In fact, according to the housing s

In fact, according to the housing statistics, there has been a steady
increase in the proportion of couples residing without children, and singleperson households have increased dramatically. Between 1970 and 1990 the
latter increased by 50 per cent and the proportion of houses solely occupied
by couples increased by more than 60 per cent. By 2000 they were
approximately one-quarter and one-fifth of all households respectively (FF J
2002:18). Many of these are couples, or widows and widowers, whose children have left home, but it is impossible to tell whether or not they are near
enough to help out. Other single-person households are young people
before marriage, and the age of marriage is steadily rising. Some are those
whose marriages have broken up, and there is also an increase in the divorce
rate and the proportion of single-parent families. Finally, there is apparently
an increase both in the number of people who choose not to marry at all and those who decide, though married, not to have children. Jolivet (1997) has some interesting personal accounts

Results (Thai) 1:

ในความเป็นจริง ตามสถิติที่อยู่อาศัย มีความมั่นคงเพิ่มขึ้นในสัดส่วนของคู่รักที่อาศัยอยู่ไม่ มีบุตร และ singleperson ครัวเรือนเพิ่มขึ้นอย่างมาก ระหว่างปี 1970-1990 การเพิ่มขึ้นร้อยละ 50 และสัดส่วนของผู้ครอบครองบ้านหลังโดยคู่ที่เพิ่มขึ้นอย่างมากกว่า 60 เปอร์เซ็นต์ โดย 2000 พวกเขาได้ประมาณหนึ่งในสี่และหนึ่ง-ห้าของครัวเรือนทั้งหมดตามลำดับ (FF J2002:18) หลายเหล่านี้มีคู่ รัก หรือม่าย และ widowers ที่มีเด็กได้ออกจากบ้าน แต่ไม่สามารถบอกหรือไม่ ว่า พวกเขาอยู่ใกล้พอที่จะออก ครัวเรือนอื่น ๆ เดี่ยวมีคนหนุ่มสาวก่อนแต่งงาน และอายุของการแต่งงานจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง บางเป็นผู้ที่ชีวิตแต่งงานมีเสียขึ้น และมีการเพิ่มขึ้นของการหย่าร้างอัตราและสัดส่วนของครอบครัวเลี้ยงเดี่ยว ในที่สุด มีเห็นได้ชัดเพิ่มขึ้นทั้งจำนวนคนที่เลือกที่จะไม่แต่งงานทั้งหมดและผู้ที่ตัดสินใจ แม้ว่าแต่งงาน ไม่มีเด็ก Jolivet (1997) มีบางบัญชีส่วนบุคคลที่น่าสนใจ

Results (Thai) 2:

ในความเป็นจริงตามสถิติที่อยู่อาศัยที่มีการคง
เพิ่มขึ้นในสัดส่วนของคู่พำนักอยู่ได้โดยไม่ต้องเด็กและผู้ประกอบการ singleperson ได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ระหว่าง 1970 และ 1990
หลังเพิ่มขึ้นร้อยละ 50 และสัดส่วนของบ้านที่ถูกครอบครอง แต่เพียงผู้เดียว
คู่เพิ่มขึ้นร้อยละกว่า 60 ปี 2000 พวกเขาก็
ประมาณหนึ่งในสี่และหนึ่งในห้าของครัวเรือนทั้งหมดตามลำดับ (FF J
2002: 18) หลายเหล่านี้คู่หรือแม่ม่ายและหม้ายซึ่งเด็กได้ออกจากบ้าน แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกหรือไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ใกล้
พอที่จะช่วยให้ออก ครัวเรือนมีคนเดียวอื่น ๆ ที่มีคนหนุ่มสาว
ก่อนแต่งงานและอายุของการแต่งงานที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง บางคนเป็นผู้
ที่มีการแต่งงานได้หักขึ้นและนอกจากนี้ยังมีการเพิ่มขึ้นในการหย่าร้าง
อัตราและสัดส่วนของครอบครัวเดียวกับผู้ปกครอง ในที่สุดก็มีเห็นได้ชัดคือ
การเพิ่มขึ้นทั้งในจำนวนของคนที่เลือกที่จะไม่แต่งงานกับที่ทุกคนและผู้ที่ตัดสินใจแต่งงาน แต่ไม่ได้ที่จะมีลูก โจลิ (1997) มีบัญชีส่วนบุคคลที่น่าสนใจบาง

Results (Thai) 3:

ในความเป็นจริงตามสถิติที่อยู่อาศัยมีมั่นคงเพิ่มในสัดส่วนของคู่รักที่อาศัยอยู่โดยเด็กและครอบครัว singleperson ได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก ระหว่างปี 1970 และ 1990หลังเพิ่มขึ้น 50 เปอร์เซ็นต์ และสัดส่วนของบ้านครอบครองแต่เพียงผู้เดียวโดยคู่รักเพิ่มมากกว่า 60 เปอร์เซ็นต์ โดย 2000 พวกเขาประมาณหนึ่งในสี่ และหนึ่งในห้าของทุกครัวเรือน ตามลำดับ ( FF เจ2002:18 ) หลายเหล่านี้เป็นคู่ หรือแม่หม้ายพ่อหม้าย ซึ่งเด็กต้องออกจากบ้าน แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกหรือไม่ว่าพวกเขาใกล้พอช่วยออกมาได้ ครัวเรือนคนเดียวคนอื่นคนหนุ่มสาวก่อนแต่งงาน และอายุของการแต่งงานอย่างต่อเนื่องเพิ่มขึ้น บางคนนั้นใครแต่งงานมีเสียขึ้น และยังมีการเพิ่มขึ้นในการหย่าร้างอัตราและสัดส่วนของครอบครัวผู้ปกครองเดี่ยว ในที่สุด เห็นได้ชัดว่าเพิ่มขึ้นทั้งในหมายเลขของผู้ที่เลือกที่จะไม่แต่งงานอีกเลย และผู้ที่ตัดสินใจจะแต่งงาน ไม่มีบุตร jolivet ( 1997 ) มีบัญชีส่วนบุคคลบางอย่างที่น่าสนใจ