pending on the number and severity

pending on the number and severity of symptoms, a depressive episode can be categorized as mild, moderate, or severe.

A key distinction is also made between depression in people who have or do not have a history of manic episodes. Both types of depression can be chronic (i.e. over an extended period of time) with relapses, especially if they go untreated.

Unipolar depression: in its typical depressive episodes, the person experiences depressed mood, loss of interest and enjoyment, and reduced energy leading to diminished activity for at least two weeks. Many people with depression also suffer from anxiety symptoms, disturbed sleep and appetite and may have feelings of guilt or low self-worth, poor concentration and even medically unexplained symptoms.

Depending on the number and severity of symptoms, a depressive episode can be categorized as mild, moderate, or severe. An individual with a mild depressive episode will have some difficulty in continuing with ordinary work and social activities, but will probably not cease to function completely. During a severe depressive episode, it is very unlikely that the sufferer will be able to continue with social, work, or domestic activities, except to a very limited extent.

Bipolar mood disorder: this type of depression typically consists of both manic and depressive episodes separated by periods of normal mood. Manic episodes involve elevated or irritable mood, over-activity, pressure of speech, inflated self-esteem and a decreased need for sleep.

Results (Thai) 1:

อยู่ระหว่างการพิจารณาจำนวนและความรุนแรงของอาการ ตอน depressive สามารถจัดประเภทเป็นอ่อน ปานกลาง หรือรุนแรงได้ยังมีทำความแตกต่างที่สำคัญระหว่างภาวะซึมเศร้าในผู้ที่มี หรือไม่มีประวัติตอนคลั่งไคล้ ทั้งสองชนิดของภาวะซึมเศร้าสามารถเรื้อรัง (เช่นระยะเวลาการขยายเวลา) กับ relapses โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าไปไม่ถูกรักษาไว้ภาวะซึมเศร้า unipolar: ในตอน depressive ของทั่วไป หดหู่อารมณ์ สูญเสียความสนใจและความเพลิดเพลิน ประสบการณ์บุคคล และลดพลังงานที่นำไปสู่กิจกรรมที่ลดลงอย่างน้อยสองสัปดาห์ หลายคน มีภาวะซึมเศร้ายังทรมานจากอาการวิตกกังวล รบกวนการนอนหลับ และอยากอาหาร และอาจมีความรู้สึกผิด หรือ self-worth ต่ำ ความเข้มข้นต่ำ และอาการที่ไม่คาดหมายแม้แต่ทางการแพทย์ตอน depressive สามารถแบ่งเป็นอ่อน ปานกลาง หรือรุนแรงขึ้นอยู่กับจำนวนและความรุนแรงของอาการ บุคคลกับตอน depressive อ่อนจะมีปัญหาบางอย่างต่อการทำงานปกติและกิจกรรมเพื่อสังคม แต่ไม่อาจจะหยุดการทำงานอย่างสมบูรณ์ ระหว่างตอน depressive รุนแรง ได้ยากมากว่า sufferer ที่จะสามารถทำกิจกรรมทางสังคม ทำงาน หรือภายในประเทศ ยกเว้นขอบเขตจำกัดมากอารมณ์ไฟที่ไบโพลาร์โรค: โรคซึมเศร้าชนิดนี้โดยทั่วไปประกอบตอนคลั่งไคล้ และ depressive คั่น ด้วยอารมณ์ปกติ ตอนคลั่งไคล้เกี่ยวข้องกับอารมณ์แปรปรวน หรือสูง กิจกรรมมากเกิน ความดันของเสียง ต้องการนับถือตนเองสูงเกินจริงและการลดลงในป

Results (Thai) 2:

ที่ค้างอยู่กับจำนวนและความรุนแรงของอาการซึมเศร้าตอนที่สามารถแบ่งออกเป็นอ่อนปานกลางหรือรุนแรง. ความแตกต่างที่สำคัญคือยังทำระหว่างภาวะซึมเศร้าในคนที่มีหรือไม่มีประวัติของโรคคลั่งไคล้ ทั้งสองประเภทของภาวะซึมเศร้าอาจจะเรื้อรัง (เช่นในช่วงขยายเวลา) ที่มีอาการกำเริบโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาไปรับการรักษา. ภาวะซึมเศร้า Unipolar: เอพซึมเศร้าของทั่วไปคนที่มีประสบการณ์อารมณ์ซึมเศร้า, การสูญเสียที่น่าสนใจและความเพลิดเพลินและผู้นำด้านพลังงานที่ลดลง กับกิจกรรมที่ลดลงอย่างน้อยสองสัปดาห์ที่ผ่านมา หลายคนที่มีภาวะซึมเศร้ายังทนทุกข์ทรมานจากอาการวิตกกังวลนอนหลับรบกวนและความอยากอาหารและอาจจะมีความรู้สึกของความผิดหรือตัวเองต่ำมูลค่าความเข้มข้นต่ำและแม้กระทั่งอาการไม่ได้อธิบายทางการแพทย์. ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับจำนวนและความรุนแรงของอาการเหตุการณ์เศร้าสลดสามารถแบ่งออกเป็น อ่อนปานกลางหรือรุนแรง บุคคลที่มีเหตุการณ์เศร้าสลดที่ไม่รุนแรงจะมีปัญหาบางอย่างในการทำงานต่อเนื่องกับสามัญและกิจกรรมทางสังคม แต่อาจจะไม่หยุดทำงานอย่างสมบูรณ์ ในช่วงเหตุการณ์เศร้าสลดอย่างรุนแรงก็มีโอกาสน้อยมากที่ผู้ประสบภัยจะสามารถที่จะดำเนินการกับสังคมการทำงานหรือกิจกรรมในประเทศยกเว้นในระดับที่ จำกัด มาก. ความผิดปกติของอารมณ์สองขั้วประเภทของภาวะซึมเศร้านี้มักจะประกอบด้วยของทั้งสองตอนที่คลั่งไคล้และซึมเศร้า แยกจากกันโดยระยะเวลาของอารมณ์ปกติ ตอนคลั่งไคล้เกี่ยวข้องกับการยกระดับหรืออารมณ์หงุดหงิดมากกว่ากิจกรรมความดันในการพูดที่สูงเกินจริงความนับถือตนเองและความต้องการที่ลดลงสำหรับการนอนหลับ