When we studied cache, we introduce

When we studied cache, we introduced the notion of effective access time. We
also need to address EAT while using virtual memory. There is a time penalty
associated with virtual memory: For each memory access that the processor generates,
there must now be two physical memory accesses—one to reference the
page table and one to reference the actual data we wish to access. It is easy to see
how this affects the effective access time. Suppose a main memory access
requires 200ns and that the page fault rate is 1% (99% of the time we find the
page we need in memory). Assume it costs us 10ms to access a page not in memory
(this time of 10ms includes the time necessary to transfer the page into memory,
update the page table, and access the data). The effective access time for a
memory access is now:
EAT = .99(200ns + 200ns) + .01(10ms) = 100,396ns
Even if 100% of the pages were in main memory, the effective access time would be:
EAT = 1.00(200ns + 200ns) = 400ns,
which is double the access time of memory. Accessing the page table costs us an
additional memory access because the page table itself is stored in main memory.
We can speed up the page table lookup by storing the most recent page
lookup values in a page table cache called a translation look-aside buffer (TLB).
Each TLB entry consists of a virtual page number and its corresponding frame

Results (Thai) 1:

เมื่อเราศึกษาแค เรานำแนวคิดของเวลาเข้าที่มีประสิทธิภาพ เรายัง ต้องการที่อยู่ EAT ในขณะที่ใช้หน่วยความจำเสมือน มีโทษเวลาเกี่ยวข้องกับหน่วยความจำเสมือน: สำหรับการเข้าถึงแต่ละหน่วยความจำที่หน่วยประมวลผลสร้างตอนนี้ต้องหาหน่วยความจำทางกายภาพที่สอง – การอ้างอิงหน้าตารางและจะอ้างอิงข้อมูลที่แท้จริงที่เราต้องการเข้าถึง ง่ายต่อการดูวิธีนี้มีผลต่อเวลาการเข้าถึงอย่างมีประสิทธิภาพ สมมติว่า การเข้าถึงหน่วยความจำหลักต้องการ 200ns และว่าอัตราข้อบกพร่องหน้า 1% (99% ของเวลาเราพบหน้าเราต้องการหน่วยความจำ) สมมติว่าต้นทุนเรา 10ms ถึงหน้าในหน่วยความจำไม่(รวมถึง 10ms เวลานี้เวลาจำเป็นต้องโอนย้ายหน้าไปยังหน่วยความจำปรับปรุงหน้า และเข้าถึงข้อมูล) เวลาเข้ามีประสิทธิภาพในการการเข้าถึงหน่วยความจำเป็น:กิน =.99 (200ns + 200ns) + .01(10ms) = 100, 396nsถ้าได้ 100% ของหน้าในหน่วยความจำหลัก เวลาการเข้าถึงประสิทธิภาพจะ:กิน = 1.00 (200ns + 200ns) = 400nsซึ่งเป็นสองเวลาเข้าถึงหน่วยความจำ การเข้าถึงตารางหน้าต้นทุนเรามีหน่วยความจำเพิ่มเติมเข้าถึงได้เนื่องจากตารางหน้าเองถูกเก็บไว้ในหน่วยความจำหลักเราสามารถเพิ่มความเร็วการค้นหาตารางหน้าเก็บหน้าล่าสุดค้นหาค่าในตารางหน้าเรียกว่าบัฟเฟอร์แปลกันดู (TLB)TLB แต่ละรายการประกอบด้วยหมายเลขหน้าเสมือนและเฟรมสอดคล้องกัน

Results (Thai) 3:

เมื่อเราศึกษาแคช เราแนะนำความคิดของเวลาในการเข้าถึงข้อมูลที่มีประสิทธิภาพ เรา
ยังต้องที่อยู่กินขณะใช้หน่วยความจำเสมือน มีการลงโทษเวลา
ที่เกี่ยวข้องกับหน่วยความจำเสมือนสำหรับแต่ละการเข้าถึงหน่วยความจำที่หน่วยประมวลผลสร้าง ,
มันต้องตอนนี้จะสองหน่วยความจำเข้าถึงหนึ่งอ้างอิง
หน้าโต๊ะหนึ่งเพื่ออ้างอิงข้อมูลจริงที่เราต้องการที่จะเข้าถึง มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเห็น
วิธีนี้มีผลต่อเวลาในการเข้าถึงข้อมูลที่มีประสิทธิภาพ สมมติว่าหลักหน่วยความจำเข้าถึง
ต้อง 200ns และหน้าผิดเท่ากันคือ 1 % ( 99% ของเวลาที่เราหา
หน้าเราต้องการในความทรงจำ ) สมมติว่าเราซื้อมัน 10ms เข้าถึงหน้าไม่อยู่ในความทรงจำ
( เวลาของ 10ms รวมถึงเวลาที่จำเป็นเพื่อการถ่ายโอนหน้าในหน่วยความจำ
ปรับปรุงหน้าโต๊ะและการเข้าถึงข้อมูล ) เวลาการเข้าถึงที่มีประสิทธิภาพสำหรับ
การเข้าถึงหน่วยความจำคือตอนนี้ :
กิน = . 99 ( 200ns 200ns ) . 01 ( 10ms ) = 100396ns
ถ้า 100% ของหน้าในหน่วยความจำหลัก , เวลาการเข้าถึงที่มีประสิทธิภาพจะเป็น :
กิน = 1.00 ( 200ns 200ns ) = 400ns
ซึ่งเป็นคู่ , เวลาการเข้าถึงของหน่วยความจำ การเข้าถึงตารางเพจ ต้นทุนเรา
เข้าถึงหน่วยความจำเพิ่มเติม เพราะหน้าโต๊ะเองจะถูกเก็บไว้ในหน่วยความจําหลัก
เราสามารถเพิ่มความเร็วในการค้นหา โดยการจัดเก็บการค้นหาหน้าโต๊ะหน้า
ล่าสุดค่าในหน้าโต๊ะแคชเรียกว่าแปลดูไว้บัฟเฟอร์ ( TLB )
Tl แต่ละรายการประกอบด้วยหมายเลขหน้าเสมือนจริงและสอดคล้องกันของกรอบ