秋蝉的叫声凄凉而急促，傍晚时分，面对着长亭，骤雨刚停。在京都郊外设帐饯

秋蝉的叫声凄凉而急促，傍晚时分，面对着长亭，骤雨刚停。在京都郊外设帐饯行，却没有畅饮的心绪，正在依依不舍的时候，船上的人已催着出发。握着对方的手含着泪对视，哽咽的说不出话来。想到这一去路途遥远，千里烟波渺茫，傍晚的云雾笼罩着南天，深厚广阔，不知尽头 。自古以来，多情的人总是为离别而伤感，更何况是在这冷清、凄凉的秋天！谁知我今夜酒醒时身在何处？怕是只有杨柳岸边，面对凄厉的晨风和黎明的残月了。这一去长年相别，我料想即使遇到好天气、好风景，也如同虚设。即使有满腹的情意，又再同谁去诉说呢？？

Results (Thai) 1:

เสียง Qiuchan เยือกเย็นอย่างรวดเร็วและเย็นหันหน้าไปทางศาลาอาบน้ำก็หยุด อำลาบัญชีตั้งค่าในเขตชานเมืองของเกียวโต แต่ไม่ได้ดื่มอารมณ์จะลังเลที่จะเวลาส่วนหนึ่งคนบนเรือมีการเดินทางรีบ จับมือกันด้วยน้ำตาในดวงตาสำลักพูด คาดหวังนี้จะไปไกลหลายพันไมล์ Lakeshore เมฆบางช่วงเย็นปกคลุมภาคใต้ท้องฟ้าลึกกว้างผมไม่ทราบว่าท้ายที่สุด
ตั้งแต่สมัยโบราณคนมักจะหลงใหลและพรากจากกันเศร้าให้อยู่คนเดียวในเรื่องนี้ร้างที่รกร้างฤดูใบไม้ร่วง! ใครจะรู้เมื่อฉันมีสติคืนนี้คุณจะอยู่ที่ไหน? ความกลัวเป็นเพียงฝั่ง Willow, สายลมยามเช้าและยามเช้าของดวงจันทร์เศร้าใบหน้า อย่าไปกับเรื่องนี้มานานหลายปีผมคิดว่าแม้ในใบหน้าของสภาพอากาศที่ดีทัศนียภาพที่ดี แต่ยังเป็นตรายาง ถึงแม้จะมีเต็มรูปแบบของความรักอีกครั้งกับผู้ที่จะบอกได้หรือไม่ ?

Results (Thai) 2:

เสียงร้องของฤดูใบไม้ร่วงเป็นที่เยือกเย็นและรวดเร็วและในตอนเย็นที่ด้านหน้าของศาลายาวฝนเพิ่งหยุด ในเขตชานเมืองของเมืองเกียวโตตั้งบรรทัดหนังสือแต่ไม่ได้ดื่มอารมณ์จะยึดมั่นกับเวลาที่ผู้คนบนเรือได้รับการกระตุ้นให้ตั้ง จับมือของกันและกันด้วยน้ำตาในสายตาของเขาและไม่สามารถพูดได้ คิดว่าวิธีที่ยาวนี้จะไป, หลายพันไมล์ของควัน, เมฆเย็นปลอกท้องฟ้าใต้, ลึกและกว้างใหญ่, ผมไม่ทราบว่าสิ้นสุด.
ตั้งแต่สมัยโบราณ, คนซาบซึ้งมีความเศร้าเสมอสำหรับการพรากจากกัน, ไม่ต้องพูดถึงในฤดูใบไม้ร่วงหนาวเย็นนี้! ใครจะรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหนเมื่อฉันตื่นขึ้นคืนนี้ กลัวเป็นเพียงชายฝั่งของยาง Liu, ในใบหน้าของลมตอนเช้าที่มีความสุขและรุ่งอรุณของดวงจันทร์ที่เหลือ. นี่คือปีของความแตกต่าง, ผมคาดว่าแม้ว่าจะพบสภาพอากาศที่ดี, ทิวทัศน์ที่ดี, แต่ยังเหมือนเท็จ. แม้ว่าจะมีความรู้สึกเต็มที่และจากนั้นผู้ที่จะบอก?

Results (Thai) 3:

เสียงร้องของจักจั่นในฤดูใบไม้ร่วงเป็นทุกข์และรวดเร็วในช่วงเย็นเมื่อเผชิญหน้ากับศาลายาวฝนก็หยุดตก ในเขตชานเมืองของเกียวโตมีบัญชีรักษาบัญชีแต่ไม่มีหัวใจที่จะดื่มเมื่อไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้ผู้คนบนเรือได้รับการกระตุ้นให้เริ่มต้น จับมือกับแต่ละอื่นๆและมองไปที่แต่ละอื่นๆด้วยน้ำตา ฉันคิดว่าการเดินทางนี้เป็นวิธีที่ห่างไกลหลายพันไมล์ของควันและหมอกเย็นปกคลุมท้องฟ้าใต้ลึกและกว้างไม่รู้จักจบ
ตั้งแต่สมัยโบราณคนที่มีความรักมักจะเศร้าสำหรับการจากลาไม่ต้องพูดถึงในฤดูใบไม้ร่วงที่เยือกเย็นนี้ ใครจะรู้ว่าฉันตื่นขึ้นมาดื่มคืนนี้ กลัวว่ามีเพียงต้นไม้ชนิดหนึ่งวิลโลว์ชายฝั่งเผชิญกับลมยามเช้าที่รุนแรงและรุ่งอรุณที่เหลือของดวงจันทร์ ฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับสภาพอากาศที่ดีและทัศนียภาพที่สวยงาม แม้ว่าจะเต็มไปด้วยความรู้สึกที่จะพูดกับใครอีก