Biodiversity is unevenly distribute

Biodiversity is unevenly distributed, with some of the
highest concentrations in the tropics (Gaston, 2000).
Such biodiversity is thought to support human well-being
by providing the medium for energy and material flows that
underpin ecosystem services (Myers, 1997) but adjacent tothis biological wealth live some of the world’s poorest
people who often rely on environmental resources to
provide a substantial proportion of their household
income (Cavendish, 2000). The overlap of areas with high
biodiversity and human poverty is well established (Wells,
1992; Fisher & Christopher, 2007; Holland et al., 2009) but
how to simultaneously protect biodiversity and reduce
poverty remains unclear (Adams et al., 2004).
Integrated conservation and development projects
(ICDPs) have been a popular way of addressing concerns
for biodiversity conservation and poverty reduction but the
performance of such programmes has been mixed, with
a fundamental criticism being the failure of incentive
structures to link conservation outcomes and development
initiatives directly (Salafsky & Wollenberg, 2000; Martin
et al., 2011). ICDPs often assume an inverse relationship
between income and the collection of forest resources,
an assumption that contradicts some empirical research
(Cavendish, 2000). In contrast, making a payment contingent
upon conservation performance may effectively
incentivize conservation-oriented behaviour (Ferraro &
Kiss, 2002). Such payments for ecosystem services (PES),
in which a service provider is awarded a payment contingent
upon service delivery to a service user (Wunder, 2007), is an
increasingly common approach. Initial theoretical studies
support the promise of PES to be more cost efficient than
indirect approaches to conservation (Ferraro & Simpson,
2005). However, theory needs to be informed through
learning-by-doing in real world contexts.
PES interventions in developing countries face particular
challenges arising from a high incidence of poverty, variable
or insecure rights to land, and heavy reliance on collection
of natural resources for subsistence. In addition, many
areas believed to provide high levels of ecosystem service
provision are often state-owned, with communities having
only customary rights of access, or being strictly excluded,
as in the case of many National Park systems. PES projects
do not in general pay individuals for obeying the law
(Sommerville et al., 2010b) yet such payments may enable
poorer communities to engage in strategies that reduce their
reliance on resource collection from protected areas (Bruner
et al., 2001) and more fairly distribute the burden of costs
arising from expanded protected area networks. Whilst
there has been a recent proliferation of research on PES
there remains a gap in empirical evaluations that assess the

Results (Thai) 1:

ความหลากหลายทางชีวภาพซึ่งกระจาย กับบางความเข้มข้นสูงสุดในเขตร้อน (กาสตัน 2000)ความหลากหลายทางชีวภาพดังกล่าวเป็นความคิดที่มนุษย์กำลังสนับสนุนโดยการให้ พลังงานและวัสดุสื่อการไหลที่หนุนฟอร์ดที่มีระบบนิเวศบริการ (ไมเยอร์ 1997) แต่มั่งคั่งทางชีวภาพ tothis ติดอยู่จนที่สุดของโลกคนที่มักจะพึ่งพาทรัพยากรสิ่งแวดล้อมมีสัดส่วนที่พบของครอบครัวรายได้ (คาเวนดิช 2000) ทับซ้อนของพื้นที่ที่มีสูงความหลากหลายทางชีวภาพและความยากจนของมนุษย์เป็นอย่างดี (บ่อ ก่อตั้งขึ้น1992 ฟิชเชอร์และคริสโตเฟอร์ 2007 ฮอลแลนด์ et al., 2009) แต่วิธีการปกป้องความหลากหลายทางชีวภาพ และลดพร้อมกันความยากจนยังคง ชัดเจน (Adams et al., 2004)โครงการอนุรักษ์และพัฒนารวม(ICDPs) มีวิธีนิยมการแก้ปัญหาข้อสงสัยสำหรับการลดความยากจนและการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพแต่มีการผสม ประสิทธิภาพการทำงานของโปรแกรมดังกล่าวด้วยวิจารณ์พื้นฐานที่มีความล้มเหลวของการจูงใจโครงสร้างการเชื่อมโยงผลการอนุรักษ์และพัฒนาริเริ่มโดยตรง (Salafsky & Wollenberg, 2000 มาร์ตินร้อยเอ็ด al., 2011) ICDPs มักจะคิดว่าความสัมพันธ์ผกผันระหว่างรายได้และเก็บของป่าอัสสัมชัญที่ทุกงานวิจัยบางประจักษ์(คาเวนดิช 2000) ในทางตรงกันข้าม การผูกพันการชำระเงินเมื่ออนุรักษ์ ประสิทธิภาพอาจได้อย่างมีประสิทธิภาพincentivize อนุรักษ์มุ่งเน้นพฤติกรรม (Ferraro &จูบ 2002) จ่ายเงินดังกล่าวสำหรับระบบนิเวศบริการ (PES),ผู้ให้บริการจะมอบกองการชำระเงินเมื่อการส่งมอบบริการให้กับผู้ใช้บริการ (Wunder, 2007), การวิธีทั่วไปมากขึ้น ศึกษาทฤษฎีเบื้องต้นสนับสนุนสัญญาของ PES มากกว่าต้นทุนที่มีประสิทธิภาพมากกว่าแนวทางอนุรักษ์ (Ferraro และซิมป์สัน อ้อม2005) . อย่างไรก็ตาม ทฤษฎีความต้องการทราบผ่านเรียนรู้โดยทำในบริบทโลกPES แทรกแซงหน้าประเทศที่กำลังพัฒนาโดยเฉพาะความท้าทายที่เกิดจากอุบัติการณ์ที่สูงความยากจน ตัวแปรหรือสิทธิ์ที่ไม่ปลอดภัยเพื่อแผ่นดิน และพึ่งหนักคอลเลกชันทรัพยากรธรรมชาติในชีพ นอกจากนี้ หลายเชื่อว่าพื้นที่ให้บริการระบบนิเวศระดับสูงสำรองมักรัฐ กับชุมชนที่มีจารีตประเพณีสิทธิเข้า หรือกำลังอย่างเคร่งครัดไม่รวมในกรณีของระบบอุทยานแห่งชาติหลายแห่ง โครงการ PESไม่ทั่วไปจ่ายบุคคลก็กฎหมาย(Sommerville et al., 2010b) สามารถชำระเงินได้ดังกล่าวชุมชนย่อมในกลยุทธ์ที่ลดของพวกเขาพึ่งรวบรวมทรัพยากรจากพื้นที่ป้องกัน (Brunerและ al., 2001) และขึ้นกระจายภาระต้นทุนที่ค่อนข้างเกิดจากการขยายป้องกันเครือข่าย ในขณะที่ได้มีการแพร่หลายล่าสุดวิจัยใน PESยังคงมีช่องว่างในผลการประเมินที่ประเมิน

Results (Thai) 2:

ความหลากหลายทางชีวภาพมีการกระจายไม่สม่ำเสมอกับบางส่วนของ
ความเข้มข้นที่สูงที่สุดในเขตร้อน (แกสตัน, 2000).
ความหลากหลายทางชีวภาพดังกล่าวเป็นความคิดของมนุษย์ที่จะสนับสนุนการเป็นอยู่ที่ดี
โดยการให้กลางสำหรับพลังงานและกระแสวัสดุที่
หนุนการบริการของระบบนิเวศ (ไมเออร์, 1997) แต่ที่อยู่ติดกัน tothis ความมั่งคั่งทางชีวภาพมีชีวิตอยู่บางส่วนของยากจนที่สุดในโลก
คนที่มักจะพึ่งพาทรัพยากรสิ่งแวดล้อมเพื่อ
ให้สัดส่วนของครัวเรือนของพวกเขา
รายได้ (คาเวนดิช, 2000) การทับซ้อนของพื้นที่ที่มีความสูง
ความหลากหลายทางชีวภาพและความยากจนของมนุษย์ดีขึ้น (เวลส์
1992; ฟิชเชอร์และคริสโต 2007; ฮอลแลนด์ et al, 2009). แต่
วิธีการที่จะปกป้องความหลากหลายทางชีวภาพพร้อมกันและลด
ความยากจนยังคงไม่ชัดเจน (อดัมส์, et al, 2004). .
การอนุรักษ์และการพัฒนาแบบบูรณาการโครงการ
(ICDPs) ได้รับเป็นวิธีที่นิยมของการแก้ไขปัญหา
เพื่อการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพและการลดความยากจน แต่
ประสิทธิภาพการทำงานของโปรแกรมดังกล่าวได้รับการผสมกับ
พื้นฐานการวิจารณ์เป็นความล้มเหลวของแรงจูงใจ
ที่จะเชื่อมโยงโครงสร้างผลการอนุรักษ์และการพัฒนา
ความคิดริเริ่ม โดยตรง (Salafsky และ Wollenberg 2000; มาร์ติน
. et al, 2011) ICDPs มักจะคิดความสัมพันธ์แบบผกผัน
ระหว่างรายได้และคอลเลกชันของทรัพยากรป่าไม้ที่
สันนิษฐานว่าขัดแย้งกับบางการวิจัยเชิงประจักษ์
(คาเวนดิช, 2000) ในทางตรงกันข้ามการผูกพันการชำระเงิน
ตามผลการปฏิบัติงานได้อย่างมีประสิทธิภาพการอนุรักษ์อาจ
จูงใจให้พฤติกรรมที่มุ่งเน้นการอนุรักษ์ (เฟอร์ราและ
จูบ, 2002) ชำระเงินดังกล่าวสำหรับการให้บริการของระบบนิเวศ (PES)
ในการที่ผู้ให้บริการจะได้รับรางวัลผูกพันการชำระเงิน
เมื่อส่งมอบบริการให้กับผู้ใช้บริการ (Wunder 2007) เป็น
วิธีที่พบมากขึ้นเรื่อย ๆ ศึกษาทฤษฎีเบื้องต้น
สนับสนุนสัญญาของ PES ที่จะเป็นค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่า
วิธีทางอ้อมเพื่อการอนุรักษ์ (เฟอร์ราและซิมป์สัน,
2005) แต่ทฤษฎีความต้องการที่จะได้รับการแจ้งผ่าน
การเรียนรู้โดยการทำในบริบทโลกแห่งความจริง.
แทรกแซง PES ในประเทศกำลังพัฒนาโดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องเผชิญกับ
ความท้าทายที่เกิดจากอุบัติการณ์สูงของความยากจนตัวแปร
หรือสิทธิที่ไม่ปลอดภัยไปยังดินแดนและพึ่งพาคอลเลกชัน
ของทรัพยากรธรรมชาติ การดำรงชีวิต นอกจากนี้หลาย
พื้นที่เชื่อว่าจะให้มีระดับสูงของการบริการของระบบนิเวศ
มักจะมีบทบัญญัติของรัฐกับชุมชนมี
สิทธิเพียงธรรมเนียมของการเข้าถึงหรือได้รับการยกเว้นอย่างเคร่งครัด
เช่นในกรณีของระบบอุทยานแห่งชาติหลาย โครงการ PES
ทำไม่ได้อยู่ในการจ่ายเงินบุคคลทั่วไปเชื่อฟังกฎหมาย
(ซอมเมอร์ et al., 2010b) ยังไม่ชำระเงินดังกล่าวอาจช่วยให้
ชุมชนที่ยากจนกว่าจะมีส่วนร่วมในกลยุทธ์ของพวกเขาที่ช่วยลด
การพึ่งพาทรัพยากรจากคอลเลกชันพื้นที่คุ้มครอง (บรูเนอร์
et al., 2001) และ อย่างเป็นธรรมมากขึ้นกระจายภาระค่าใช้จ่าย
ที่เกิดขึ้นจากเครือข่ายพื้นที่คุ้มครองขยาย ในขณะที่
มีการแพร่กระจายที่ผ่านมาของการวิจัยใน PES
ยังคงมีช่องว่างในการประเมินเชิงประจักษ์ที่ประเมิน

Results (Thai) 3:

ความหลากหลายทางชีวภาพมีการกระจายซึ่งมีความเข้มข้นสูงสุด
ในเขตร้อน ( แกสตัน , 2000 )

เช่นความหลากหลายทางชีวภาพเป็นความคิดที่จะสนับสนุนความเป็นอยู่ที่ดีโดยการให้อาหารพลังงานและการไหลของวัตถุดิบที่
หนุนบริการ ( Myers , 1997 ) แต่ความมั่งคั่งทางชีวภาพซึ่งอยู่ติดกันบางส่วนที่ยากจนที่สุดในโลก
คน ที่มักจะพึ่งพาทรัพยากรสิ่งแวดล้อม

ให้มีสัดส่วนมากของรายได้ครัวเรือน
( i , 2000 ) ความซ้ำซ้อนของพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชีวภาพสูง
และความยากจนมนุษย์จะดีขึ้น ( บ่อ
1992 ; ฟิชเชอร์&คริสโตเฟอร์ , 2007 ; ฮอลแลนด์ et al . , 2009 ) แต่
วิธีการพร้อมกันปกป้องความหลากหลายทางชีวภาพและลด
ความยากจนยังคงไม่ชัดเจน ( Adams et al . , 2004 )

แบบบูรณาการการอนุรักษ์และพัฒนาโครงการ( icdps ) เป็นวิธีที่นิยมของความกังวล
สำหรับการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพและการลดความยากจน แต่ประสิทธิภาพของโครงการดังกล่าวได้

วิจารณ์พื้นฐานผสมกับการวิบัติของโครงสร้างสิ่งจูงใจ

ลิงค์ผลลัพธ์เพื่อการอนุรักษ์และพัฒนาโครงการโดยตรง ( salafsky &วอลเลิ่นเบิร์ก , 2000 ; มาร์ติน
et al . , 2011 ) icdps มักจะถือว่าเป็น
ความสัมพันธ์ผกผันระหว่างรายได้และคอลเลกชันของทรัพยากรป่าไม้
สมมติฐานที่ขัดแย้งกับบางการวิจัยเชิงประจักษ์
( i , 2000 ) ในทางตรงกันข้าม การชำระเงินที่งานอนุรักษ์อาจมีประสิทธิภาพ

เมื่อ incentivize การอนุรักษ์เชิงพฤติกรรม ( Ferraro &
จูบ , 2002 ) การชำระเงินเช่นบริการของระบบนิเวศ ( PES ) ,
ใน ซึ่งผู้ให้บริการจะได้รับเงินผูกพัน
เมื่อบริการผู้ใช้บริการ ( วันเดอร์ 2007 ) เป็นวิธีการทั่วไปมากขึ้นเป็น

สนับสนุนสัญญาของ PES เป็นค่าใช้จ่ายมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่า
ทางอ้อมเพื่อการอนุรักษ์เริ่มต้นการศึกษาเชิงทฤษฎี ( Ferraro

&ซิมป์สัน , 2005 ) อย่างไรก็ตาม ทฤษฎีต้องแจ้งผ่าน
การเรียนรู้โดยการกระทำในบริบทโลกจริง .
PES การแทรกแซงในประเทศกำลังพัฒนาโดยเฉพาะ
หน้าความท้าทายที่เกิดขึ้นจากอุบัติการณ์สูงของความยากจน ตัวแปร
หรือสิทธิไม่ปลอดภัยที่ดินและการพึ่งพาหนักในคอลเลกชัน
ทรัพยากรธรรมชาติเพื่อยังชีพ นอกจากนี้หลายพื้นที่เชื่อ
ให้ระดับสูงของการบริการการจัดการระบบนิเวศ
มักจะเป็นเจ้าของรัฐ กับชุมชนมี
แค่ธรรมเนียมที่สิทธิในการเข้าถึงหรือการอย่างเคร่งครัดโดย
เช่นในกรณีของระบบสวนสาธารณะแห่งชาติหลาย PES โครงการ
ไม่ได้จ่ายทั่วไปบุคคลสำหรับการเชื่อฟังกฎหมาย
( โต้ตอบ et al . , 2010b ) ยังเช่นเงินอาจช่วยให้
ชุมชนยากจนต่อสู้ในกลยุทธ์ที่ลดการพึ่งพาของพวกเขา
ทรัพยากรคอลเลกชันจากพื้นที่คุ้มครอง ( บรูเนอร์
et al . , 2001 ) และค่อนข้างกระจายภาระต้นทุน
ที่เกิดขึ้น ป้องกันเครือข่ายจากการขยายพื้นที่ขณะที่
มีการวิจัยล่าสุดของ PES
ยังคงมีช่องว่างในการประเมินเชิงประจักษ์ที่ประเมิน