The open field system was a system

The open field system was a system of agriculture in which large fields were divided into strips that were farmed by individual peasants. This form of farming predominated in Europe from the middle ages until the 1800s.

In the open field system, the farmers did not own the land they farmed, according to "Story of Farming" at History 101. Instead, they managed this land during the growing season, but had little control over their strips of farmland the rest of the year. The peasants paid for the right to a strip of land to farm, and they paid taxes on the food they grew on this land. Yet even after paying for the right to the land, the peasants (or serfs) had little say in its management. Serfs were required to work the land for a set amount of time each day, and their crops were often prescribed by the landowners from whom they leased the land.

The size of the strip of land each peasant farmed was defined in acres. An acre was measured by the amount of area that a single farmer could plow in a single day.

The open field system declined in use due to soil depletion and more individualized methods of farming. Peasants planted the same crops year after year to make a living; however, this ran the soil dry of essential nutrients, such as nitrogen. Gradually, the open field system shifted to a more-regulated form of crop rotation, in which fields were planted in three-year rotations. This system helped push agriculture toward the modern model of individual land-owning farmers.

Results (Thai) 1:

ระบบเกษตรในเขตข้อมูลขนาดใหญ่ถูกแบ่งออกเป็นแถบที่ถูก farmed โดยชาวนาแต่ละฟิลด์เปิดระบบได้ แบบฟอร์มนี้ของนา predominated ในยุโรปจากยุคกลางจนถึงเพราะ

ในฟิลด์เปิดระบบ เกษตรกรไม่ได้เป็นเจ้าของที่ดินที่พวกเขา farmed ตาม "เรื่องราวของเกษตร" ที่ 101 ประวัติ แทน พวกเขาจัดการที่ดินนี้ในระหว่างฤดูกาลเติบโต แต่มีการควบคุมน้อยกว่าของแถบของส่วนเหลือของปี ชาวนาจ่ายสิทธิแถบที่ดินฟาร์ม และพวกเขาจ่ายภาษีอาหารที่พวกเขาเติบโตบนแผ่นดินนี้ ได้ แม้หลังจากจ่ายค่าสิทธิที่ดิน ชาวนา (หรือ serfs) ได้พูดเพียงเล็กน้อยในการจัดการของ จำเป็นต้องทำงานที่ดินจำนวนชุดของเวลาแต่ละวัน serfs และพืชของพวกเขามักจะถูกกำหนด โดยแก่ซึ่งพวกเขาเช่าที่ดิน

ขนาดของแถบที่ดิน farmed ชาวนาแต่ละกำหนดไว้ในพื้นที่ เอเคอร์ถูกวัดตามจำนวนเกษตรกรเดียวสามารถไถในเดียววัน

ปฏิเสธระบบฟิลด์เปิดใช้งานเนื่องจากการลดลงของดินและเพิ่มเติมเป็นรายบุคคลวิธีการทำฟาร์ม ชาวนาปลูกพืชเดียวปีหากิน อย่างไรก็ตาม นี้วิ่งดินแห้งของสารอาหารที่จำเป็น เช่นไนโตรเจน ค่อย ๆ ระบบฟิลด์เปิดจากแบบฟอร์มที่กำหนดเพิ่มเติมของปลูกพืชหมุนเวียน ที่ฟิลด์ถูกปลูกใน 3 ปีหมุนเวียน ระบบนี้ช่วยผลักดันเกษตรต่อแบบสมัยใหม่ของเกษตรกรที่เป็นเจ้าของที่ดินแต่ละ

Results (Thai) 3:

ระบบเปิดสนามระบบการเกษตรในเขตข้อมูลที่มีขนาดใหญ่แบ่งออกเป็นแถบนั้นปลูกโดยชาวบ้านแต่ละคน รูปแบบของการทำฟาร์มทะเลสาบสงขลาในยุโรปตั้งแต่ยุคกลางจนถึงศตวรรษที่ 18 .

ในระบบเปิดสนาม เกษตรกรไม่ได้เป็นเจ้าของที่ดินที่พวกเขาปลูก ตาม " เรื่องราวของเกษตร " ในประวัติศาสตร์ 101 แทนพวกเขามีการจัดการที่ดินในช่วงฤดูเพาะปลูกแต่มีการควบคุมน้อยกว่าของแผ่นพื้นที่ส่วนที่เหลือของปี ชาวนาจ่ายเพื่อสิทธิในแถบของที่ดินเพาะปลูกและพวกเขาจ่ายภาษีอาหารที่พวกเขาเติบโตบนแผ่นดินนี้ แต่แม้หลังจากที่จ่ายเงินสำหรับสิทธิ ในที่ดิน ชาวนา ( หรือไพร่ ) น้อยพูด ในการจัดการของ ทาสต้องทำงานที่ดินสำหรับจำนวนชุดของเวลาในแต่ละวันและพืชผลของพวกเขามักจะถูกกำหนดโดยเจ้าของที่ดินที่พวกเขาเช่าที่ดิน

ขนาดของแถบของที่ดินแต่ละชาวนาไทยถูกกำหนดไว้ในไร่ ขนาดวัดจากปริมาณของพื้นที่ที่ชาวนาไถเดี่ยวได้ในวันเดียว

ระบบเปิดสนามลดลงเนื่องจากการใช้ดินและเพิ่มเติมเป็นรายบุคคล วิธีการทำนาชาวนาปลูกพืชเดียวกันทุกปีเพื่อให้อยู่ได้ อย่างไรก็ตาม นี้วิ่งดินที่แห้งของธาตุอาหาร เช่น ไนโตรเจน ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นระบบเปิดสาขาเพิ่มเติมระเบียบแบบฟอร์มของการปลูกพืชหมุนเวียน ซึ่งปลูกในเขต 3 การหมุน ระบบนี้ช่วยเกษตรผลักดันที่มีต่อรูปแบบทันสมัยของบุคคลที่เป็นเจ้าของที่ดินเกษตรกร