BACK TO THE FUTURE: FRANK GEHRY’S G

BACK TO THE FUTURE: FRANK GEHRY’S GUGGENHEIM MUSEUM BILBAO CONTEXTUALIZED
Eric Yieh
T rose, a whale, a ship, and a modern-day Marilyn Monroe— these comparisons and others have been drawn to the Guggenheim Museum Bilbao (see Figure 1), a building whose unconventional synthesis of architecture, sculpture, and iconography seems to defy conventional description. At its apex, smooth, sinuous forms of titanium and limestone flow towards a center point—tilting, twist- ing, and spiraling upward in an explosion of glass and metal. At ground level, it appears even more futuristic; its staggered, free- formed volumes seem to generate their own shadows and brilliant reflections while its iridescent titanium panels almost blur the boundaries between liquid and solid. Set against the post-industrial backdrop of Bilbao, a city marked by a rigid rectangular geometry and drab colors, the museum could seem almost out-of-place, even anachronistic. Yet it appears
perfectly at home, convey- ing feelings of ease and fa- miliarity. Not without con- troversy, the museum has been an object of cultural debate since its conception. However, under the appar- ent competing chaos caused by its juxtaposition of frag- mented volumes and curved forms lies a compas- sion for the rich Basque culture and a consciousness that reflects the building’s
Figure 1. Gehry, Frank, Guggenheim Museum Bilbao, 1997. Source: http:// www.artnet.com/magazine/news/cfinch/ cfinch8-24-2.asp
6 The Boothe Prize Essays 2003
regional contexts. Frank Gehry, the building’s architect, never allows the modernist tendencies of his building to dominate the city’s landscape; rather, his rich architectural language faithfully represents the city by expressing the past and present character of its people and culture. By integrating elements of the region’s artistic, political, and architectural past, Gehry’s Guggenheim Museum Bilbao demonstrates a distinct historical sensitivity to its surroundings, preserving the city’s cultural identity while trans- forming it from a destitute nineteenth-century shipping port into a prominent twenty-first century tourist destination.
Bilbao, the economic and social center of a region known more for political instability and terrorism than for its fine art, would seem an unlikely location for the Guggenheim Foundation’s lead- ing overseas franchise. Located along Spain’s northern border, the Basque region had always been a fiercely independent province. As the oldest indigenous ethnic group in Europe, the Basque people lived uninterrupted in the same region since the beginning of recorded history. Situated in the remote Pyrenées Mountains, they fought against the evils of foreign influence and the threat it posed to their traditions and rural way of life. In an effort to preserve the homogeneity of their culture, they refused to share their language with outsiders or to marry outside of their ethnicity, and for much of their history, they succeeded in this endeavor, enjoying strong degrees of autonomy. However, the victory of the Nationalists under Francisco Franco during the Spanish Civil War of the 1930’s brought an end to this seclusion, as the independent Basque province was absorbed by Spain. Afterwards the victorious Franco used the brutal power of his government to wipe out all vestiges of cultural nationalism in the Basque areas by prohibiting the use of their language and all other expressions of Basque culture. The resulting humiliation and desperation of the Basque people gave rise to violent outbursts. In response to Franco’s restrictive policies, the terrorist separatist group Euskadi Ta Askatasuna (ETA) demanded that the Basque Country be allowed to secede from Spain. ETA advocated an armed struggle to achieve independence, a movement marked by the routine assassination of Spanish politicians, policemen, judges, and soldiers. Following Spain’s return to democracy in 1980, the Basque region was granted limited autonomy, but ETA terrorism continued nonetheless. In its campaign to win self-determination for the Basque homeland, ETA killed over eight hundred people over the course of thirty years,
marking the Basque region as a land of rampant violence and bloodshed (Myers).
The issue of Basque autonomy also played an important role in Spanish politics as a leading source of national conflict and debate. The Basque government itself was divided on this front, its parliament split into two main camps—the Basque Nationalist Party, who advocated a peaceful means of achieving independence, and the Spanish Socialist Party, whose loyalties belonged to the Spanish government. The Nationalist Party dominated Basque politics due largely to its policy of moderation, which was expressed, above all, by its opposition to violence. During most of the 1980s and 1990s, the party kept its distance from ETA by refraining from explicit claims for independence and refused to negotiate with the separatist group until it renounced its violent ways (Gutierrez 20). However, even as terrorist activity appeared to be waning in the 1990s, the Basque region continued to struggle with an image of violent political strife. Thus in its endeavor to reform the city through international tourism, the Guggenheim franchise in Bilbao had to overcome the city’s troubled history and terrorist threat.
Under the leadership of the Nationalist Party, the Basque government explored ways in which it could move the country away from the de-industrialization and crippling terrorism that had effectively devastated its local economy. Eager to renounce the violence of ETA, it recognized the need to reform its problematic image and sought to reshape the region’s public identity with a visible architectural icon. A flourishing shipbuilding city for centuries, the Bilbao of the 1980s was in economic tatters. At the time, it faced accumulated debts, a 25 percent unemployment rate, industrial pollution, and outmoded steel and iron trades (Bradley 50). The severe decline in the city’s industries gave way to social and economic crisis, contributing to a state of despondency and mounting frustration among the local population (Baniotopoulou 3). However, in crisis, Nationalist Party officials saw an opportunity. As part of an ambitious urban renewal scheme, they proposed to redevelop Bilbao’s cultural sector with a leading museum of modern art, one that would transform the city into one of the world’s premiere tourist destinations. As laid out at its conception, the museum would help the Basque people stimulate their recession-plagued economy while serving multiple symbolic purposes: it would dispel stereotypes of the Basques as intolerant and resistant to change, signify Bilbao’s passage from an industrial
Eric Yieh 7
8 The Boothe Prize Essays 2003
past to a post-industrial future, and establish the city as an emerging European cultural center. To carry out this plan, government leaders collaborated with the Guggenheim Foundation in New York to secure a world-renowned collection of modern art, one that would bring Bilbao the cultural prestige and steady stream of tour- ism it would need to establish itself as a leading European center of art. Fully aware of the importance of the museum’s architecture in creating a landmark for Bilbao, Nationalist Party officials requested a building so striking and distinctive that it would be inseparable from the city itself, a building “that is for the Basque countries what Sydney’s Opera House is for Australia” (Romoli 122). At the same time, they were deeply concerned with the pres- ervation and promotion of Basque national identity, and the build- ing had to reflect both its natural setting and the character of the local culture. Thus, the design had to be modern while blending into the visual fabric of Bilbao, a city dominated by the industrial architecture of the nineteenth century. Among competing projects, Frank Gehry’s design for the museum was the only one to meet the specified criteria; its unique combination of futuristic appeal and distinct cultural sensitivity was exactly what the city of Bilbao needed to emerge as a cultural force in the twenty-first century.
But many of the city’s locals could not appreciate or see a need for the structure that architecture critics now hail as the greatest building of the twentieth century. Among Bilbao’s diverse population, various factions had different reasons for opposing the museum’s construction. There were those who questioned the appropriateness of spending so much on a prestige project in an area of high unemployment. “A lot of people felt it was better to spend the money on ailing industries, or building hospitals, not on culture,” said Juan Vidarte, who directed the museum’s construc- tion (Golub). Others cited Bilbao’s lack of tourist appeal, tiny art audience, and undeveloped cultural infrastructure in arguing that the museum’s vast expense was unlikely to alleviate the Basque region’s severe political and economic difficulties (Bradley 52). Arts groups whose government support was cut to finance the Guggenheim also protested. When it was made public that the international art gallery would require 80 percent of the government’s culture budget, there was a public outcry from local artists, writers, actors, and journalists who saw the new Guggenheim as part of a strategy that favored tourism and commercialism over the needs of working class Basques, the very people the museum
Eric Yieh 9
was intended to benefit most (McNeill 489). At the same time, many of the city’s inhabitants were offended by the secrecy of the nego- tiations and understandably troubled by their lack of input in the city’s renovation plans. As one native said, “the negotiations were conducted in secrecy, at the margin of public debate. There were a lot of things we didn’t know” (McNeill 479). The overriding concern was that the Basque were “all too ready to be seduced,” that they

Results (Thai) 1:

กลับสู่อนาคต: FRANK GEHRY GUGGENHEIM MUSEUM บิล CONTEXTUALIZEDEric Yiehโรส T วาฬ เรือ และความทันสมัยมาริลีนมอนโร — เปรียบเทียบเหล่านี้และอื่น ๆ มีการออกสู่บิลเบาพิพิธภัณฑ์ Guggenheim (ดูรูปที่ 1), อาคารสังเคราะห์กระเป๋าของสถาปัตยกรรม ประติมากรรม และประติมานวิทยาน่าจะ ท้าทายคำอธิบายทั่วไป ที่ของ apex ราบรื่น sinuous รูปแบบของไทเทเนียมและหินปูนไหลไปยังจุดศูนย์กลางคือเอียง กำลังบิด และวนเวียนขึ้นในการกระจายของแก้วและโลหะ ที่ระดับพื้นดิน ปรากฏขึ้นมากมาย ความเหลื่อมกัน ฟรี-รูปแบบไดรฟ์ข้อมูลที่ดูเหมือนจะ สร้างเงาของตัวเอง และสะท้อนสดใสในขณะที่ติดตั้งของไทเทเนียมสวายเกือบเบลอขอบระหว่างของเหลวและของแข็ง ตั้งเป็นฉากหลังอุตสาหกรรมของบิลเบา เป็นเมืองที่ทำเครื่องหมายด้วยรูปทรงเรขาคณิตสี่เหลี่ยมแข็งสีหญิงโสเภณี พิพิธภัณฑ์อาจดูเหมือนเกือบหมดของสถานที่ แม้ anachronistic ยัง ปรากฏอย่างที่บ้าน กำลังถ่ายทอดความรู้สึกง่ายและ fa miliarity ไม่ไม่ มีคอน troversy พิพิธภัณฑ์แล้ววัตถุของวัฒนธรรมอภิปรายตั้งแต่ความคิดของ อย่างไรก็ตาม ภายใต้ appar-เอนท์ วุ่นวายแข่งขันสาเหตุของ juxtaposition frag-mented วอลุ่ม และโค้งอยู่ฟอร์ม compas-sion บาสก์วัฒนธรรมและจิตสำนึกที่สะท้อนของอาคารรูปที่ 1 Gehry, Frank บิล เบา Guggenheim Museum, 1997 ที่มา: http:// www.artnet.com/magazine/news/cfinch/ cfinch8-24-2.asp6 The Boothe Prize Essays 2003regional contexts. Frank Gehry, the building’s architect, never allows the modernist tendencies of his building to dominate the city’s landscape; rather, his rich architectural language faithfully represents the city by expressing the past and present character of its people and culture. By integrating elements of the region’s artistic, political, and architectural past, Gehry’s Guggenheim Museum Bilbao demonstrates a distinct historical sensitivity to its surroundings, preserving the city’s cultural identity while trans- forming it from a destitute nineteenth-century shipping port into a prominent twenty-first century tourist destination.Bilbao, the economic and social center of a region known more for political instability and terrorism than for its fine art, would seem an unlikely location for the Guggenheim Foundation’s lead- ing overseas franchise. Located along Spain’s northern border, the Basque region had always been a fiercely independent province. As the oldest indigenous ethnic group in Europe, the Basque people lived uninterrupted in the same region since the beginning of recorded history. Situated in the remote Pyrenées Mountains, they fought against the evils of foreign influence and the threat it posed to their traditions and rural way of life. In an effort to preserve the homogeneity of their culture, they refused to share their language with outsiders or to marry outside of their ethnicity, and for much of their history, they succeeded in this endeavor, enjoying strong degrees of autonomy. However, the victory of the Nationalists under Francisco Franco during the Spanish Civil War of the 1930’s brought an end to this seclusion, as the independent Basque province was absorbed by Spain. Afterwards the victorious Franco used the brutal power of his government to wipe out all vestiges of cultural nationalism in the Basque areas by prohibiting the use of their language and all other expressions of Basque culture. The resulting humiliation and desperation of the Basque people gave rise to violent outbursts. In response to Franco’s restrictive policies, the terrorist separatist group Euskadi Ta Askatasuna (ETA) demanded that the Basque Country be allowed to secede from Spain. ETA advocated an armed struggle to achieve independence, a movement marked by the routine assassination of Spanish politicians, policemen, judges, and soldiers. Following Spain’s return to democracy in 1980, the Basque region was granted limited autonomy, but ETA terrorism continued nonetheless. In its campaign to win self-determination for the Basque homeland, ETA killed over eight hundred people over the course of thirty years,marking the Basque region as a land of rampant violence and bloodshed (Myers).The issue of Basque autonomy also played an important role in Spanish politics as a leading source of national conflict and debate. The Basque government itself was divided on this front, its parliament split into two main camps—the Basque Nationalist Party, who advocated a peaceful means of achieving independence, and the Spanish Socialist Party, whose loyalties belonged to the Spanish government. The Nationalist Party dominated Basque politics due largely to its policy of moderation, which was expressed, above all, by its opposition to violence. During most of the 1980s and 1990s, the party kept its distance from ETA by refraining from explicit claims for independence and refused to negotiate with the separatist group until it renounced its violent ways (Gutierrez 20). However, even as terrorist activity appeared to be waning in the 1990s, the Basque region continued to struggle with an image of violent political strife. Thus in its endeavor to reform the city through international tourism, the Guggenheim franchise in Bilbao had to overcome the city’s troubled history and terrorist threat.Under the leadership of the Nationalist Party, the Basque government explored ways in which it could move the country away from the de-industrialization and crippling terrorism that had effectively devastated its local economy. Eager to renounce the violence of ETA, it recognized the need to reform its problematic image and sought to reshape the region’s public identity with a visible architectural icon. A flourishing shipbuilding city for centuries, the Bilbao of the 1980s was in economic tatters. At the time, it faced accumulated debts, a 25 percent unemployment rate, industrial pollution, and outmoded steel and iron trades (Bradley 50). The severe decline in the city’s industries gave way to social and economic crisis, contributing to a state of despondency and mounting frustration among the local population (Baniotopoulou 3). However, in crisis, Nationalist Party officials saw an opportunity. As part of an ambitious urban renewal scheme, they proposed to redevelop Bilbao’s cultural sector with a leading museum of modern art, one that would transform the city into one of the world’s premiere tourist destinations. As laid out at its conception, the museum would help the Basque people stimulate their recession-plagued economy while serving multiple symbolic purposes: it would dispel stereotypes of the Basques as intolerant and resistant to change, signify Bilbao’s passage from an industrialEric Yieh 78 The Boothe Prize Essays 2003past to a post-industrial future, and establish the city as an emerging European cultural center. To carry out this plan, government leaders collaborated with the Guggenheim Foundation in New York to secure a world-renowned collection of modern art, one that would bring Bilbao the cultural prestige and steady stream of tour- ism it would need to establish itself as a leading European center of art. Fully aware of the importance of the museum’s architecture in creating a landmark for Bilbao, Nationalist Party officials requested a building so striking and distinctive that it would be inseparable from the city itself, a building “that is for the Basque countries what Sydney’s Opera House is for Australia” (Romoli 122). At the same time, they were deeply concerned with the pres- ervation and promotion of Basque national identity, and the build- ing had to reflect both its natural setting and the character of the local culture. Thus, the design had to be modern while blending into the visual fabric of Bilbao, a city dominated by the industrial architecture of the nineteenth century. Among competing projects, Frank Gehry’s design for the museum was the only one to meet the specified criteria; its unique combination of futuristic appeal and distinct cultural sensitivity was exactly what the city of Bilbao needed to emerge as a cultural force in the twenty-first century.But many of the city’s locals could not appreciate or see a need for the structure that architecture critics now hail as the greatest building of the twentieth century. Among Bilbao’s diverse population, various factions had different reasons for opposing the museum’s construction. There were those who questioned the appropriateness of spending so much on a prestige project in an area of high unemployment. “A lot of people felt it was better to spend the money on ailing industries, or building hospitals, not on culture,” said Juan Vidarte, who directed the museum’s construc- tion (Golub). Others cited Bilbao’s lack of tourist appeal, tiny art audience, and undeveloped cultural infrastructure in arguing that the museum’s vast expense was unlikely to alleviate the Basque region’s severe political and economic difficulties (Bradley 52). Arts groups whose government support was cut to finance the Guggenheim also protested. When it was made public that the international art gallery would require 80 percent of the government’s culture budget, there was a public outcry from local artists, writers, actors, and journalists who saw the new Guggenheim as part of a strategy that favored tourism and commercialism over the needs of working class Basques, the very people the museumEric Yieh 9was intended to benefit most (McNeill 489). At the same time, many of the city’s inhabitants were offended by the secrecy of the nego- tiations and understandably troubled by their lack of input in the city’s renovation plans. As one native said, “the negotiations were conducted in secrecy, at the margin of public debate. There were a lot of things we didn’t know” (McNeill 479). The overriding concern was that the Basque were “all too ready to be seduced,” that they

Results (Thai) 2:

กลับไปสู่อนาคต: FRANK Gehry ของพิพิธภัณฑ์ Guggenheim Museum Bilbao บริบท
เอริค Yieh
T กุหลาบ, ปลาวาฬเรือและวันที่ทันสมัยมาริลีน Monroe- เปรียบเทียบเหล่านี้และอื่น ๆ ได้รับการวาดที่พิพิธภัณฑ์ Guggenheim Bilbao (ดูรูปที่ 1) อาคาร ที่มีการสังเคราะห์ทางการของสถาปัตยกรรมประติมากรรมและยึดถือดูเหมือนจะท้าทายคำอธิบายเดิม ที่ปลายเรียบรูปแบบเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมของไทเทเนียมและหินปูนที่ไหลไปสู่จุดศูนย์เอียง, twist- ไอเอ็นจีและลอยสูงขึ้นในการระเบิดของแก้วและโลหะ ที่ระดับพื้นดินก็จะปรากฏขึ้นแม้อนาคตมากขึ้น ของเซปริมาณที่เกิดขึ้นอิสรภาพดูเหมือนจะสร้างเงาของตัวเองและการสะท้อนที่ยอดเยี่ยมในขณะที่แผงไทเทเนียมสีรุ้งเกือบเบลอเขตแดนระหว่างของเหลวและของแข็ง ตั้งกับฉากหลังโพสต์อุตสาหกรรมของบิลบาวเมืองที่โดดเด่นด้วยรูปทรงเรขาคณิตสี่เหลี่ยมแข็งและสีสดใสพิพิธภัณฑ์อาจดูเหมือนเกือบจะออกจากสถานที่แม้สมัย แต่มันจะปรากฏขึ้น
อย่างสมบูรณ์แบบที่บ้านไอเอ็นจี convey- ความรู้สึกของความสะดวกและคุณพ่อ miliarity ไม่ได้โดยไม่มีข้อ จำกัด troversy พิพิธภัณฑ์ที่ได้รับวัตถุของการอภิปรายทางวัฒนธรรมตั้งแต่แนวความคิด อย่างไรก็ตามภายใต้กิจการ appar- แข่งขันความวุ่นวายที่เกิดจากการตีข่าวของปริมาณ frag- ได้ชัดเจนและรูปแบบโค้งอยู่ compas- สำหรับไซออนบาสก์ที่อุดมไปด้วยวัฒนธรรมและมีจิตสำนึกที่สะท้อนให้เห็นอาคาร
รูปที่ 1 เกห์รีแฟรงก์พิพิธภัณฑ์ Guggenheim Museum Bilbao 1997 . ที่มา: http: // www.artnet.com/magazine/news/cfinch/ cfinch8-24-2.asp
6 บทความรางวัล Boothe 2003
บริบทระดับภูมิภาค แฟรงก์เกห์รีสถาปนิกของอาคารที่ไม่เคยช่วยให้แนวโน้มของอาคารสมัยใหม่ของเขาที่จะมีอิทธิพลต่อภูมิทัศน์ของเมือง; แต่ภาษาทางสถาปัตยกรรมของเขาที่อุดมไปด้วยความนับถือเป็นตัวแทนของเมืองโดยแสดงเป็นตัวละครในอดีตและปัจจุบันของผู้คนและวัฒนธรรมของตน โดยการบูรณาการองค์ประกอบของภูมิภาคศิลปะการเมืองและสถาปัตยกรรมที่ผ่านมาเกห์รีของพิพิธภัณฑ์ Guggenheim Museum Bilbao แสดงให้เห็นถึงความไวประวัติศาสตร์ที่แตกต่างกันกับสภาพแวดล้อมของการรักษาเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของเมืองในขณะที่ทรานส์สร้างได้จากยากจนศตวรรษที่สิบเก้าท่าเรือขนส่งสินค้าเป็นที่โดดเด่นยี่สิบ ศตวรรษแรกสถานที่ท่องเที่ยว.
บิลเบา, ศูนย์กลางทางเศรษฐกิจและสังคมของภูมิภาคเป็นที่รู้จักมากขึ้นสำหรับความไม่แน่นอนทางการเมืองและการก่อการร้ายกว่าศิลปะของมันจะดูเหมือนเป็นสถานที่ไม่น่านำาไอเอ็นจีมูลนิธิ Guggenheim แฟรนไชส์ในต่างประเทศ ตั้งอยู่ตามแนวชายแดนภาคเหนือของสเปนในภูมิภาคบาสก์เคยจังหวัดอิสระอย่างรุนแรง ในฐานะที่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่เก่าแก่ที่สุดของชนพื้นเมืองในทวีปยุโรปคนอาศัยอยู่อย่างต่อเนื่องบาสก์ในภูมิภาคเดียวตั้งแต่จุดเริ่มต้นของประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้ ตั้งอยู่ในเทือกเขา Pyrenees ระยะไกลที่พวกเขาต่อสู้กับความชั่วร้ายของอิทธิพลจากต่างประเทศและเป็นภัยคุกคามที่ถูกวางให้ประเพณีของพวกเขาและวิธีการของชีวิตชนบท ในความพยายามที่จะรักษาความเป็นเนื้อเดียวกันของวัฒนธรรมของพวกเขาพวกเขาปฏิเสธที่จะมีส่วนร่วมกับภาษาของพวกเขาหรือบุคคลภายนอกที่จะแต่งงานกับด้านนอกของเชื้อชาติของพวกเขาและสำหรับมากของประวัติศาสตร์ของพวกเขาพวกเขาประสบความสำเร็จในความพยายามนี้เพลิดเพลินไปกับองศาที่แข็งแกร่งของความเป็นอิสระ อย่างไรก็ตามชัยชนะของโดนัลด์ภายใต้ฟรานซิสฟรังโกในช่วงสงครามกลางเมืองสเปนของปี 1930 นำสิ้นไปความเหงานี้เป็นจังหวัดที่เป็นอิสระบาสก์ถูกดูดกลืนโดยสเปน หลังจากชัยชนะของฝรั่งเศสใช้อำนาจโหดร้ายของรัฐบาลของเขาจะเช็ดออกร่องรอยทั้งหมดของลัทธิชาตินิยมทางวัฒนธรรมในพื้นที่บาสก์โดยห้ามการใช้ภาษาของพวกเขาและการแสดงออกอื่น ๆ ของวัฒนธรรมบาสก์ ความอัปยศอดสูที่เกิดขึ้นและความสิ้นหวังของคนบาสก์ก่อให้เกิดการระเบิดรุนแรง เพื่อตอบสนองต่อนโยบายที่เข้มงวดของฝรั่งเศสกลุ่มก่อการร้ายแบ่งแยกดินแดน Euskadi Ta วิทยา (กทพ.) เรียกร้องให้ประเทศบาสก์ได้รับอนุญาตให้แยกตัวออกจากประเทศสเปน การทางพิเศษแห่งประเทศไทยสนับสนุนการต่อสู้เพื่อให้บรรลุความเป็นอิสระของการเคลื่อนไหวทำเครื่องหมายโดยการลอบสังหารตามปกติของนักการเมืองสเปน, ตำรวจผู้พิพากษาและทหาร ต่อไปนี้การกลับมาของสเปนในการปกครองระบอบประชาธิปไตยในปี 1980 ภูมิภาคบาสก์ได้รับเอกราช จำกัด แต่การก่อการร้ายการทางพิเศษแห่งประเทศไทยอย่างต่อเนื่องอย่างไรก็ตาม ในการรณรงค์ที่จะชนะการตัดสินใจเองสำหรับบ้านเกิดของบาสก์กทพ. ถูกฆ่าตายกว่าแปดร้อยคนในช่วงสามสิบปีที่ผ่านมา
การทำเครื่องหมายภูมิภาคบาสก์เป็นดินแดนแห่งความรุนแรงอาละวาดและการนองเลือด (ไมเยอร์ส).
ปัญหาของตนเองยังเล่นบาสก์ บทบาทสำคัญในการเมืองสเปนเป็นแหล่งชั้นนำของความขัดแย้งในระดับชาติและการอภิปราย รัฐบาลบาสก์เองก็แบ่งหน้านี้รัฐสภาของมันแยกออกเป็นสองค่ายหลัก-บาสก์พรรครักชาติที่สนับสนุนสันติวิธีในการบรรลุความเป็นอิสระและสเปนพรรคสังคมนิยมที่มีความจงรักภักดีเป็นของรัฐบาลสเปน พรรคชาติครอบงำการเมืองบาสก์เนื่องจากนโยบายของการดูแลซึ่งได้รับการแสดงความเหนือสิ่งอื่นใดโดยความขัดแย้งไปสู่ความรุนแรง มากที่สุดในช่วงทศวรรษ 1980 และ 1990 ของบุคคลที่รักษาระยะห่างจากการทางพิเศษแห่งประเทศไทยโดยละเว้นจากการเรียกร้องอย่างชัดเจนเพื่อความเป็นอิสระและปฏิเสธที่จะเจรจาต่อรองกับกลุ่มแบ่งแยกดินแดนจนกว่าจะละทิ้งวิธีรุนแรง (เตียร์ 20) อย่างไรก็ตามแม้ในขณะที่กิจกรรมการก่อการร้ายไม่ปรากฏว่าจะลดลงในปี 1990 ภูมิภาคบาสก์ยังคงต่อสู้กับภาพของความขัดแย้งทางการเมืองที่รุนแรง ดังนั้นในความพยายามที่จะปฏิรูปเมืองผ่านการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ, แฟรนไชส์ ​​Guggenheim ในบิลบาวจะต้องเอาชนะประวัติศาสตร์ที่มีปัญหาของเมืองและภัยก่อการร้าย.
ภายใต้การนำของพรรครักชาติที่รัฐบาลบาสก์สำรวจวิธีการในการที่จะสามารถย้ายประเทศออกไปจาก de-อุตสาหกรรมและการก่อการร้ายทำให้หมดอำนาจที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพทำลายเศรษฐกิจของท้องถิ่น กระตือรือร้นที่จะสละความรุนแรงของการทางพิเศษแห่งประเทศไทยก็ตระหนักถึงความจำเป็นที่จะปฏิรูปภาพปัญหาของตนและพยายามที่จะช่วยพัฒนาตัวตนของประชาชนในภูมิภาคที่มีไอคอนสถาปัตยกรรมที่มองเห็นได้ การต่อเรือเมืองที่เจริญรุ่งเรืองมานานหลายศตวรรษบิลเบาของปี 1980 อยู่ในผ้าขี้ริ้วเศรษฐกิจ ในเวลานั้นก็ต้องเผชิญกับหนี้สะสมอัตราการว่างงานร้อยละ 25 มลพิษอุตสาหกรรมและเหล็กกล้าล้าสมัยและธุรกิจการค้าเหล็ก (แบรดลีย์ 50) ลดลงอย่างรุนแรงในอุตสาหกรรมของเมืองให้วิธีการวิกฤตทางเศรษฐกิจและสังคมที่เอื้อต่อสถานะของความสลดใจและความยุ่งยากในการติดตั้งในหมู่ประชาชนในท้องถิ่น (Baniotopoulou 3) อย่างไรก็ตามในภาวะวิกฤตเจ้าหน้าที่พรรครักชาติเห็นโอกาส ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของโครงการฟื้นฟูเมืองที่มีความทะเยอทะยานที่พวกเขาเสนอที่จะพัฒนาภาควัฒนธรรมบิลเบากับพิพิธภัณฑ์ชั้นนำของศิลปะสมัยใหม่อย่างหนึ่งที่จะเปลี่ยนเมืองเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวชั้นนำของโลก ในฐานะที่เป็นออกมาวางในความคิดของพิพิธภัณฑ์จะช่วยให้คนเสื้อรัดรูปกระตุ้นเศรษฐกิจภาวะเศรษฐกิจถดถอยมิคสัญญีของพวกเขาในขณะที่การให้บริการวัตถุประสงค์สัญลักษณ์หลายมันจะปัดเป่าแบบแผนของการปลุกเป็นทิฐิและทนต่อการเปลี่ยนแปลงความหมายทางของบิลเบาจากอุตสาหกรรม
เอริค Yieh 7
8 บทความรางวัล Boothe 2003
ที่ผ่านมาเพื่ออนาคตที่โพสต์อุตสาหกรรมและสร้างเมืองที่เป็นศูนย์กลางทางวัฒนธรรมของยุโรปที่เกิดขึ้นใหม่ เพื่อดำเนินการแผนนี้ผู้นำรัฐบาลร่วมมือกับมูลนิธิ Guggenheim ในนิวยอร์กเพื่อรักษาความปลอดภัยชุดมีชื่อเสียงระดับโลกของศิลปะสมัยใหม่อย่างหนึ่งที่จะนำมาบิลเบาศักดิ์ศรีทางวัฒนธรรมและกระแสของลัทธิ tour- มันจะต้องสร้างตัวเองเป็น ศูนย์ยุโรปชั้นนำของศิลปะ ตระหนักถึงความสำคัญของสถาปัตยกรรมพิพิธภัณฑ์ในการสร้างสถานที่สำคัญสำหรับบิลเบาเจ้าหน้าที่พรรครักชาติขออาคารเพื่อให้โดดเด่นและโดดเด่นว่ามันจะแยกออกจากเมืองตัวเองเป็นอาคาร "ที่เป็นประเทศบาสก์สิ่งที่ซิดนีย์โอเปร่าเฮ้าส์เป็น ออสเตรเลีย "(Romoli 122) ในขณะเดียวกันพวกเขาก็มีความกังวลอย่างลึกซึ้งกับ ervation ดันและส่งเสริมเอกลักษณ์ของชาติบาสก์และ ณ อาคารไอเอ็นจีมีการสะท้อนให้เห็นถึงทั้งการตั้งค่าของธรรมชาติและลักษณะของวัฒนธรรมท้องถิ่น ดังนั้นการออกแบบจะต้องมีความทันสมัยในขณะที่การผสมเป็นผ้าภาพของบิลบาวเมืองที่โดดเด่นด้วยสถาปัตยกรรมอุตสาหกรรมของศตวรรษที่สิบเก้า ในโครงการแข่งขันการออกแบบแฟรงก์เกห์รีสำหรับพิพิธภัณฑ์เป็นเพียงคนเดียวที่มีคุณสมบัติตามเกณฑ์ที่ระบุ; รวมกันเป็นเอกลักษณ์ของการอุทธรณ์อนาคตและความไวทางวัฒนธรรมที่แตกต่างกันเป็นสิ่งที่เมืองบิลเบาที่จำเป็นในการเกิดเป็นแรงทางวัฒนธรรมในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด.
แต่ส่วนมากของชาวบ้านในเมืองไม่สามารถชื่นชมหรือเห็นความจำเป็นในโครงสร้างที่นักวิจารณ์สถาปัตยกรรม ตอนนี้เรียกว่าเป็นอาคารที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของศตวรรษที่ยี่สิบ ในหมู่ประชาชนที่มีความหลากหลายของบิลบาวกลุ่มต่างมีเหตุผลที่แตกต่างกันสำหรับการก่อสร้างของฝ่ายตรงข้ามพิพิธภัณฑ์ มีผู้ที่ถามความเหมาะสมของการใช้จ่ายมากในโครงการศักดิ์ศรีในพื้นที่ของการว่างงานสูงอยู่ "คนจำนวนมากรู้สึกว่ามันเป็นดีกว่าที่จะใช้จ่ายเงินในอุตสาหกรรมไม่สบายหรืออาคารโรงพยาบาลไม่ได้อยู่ในวัฒนธรรม" ฆ Vidarte ผู้กำกับการ construc- พิพิธภัณฑ์กล่าวว่า (Golub) อื่น ๆ อ้างขาดบิลเบาของการอุทธรณ์ที่ท่องเที่ยวที่ผู้ชมงานศิลปะเล็ก ๆ และโครงสร้างพื้นฐานทางวัฒนธรรมที่ได้รับการพัฒนาในการพิสูจน์ว่าค่าใช้จ่ายของพิพิธภัณฑ์ใหญ่ไม่น่าจะบรรเทาภูมิภาคบาสก์ของความยากลำบากทางการเมืองและเศรษฐกิจอย่างรุนแรง (แบรดลีย์ 52) กลุ่มศิลปะที่มีการสนับสนุนของรัฐบาลถูกตัดเพื่อเป็นเงินทุน Guggenheim ยังประท้วง เมื่อมันถูกทำให้ประชาชนที่แกลเลอรี่ศิลปะนานาชาติจะต้องร้อยละ 80 ของงบประมาณวัฒนธรรมของรัฐบาลที่มีการร้องจากศิลปินท้องถิ่น, นักเขียน, นักแสดงและนักข่าวที่เห็น Guggenheim ใหม่เป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ที่ได้รับการสนับสนุนการท่องเที่ยวและการพาณิชย์ มากกว่าความต้องการในการทำงานระดับปลุกคนมากพิพิธภัณฑ์
เอริค Yieh 9
ตั้งใจที่จะได้รับประโยชน์มากที่สุด (McNeill 489) ในขณะเดียวกันหลายคนที่อาศัยอยู่ในเมืองที่ถูกรุกรานโดยความลับของ tiations nego- และทุกข์จากการขาดความเข้าใจของพวกเขาจากการป้อนข้อมูลในเมืองแผนการปรับปรุง เป็นหนึ่งในพื้นเมืองกล่าวว่า "การเจรจาต่อรองได้ดำเนินการในความลับที่ขอบของการอภิปรายสาธารณะ มีหลายสิ่งที่เราไม่ได้รู้ "(McNeill 479) ความกังวลที่สำคัญคือการที่บาสก์เป็น "ทุกคนพร้อมที่เกินไปที่จะล่อลวง" ที่พวกเขา

Results (Thai) 3:

กลับไปสู่อนาคต : Frank Gehry พิพิธภัณฑ์ Bilbao contextualized
เอริค Yieh
t กุหลาบ , ปลาวาฬ , เรือ , และสมัย Marilyn Monroe - การเปรียบเทียบเหล่านี้และคนอื่น ๆได้รับการวาดให้พิพิธภัณฑ์ Bilbao ( ดูรูปที่ 1 ) , อาคารที่แหกคอกการสังเคราะห์ของสถาปัตยกรรม ประติมากรรม และรูปแบบดูเหมือนต่อต้าน รายละเอียดทั่วไป ที่จุดสูงสุดของมัน เรียบเนียนซึ่งเป็นคลื่นในรูปแบบของไทเทเนียมและหินปูนที่ไหลสู่จุดศูนย์เอียง บิด - ing และสับสนขึ้นในการระเบิดของแก้วและโลหะ ที่ระดับพื้นดิน ปรากฏยังเบื้องหน้ามากกว่า มันเซ ฟรี - รูปเล่มดูเหมือนจะสร้างเงาของตัวเองสะท้อนประกายสดใสในขณะที่ไทเทเนียมแผงเกือบเบลอเขตแดนระหว่างของเหลวและของแข็งชุดกับฉากหลังของบิลเบาโพสต์อุตสาหกรรม เมืองที่มีเครื่องหมายโดยรูปทรงสี่เหลี่ยมแข็ง สีมอๆ พิพิธภัณฑ์อาจดูเหมือนจะออกจากสถานที่ แม้แต่ที่คลาดเคลื่อนเรื่องเวลา . แต่ดูเหมือนว่า
อย่างสมบูรณ์ที่บ้าน ถ่ายทอดความรู้สึกของความสะดวกและ - อิงฟ้า - miliarity . ถ้าไม่มีคอน - troversy พิพิธภัณฑ์ที่ได้รับวัตถุของการอภิปรายวัฒนธรรมตั้งแต่ความคิดของตน อย่างไรก็ตามภายใต้ appar - เข้าร่วมแข่งขันความสับสนวุ่นวายที่เกิดจากการตีข่าวของงับ - mented ปริมาณและรูปแบบโค้งอยู่ compas - ไซออนสำหรับคนรวย Basque วัฒนธรรมและจิตสำนึกที่สะท้อนของ
อาคาร 1 รูป เกห์รี , แฟรงค์ พิพิธภัณฑ์ Bilbao , 1997 แหล่งที่มา : http : / / www.artnet.com/magazine/news/cfinch/ cfinch8-24-2 ASP
6 รางวัล boothe เรียงความ 2003
ในบริบทของไทย เยนส์ เลห์มันน์ ,สถาปนิกของอาคารไม่อนุญาตให้สมัยใหม่แนวโน้มของการสร้างของเขาครองเมืองภูมิ แต่ ภาษา สถาปัตยกรรมของเขารวยอย่างเป็นเมือง โดยแสดงให้เห็นถึงอดีตและปัจจุบันอักขระของผู้คนและวัฒนธรรม โดยการบูรณาการองค์ประกอบของศิลปะ การเมือง และ สถาปัตยกรรม อดีตพิพิธภัณฑ์ Guggenheim Bilbao Gehry แสดงความชัดเจนทางประวัติศาสตร์ของสิ่งแวดล้อม รักษาอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของเมืองในขณะที่ทรานส์ - ขึ้นรูปจากยากจนศตวรรษที่พอร์ตการจัดส่งเป็นเด่นศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด
Bilbao จุดหมายปลายทางของนักท่องเที่ยวเศรษฐกิจและสังคมของศูนย์ภูมิภาคที่รู้จักมากขึ้นสำหรับความไม่มั่นคงทางการเมืองและการก่อการร้ายมากกว่าศิลปะของมัน ดูเหมือนเป็นสถานที่ที่ไม่น่าจะให้มูลนิธิ Guggenheim ตะกั่ว - ing แฟรนไชส์ต่างประเทศ ตั้งอยู่ตามแนวชายแดนภาคเหนือของประเทศสเปน เขต Basque มีเสมอจังหวัดเป็นอิสระอย่างรุนแรง เป็นชนพื้นเมืองกลุ่มชาติที่เก่าแก่ที่สุดในยุโรปรัดรูปคนที่อาศัยอยู่อย่างต่อเนื่องในภูมิภาคเดียวกันตั้งแต่จุดเริ่มต้นของการบันทึกประวัติศาสตร์ ตั้งอยู่ในรีโมท pyren é es ภูเขาพวกเขาต่อสู้กับความชั่วร้ายของอิทธิพลจากต่างประเทศและการคุกคามมันวางของประเพณีและวิธีในชนบทของชีวิต ในความพยายามที่จะรักษาความสม่ำเสมอของวัฒนธรรมของพวกเขาพวกเขาปฏิเสธที่จะใช้ภาษาของตนกับบุคคลภายนอกหรือแต่งงานนอกเชื้อชาติของพวกเขาและมากของประวัติศาสตร์ของพวกเขา พวกเขาประสบความสำเร็จในความพยายามนี้ เพลิดเพลินกับองศาที่แข็งแกร่งของอิสระ อย่างไรก็ตาม ชัยชนะของอเมริกาใต้ ฟรันซิสโก ฟรังโกในช่วงสงครามกลางเมืองของสเปน 1930 นำจุดจบสันโดษนี้ เป็นจังหวัดชาวแบสค์อิสระถูกดูดซึมโดยสเปนภายหลังชัยชนะของฟรังโก้ ใช้พลังที่โหดร้ายของรัฐบาลของเขาเพื่อเช็ดออกทั้งหมดร่องรอยของชาตินิยมทางวัฒนธรรมใน Basque พื้นที่โดยห้ามใช้ภาษาและสำนวนอื่น ๆทั้งหมดของวัฒนธรรมสเปน . ทำให้เกิดความอับอายและความสิ้นคิดของคนเสื้อรัดรูปให้สูงขึ้นเพื่อระเบิดออกอย่างรุนแรง ในการตอบสนองต่อนโยบายที่เข้มงวด ฟรังโก้ ,ผู้ก่อการร้ายกลุ่มแบ่งแยกดินแดน euskadi ทา askatasuna ( ETA ) เรียกร้องให้ประเทศ Basque สามารถแยกตัวจากสเปน และสนับสนุนการต่อสู้ด้วยอาวุธเพื่อให้บรรลุความเป็นอิสระ , เคลื่อนไหวทำเครื่องหมายโดยการลอบสังหารประจําของนักการเมืองสเปน ตำรวจ ผู้พิพากษา และทหาร ต่อไปนี้สเปนกลับไปเป็นประชาธิปไตยในปี 1980 , ภูมิภาคสเปนได้รับการจำกัดอิสระ