Do you remember?In the book you use

Do you remember?
In the book you used to quietly read to me
Our names were engraved inside
I thought we would last forever
But we’re slowly fading

We were just so good
But why did we become like this?
Can’t we turn things around?

The shooting star over there
It feels like it’s talking to me
It’s the last time, so I got ready to say goodbye
I said goodbye to the wind blowing from faraway
Then the tears started to fall

I still have the letter that I shyly wrote
With slightly ugly handwriting
I thought we would never change
I hate sad endings
Just come to me with a smile

The shooting star over there
It feels like it’s talking to me
It’s the last time, so I got ready to say goodbye
I said goodbye to the wind blowing from faraway
Then the tears started to fall

Hold my hand, hold my hand tight
Hug me once more
No matter how many times you say it’s ok and comfort me
Tears keep falling at the thought of you

Don’t forget about you and me
You can’t forget about you and me
It’s the last time but I can’t believe this is it
I said goodbye to the wind that blew over as if to comfort me
Then the tears started to fall

Results (Thai) 2:

คุณจำได้ไหม?
ในหนังสือเล่มที่คุณใช้ในการอ่านอย่างเงียบ ๆ กับฉันชื่อของเราได้แกะสลักภายในผมคิดว่าเราจะอยู่ตลอดไปแต่เรากำลังค่อย ๆ จางหายไปเราก็เพียงเพื่อให้ที่ดีแต่ทำไมเราไม่เป็นเช่นนี้เราไม่สามารถเปิดสิ่งรอบ? ดาวที่ถ่ายภาพที่นั่นมันให้ความรู้สึกเหมือนมันพูดกับผมมันเป็นช่วงเวลาที่ผ่านมาดังนั้นผมจึงมีความพร้อมที่จะบอกลาผมกล่าวคำอำลากับลมพัดมาจากที่ห่างไกลจากนั้นน้ำตาเริ่มที่จะตกอยู่ผมยังมีตัวอักษรที่ฉันอายเขียนด้วยการเขียนด้วยลายมือน่าเกลียดเล็กน้อยผมคิดว่าเราไม่เคยจะเปลี่ยนฉันเกลียดตอนจบเศร้าเพียงแค่มาหาฉันด้วยรอยยิ้มดาวที่ถ่ายภาพที่นั่นมันให้ความรู้สึกเหมือนมันพูดกับผมมันเป็นช่วงเวลาที่ผ่านมาดังนั้นผมจึงมีความพร้อมที่จะบอกลาผมกล่าวลาลมพัดมาจากที่ห่างไกลจากนั้นน้ำตาเริ่มที่จะลดลงจับมือของฉันจับมือฉันแน่นกอดฉันอีกครั้งไม่ว่ากี่ครั้งที่คุณบอกว่ามันโอเคและสะดวกสบายฉันน้ำตาให้ล้มความคิดของคุณอย่าลืมเกี่ยวกับคุณและฉันคุณไม่สามารถลืมเกี่ยวกับคุณและฉันก็ถึงเวลาที่ผ่านมาแต่ฉันไม่สามารถเชื่อว่านี่มันคือที่ผมกล่าวคำอำลากับลมพัดที่มากกว่าราวกับจะปลอบฉันแล้วน้ำตาเริ่มที่จะลดลง

Results (Thai) 3:

คุณจำได้มั้ย ?
ในหนังสือที่เธอเคยแอบอ่านนะ

ชื่อของเราถูกฝังภายในฉันคิดว่าพวกเราคงอยู่ตลอดไป
แต่เรากำลังจางลงอย่างช้าๆ

เราเก่ง
แต่ทำไมเราถึงเป็นแบบนี้
ไม่เราเปิดสิ่งรอบ ๆ ?

ดาวตกตรงนั้น
รู้สึกเหมือนมันพูดกับฉัน
มันเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ผมพร้อมจะบอกลา
ผมบอกลาลมพัดจากไกล
แล้วน้ำตาก็เริ่มที่จะตก

ผมยังได้รับจดหมายที่ผมเขียนด้วยลายมือน่าเกลียดอย่างเอียงอายเล็กน้อย

ฉันคิดว่าเราไม่มีทางเปลี่ยนตอนจบเศร้า

ผมเกลียดแค่มาหาฉันด้วยรอยยิ้ม

ดาวตกตรงนั้น
รู้สึกเหมือนมันพูดกับฉัน
มันครั้งสุดท้าย ดังนั้นผมพร้อมที่จะบอกลา
ผมบอกลาลมพัดจากไกล
แล้วน้ำตาเริ่มที่จะตก

จับมือของฉันยึดมือแน่น กอดผมอีกครั้ง

ไม่ว่ากี่ครั้งที่คุณบอกว่าไม่เป็นไร และปลอบใจ
น้ำตาร่วงหล่น เมื่อคิดว่าเธอ

อย่าลืมเกี่ยวกับฉันและคุณ
คุณไม่สามารถลืมเกี่ยวกับคุณและฉัน
มันเป็นครั้งสุดท้าย แต่ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะเป็นอย่างนี้
ผมบอกลาสายลมที่พัดผ่านราวกับจะปลอบใจฉัน
แล้วน้ำตาเริ่มตก