PadaungPopulation: marginal, Origin

Padaung
Population: marginal, Origin: Thailand
The Padaung are a sub-group of the Shan, who aren't entirely considered minorities as they have always occupied the areas of northwest Thailand and the Shan states of Myanmar. The Shan speak a dialect similar to Thai and are even known as Thai Yai, having been assimilated into Thai culture.
There are pockets of Padaung around Mae Hong Son. The Padaung attract many curious visitors on account of their long-necked women. A tradition of beautifying women by adding brass rings to their necks has been preserved largely for generating tourism. Although the neck appears cruelly elongated, it is the collarbone which has been depressed rather than the stretching and weakening of the neck.
There are some lesser tribes which you are unlikely to see on mainstream tours; however, they historically play a significant role in the area. The Lua were original inhabitants of Northern Thailand. They speak a Mon-Khmer language, which differentiates them from the other hill tribes, which mainly speak Tibeto-Burman languages. Their villages are much more isolated in comparison to other hill tribes and there is less of a chance seeing them. However, along the Chiang Mai-Mae Hong Son border, you may see women with many tiny orange bead necklaces walking to market

Results (Thai) 1:

Padaungประชากร: กำไร ต้นกำเนิด: ประเทศไทยPadaung มีกลุ่มย่อยของชาน ซึ่งทั้งหมดไม่ถือคมิเป็นพวกเขาจะได้ครอบครองด้านตะวันตกเฉียงเหนือของไทยและรัฐฉานของพม่า ชานพูดภาษาที่คล้ายกับไทย และแม้จะเรียกว่าไทยใหญ่ มีขนบธรรมเนียมประเพณีวัฒนธรรมของไทยมีเงินในกระเป๋าของ Padaung รอบ Mae Hong Son Padaung ดึงดูดนักท่องเที่ยวอยากรู้อยากเห็นในบัญชีหญิงคอยาว มีการรักษาประเพณีของ beautifying ผู้หญิงโดยเพิ่มแหวนทองเหลืองคอของพวกเขาเป็นส่วนใหญ่สำหรับการสร้างการท่องเที่ยว แม้ว่าคอปรากฏอีลองเกต cruelly เป็น collarbone ซึ่งมีการหดหู่แทนการยืดและการลดลงของคอมีบางชนเผ่าน้อยที่น่าจะดูจอแจทัวร์ อย่างไรก็ตาม พวกเขาประวัติเล่นบทบาทสำคัญในพื้นที่ อุปกรณ์มีประชากรดั้งเดิมของภาคเหนือ พวกเขาพูดภาษา Mon-Khmer ซึ่งแตกต่างไปจากอื่น ๆ เผ่า ซึ่งส่วนใหญ่พูดภาษาตระกูล หมู่บ้านของพวกเขาจะแยกมากเมื่อเปรียบเทียบกับเผ่าอื่น ๆ และมีโอกาสเห็นพวกเขาน้อยลง อย่างไรก็ตาม ตามแนวชายแดนจังหวัดเชียงใหม่แม่ Hong Son คุณอาจเห็นผู้หญิงกับสร้อยคอลูกปัดสีส้มเล็ก ๆ มากมายที่เดินไปตลาด

Results (Thai) 2:

Padaung
ประชากร: ขอบกำเนิด: ประเทศไทย
Padaung เป็นกลุ่มย่อยของฉานที่ไม่ได้รับการพิจารณาอย่างสิ้นเชิงชนกลุ่มน้อยที่พวกเขาได้ครอบครองเสมอพื้นที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของไทยและรัฐฉานของพม่า ฉานพูดภาษาคล้ายกับไทยและเป็นที่รู้จักกันแม้ในขณะที่ไทยใหญ่ได้รับการหลอมรวมเข้ากับวัฒนธรรมไทย.
มีกระเป๋าของ Padaung รอบแม่ฮ่องสอนเป็น Padaung ดึงดูดผู้เข้าชมจำนวนมากอยากรู้อยากเห็นในบัญชีของผู้หญิงคอยาวของพวกเขา ประเพณีของความงามของผู้หญิงโดยการเพิ่มแหวนทองเหลืองคอของพวกเขาได้รับการรักษาส่วนใหญ่สำหรับการสร้างการท่องเที่ยว แม้ว่าคอยาวปรากฏขึ้นอย่างโหดร้ายมันเป็นกระดูกไหปลาร้าซึ่งได้รับความสุขมากกว่าการยืดและการลดลงของคอ.
มีบางชนเผ่าน้อยกว่าที่คุณจะมีโอกาสที่จะเห็นในทัวร์หลักคือ อย่างไรก็ตามพวกเขาในอดีตที่มีบทบาทสำคัญในพื้นที่ Lua อาศัยอยู่เดิมของภาคเหนือของประเทศไทย พวกเขาพูดภาษามอญเขมรซึ่งแตกต่างจากพวกชาวเขาเผ่าอื่น ๆ ซึ่งส่วนใหญ่พูดภาษาทิเบต-พม่า หมู่บ้านของพวกเขามีมากโดดเดี่ยวในการเปรียบเทียบกับชาวเขาเผ่าอื่น ๆ และมีน้อยกว่าโอกาสเห็นพวกเขา อย่างไรก็ตามตามแนวชายแดน Hong เชียงใหม่แม่ฮ่องสอน, คุณอาจจะเห็นผู้หญิงที่มีสร้อยคอลูกปัดสีส้มเล็ก ๆ จำนวนมากเดินไปตลาด

Results (Thai) 3:

ประชากรของเอเชีย
: ผลิตภัณฑ์ของประเทศ : ไทย
หวั่นเกรงเป็นกลุ่มย่อยของฉานที่ไม่ทั้งหมดถือเป็นชนกลุ่มน้อยตามที่พวกเขาได้ยึดครองพื้นที่ของภาคตะวันตกเฉียงเหนือไทยกับรัฐฉานของพม่า ฉานพูดสำเนียงเหมือนภาษาไทย และเป็นที่รู้จักกันเป็นชาวไทยใหญ่ มีขนบธรรมเนียมประเพณีในวัฒนธรรมไทย
มีกลุ่มหวั่นเกรงทั่วแม่ฮ่องสอนในเอเชียดึงดูดผู้เข้าชมอยากรู้อยากเห็นมากในบัญชีของพวกเขายาว คอ ผู้หญิง เป็นประเพณีของผู้หญิงความงามโดยการเพิ่มแหวนทองเหลืองกับคอของพวกเขาได้รับการรักษาส่วนใหญ่สำหรับการสร้างการท่องเที่ยว แม้ว่าคอจะยาวขึ้นอย่างโหดร้าย มันคือ กระดูกไหปลาร้าซึ่งได้รับความกดดันมากกว่าการยืด และการลดลงของคอ .
มีบางเผ่าซึ่งน้อยกว่าคุณจะไม่น่าจะเห็นในทัวร์หลัก อย่างไรก็ตาม พวกเขาในอดีตมีบทบาทในพื้นที่ เดิมเป็นชาวลัวะในภาคเหนือของประเทศไทย พวกเขาพูดภาษามอญ เขมร ซึ่งแตกต่างจากเผ่าอื่น ฮิลล์ ซึ่งส่วนใหญ่พูด tibeto พม่าภาษาหมู่บ้านของพวกเขามีมากที่แยกได้ในการเปรียบเทียบกับชาวเขาเผ่าต่างๆ และมีน้อยโอกาสที่จะเจอพวกเขา แต่ไปเชียงใหม่ แม่ฮ่องสอนชายแดน , คุณอาจจะเห็นผู้หญิงหลายคนส้มสร้อยคอลูกปัดเดินไปตลาด