Teams are more than just a collecti

Teams are more than just a collection of individuals pursuing their own goals. A commonly accepted definition of teamwork is a collection of (two or more) individuals working together inter-dependently to achieve a common goal (Salas et al., 1992). The structure of a team may range from rigid, with clearly defined roles and a hierarchical chain-of-command, to flexible, where individuals all have similar capabilities, tasks are allocated flexibly to the best available team member, and decisions are made jointly by consensus. While some teams are formed and exist only transiently, other teams are more persistent, training together and operating over an extended duration to solve a series problems or perform many tasks.
The notion of shared goals is essential to teamwork because it is what ties the team together and induces them to take a vested interest in each other’s success, beyond acting in mere self-interest. Members of a team do not just act to achieve their own goals, possibly at the expense of others, but rather they look for synergies that can benefit others and contribute to the most efficient overall accomplishment of the team goal. In addition to this positive cooperativity, members of a team also have incentive to actively try to avoid interfering with each other. Furthermore, commitment to shared goals leads to other important team behaviors, such as backing each other up in cases of failure. For example, if one team member assigned to do a task finds that he is unable to complete it, other members of the team are willing to take over since they ultimately share the responsibility. This produces a high level robustness (fault tolerance) in teams.
Generalizing the argument above, teamwork relies centerally on the concept of mutual awareness. Mutual awareness involves not just knowledge of shared goals, but other static information too, like the structure of the team (e.g. who is playing what role) and what the mission objective and plan for achieving it is, as well as transient information, such as current task assignments, achievement status of intermediate goals (for maintaining coordination), dynamic beliefs about the environment relevant to decision points, what the situation is, resource availability, and so on. To operate effectively, a team must maintain on on-going dialogue to consistently exchange this information, reconcile inconsistencies, and develop a “common picture.” This mutual awareness is often described as a “shared mental model” (Rouse et al., 1992; Cannon-Bowers et al., 1993) in the team psychology literature, and fostering the development and acquisition of a shared mental model among team members is the target of specific training methods such as cross training (Volpe et al., 1996; Blickensderfer et al., 1998; Cannon-Bowers et al., 1998).
These aspects that drive teamwork have important consequences for behavior that makes teams and their performance more than just the sum of their parts. Beyond synergy and coordination, teams can also generate novel solutions to problems that individuals might not be able to alone. Through internal activities such as load-balancing, teams can flexibly respond to changes in the environment. In fact, adaptiveness (including re-allocation of resources as necessary, and even re-configuration of the team structure) is often taken as a sign of the most effective teams (Klein and Pierce, 2001). Hence these behaviors are important to try to simulate to get the most realistic performance out of synthetic teams in constructive simulations. However, accomplishing this relies a great deal on communication among the team members. They must communicate to distribute or assign tasks, update status, seek help, and maintain coordination. Furthermore, communication is needed to exchange information and make decisions. Effective teams combine information from multiple sources of information distributed across multiple sensors to synthesize a common operational picture and assessment of the situation, allowing an appropriate, coordinated response. This is what constitutes the “team mind,” a hypothetical cognitive construct that emerges from the team and makes its behaviors appear as if they were under centralized, unified control (Klein, 1999).
Teams are of course found in many applications domains in addition to military combat. Examples include sports (football, soccer), chess, fire-fighting, urban crisis management and emergency response, hospital care (nursing, ICUs), business, manufacturing, aviation (air-traffic control, cockpit crews), etc.

Results (Thai) 1:

ทีมงานมากกว่ากลุ่มบุคคลใฝ่หาเป้าหมายของตนเองได้ คำนิยามที่ยอมรับกันโดยทั่วไปของการทำงานเป็นทีมเป็นกลุ่มบุคคล (สอง ตัวขึ้นไป) ที่ทำงานร่วมกันระหว่าง dependently เพื่อให้บรรลุเป้าหมายร่วมกัน (ศาลา et al., 1992) โครงสร้างของทีมอาจช่วงจากเข้มงวด มีบทบาทอย่างชัดเจนและลำดับสายของประกาศิต ยืดหยุ่น ที่บุคคลทั้งหมดมีความคล้ายคลึงกัน มีการปันส่วนงานตำแหน่งสมาชิกว่างทีมสุด กตัดสินใจร่วมกันตามมติ ใน ขณะที่บางทีมจะมีเพียง transiently ทีมอื่น ๆ จะขึ้นแบบ ฝึกอบรมร่วมกัน และดำเนินไปเป็นระยะเวลานาน การแก้ไขปัญหาชุดทำงานหลาย ๆ งาน
แนวคิดของเป้าหมายร่วมเป็นสิ่งสำคัญในการทำงานเป็นทีมเนื่องจากมีความสัมพันธ์ในทีมร่วมกัน และแท้จริงพวกเขาจะชอบธรรมความของผู้อื่นสำเร็จ นอกเหนือจากทำหน้าที่ใน self-interest เพียง สมาชิกของทีมไม่เพียงทำหน้าที่เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตนเอง อาจค่าใช้จ่ายอื่น ๆ แต่ค่อนข้าง จะดูแยบยลที่สามารถได้รับประโยชน์อื่น ๆ และนำไปสู่ความสำเร็จโดยรวมมีประสิทธิภาพสูงสุดของเป้าหมายทีม นอกจากนี้บวก cooperativity สมาชิกของทีมได้จูงใจให้กำลังพยายามหลีกเลี่ยงการรบกวนผู้อื่น นอกจากนี้ ความมุ่งมั่นเพื่อเป้าหมายร่วมกันนำไปสู่พฤติกรรมอื่น ๆ กลุ่มคนสำคัญ เช่นการสนับสนุนกันในกรณีของความล้มเหลว ตัวอย่าง ถ้าสมาชิกทีมหนึ่งที่กำหนดให้ทำงานได้พบว่า เขาไม่สามารถทำมัน สมาชิกคนอื่น ๆ ของทีมงานยินดีที่จะใช้เวลามากกว่าเนื่องจากพวกเขาในที่สุดใช้ความรับผิดชอบ นี้ก่อให้เกิดเสถียรภาพระดับสูง (ค่าเผื่อความบกพร่อง) ในทีม
Generalizing อาร์กิวเมนต์ดังกล่าว ทำงานเป็นทีมใช้ centerally บนแนวคิดของการรับรู้ซึ่งกันและกัน ความรู้ซึ่งกันและกันเกี่ยวข้องกับความรู้ไม่เพียงแต่เป้าหมายร่วม แต่ข้อมูลอื่น ๆ คงมากเกินไป เช่นโครงสร้างของทีม (เช่นที่กำลังเล่นบทบาท) และสิ่งวัตถุประสงค์ภารกิจและแผนบรรลุเป็น เป็นข้อมูลชั่วคราว เช่นการมอบหมายงานปัจจุบัน สถานะความสำเร็จของเป้าหมายระดับกลาง (สำหรับการรักษาประสานงาน) ความเชื่อแบบไดนามิกเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจจุด สถานการณ์คืออะไร ทรัพยากร และอื่น ๆ การใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทีมต้องรักษาในการเจรจาอย่างต่อเนื่องแลกเปลี่ยนข้อมูลนี้ กระทบยอดไม่สอดคล้องกัน และพัฒนา "รูปภาพทั่วไป"ความรู้ซึ่งกันและกันนี้เป็นอธิบายมักจะเป็น"ร่วมจิตแบบ" (ปลุก et al., 1992 Cannon-Bowers et al., 1993) ในทีมจิตวิทยาวรรณคดี และทำนุบำรุงพัฒนาและซื้อแบบจิตใจร่วมกันระหว่างสมาชิกในทีมคือเป้าหมายของวิธีการฝึกอบรมเฉพาะเช่นระหว่างการฝึกอบรม (Volpe et al., 1996 Blickensderfer และ al., 1998 Cannon-Bowers และ al., 1998) .
แง่ที่ไดรฟ์ทำงานเป็นทีมมีความสำคัญต่อพฤติกรรมที่ทำให้ทีมงานและการปฏิบัติมากกว่าผลรวมของชิ้นส่วน นอกเหนือจาก synergy และการประสานงาน ทีมยังสามารถสร้างโซลูชั่นนวนิยายปัญหาที่บุคคลอาจไม่สามารถไปคนเดียว ผ่านกิจกรรมภายในเช่นสมดุล ทีมสามารถตอบสนองการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมที่ตำแหน่ง ในความเป็นจริง adaptiveness (รวมถึงการปันส่วนทรัพยากรใหม่เป็นโครงใหม่จำเป็น และแม้กระทั่งโครงสร้างทีมงาน) จะมักจะถูกใช้เป็นเครื่องหมายของทีมงานมีประสิทธิภาพสูงสุด (Klein และเพียร์ซ 2001) ดังนั้น พฤติกรรมเหล่านี้มีความสำคัญพยายามจำลองรับประสิทธิภาพทีมสังเคราะห์ที่เหมือนจริงมากที่สุดในการจำลองสร้างสรรค์ อย่างไรก็ตาม วิธีนี้อาศัยโปรโมชั่นติดต่อสื่อสารระหว่างสมาชิกในทีม พวกเขาต้องสื่อสารการกระจาย หรือมอบหมายงาน อัพเดตสถานะ ช่วยเหลือ และประสานงานรักษา นอกจากนี้ การสื่อสารเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูล และการตัดสินใจ ทีมงานที่มีประสิทธิภาพรวมข้อมูลจากหลายแหล่งข้อมูลกระจายเซ็นเซอร์หลายสังเคราะห์รูปภาพการดำเนินงาน และประเมินสถานการณ์ ที่เหมาะสม ทำให้ประสานงานตอบสนอง นี่คือสิ่งที่ก่อ "ทีมใจ"สร้างการรับรู้สมมุติที่จากทีมงานและพฤติกรรมปรากฏ เป็นถ้าพวกเขาได้ภายใต้ส่วนกลาง ทำให้ โดยรวมควบคุม (Klein, 1999) .
พบทีมในโดเมนโปรแกรมประยุกต์หลายนอกจากทหารต่อสู้แน่นอน ตัวอย่างเช่นกีฬา (ฟุตบอล ฟุตบอล), หมากรุก เพลิง เมืองบริหารจัดการวิกฤติการณ์ และการตอบ สนองฉุกเฉิน ดูแลในโรงพยาบาล (พยาบาล ICUs), ธุรกิจ ผลิต เอวิเอชั่น (ควบคุมจราจรทางอากาศ หน้าที่ควบคุม) เป็นต้น.

Results (Thai) 3:

ทีมเป็นมากกว่าเพียงแค่การเก็บรวบรวมบุคคลที่ใฝ่หาเป้าหมายของตัวเอง ยอมรับกันโดยทั่วไปความหมายของการทำงานเป็นทีมเป็นคอลเลกชันของ ( สองคนหรือมากกว่าบุคคลทั่วไป ทำงานร่วมกันระหว่าง dependently เพื่อให้บรรลุเป้าหมายร่วมกัน ( ศาลา et al . , 1992 ) โครงสร้างของทีมอาจช่วงจากแข็งกับชัดเจนบทบาทและห่วงโซ่ลำดับชั้นบังคับบัญชา การยืดหยุ่นที่บุคคลทุกคนมีความสามารถคล้ายกัน งานจัดสรรความยืดหยุ่นให้สมาชิกทีมที่ดีที่สุดที่มีอยู่และตัดสินใจร่วมกันโดยฉันทามติ ในขณะที่ทีมงานบางส่วนจะเกิดขึ้น และมีอยู่เฉพาะบุคคลหรือสิ่งที่อยู่ชั่วคราว ทีมอื่นแบบถาวรเพิ่มเติม ฝึกด้วยกัน และปฏิบัติการกว่าระยะเวลาที่จะแก้ปัญหา หรือชุดปฏิบัติงานมากมาย
.ความคิดร่วมกัน เป้าหมายคือที่จำเป็นต่อการทำงานเป็นทีม เพราะมันคือสิ่งที่ผูกเข้าด้วยกันและทำให้ทีมเค้าพาอ้อมในแต่ละอื่น ๆของความสำเร็จ นอกจากการแสดงในเพียงผลประโยชน์ส่วนตัว สมาชิกของทีมไม่เพียง แต่ทำเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตนเอง เป็นไปได้ที่ค่าใช้จ่ายของผู้อื่นแต่พวกเขาดูอาจได้ประโยชน์ผู้อื่นและมีส่วนร่วมในความสำเร็จโดยรวมมีประสิทธิภาพมากที่สุดของเป้าหมายทีม นอกจากนี้ cooperativity บวก สมาชิกของทีมมีแรงจูงใจอย่างพยายามหลีกเลี่ยงการยุ่งกับแต่ละอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมุ่งมั่นที่จะแบ่งปันเป้าหมายนำไปสู่พฤติกรรมทีมสำคัญอื่น ๆเช่น การสนับสนุนซึ่งกันและกันในกรณีของความล้มเหลว ตัวอย่างเช่นถ้าหนึ่งในสมาชิกทีมที่ได้รับมอบหมายให้ทำงาน พบว่าเขาไม่สามารถที่จะเสร็จสมบูรณ์ สมาชิกคนอื่น ๆของทีมเต็มใจที่จะใช้เวลามากกว่าเพราะพวกเขาในที่สุดแบ่งปันความรับผิดชอบ นี้สร้างความแข็งแกร่งระดับสูง ( ความอดทนความผิด ) ทีม
Generalizing อาร์กิวเมนต์ดังกล่าวข้างต้นการทำงานเป็นทีมอาศัย centerally บนแนวคิดของการรับรู้ร่วมกัน การรับรู้ร่วมกันที่เกี่ยวข้องกับความรู้ที่แบ่งปันเป้าหมายไม่เพียง แต่ข้อมูลคงที่อื่น ๆด้วย เช่น โครงสร้างของทีม เช่น ใครเล่นบทอะไร ) และ เรื่อง ภารกิจ วัตถุประสงค์ และแผนเพื่อให้บรรลุมัน รวมทั้งมีข้อมูล เช่นการมอบหมายงานปัจจุบันสถานะทางการของเป้าหมายขั้นกลาง ( การประสานงาน ) , ความเชื่อแบบไดนามิกเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับจุดที่การตัดสินใจว่าสถานการณ์ทรัพยากร , ห้องพัก , และดังนั้นบน ใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทีมงานต้องรักษาต่อเนื่องเจรจาอย่างต่อเนื่องเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลนี้ง้อไม่สอดคล้องกัน และพัฒนา " ภาพทั่วไป" ความตระหนักร่วมกันนี้อธิบายมักจะเป็น " นางแบบ " ร่วมจิต ( ปลุก et al . , 1992 ; ปืนใหญ่ Bowers et al . , 1993 ) ใน ทีมจิตวิทยา วรรณกรรม และส่งเสริมให้เกิดการพัฒนา และการใช้จิต รูปแบบของสมาชิกในทีมเป็นเป้าหมายของวิธีการฝึกอบรมที่เฉพาะเจาะจงเช่นการฝึกอบรมข้าม ( สิ่งอำนวยความสะดวกและ al . , 1996 ; blickensderfer et al . , 1998 ; ปืนใหญ่ Bowers et al . , 1998 ) .
เหล่านี้ในลักษณะที่ทำให้ทีมมีผลสำคัญสำหรับพฤติกรรมที่ทำให้ทีมงานและประสิทธิภาพของพวกเขามากกว่าผลรวมของชิ้นส่วนของพวกเขา นอกเหนือจาก Synergy และประสานงานทีมสามารถสร้างใหม่แก้ไขปัญหาที่บุคคลอาจจะไม่ได้คนเดียว ผ่านกิจกรรมภายในเช่นสมดุลภาระ , ทีมสามารถมีความยืดหยุ่นตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมในความเป็นจริง , การปรับตัว ( รวมถึงเรื่องการจัดสรรทรัพยากรที่จำเป็น และยังเป็นองค์ประกอบของโครงสร้างของทีม ) มักจะเป็นสัญลักษณ์ของทีมที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด ( ไคลน์และแทง , 2001 ) ดังนั้น พฤติกรรมเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญที่จะพยายามที่จะจำลองเพื่อให้ได้ประสิทธิภาพที่สมจริงที่สุดของทีมสังเคราะห์ในเชิงสร้างสรรค์ อย่างไรก็ตามบรรลุซึ่งอาศัยการจัดการที่ดีในการสื่อสารระหว่างสมาชิกในทีม พวกเขาจะต้องสื่อสารเผยแพร่ หรือมอบหมายงาน อัพเดทสถานะ การแสวงหาความช่วยเหลือ และดูแลประสานงาน นอกจากนี้ การสื่อสารเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลและการตัดสินใจทีมที่มีประสิทธิภาพรวมข้อมูลจากหลาย ๆแหล่งข้อมูลที่แจกจ่ายผ่านเซ็นเซอร์หลายสังเคราะห์ทั่วไป งานภาพและการประเมินสถานการณ์ ให้เหมาะสม การประสานงานการตอบสนอง นี้คือสิ่งที่ถือว่าเป็น " จิตใจของทีม" การสร้างสมมติฐานที่โผล่ออกมาจากทีม และทำให้พฤติกรรมของมันปรากฏเป็นถ้าพวกเขาถูกควบคุมจากส่วนกลางรวม ( Klein , 1999 ) .
ทีมแน่นอนพบโดเมนโปรแกรมประยุกต์มากมายนอกจากต่อสู้กับทหาร ตัวอย่าง ได้แก่ กีฬา ( ฟุตบอล ) , หมากรุก , ดับเพลิง , การจัดการวิกฤติเมืองและการตอบสนองฉุกเฉิน การดูแลรักษาพยาบาล ( พยาบาลเบื้องต้น )ธุรกิจอุตสาหกรรมการบิน ( การควบคุมการจราจรทางอากาศห้องนักบินลูกเรือ
) ฯลฯ