magia se ha de tomar seriamente como tema de la obra de Rojas.
Pocos son los estudios que han tomado en serio la magia en la Tragicomedia. El más importante es el artículo de Inez MacDonald, quien esboza muy bien, limitándose al texto de la Tragicomedia, la argumentación a favor de la influencia diabólica sobre lo que ocurre en la obra10. Entre otros hay que mencionar el artículo de J. Berzunza11, que discute el tema útilmente pero sin situarlo seriamente en el contexto de las artes mágicas en Europa o en Espana en el siglo XV, y sin estudiar las consecuencias literarias del papel atribuido por Rojas a esta materia, y el de José Bergamín12, donde se trata de un satanismo menos concreto que el que me interesa aquí. Igual puede decirse del sugestivo artículo de F. Rauhut13, donde se considera el tema de lo demoníaco en la Tragicomedia en términos metafísicos más bien que mágicos. Rauhut nota, sin embargo, que sólo es posible considerar innecesario el pacto diabólico entre Celestina y el Demonio si se supone que la tarea de la crítica con respecto a la obra de Rojas debe limitarse a poner de relieve el valor de su «realismo». Anade la interesante sugerencia de que la introducción del Demonio in persona dentro de la trama sirve para hacer entrar en la historia de los amantes, de modo inequívoco, las potencias del averno.
A la pluma de Menéndez y Pelayo debemos un estudio general sobre las artes mágicas en Espana durante la Edad Media, que sigue siendo punto de partida conveniente para cualquier estudio particular referente a este tema15, si bien necesita ahora revisión para tomar en cuenta los descubrimientos hechos posteriormente, y, sobre todo, la enorme ampliación de nuestro conocimiento de la magia medieval, debida a la obra monumental de Lynn Thorndike y a otros trabajos recientes16. Evidente es que el interés por la teoría de las artes negras y la práctica de ellas, estaba tan hondamente arraigado en Espana como en cualquier otro país. Abundan en Espana, es verdad, «denuncias» de las prácticas mágicas, debidas a la pluma de teólogos y legos de esta época, pero hay que tener siempre en cuenta que tales denuncias no se fundan en un escepticismo con respecto a la eficacia de dichas prácticas; casi siempre suponen, al contrario, una creencia en la posibilidad amedrentadora de que, mediante conjuros, hechicerías, ligaduras y el aprovechamiento de un sinfín de objetos dotados de poderes mágicos, las fuerzas demoníacas podían operar, o ser forzadas a operar, activamente contra los hombres.

Results (Polish) 1:

«Magia z Celestina w akcji [...] nie jest organiczny element dramatu lub zintegrowane w przedstawienie znaku, jak one są, na przykład, jego chciwość, jego poczucie honoru, ich religia» 9. Żaden z tych krytyków wie, co mówi na temat magii w XVI wieku anonimowy komentator hiszpański tragikomedia. Można powiedzieć, na marginesie tego Bataillon, jednak zauważyć, że znaki pracy, którzy są świadomi zła działalność stary reagować na ich z wszelkiego rodzaju horroru i grozy, stanowi poważny problem dla tych, którzy czują się skłonny uwierzyć, że magia jest traktowany poważnie jako temat pracy Rojas.
istnieje kilka badań, które miały poważnie magii w tragikomedii. Najważniejsze jest w artykule Inez MacDonald, który przedstawia bardzo dobrze ogranicza się do tekstu tragikomedia, argument za szatański wpływ na to, co się dzieje w obra10. Wśród nich wymienić artykuł J. Berzunza11, który omawia temat użyteczny, ale nie umieścić go poważnie w kontekście sztuki magii w Europie lub Hiszpanii w XV wieku, i bez studiów literackich konsekwencje roli przypisane przez Rojas do tej kwestii, a José Bergamín12, gdzie jest jeden mniej betonu satanizm, który interesuje mnie tutaj. Ten sam artykuł zapewne sugestywny F. Rauhut13, gdzie jest uważany za podmiot demoniczne w tragikomedia w kategoriach metafizycznych, zamiast magiczne. Rauhut Uwaga, jednak, że to tylko możliwe do rozważenia niepotrzebne zła między Celestina i demon Paktu, jeśli zakłada się, że zadanie krytyki dotyczące pracy Red powinien być ograniczony do podkreślenia wartości jego "realizmu". Dodać Ciekawą propozycją, że wprowadzenie diabła osobiście w powierzchni służy do dostosowania w historii kochanków, jednoznacznie, kompetencje podziemi.
pióra Menéndez y Pelayo należy badanie ogólne na magicznej sztuki w Hiszpanii w średniowieczu, które jest jeszcze wygodny punkt wyjścia dla danego badania odnoszące się do tego tema15, mimo, że teraz potrzebujesz zmiany biorąc pod uwagę odkrycia dokonane później, a przede wszystkim, ogromnego rozwoju naszej wiedzy o średniowiecznych magii, ze względu na Monumentalne dzieło Lynn Thorndike i inne prace recientes16. Oczywiste jest że zainteresowanie black arts teoria i praktyka, był tak głęboko zakorzenione w Hiszpanii w innym kraju. Obfitują one w Hiszpanii, to prawda, "zarzutów" magiczne praktyki, ze względu na pióro i teologów świeckich tej epoki ale musimy zawsze pamiętać, że takie zarzuty nie są oparte na sceptycyzm odnośnie skuteczności tych praktyk; prawie zawsze są, wręcz przeciwnie, wiara w trudne możliwości, poprzez zaklęcia, czary, więzi i korzystanie z wielu obiektów, obdarzonego magiczną mocą, demoniczne siły może działać, lub być zmuszony do aktywnie działać przeciw mężczyzn.