Chapter 340 – Luring the Tiger out

Chapter 340 – Luring the Tiger out of its Den

Xiao Lie leaned on a corner of the Dragon Confining Prison. His face was thin and his complexion was haggard. There was no anger, no resentment, no panic nor struggle. In regards to someone’s arrival, he did not have the slightest of reactions, as if he was already completely indifferent to his life and death. As a nobody from a small town being brought into Burning Heaven Clan’s dungeons, anyone would know how he would ultimately end up.

Xiao Lie’s aura was minutely weak, and was accompanied by the marks of his slight internal injuries. However, there weren’t any scars on his body, which allowed Yun Che to heave a large breath of relief.

The disciple guarding the prison stepped forward, opened the heavy prison door, and then said stiffly: “Go in, remember to be quick.”

“No need…” Yun Che’s eyes went cold. Before the four prison guarding disciples had time to react, Dragon Fault was already within his hands, and instantly swept once.

“You…”

Bang!!

The entire Dragon Confining Prison’s surface slightly quaked as the four prison guarding disciples were instantly sent flying with a bang. To have been directly attacked by Dragon Fault, their outcome was undoubtedly going to be instant death. Before they died, their eyes had gone wide, reflecting that nightmarishly awful Dragon Fault.

This sudden change immediately caused the seventh floor of the Dragon Confining Prison to become chaotic. Everyone locked within the prison threw themselves forward, and it was unknown whether they were howling screams of excitement or fear. It was also at this time that the deathly still Xiao Lie lifted his head. Yun Che took a huge stride forward, grabbed onto Xiao Lie’s arm with one hand as he emotionally yelled: “Grandfather, it’s me… it’s Che’er!”

As he said that, Yun Che gently wiped his face, and his face immediately appeared within Xiao Lie’s line of sight. Xiao Lie’s dim eyes suddenly burst with light. He grabbed onto Yun Che’s arm as his entire body trembled with emotion: “Che’er, you… you…”

Yun Che said with a resolute expression: “Grandfather, it’s been awhile since we’ve seen each other, I have so many things I want to say to you, but now is not the right time… We have to leave this place first… Don’t worry Grandfather, we will definitely escape! Little Aunt is already waiting for us in a safe place.”

Xiao Lie fixed his gaze at Yun Che, and had millions upon millions of emotions and words to say. As he looked at Yun Che’s expression, he felt an aura that was as thick as a mountain, as boundless as the sea, that was strange yet incomparably familiar. He heavily nodded his head: “Okay… okay!”

“What’s happening!!”

Results (Thai) 1:

บท 340 – Luring เสือจากรังของมันXiao นอนพิงมุมของคุกในการบังคับมังกร หน้าบาง และผิวของเขา haggard มีความไม่โกรธ แค้นไม่ ไม่ตกใจ หรือต่อสู้ ในการมาถึงของคน เขาไม่มีเล็กของปฏิกิริยา ว่าเขาได้แล้วไม่แยแสอย่างสมบูรณ์เพื่อชีวิตและความตายของเขา เป็นไม่มีจากเมืองเล็ก ๆ ที่ถูกนำเข้ามาในดันเจี้ยนเขียนสวรรค์ของกองทัพ ใครจะรู้วิธีเขาสุดสุดออร่า Xiao โกหกเป็นแทบอ่อน และมา โดยเครื่องหมายของเขาบาดเจ็บภายในเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ไม่มีรอยแผลเป็นใด ๆ บนร่างกายของเขา ซึ่ง Yun Che การกระเพื่อมบรรเทาลมขนาดใหญ่ศิษย์ที่ดูแลเรือนจำที่ก้าวไปข้างหน้า เปิดประตูคุกหนัก และว่า stiffly: "ไป จำได้อย่างรวดเร็ว""ไม่ต้อง..." ตายุน Che ก็เย็น ก่อนคุกสี่ ป้องกันที่สาวกมีเวลาในการตอบสนอง ข้อบกพร่องมังกรอยู่ภายในมือของเขา และทันทีกวาดครั้ง"คุณ..."บาง!!ทั้งมังกรบังคับคุกของผิวเล็กน้อย quaked เป็นสี่คุกดูแลสาวกทันทีส่งบินโครมคราม การได้รับการโจมตี โดยมังกรบกพร่องโดยตรง ผลของพวกเขาถูกไม่ต้องสงสัยไปสอบจะตายทันที ก่อนจะเสียชีวิต ตาดิฉันกว้าง สะท้อนให้เห็นถึงข้อบกพร่องของมังกรที่น่ากลัว nightmarishlyเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันทันทีเกิดจากชั้นเจ็ดของคุกในการบังคับมังกรกลายเป็นวุ่นวาย ทุกคนที่ล็อกภายในคุกโยนตัวไปข้างหน้า และก็ไม่ทราบว่าพวกเขาได้ยิ่งใหญ่เสียงกรีดร้องของความตื่นเต้นหรือกลัว มันเป็นยังในเวลานี้ว่า แนว Xiao ยังกับยกหัวของเขา ยุน Che เอาก้าวใหญ่ไปข้างหน้า grabbed ลง Xiao โกหกแขนเดียวเป็นอารมณ์ตะโกน: "ปู่ เป็นฉัน... มันเป็น Che'er "เขากล่าวว่า Yun Che ค่อย ๆ เช็ดใบหน้าของเขา และใบหน้าของเขาปรากฏใน Xiao โกหกสายตาทันที ตามัว Xiao โกหกก็ระเบิดแสง เขาคว้าลงบนแขนยุน Che trembled ร่างกายของเขาทั้งหมดด้วย: " Che'er คุณ...คุณ..."Che ยุนกล่าวว่า ด้วยความเด็ดเดี่ยว: "ปู่ แล้วสักครู่ตั้งแต่เราได้เห็นกัน มีหลายสิ่งที่ฉันต้องการพูดกับคุณ แต่ตอนนี้ ไม่ถูกเวลา... เรามีไปทำครั้งแรก... ไม่ต้องกังวลปู่ เราจะหนีแน่นอน ป้าน้อยแล้วรอเราในปลอดภัย"Xiao โกหกคงที่สายตาของเขาที่ยุน Che และมีล้านเมื่อนับล้านของอารมณ์และคำพูด เขามองยุน Che นิพจน์ เขารู้สึกมีออร่าที่หนาเป็นภูเขา เกมธุรกิจเป็นทะเล ที่แปลก ได้คุ้นเคยเท่านั้น เขาพยักหน้าศีรษะของเขาหนัก: "โอเค...โอเค! ""เกิดอะไรขึ้น!!"

Results (Thai) 2:

บทที่ 340 - ล่อเสือออกจากถ้ำของเสี่ยวโกหกพิงในมุมของการหน่วงเหนี่ยวหรือกักขังเรือนจำมังกร ใบหน้าของเขาบางและผิวของเขาก็แห้งเหี่ยว มีความโกรธไม่มีความแค้นไม่มีความหวาดกลัวหรือการต่อสู้คือ ในเรื่องที่เกี่ยวกับการมาถึงของใครบางคนเขาไม่ได้มีเพียงน้อยนิดในการเกิดปฏิกิริยาเช่นถ้าเขาได้แล้วอย่างสมบูรณ์ไม่แยแสกับชีวิตและความตายของเขา ในฐานะที่เป็นไม่มีใครจากเมืองเล็ก ๆ ที่ถูกนำเข้ามาในการเผาไหม้ดันเจี้ยนสวรรค์ของตระกูลนี้ทุกคนจะได้รู้ว่าวิธีการที่เขาในท้ายที่สุดจะจบลง. กลิ่นอายเสี่ยวโกหกอ่อนแอพิถีพิถันและมาพร้อมกับเครื่องหมายของการบาดเจ็บภายในของเขาเล็กน้อย แต่ไม่ได้มีรอยแผลเป็นใด ๆ บนร่างกายของเขาซึ่งได้รับอนุญาต Yun Che เพื่อยกขนาดใหญ่ลมหายใจด้วยความโล่งอก. สาวกเฝ้าคุกก้าวไปข้างหน้าเปิดประตูคุกหนักและจากนั้นกล่าวว่าเคร่งครัด: "ไปในอย่าลืมที่จะเป็น รวดเร็ว. " " ไม่ต้อง ... "ตายุนเจ๊ไปเย็น ก่อนสี่คุกเฝ้าสาวกมีเวลาที่จะตอบสนองมังกรความผิดพลาดที่มีอยู่แล้วภายในมือของเขาและกวาดทันทีครั้งเดียว. "คุณ ... " บาง !! ทั้งพื้นผิวมังกรหน่วงเหนี่ยวหรือกักขังเรือนจำ quaked เล็กน้อยในขณะที่สาวกเฝ้าสี่คุกถูกส่งทันทีที่บินกับ ปัง จะได้รับการโจมตีโดยตรงมังกรผิดผลที่ได้คือไม่ต้องสงสัยจะเป็นตายทันที ก่อนที่พวกเขาเสียชีวิตสายตาของพวกเขาได้ไปกว้างสะท้อนให้เห็นถึงว่า nightmarishly อันยิ่งใหญ่มังกรผิดพลาด. นี้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันทันทีที่เกิดจากชั้นที่เจ็ดของเรือนจำมังกรหน่วงเหนี่ยวหรือกักขังที่จะกลายเป็นความวุ่นวาย ทุกคนถูกขังอยู่ภายในเรือนจำโยนตัวเองไปข้างหน้าและมันก็ไม่ทราบว่าพวกเขากำลังร้องโหยหวนเสียงกรีดร้องของความตื่นเต้นหรือความกลัว มันก็เป็นช่วงเวลาที่ตายยังคงเสี่ยวโกหกยกศีรษะของเขา Yun เจ๊เอาก้าวไปข้างหน้ามากคว้าลงบนแขนเสี่ยวโกหกด้วยมือข้างหนึ่งขณะที่เขาตะโกนใส่อารมณ์: "ปู่ก็ฉัน ... มัน Che'er!" ในขณะที่เขาบอกว่ายุนเจ๊เบา ๆ เช็ดใบหน้าของเขาและใบหน้าของเขาปรากฏตัวขึ้นทันที ในสายเสี่ยวโกหกของสายตา เสี่ยวโกหกตาสลัวออกมาก็มีแสง เขาคว้าแขนลงบน Yun เจ๊เป็นร่างกายของเขาสั่นสะท้านด้วยอารมณ์: "Che'er คุณ ... คุณ ... " ยุนเจ๊กล่าวด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว: "คุณปู่ก็ถูกเดี๋ยวตั้งแต่ที่เราเคยเห็นกันฉันมีจำนวนมากดังนั้น สิ่งที่ผมอยากจะบอกกับคุณ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม ... เราต้องออกจากสถานที่แห่งนี้เป็นครั้งแรก ... ไม่ต้องกังวลคุณปู่เราแน่นอนจะหลบหนี! ป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วรอสำหรับเราในสถานที่ที่ปลอดภัย. " เสี่ยวโกหกคงจ้องมองของเขาที่ยุน Che และมีล้านเมื่อล้านของอารมณ์และคำพูดที่จะพูด ในขณะที่เขามองไปที่การแสดงออก Yun เจ๊เขารู้สึกกลิ่นอายที่เป็นหนาเป็นภูเขาเป็นไม่มีที่สิ้นสุดเป็นทะเลซึ่งเป็นเรื่องแปลก ๆ ที่คุ้นเคยเหลือใจ เขาพยักหน้าอย่างหนักของเขาว่า "เอาล่ะ ... เอาล่ะ!" "สิ่งที่เกิดขึ้น !!"

Results (Thai) 3:

บทที่ 340 –ล่อเสือออกจากถ้ำของเสี่ยวนอนพิงมุมของมังกรสั่งขังคุก หน้าผอมและผิวของเขาก็เศร้า . ไม่มีโกรธ ไม่แค้น ไม่ตื่นตระหนกหรือต่อสู้ ในการไปถึงใครบางคน เขาไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร เช่น ถ้าเขาได้ชินชากับชีวิตและความตาย เป็นใครมาจากเมืองเล็กๆ ถูกนำมาเผาคุกสวรรค์ของตระกูล ใครก็รู้ว่าเขาจะสุดท้ายเสี่ยวนอนออร่าเป็นละเอียดอ่อน และมีร่องรอยของการบาดเจ็บเล็กน้อยภายใน อย่างไรก็ตาม ไม่มีรอยแผลเป็นบนร่างกายของเขา ซึ่งได้รับอนุญาตให้ยุนเช จะปล่อยให้มีขนาดใหญ่หายใจชื้นสาวกเฝ้าคุกก้าวออกมาเปิดประตูคุกหนัก แล้วว่าตัวแข็ง : " เข้าไป จำไว้ว่าต้องเร็ว”" ไม่ต้อง . . . . . . . " ยุนเช มองไปหนาว ก่อนที่สี่คุกปกป้องสาวกเวลาตอบสนองของมังกรอยู่ในมือของเขา และทันทีที่กวาดครั้ง" คุณ . . . . . . . "ปัง ! !ทั้ง มังกร กักขัง คุกของพื้นผิวเล็กน้อยก็หวั่นไหวเป็นสี่คุกปกป้องสาวกทันทีส่ง บิน ด้วย บาง ที่จะได้รับโดยตรง โจมตีโดยความผิดมังกร , ผลของพวกเขาไม่ต้องสงสัยจะตายทันที ก่อนที่พวกเขาจะตาย สายตาของพวกเขาได้ไปกว้าง สะท้อนให้เห็น nightmarishly น่ากลัวมังกรผิดนี้การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันทันที ทำให้ชั้นเจ็ดของมังกรกักขัง คุกจะกลายเป็นความวุ่นวาย ทุกคนที่ถูกล็อคภายในคุกโยนตัวเองไปข้างหน้า มันไม่รู้จัก ไม่ว่าจะเป็นเสียงกรีดร้องของตื่นเต้น หรือกลัว นอกจากนี้ยังเวลาที่เค้ายังเสี่ยวนอนยกศีรษะของเขา ยุนเชก็สาวเท้าก้าวมาคว้าแขนของเสี่ยวอยู่ด้วยมือข้างหนึ่งขณะที่เขาอารมณ์ตะโกน : " คุณปู่ ผมเอง . . . . . . . มัน che"er ! "เขาบอกว่า ยุนเชค่อยๆเช็ดใบหน้าของเขา ใบหน้าของเขาทันทีปรากฏภายในเสี่ยวหลอกสายตา เสี่ยวหลอกตาออกมาก็สลัวด้วยแสง เขามาคว้าแขนของยุนเชเป็นทั้งร่างกายของเขาสั่นสะท้านด้วยอารมณ์ : " che"er คุณ . . . . . . . . . . . . . . "ยุนเช กล่าวด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว : ปู่ มันนานแล้วนะที่เราไม่ได้เจอกัน ฉันมีหลายอย่างที่อยากจะพูดกับคุณ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลา . . . . . . . ใช่ เราต้องออกไปจากที่นี่ก่อน . . . . . . . ไม่ต้องห่วงปู่ เราต้องหนี ! ป้านิดกำลังรอเราอยู่ในที่ปลอดภัยเสี่ยวนอนคงที่ของเขามองที่ยุนเช มีเป็นล้านๆ อารมณ์ ความรู้สึก และคำพูดที่จะพูด เขามองดูสีหน้าของยุนเช เขารู้สึกได้ถึงออร่าที่หนาเป็นภูเขาเหมือนท้องทะเลที่กว้างไกล ที่แปลกอีกอย่างหาที่เปรียบมิได้ที่คุ้นเคย เขาหนักพยักหน้า " โอเค . . . โอเค ! "" เกิดอะไรขึ้น ! ! "