2.4. THE LEXICAL APPROACH We could

2.4. THE LEXICAL APPROACH

We could not talk about vocabulary teaching nowadays without mentioning Lewis (1993), whose controversial, thought-provoking ideas have been shaking the ELT world since its publication. We do not intend to offer a complete review of his work, but rather mention some of his contributions that in our opinion can be readily used in the classroom.

His most important contribution was to highlight the importance of vocabulary as being basic to communication. We do agree that if learners do not recognise the meaning of keywords they will be unable to participate in the conversation, even if they know the morphology and syntax. On the other hand, we believe that grammar is equally important in teaching, and therefore in our opinion, it is not the case to substitute grammar teaching with vocabulary teaching, but that both should be present in teaching a foreign language.

Lewis himself insists that his lexical approach is not simply a shift of emphasis from grammar to vocabulary teaching, as ‘language consists not of traditional grammar and vocabulary, but often of multi-word prefabricated chunks’(Lewis, 1997). Chunks include collocations, fixed and semi-fixed expressions and idioms, and according to him, occupy a crucial role in facilitating language production, being the key to fluency.

An explanation for native speakers’ fluency is that vocabulary is not stored only as individual words, but also as parts of phrases and larger chunks, which can be retrieved from memory as a whole, reducing processing difficulties. On the other hand, learners who only learn individual words will need a lot more time and effort to express themselves.

Consequently, it is essential to make students aware of chunks, giving them opportunities to identify, organise and record these. Identifying chunks is not always easy, and at least in the beginning, students need a lot of guidance.

Hill (1999) explains that most learners with ‘good vocabularies’ have problems with fluency because their ‘collocational competence’ is very limited, and that, especially from Intermediate level, we should aim at increasing their collocational competence with the vocabulary they have already got. For Advance learners he also suggests building on what they already know, using better strategies and increasing the number of items they meet outside the classroom.

The idea of what it is to ‘know’ a word is also enriched with the collocational component. According to Lewis (1993) ‘being able to use a word involves mastering its collocational range and restrictions on that range’. I can say that using all the opportunities to teach chunks rather than isolated words is a feasible idea that has been working well in my classes, and which is fortunately coming up in new coursebooks we are using. However, both teachers and learners need awareness raising activities to be able to identify multi-word chunks.

Apart from identifying chunks, it is important to establish clear ways of organising and recording vocabulary. According to Lewis (1993), ‘language should be recorded together which characteristically occurs together’, which means not in a linear, alphabetical order, but in collocation tables, mind-maps, word trees, for example. He also suggests the recording of whole sentences, to help contextualization, and that storage of items is highly personal, depending on each student’s needs.

We have already mentioned the use of dictionaries as a way to discover meaning and foster learner independence. Lewis extends the use of dictionaries to focus on word grammar and collocation range, although most dictionaries are rather limited in these.

Lewis also defends the use of ‘real’ or ‘authentic’ material from the early stages of learning, because ‘acquisition is facilitated by material which is only partly understood’ (Lewis, 1993, p. 186). Although he does not supply evidence for this, I agree that students need to be given tasks they can accomplish without understanding everything from a given text, because this is what they will need as users of the language. He also suggests that it is better to work intensively with short extracts of authentic material, so they are not too daunting for students and can be explored for collocations.

Finally, the Lexical Approach and Task-Based Learning have some common principles, which have been influencing foreign language teaching. Both approaches regard intensive, roughly-tuned input as essential for acquisition, and maintain that successful communication is more important than the production of accurate sentences. We certainly agree with these principles and have tried to use them in our class.

Results (Thai) 1:

2.4.วิธี LEXICAL

เราไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับคำศัพท์ที่สอนในปัจจุบันไม่ มีการกล่าวถึง Lewis (1993), มีความคิดแย้ง ปรปักษ์มีการเขย่าโลก ELT ตั้งแต่ประกาศได้ เราไม่ต้องการมีการตรวจทานงานของเขาเสร็จสมบูรณ์ แต่แทนที่จะ พูดถึงบางส่วนของผลงานของเขาซึ่งในความคิดของเราสามารถพร้อมใช้ในห้องเรียน

ส่วนสำคัญที่สุดของเขาคือการ เน้นความสำคัญของคำศัพท์เป็นพื้นฐานการสื่อสาร เราเห็นที่ ถ้าผู้เรียนไม่รู้ความหมายของคำสำคัญ จะไม่สามารถมีส่วนร่วมในการสนทนา แม้ว่าพวกเขารู้สัณฐานวิทยาและไวยากรณ์ บนมืออื่น ๆ เราเชื่อว่า ไวยากรณ์เป็นสิ่งสำคัญในการเรียนการสอน และดังนั้นในความคิดของเรา มันไม่ใช่เพื่อทดแทนการสอนไวยากรณ์กับคำศัพท์ที่สอน แต่ว่าทั้งสองควรจะอยู่ในการสอนภาษาต่างประเทศ

ลูอิสเองรมย์ว่า วิธีของเขาเกี่ยวกับคำศัพท์ไม่เพียงกะของเน้นจากไวยากรณ์การสอนคำศัพท์ เป็น ' ประกอบด้วยภาษา ของคำศัพท์และไวยากรณ์ดั้งเดิมไม่ แต่มักหลายคำสำเร็จ ก้อน (Lewis, 1997) ก้อนให้ นิพจน์ถาวร และกึ่งถาวร และสำนวน และตามเขา ครอบครองบทบาทสำคัญในการอำนวยความสะดวกการผลิตภาษา การคีย์การแคล่ว

แคล่วคนพูดอธิบายได้ว่า คำศัพท์ไม่เก็บ เป็นคำแต่ละคำเท่านั้น แต่ยัง เป็นส่วนหนึ่งของวลีและก้อนใหญ่ ซึ่งสามารถดึงข้อมูลจากหน่วยความจำทั้งหมด ลดปัญหาการประมวลผล บนมืออื่น ๆ คนเพียงแต่ เรียนรู้คำแต่ละคำจะต้องเวลาและความพยายามในการแสดงมากขึ้น

จึง มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้นักเรียนตระหนักถึงก้อน ให้โอกาสที่จะระบุ จัด และบันทึกเหล่านี้ ระบุก้อนนั้นไม่ได้ง่าย และน้อย ในการเริ่มต้น นักเรียนจำเป็นมากของคำแนะนำ

ฮิลล์ (1999) อธิบายว่า ผู้เรียนส่วนใหญ่ มี 'vocabularies ดี' มีปัญหาแคล่ว เพราะการ 'collocational ความสามารถ' ถูกจำกัดมาก และว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากระดับกลาง เราควรมุ่งเพิ่มความสามารถของพวกเขา collocational กับคำศัพท์เหล่านั้นแล้วมี สำหรับผู้เรียนล่วงหน้า เขายังแนะนำอาคารในอะไรก็รู้อยู่แล้ว แนวทางที่ดีขึ้น และเพิ่มจำนวนของสินค้าที่จะตอบสนองภายนอกห้องเรียน

ความคิดอะไรที่มันจะ 'รู้' คำเป็นยังอุดมไป ด้วยส่วนประกอบ collocational ตามการ Lewis (1993) 'จะใช้คำที่เกี่ยวข้องกับช่วง collocational และข้อจำกัดเกี่ยวกับช่วงของการเรียนรู้' ฉันสามารถบอกได้ว่าใช้โอกาสทั้งหมดสอนก้อนแทนคำแยกเป็นความคิดที่เป็นไปได้ที่มีการทำงานในชั้นเรียนของฉัน และที่โชคดีได้มาถึงใน coursebooks ใหม่ที่เราใช้ อย่างไรก็ตาม ครูและผู้เรียนต้องสร้างความตื่นตัวจะสามารถระบุหลายคำก้อน

นอกจากระบุก้อน จึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะสร้างวิธีการจัดเตรียม และบันทึกคำศัพท์ชัดเจน ตาม Lewis (1993), 'ภาษาควรบันทึกกันที่ characteristically เกิดขึ้นร่วมกัน" ซึ่งหมายความว่า ไม่อยู่ ในลำดับเชิงเส้น ตัวอักษร แต่ ในตาราง collocation แผนที่จิตใจ คำ ต้น ตัวอย่าง เขายังแนะนำให้บันทึกทั้งประโยค ช่วย contextualization และจัดเก็บสินค้าที่เป็นส่วนตัวสูง ขึ้นอยู่กับความต้องการของนักเรียน

เราแล้วได้กล่าวถึงการใช้พจนานุกรมเป็นวิธีการค้นพบอิสระผู้เรียนหมายถึง และกระชับ ลูอิสขยายการใช้พจนานุกรมเพื่อเน้นคำไวยากรณ์และ collocation ช่วง แม้ว่าพจนานุกรมส่วนใหญ่จะค่อนข้างเหล่านี้

ลูอิสยังปกป้องการใช้ 'จริง' หรือ 'อาหาร' วัสดุจากขั้นเริ่มต้นการเรียนรู้ เพราะ 'ซื้อจะอาศัยวัสดุซึ่งเป็นเพียงบางส่วนที่เข้าใจ' (Lewis, 1993, p. 186) ถึงแม้ว่าเขาไม่จัดหาหลักฐานในการนี้ ฉันยอมรับว่า นักเรียนต้องได้รับงานจะสามารถทำให้สำเร็จโดยไม่ต้องทำความเข้าใจทุกอย่างจากข้อความที่กำหนด เพราะนี่คือสิ่งที่พวกเขาจะต้องเป็นผู้ใช้ภาษา เขายังแนะนำว่า ดีกว่าใช้ intensively สั้นสารสกัดจากวัสดุแท้ ดังนั้นพวกเขาจะไม่ยุ่งยากเกินไปสำหรับนักเรียน และสามารถสำรวจสำหรับให้

ในที่สุด วิธีเกี่ยวกับคำศัพท์และเรียนรู้งานมีบางหลักการทั่วไป ซึ่งได้มีอิทธิพลต่อการสอนภาษาต่างประเทศ ทั้งสองวิธีพิจารณาเร่งรัด ปรับประมาณการป้อนข้อมูลเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการซื้อ และรักษาที่ การสื่อสารประสบความสำเร็จเป็นสำคัญมากกว่าการผลิตประโยคถูกต้อง เราอย่างแน่นอนเห็นด้วยกับหลักการเหล่านี้ และได้พยายามที่จะใช้ในการเรียน

Results (Thai) 2:

2.4 แนวคิดคำศัพท์เราไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับการเรียนการสอนคำศัพท์ในปัจจุบันโดยไม่เอ่ยลูอิส (1993) ซึ่งมีความขัดแย้งความคิดกระตุ้นความคิดได้รับการเขย่าโลก ELT ตั้งแต่ที่ตีพิมพ์แล้ว เราไม่ได้ตั้งใจที่จะนำเสนอการตรวจสอบที่สมบูรณ์ของการทำงานของเขา แต่พูดถึงบางส่วนร่วมของเขาว่าในความเห็นของเราสามารถใช้งานได้อย่างง่ายดายในห้องเรียนสนับสนุนที่สำคัญที่สุดของเขาคือการเน้นความสำคัญของคำศัพท์ที่เป็นพื้นฐานในการสื่อสาร เราไม่ยอมรับว่าหากผู้เรียนไม่รู้จักความหมายของคำหลักที่พวกเขาจะไม่สามารถที่จะมีส่วนร่วมในการสนทนาแม้ว่าพวกเขารู้ว่าลักษณะทางสัณฐานวิทยาและไวยากรณ์ ในขณะที่เราเชื่อว่าไวยากรณ์เป็นสิ่งสำคัญอย่างเท่าเทียมกันในการเรียนการสอนและดังนั้นจึงอยู่ในความคิดของเราก็ไม่ได้เป็นกรณีที่จะใช้แทนไวยากรณ์การเรียนการสอนกับการสอนคำศัพท์ แต่ที่ทั้งสองควรจะอยู่ในการเรียนการสอนภาษาต่างประเทศลูอิสตัวเองยืนยันว่า วิธีคำศัพท์ของเขาไม่ได้เพียงแค่เปลี่ยนจากการเน้นไวยากรณ์จากการสอนคำศัพท์ที่เป็น 'ภาษาประกอบด้วยไม่ได้ของไวยากรณ์และคำศัพท์แบบดั้งเดิม แต่มักจะหลายคำชิ้นสำเร็จรูป (ลูอิส, 1997) ชิ้นรวมถึง collocations คงที่และการแสดงออกกึ่งถาวรและสำนวนและตามเขาครอบครองบทบาทสำคัญในการอำนวยความสะดวกในการผลิตภาษาเป็นกุญแจสำคัญในการล่ะคำอธิบายสำหรับความคล่องแคล่วเจ้าของภาษาเป็นคำศัพท์ที่ไม่ได้เก็บเป็นเพียงคำแต่ละคำ แต่ยังเป็นส่วนหนึ่งของวลีและชิ้นขนาดใหญ่ซึ่งสามารถเรียกข้อมูลจากหน่วยความจำโดยรวมลดความยากลำบากในการประมวลผล ในทางตรงกันข้ามผู้เรียนที่เรียนรู้เพียงคำแต่ละคำจะต้องใช้เวลามากขึ้นและความพยายามที่จะแสดงตัวเองจึงเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้นักเรียนตระหนักถึงชิ้นให้พวกเขามีโอกาสที่จะระบุการจัดระเบียบและบันทึกเหล่านี้ การระบุชิ้นไม่ใช่เรื่องง่ายเสมอและอย่างน้อยในการเริ่มต้นนักเรียนต้องมีจำนวนมากของคำแนะนำฮิลล์ (1999) อธิบายว่าผู้เรียนส่วนใหญ่ที่มี 'คำศัพท์ที่ดี' มีปัญหาเกี่ยวกับความคล่องแคล่วเพราะ 'ความสามารถ collocational' ของพวกเขาจะถูก จำกัด มากและที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากระดับกลางที่เราควรมุ่งไปที่การเพิ่มความสามารถของพวกเขา collocational กับคำศัพท์ที่พวกเขาได้มีอยู่แล้ว สำหรับผู้เรียนล่วงหน้าเขายังแสดงให้เห็นการสร้างสิ่งที่พวกเขารู้อยู่แล้วว่าการใช้กลยุทธ์ที่ดีขึ้นและการเพิ่มจำนวนของรายการที่พวกเขาตอบสนองนอกห้องเรียนความคิดของสิ่งที่มันคือการ 'รู้' คำอุดมด้วยส่วนประกอบ collocational ตามที่ลูอิส (1993) 'ความสามารถในการใช้คำที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้ช่วง collocational และข้อ จำกัด ในช่วงที่ ผมสามารถพูดได้ว่าการใช้ทุกโอกาสที่จะสอนชิ้นมากกว่าคำแยกเป็นความคิดที่เป็นไปได้ที่ได้รับการทำงานได้ดีในชั้นเรียนของฉันและที่โชคดีที่จะมาถึงในหนังสือเรียนใหม่ที่เรากำลังใช้ แต่ทั้งครูและผู้เรียนต้องมีการจัดกิจกรรมสร้างความตระหนักเพื่อให้สามารถที่จะระบุชิ้นหลายคำนอกเหนือจากการระบุชิ้นมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะสร้างรูปแบบที่ชัดเจนของการจัดระเบียบและการบันทึกคำศัพท์ ตามที่ลูอิส (1993), 'ภาษาจะถูกบันทึกไว้ด้วยกันซึ่งมีลักษณะพิเศษที่เกิดขึ้นร่วมกัน' ซึ่งหมายถึงไม่ได้อยู่ในเส้น, ลำดับตัวอักษร แต่ในตารางการจัดระเบียบความคิดแผนที่, ต้นไม้คำเช่น นอกจากนี้เขายังแสดงให้เห็นการบันทึกของประโยคทั้งที่จะช่วยให้ contextualization และการเก็บรักษาของรายการที่เป็นส่วนบุคคลอย่างมากขึ้นอยู่กับความต้องการของนักเรียนแต่ละคนเราได้กล่าวแล้วการใช้พจนานุกรมเป็นวิธีที่จะค้นพบความหมายและส่งเสริมให้เกิดการเรียนรู้อิสระ ลูอิสจะขยายการใช้พจนานุกรมที่จะมุ่งเน้นไวยากรณ์คำศัพท์และช่วงการจัดระเบียบแม้ว่าพจนานุกรมส่วนใหญ่จะค่อนข้าง จำกัด ในเหล่านี้ลูอิสยังปกป้องการใช้งานของวัสดุ 'จริง' หรือ 'จริง' จากช่วงแรกของการเรียนรู้เพราะ 'การเข้าซื้อกิจการจะอำนวยความสะดวก โดยวัสดุที่เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่เข้าใจ (ลูอิส 1993 พี. 186) แม้ว่าเขาจะไม่จัดหาหลักฐานนี้ผมยอมรับว่านักเรียนจะต้องได้รับงานที่พวกเขาสามารถประสบความสำเร็จโดยไม่เข้าใจทุกอย่างจากข้อความที่ได้รับเพราะนี่คือสิ่งที่พวกเขาจะต้องเป็นผู้ใช้ภาษา นอกจากนี้เขายังแสดงให้เห็นว่ามันจะดีกว่าที่จะทำงานอย่างเข้มงวดด้วยสารสกัดสั้นของวัสดุที่แท้จริงดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้น่ากลัวเกินไปสำหรับนักเรียนและสามารถสำรวจสำหรับ collocations สุดท้ายวิธีคำศัพท์และการเรียนรู้ตามงานมีบางหลักการทั่วไปที่ได้รับ ที่มีอิทธิพลต่อการเรียนการสอนภาษาต่างประเทศ วิธีการทั้งสองเรื่องหนักเข้า ๆ ปรับเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเข้าซื้อกิจการและการบำรุงรักษาสื่อสารที่ประสบความสำเร็จที่มีความสำคัญมากขึ้นกว่าการผลิตของประโยคที่ถูกต้อง แน่นอนเราเห็นด้วยกับหลักการเหล่านี้และได้พยายามที่จะใช้พวกเขาในชั้นเรียนของเรา

Results (Thai) 3:

2.4 . ระหว่างวิธีการ

เราไม่พูดเรื่องการสอนคำศัพท์ ทุกวันนี้ไม่มีการกล่าวขวัญลูอิส ( 1993 ) ซึ่งขัดแย้งความคิด กระตุ้นความคิดได้ถูกเขย่าโลกการสอนภาษาอังกฤษตั้งแต่สิ่งพิมพ์ของ เราไม่ได้มีเจตนาที่จะเสนอความคิดเห็นที่สมบูรณ์ของงานของเขา แต่พูดถึงบางส่วนของผลงานของเขาว่า ในความเห็นของเราสามารถพร้อมใช้ในชั้นเรียน

ผลงานที่สำคัญที่สุดของเขาคือการเน้นความสำคัญของคำศัพท์เป็นเบื้องต้นเพื่อการสื่อสาร เราเห็นด้วยว่า ถ้าผู้เรียนไม่เข้าใจความหมายของคำหลักที่พวกเขาจะไม่สามารถที่จะเข้าร่วมในการสนทนา ถ้าพวกเขารู้ทางวากยสัมพันธ์ บนมืออื่น ๆที่เราเชื่อว่าไวยากรณ์เป็นสำคัญเท่าเทียมกันในการสอน และดังนั้น ในความเห็นของเราไม่ใช่กรณีทดแทนการสอนไวยากรณ์กับการสอนคำศัพท์ แต่ที่ควรจะมีอยู่ในการสอนภาษาต่างประเทศ

ลูอิสเองยืนยันว่าเขาใช้วิธีการไม่เพียง กะเน้นไวยากรณ์เพื่อสอนคำศัพท์เป็นภาษาไวยากรณ์ดั้งเดิม และมิได้มีศัพท์หลายคำ แต่มักจะลดชิ้น ' ( Lewis , 1997 )ชิ้น ได้แก่ collocations ถาวรและกึ่งถาวร สำนวน และสำนวน และตามเขาครอบครองบทบาทสําคัญในการส่งเสริมการผลิตภาษาเป็นคีย์เพื่อความคล่องแคล่ว .

คำอธิบายสำหรับเจ้าของภาษาเน้นที่คำศัพท์จะถูกเก็บไว้เป็นเพียงคำละ แต่ยังเป็นส่วนหนึ่งของวลีและชิ้นใหญ่ ซึ่งสามารถดึงข้อมูลจากหน่วยความจำทั้งหมดลดการประมวลผลความยากลําบาก บนมืออื่น ๆที่ผู้เรียนที่เรียนรู้แต่ละคำจะต้องใช้เวลามากและความพยายามที่จะแสดงออก .

ดังนั้นมันเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้นักเรียนทราบอย่างชัดเจน การให้โอกาสในการระบุ การจัดระเบียบและบันทึกเหล่านี้ การระบุอย่างชัดเจนไม่ได้ง่ายเสมอ และอย่างน้อยในการเริ่มต้น , นักเรียนต้องการมากของคำแนะนำ

เนินเขา ( 1999 ) ได้อธิบายว่า ส่วนใหญ่เรียนดี ' ศัพท์ ' มีปัญหากับความคล่องแคล่วของพวกเขาเพราะความสามารถ ' ' collocational กัดมาก และโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากระดับกลาง เราควรจะมุ่งไปที่การเพิ่มความสามารถ collocational กับคำศัพท์ พวกเขาได้มี ก่อนเรียนเขายังชี้ให้เห็นอาคารในสิ่งที่พวกเขารู้อยู่แล้วการใช้กลยุทธ์ที่ดีขึ้นและการเพิ่มจำนวนของรายการที่พวกเขาพบกันข้างนอกห้องเรียน

ความคิดของสิ่งที่มันคือการ ' รู้ ' สักคำยังอุดมด้วยส่วนประกอบ collocational . ตามลูอิส ( 1993 ) สามารถใช้คำที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้ของช่วง collocational และข้อ จำกัด ในช่วง 'ฉันสามารถพูดได้ว่า ใช้โอกาสทั้งหมดที่จะสอนอย่างชัดเจน แทนที่จะแยกคำจะคิดไปได้ว่าทำงานได้ดีในชั้นเรียนของฉันและที่โชคดีไป coursebooks ใหม่ที่เราใช้อยู่ อย่างไรก็ตาม ทั้งผู้สอนและผู้เรียนจะต้องสร้างความตระหนัก กิจกรรมที่จะสามารถระบุอย่างชัดเจนหลายคำ

นอกจากระบุอย่างชัดเจนมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะสร้างวิธีการที่ชัดเจนของการจัดงานและการบันทึกคำศัพท์ ตามลูอิส ( 1993 ) , ' ภาษาควรจะบันทึกไว้ด้วยกัน ซึ่งลักษณะเกิดขึ้นด้วยกัน ซึ่งหมายความว่า ไม่ใช่เชิงเส้นลำดับตัวอักษร แต่ตารางการจัดวางแผนที่ความคิด Word , ต้นไม้ , ตัวอย่าง นอกจากนี้เขายังชี้ให้เห็นการบันทึกของประโยคทั้งช่วย contextualization , ,และกระเป๋าของรายการที่เป็นส่วนบุคคลอย่างมาก ขึ้นอยู่กับความต้องการของนักเรียนแต่ละคน

เราได้กล่าวถึงการใช้พจนานุกรมเป็นวิธีที่จะค้นพบความหมายและเสริมสร้างการเรียนรู้ด้วยตนเอง . ลูอิสขยายการใช้พจนานุกรมเพื่อเน้นช่วงไวยากรณ์และการจัดวางคำ แม้ว่าพจนานุกรมส่วนใหญ่จะค่อนข้าง จำกัด ในเหล่านี้

ลูอิสยังปกป้องประโยชน์ของวัสดุจริง ' หรือ ' แท้ ' จากขั้นตอนแรกของการเรียนรู้ เพราะการซื้อกิจการอํานวยความสะดวก โดยวัสดุที่เป็นเพียงส่วนหนึ่งเข้าใจ ' ( Lewis , 2536 , หน้า 186 ) ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้จัดหาหลักฐานนี้ ผมเห็นด้วยว่า นักเรียนต้องได้รับงานที่ทำได้โดยไม่เข้าใจทุกอย่างตั้งแต่ได้รับข้อความเพราะนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาจะต้องเป็นผู้ใช้ภาษา นอกจากนี้เขายังชี้ให้เห็นว่ามันเป็นดีกว่าที่จะทำงานอย่างสั้นของวัสดุด้วยสารสกัดแท้ๆ ดังนั้นพวกเขาจะไม่น่ากลัวเกินไปสำหรับนักเรียน และสามารถสำรวจเพื่อ collocations .

ในที่สุด โดยใช้ศัพท์และงานเรียนรู้โดยมีหลักการทั่วไป ซึ่งมีการสอนภาษาต่างประเทศทั้งสองวิธีพิจารณาเข้มข้นประมาณปรับใส่เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการรักษา การสื่อสาร และความสำคัญกว่าการผลิตของประโยคที่ถูกต้อง เราก็เห็นด้วยกับหลักการเหล่านี้ และได้พยายามที่จะใช้พวกเขาในชั้นเรียนของเรา