Chapter 6OUTSIDE THE HOSPITALMerric

Chapter 6
OUTSIDE THE HOSPITAL
Merrick had a lot of friends now, but he was more like a child than a man. He could read about things, and
talk to his visitors, but he could not go out of the hospital by himself. He thought and played like a child.
After Christmas, he wanted to go to the theatre.
This was very difficult, because I did not want the people in the theatre to see him. But a kind lady from
the theatre – Mrs. Kendal - helped us. We bought tickets for a box at the side of the theatre. We went to
the theatre in a cab with dark windows, and we went into the theatre by a door at the back - the Queen's
door. Nobody saw us.
Three nurses sat at the front of the box, and Merrick and I sat in the dark behind them. Nobody in the
theatre could see us, but we could see the play.
It was a children's Christmas play. Merrick loved it.
It was a most wonderful, exciting story. Often he laughed, and sometimes he tried to sing Iike the
children in the theatre. He was Iike a child. For him, everything in the story was true.
Once he was very afraid, because the bad man in the play was angry and had a knife. At first Merrick
wanted to leave the theatre, but I stopped him. Then he was very angry with this bad man in the play. He hit his hand on his chair, and stood up and talked to the man.
But nobody heard him. When the bad man went to prison, Merrick laughed.
Merrick thought the beautiful young lady in the play was wonderful. He wanted to talk to her too. At the end of the play he was very happy because she married a good young man.
He remembered this play for a long time, and he talked a lot about the people in it. 'What do you think
they did after we left?' he asked me. 'Where do the young lady and the young man live? What are they
doing now?'

'I don't know,' I said. 'Perhaps they live in the country.'
Merrick thought about this for a long time. Then he said: 'Dr. Treves, can I go to the country, please? I saw the country once from a train, but I never went there. I often read about it in books. It's very beautiful, isn't it?
I would like to see it.'
The visit to the theatre was difficult but a visit to the country was more difficult. But again, one of his new friends helped us. She had a small house in the country, and Merrick could stay in it for the summer, she said.
I took Merrick to the country in a train with dark windows, so nobody could see him. Then we went in a cab to the country house.
There were a lot of trees near the house, but no people lived near it. A countryman brought food to the
house every day, but no people came near it.
I stayed with him that night. At night, it was very dark and quiet. ln the morning, hundreds of birds sang in the trees, and everything outside the house was green. Merrick walked under the big trees, looking at things happily, and singing his strange song.
I went back to London, but Merrick stayed there for six weeks. He was wonderfully happy. Every week, he wrote me a letter.
Apple Tree House,
West Wickham,
Berkshire.
21stJuly 1889


Dear Dr. Treves,

I had a wonderful day again today. It was very warm, so I walked under the trees and sat by a stream.
The water in the stream made a beautiful noise, like singing. Did you know that? I listened to it for two
hours.
Lots of little birds came near me. One had a red body in front, and a brown back. I gave it some bread, and it sat on my hand. A lot of birds are my friends, now.
I watched the fish in the stream, too. They were very exciting, because they move very fast. One minute they were there, and the next minute I couldn't see them.
But I waited quietly, and they always came back. I put my hand in the water, but I couldn't touch them.
I met a big dog yesterday. It made a very loud noise, but I was not afraid. I sat down quietly and looked at it, and it came and smelt my hand. I saw it again today, and gave it some bread. It likes me now.
I am going to put some flowers from the country in this letter. There are hundreds off lowers here. Did Vou know that? Iike the little blue ones best, but they are ail beautiful. I have lots of them in my room. I give them water every morning. Little flowers are very thirsty, you know!
I am very happy here, doctor, but 1 want to see Vou again soon, too.
With love from your friend,
Joseph Merrick
At the end of the summer he came back to London. He was very well, and his skin looked much better. He talked about the country a lot, but he was happy to see his friends and his books again, too.

Results (Thai) 1:

บทที่ 6นอกโรงพยาบาลเมอร์ริคมีเพื่อนตอนนี้ แต่กำลังมากกว่าเช่นเด็กชาย เขาสามารถอ่านเกี่ยวกับสิ่ง และพูดคุยกับนักท่องเที่ยวของเขา แต่เขาไม่สามารถไปจากโรงพยาบาลเอง เขาคิด และเล่นเช่นเด็กหลังจากคริสต์มาส เขาอยากไปที่โรงละครนี้ได้ยากมาก เพราะฉันไม่ได้ต้องการคนในโรงละครไปดูเขา แต่ผู้หญิงประเภทจากโรงละครนาง Kendal - ช่วยเรา เราซื้อตั๋วสำหรับกล่องที่ด้านข้างของโรงละคร เราไปโรงละครใน cab กับ windows ที่มืด และเราเดินเข้าไปในโรงละคร โดยประตูท้าย - ราชินีของประตู ไม่มีใครเห็นเราพยาบาลสามเสาร์หน้ากล่อง และเมอร์ริคและนั่งอยู่ในมืดนั้น ใครโรงละครสามารถเห็นเรา แต่เราสามารถดูการเล่นก็เล่นคริสต์มาสสำหรับเด็ก เมอร์ริครักมันมันเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมที่สุด น่าตื่นเต้น บ่อยครั้งเขาหัวเราะ และบางครั้งเขาพยายามร้องเพลง Iikeเด็กในโรงละคร เขา Iike เด็ก สำหรับเขา ทุกอย่างในเรื่องความเป็นจริงเมื่อเขากลัวมาก เพราะผู้ชายเลวนั้นโกรธ และมีมีด ที่แรกเมอร์ริคอยากออกจากโรงละคร แต่ฉันหยุดเขา แล้ว เขาไม่โกรธมากกับชายคนนี้ไม่ดีนั้น เขาตีมือบนเก้าอี้ของเขา และลุกขึ้นยืน และพูดคุยกับผู้ชายแต่ไม่มีใครได้ยินเขา เมื่อคนดีไปคุก เมอร์ริคหัวเราะเมอร์ริคคิดว่า ผู้หญิงสาวสวยนั้นดีมาก ๆ เขาอยากคุยกับเธอเกินไป ท้ายของเล่นเขาได้มีความสุขมากเนื่องจากเธอแต่งงานกับชายหนุ่มดีเขาจำได้นี้เล่นเป็นเวลานาน และเขาพูดมากเกี่ยวกับบุคคลใน ' ไงไม่หลังจากที่พวกเรา? "เขาถามผม ' ที่ทำหญิงสาวและชายหนุ่มอยู่ พวกเขาคืออะไรทำอย่างไร ''ฉันไม่รู้ ฉันกล่าว 'บางทีพวกเขาอาศัยอยู่ในประเทศ'เมอร์ริคคิดว่า เรื่องนี้เป็นเวลานาน แล้วเขากล่าวว่า: ' ดร. Treves สามารถไปประเทศ โปรด ผมเห็นประเทศเมื่อรถไฟ แต่ฉันไม่เคยไปที่นั่น ฉันมักจะอ่านเกี่ยวกับมันในหนังสือ ก็สวยงามมาก ไม่มันอยากจะมองเห็น 'ชมโรงละครเป็นเรื่องที่ยาก แต่ไปประเทศได้ยาก แต่ อีก หนึ่งเพื่อนใหม่ของเขาช่วยเรา เธอมีบ้านขนาดเล็กในประเทศ และเมอร์ริคสามารถพักในฤดูร้อน เธอบอกผมเอาเมอร์ริคประเทศในรถไฟด้วย windows มืด จึงไม่มีใครได้เห็นเขา แล้ว เราไปในห้องทรีเฮาส์มีคนมากมายและต้นไม้ใกล้บ้าน แต่ไม่มีคนอาศัยอยู่บริเวณใกล้ Countryman ที่นำอาหารบ้านทุกวัน แต่ไม่มีคนมาใกล้มันฉันอยู่กับเขาคืน ในเวลากลางคืน มืด และเงียบสงบ ln สังข์ตอนเช้า นกต่าง ๆ ในต้นไม้ และทุกสิ่งที่อยู่นอกบ้านเป็นสีเขียว เมอร์ริคเดินใต้ต้นไม้ มองสิ่งต่าง ๆ อย่างมีความสุข และร้องเพลงของเขาแปลกไปลอนดอน แต่เมอร์ริคค่อนหกสัปดาห์ เขามีความสุขเยี่ยมยอด ทุกสัปดาห์ เขาเขียนฉันตัวอักษรแอปเปิ้ลทรีเฮ้าส์วิกคัมตะวันตกสัน21stJuly จาก 1889เรียนท่านดร. Trevesผมวันดีวันนี้อีก ได้อบอุ่น ดังนั้นฉันเดินใต้ต้นไม้ และนั่งตามกระแสน้ำในลำธารทำเสียงที่สวยงาม เช่นร้องเพลง คุณรู้ไหมว่า ผมฟังไปสองชั่วโมงนกน้อยมากมายมาใกล้ฉัน หนึ่งมีร่างกายสีแดงหน้า และหลังสีน้ำตาล ฉันให้ขนมปังบาง และจะนั่งบนมือของฉัน ของนกเป็นเพื่อนของฉัน ตอนนี้เฝ้าปลาในลำธาร เกินไป พวกเขาตื่นเต้นมาก เนื่องจากจะย้ายอย่างรวดเร็ว หนึ่งนาทีพวกเขามี และนาทีถัดไปไม่สามารถเห็นพวกเขาแต่ผมรออย่างเงียบ ๆ และพวกเขาเสมอมา ฉันใส่มือในน้ำ แต่ไม่สามารถสัมผัสได้เมื่อวานนี้ฉันพบสุนัขขนาดใหญ่ มันทำให้เสียงดังสนั่น แต่ผมไม่กลัว ผมนั่งลง และมองมัน และมันมามัดมือนั้น ผมเห็นอีกวันนี้ และให้ขนมปังบาง มันชอบฉันตอนนี้ฉันจะใส่ดอกไม้บางอย่างจากประเทศในจดหมายนี้ มีหลายร้อยปิดลดนี่ ไม่ได้ค้นรู้ว่า Iike บลูน้อย ail คนส่วน แต่พวกเขาจะสวยงาม ฉันมีจำนวนมากของพวกเขาในห้องของฉัน ผมให้น้ำทุกเช้า ดอกไม้น้อย ๆ จะกระหายน้ำมาก คุณรู้ดีใจมากที่นี่ แพทย์ แต่ 1 ต้องการค้นอีกครั้งเร็ว ๆ นี้ เกินไปด้วยความรักจากเพื่อนโจเซฟเมอร์ริคเมื่อสิ้นสุดฤดูร้อนเขากลับมาลอนดอน เขาดีมาก และผิวหนังของเขาดูดีมาก เขาพูดคุยเกี่ยวกับประเทศมาก แต่เขามีความสุขที่เห็นเพื่อนของเขาและหนังสืออีก เกินไป

Results (Thai) 2:

บทที่ 6
นอกโรงพยาบาล
Merrick มีจำนวนมากของเพื่อนในขณะนี้ แต่เขาก็เหมือนเด็กกว่าชายคนหนึ่ง เขาจะอ่านเกี่ยวกับสิ่งและพูดคุยกับผู้เข้าชมของเขา แต่เขาไม่สามารถไปออกจากโรงพยาบาลด้วยตัวเอง
เขาคิดว่าเล่นเหมือนเด็ก.
หลังจากที่คริสมาสต์ที่เขาอยากจะไปที่โรงละคร.
นี้เป็นเรื่องยากมากเพราะผมไม่อยากให้คนที่อยู่ในโรงละครที่จะเห็นเขา แต่ผู้หญิงชนิดจากโรงละคร - นางเค็นดัล - ช่วยให้เรา
เราซื้อตั๋วสำหรับกล่องที่ด้านข้างของโรงละคร เราไปที่โรงละครในรถที่มีหน้าต่างที่มืดและเราเดินเข้าไปในโรงละครประตูที่กลับ - สมเด็จพระราชินีฯ ประตู ไม่มีใครเห็นเรา. สามพยาบาลนั่งอยู่ที่ด้านหน้าของกล่องและ Merrick และฉันนั่งอยู่ในที่มืดอยู่เบื้องหลังพวกเขา ไม่มีใครในโรงละครจะได้เห็นเรา แต่เราจะได้เห็นการเล่น. มันเป็นคริสมาสต์ของเด็กเล่น Merrick รักมัน. มันเป็นที่ยอดเยี่ยมที่สุดเรื่องที่น่าตื่นเต้น บ่อยครั้งที่เขาหัวเราะและบางครั้งเขาพยายามที่จะร้องเพลง Iike เด็กในโรงละคร เขาได้รับการ Iike เด็ก สำหรับเขาแล้วทุกอย่างในเรื่องที่เป็นความจริง. เมื่อเขากลัวมากเพราะคนที่ไม่ดีในการเล่นก็โกรธและมีด ตอนแรก Merrick ต้องการที่จะออกจากโรงละคร แต่ผมหยุดเขา จากนั้นเขาก็โกรธมากกับผู้ชายคนนี้ที่ไม่ดีในการเล่น เขาตีมือของเขาอยู่บนเก้าอี้ของเขาและลุกขึ้นยืนและพูดคุยกับชายคนนั้น. แต่ไม่มีใครได้ยินเขา เมื่อคนที่ไม่ดีไปเข้าคุก Merrick หัวเราะ. Merrick คิดว่าหญิงสาวที่สวยงามในการเล่นเป็นที่ยอดเยี่ยม เขาต้องการที่จะพูดคุยกับเธอมากเกินไป ในตอนท้ายของการเล่นที่เขามีความสุขมากเพราะเธอแต่งงานกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดี. เขาจำเล่นเป็นเวลานานนี้และเขาพูดคุยกันมากเกี่ยวกับคนที่อยู่ในนั้น อะไรที่คุณคิดว่าพวกเขาทำหลังจากที่เราเหลืออยู่? เขาถามฉัน. 'อะไรคือสิ่งที่หญิงสาวและชายหนุ่มที่มีชีวิตอยู่? สิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่ตอนนี้? '' ผมไม่ทราบว่าผมกล่าวว่า 'บางทีพวกเขาอาศัยอยู่ในประเทศ. Merrick คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาเป็นเวลานาน จากนั้นเขาก็กล่าวว่าดร. ทรีฟส์ผมสามารถกลับไปยังประเทศโปรด? ผมเห็นประเทศครั้งเดียวจากรถไฟ แต่ฉันไม่เคยไปที่นั่น ฉันมักจะอ่านเกี่ยวกับเรื่องนี้ในหนังสือ มันสวยงามมากไม่ได้หรือไม่ผมอยากจะเห็นมัน. เยี่ยมชมที่โรงละครเป็นเรื่องยาก แต่การไปเยือนประเทศเป็นเรื่องยากมากขึ้น แต่อีกครั้งหนึ่งในเพื่อนใหม่ของเขาช่วยให้เรา เธอมีบ้านหลังเล็ก ๆ ในประเทศและ Merrick จะอยู่ในนั้นสำหรับฤดูร้อนที่เธอบอกว่า. ฉันเอา Merrick ไปยังประเทศในรถไฟที่มีหน้าต่างที่มืดจึงไม่มีใครจะได้เห็นเขา จากนั้นเราก็อยู่ในรถแท็กซี่ไปที่บ้านของประเทศ. มีจำนวนมากของต้นไม้ที่อยู่ใกล้บ้านมี แต่คนไม่มีที่อาศัยอยู่ใกล้มัน ชาตินำอาหารไปที่บ้านทุกวัน แต่ไม่มีคนเข้ามาใกล้มัน. ฉันอยู่กับเขาในคืนนั้น ในเวลากลางคืนมันมืดมากและเงียบสงบ LN ตอนเช้าหลายร้อยของนกร้องเพลงในต้นไม้และทุกสิ่งที่อยู่นอกบ้านเป็นสีเขียว Merrick เดินภายใต้ต้นไม้ใหญ่ที่กำลังมองหาสิ่งที่มีความสุขและร้องเพลงแปลก ๆ ของเขา. ฉันก็กลับไปลอนดอน แต่ Merrick อยู่ที่นั่นเป็นเวลาหกสัปดาห์ เขามีความสุขที่เยี่ยมยอด ทุกสัปดาห์ที่เขาเขียนจดหมายฉัน. แอปเปิ้ลทรีเฮ้าส์, เวสต์วิคแฮม, Berkshire. 21stJuly 1889 เรียนดร. ทรีฟส์, ฉันมีวันที่ยอดเยี่ยมอีกครั้งในวันนี้ มันเป็นที่อบอุ่นมากดังนั้นผมเดินใต้ต้นไม้และนั่งโดยกระแส. น้ำในลำธารทำให้เสียงที่สวยงามเช่นการร้องเพลง คุณรู้ไหมว่า? ผมฟังมันเป็นเวลาสองชั่วโมง. จำนวนของนกน้อยเข้ามาใกล้ฉัน หนึ่งมีร่างกายสีแดงในด้านหน้าและสีน้ำตาลกลับ ฉันให้มันขนมปังและมันนั่งอยู่บนมือของฉัน จำนวนมากของนกเป็นเพื่อนของฉันตอนนี้. ผมดูปลาในกระแสได้อีกด้วย พวกเขาเป็นที่น่าตื่นเต้นมากเพราะพวกเขาย้ายได้อย่างรวดเร็วมาก หนึ่งนาทีที่พวกเขามีและนาทีถัดไปฉันไม่ได้เห็นพวกเขา. แต่ฉันรออย่างเงียบ ๆ และพวกเขามักจะกลับมา ฉันใส่มือของฉันในน้ำ แต่ฉันไม่สามารถสัมผัสพวกเขา. ผมได้พบกับสุนัขใหญ่เมื่อวานนี้ มันทำให้เสียงดังมาก แต่ผมก็ไม่กลัว ฉันนั่งลงอย่างเงียบ ๆ และมองไปที่มันและมันก็มาหลอมเหลวมือของฉัน ฉันเห็นมันอีกครั้งในวันนี้และให้มันขนมปัง มันชอบฉันตอนนี้. ฉันจะไปวางดอกไม้จากประเทศในจดหมายฉบับนี้ มีหลายร้อยปิดลดที่นี่ Vou ไม่ทราบว่า? Iike คนสีฟ้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ดีที่สุด แต่พวกเขามีความลำบากที่สวยงาม ฉันมีจำนวนมากของพวกเขาในห้องของฉัน ฉันให้พวกเขามีน้ำทุกเช้า ดอกไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ จะกระหายน้ำมากคุณรู้ผมมีความสุขมากที่นี่หมอแต่ 1 ต้องการที่จะเห็น Vou อีกครั้งเร็ว ๆ ด้วย. ด้วยความรักจากเพื่อนของคุณโจเซฟ Merrick ในตอนท้ายของฤดูร้อนที่เขากลับมาถึงลอนดอน เขาเป็นคนดีมากและผิวของเขาดูดีขึ้นมาก เขาพูดคุยเกี่ยวกับประเทศเป็นจำนวนมาก แต่เขาก็มีความสุขที่จะเห็นเพื่อน ๆ ของเขาและหนังสือของเขาอีกครั้งด้วยเช่นกัน

Results (Thai) 3:

บทที่ 6
นอกโรงพยาบาล
Merrick มีเพื่อนมากมาย แต่เขาเหมือนลูกมากกว่าผู้ชาย เขาอ่านเกี่ยวกับสิ่งที่และ
พูดคุยกับผู้เข้าชมของเขา แต่เขาไม่สามารถออกจากโรงพยาบาลเอง เขาคิดและเล่นเหมือนเด็ก
หลังจากวันคริสต์มาส เขาอยากจะไปโรงละคร
นี้ยากมาก เพราะฉันไม่อยากให้ผู้คนในโรงภาพยนตร์เพื่อดูเขาแต่ผู้หญิงชนิดจาก
ละคร–คุณเคนดัล - ช่วยเรา เราซื้อตั๋วสำหรับกล่องที่ด้านข้างของโรงละคร เราเคยไป
โรงละครในแท็กซี่กับหน้าต่างมืด เราเข้าไปในโรงละครโดยประตูหลัง - ประตู
ราชินี ไม่มีใครเห็นเรา
พยาบาลสามคนนั่งอยู่ที่ด้านหน้าของกล่อง และ เมอร์ริค และผมได้นั่งในที่มืดอยู่ข้างหลังพวกเขา ไม่มีใครใน
ละครจะได้เห็นเราแต่เราอาจจะเห็นการเล่น .
มันเป็นเทศกาลคริสต์มาส เด็กเล่น เมอร์ริคชอบ .
มันยอดเยี่ยมและน่าตื่นเต้นที่สุดเรื่อง บ่อยครั้งที่เขาหัวเราะ และบางครั้งเขาพยายามร้องเหมือน
เด็กในละคร เขาชอบเด็ก สำหรับเขา ทุกอย่างในเรื่องเป็นจริง .
เมื่อเค้ากลัวมาก เพราะผู้ชายไม่ดีในการเล่นโกรธ และมีมีด ตอนแรก Merrick
อยากออกจากโรงละครแต่ผมหยุดเขา แล้วเขาก็โกรธมากกับผู้ชายไม่ดีในการเล่น เขาตีมือของเขาบนเก้าอี้ของเขา และลุกขึ้นยืนคุยกับผู้ชาย .
แต่ไม่มีใครได้ยิน เมื่อคนเลวเข้าคุก เมอริค หัวเราะ
Merrick คิดว่าหญิงสาวที่สวยงามในการเล่นได้ยอดเยี่ยม เขาอยากจะคุยกับเธอเหมือนกัน ในตอนท้ายของการเล่น เขามีความสุขมาก เพราะ เธอแต่งงานกับหนุ่มดี
.เขาจำได้ว่าคนนี้เล่นมานานแล้วและเขาได้พูดคุยมากเกี่ยวกับบุคคลใน . คุณคิดอย่างไร
พวกเขาหลังจากที่เราออกจาก ? เขาถามฉัน ที่หญิงสาวและชายหนุ่มอยู่ สิ่งที่พวกเขา
ทำอะไรตอนนี้ ?

" ไม่รู้หรอก ' ' ผมพูด บางทีพวกเขาอาจจะอยู่ในประเทศ . '
Merrick คิดเรื่องนี้มานานแล้ว หลังจากนั้นเขากล่าวว่า : ' ดร. ที่ตั้ง ผมไปประเทศได้ไหมผมเห็นประเทศครั้งเดียวจากรถไฟ แต่ผมไม่เคยไปที่นั่น ฉันมักจะอ่านเจอในหนังสือ มันสวยมากใช่มั้ย
ผมต้องการที่จะเห็นมัน . '
เข้าชม โรงละครอยู่ยาก แต่ไปเยือนประเทศยากขึ้น แต่อีกหนึ่งเพื่อนใหม่ของเขาที่ช่วยเรา เธอมีบ้านหลังเล็ก ๆในประเทศ และ เมอร์ริคสามารถอยู่ในมันสำหรับฤดูร้อน , เธอกล่าวว่า .
ผมเอา เมอริค ไปยังประเทศในรถไฟกับหน้าต่างมืดจึงไม่มีใครเห็นเขา จากนั้นเราก็ขึ้นแท็กซี่ไปยังประเทศบ้าน
มีมากของต้นไม้ใกล้ๆ บ้าน แต่ไม่มีคนอาศัยอยู่ใกล้ๆ มัน เป็นคนต่างจังหวัดอาหารมาให้
บ้านทุกวัน แต่ไม่มีคนมาใกล้มัน .
ฉันอยู่กับเขาเมื่อคืน ตอนกลางคืนมันมืดและเงียบ พรุ่งนี้เช้าร้อยของนกร้องเพลงในต้นไม้และทุกอย่างภายนอกบ้านเป็นสีเขียว เมอริคเดินใต้ต้นไม้ใหญ่ มองทุกอย่างอย่างมีความสุข และร้องเพลงแปลกๆของเขา .
ผมกลับไปที่ลอนดอน แต่ Merrick อยู่ที่นั่นเป็นเวลา 6 สัปดาห์ เขาอย่างมีความสุข ทุกสัปดาห์ เขาเขียนจดหมายถึงฉัน .
บ้านต้นไม้แอปเปิ้ล
West Berkshire วิคแฮม
.
21stjuly 1889


ที่รัก ดร. ที่ตั้ง

ฉันมี , วันมหัศจรรย์ อีกครั้งในวันนี้ มันอบอุ่นมากฉันเดินมานั่งใต้ต้นไม้และลำธาร น้ำในลำธาร
ทำเสียงสวย ชอบร้องเพลง คุณรู้หรือไม่ว่า ? ผมฟังมันสอง

หลายชั่วโมง นกเล็ก ๆน้อย ๆมาใกล้ๆฉัน มีร่างกายสีแดงและสีน้ำตาลด้านหน้า ด้านหลัง ผมได้ให้ขนมปังและมันนั่งอยู่บนมือของฉัน มากของนกมีเพื่อนของฉันตอนนี้ .
ผมดูปลาในลำธารด้วย มันน่าตื่นเต้นมากเพราะพวกเขาย้ายอย่างรวดเร็ว หนึ่งนาทีที่พวกเขามี และนาทีต่อไป ฉันไม่เห็นพวกเขา .
แต่ผมรอเงียบๆ เขากลับมาเสมอ ฉันใส่มือของฉันในน้ำ แต่ผมไม่สามารถสัมผัสพวกเขา .
ผมเจอหมาใหญ่เมื่อวานนี้ มันทำให้เสียงดังมาก แต่ผมไม่กลัว ผมนั่งลงเงียบๆ และมองมัน และมันก็มีกลิ่นมือของฉัน ผมเห็นมันอีกครั้งในวันนี้ และให้ขนมปังมันชอบฉันตอนนี้ .
ผมจะใส่ดอกไม้ จาก ประเทศ ในจดหมายฉบับนี้ มีหลายร้อยออกลดที่นี่ ไม่ข้ารู้ ชอบตัวเล็กสีฟ้าที่ดีที่สุด แต่พวกเขาจะป่วยที่สวยงาม ฉันมีจำนวนมากของพวกเขาในห้องของฉัน ผมเอาน้ำทุกเช้า ดอกไม้เล็ก ๆน้อย ๆคือ กระหายน้ำมาก คุณก็รู้
ผมมีความสุขมากที่นี่ หมอ แต่ 1 อยากเห็นข้า
อีกครั้งเร็ว ๆนี้ด้วยความรักจากเพื่อนของคุณ , โจเซฟ เมอร์ริค

ในตอนท้ายของฤดูร้อนที่เขากลับมาที่ลอนดอน เขาเป็นอย่างดี และผิวของเขาดูดีขึ้นเยอะ เขาพูดเกี่ยวกับประเทศมากมาย แต่เขาก็มีความสุขที่ได้เห็นเพื่อน ๆของเขาและหนังสือของเขาอีกเหมือนกัน