Our conceptualization of resilience

Our conceptualization of resilience in human–environment systems incorporates a number of core principles or themes emphasized in contemporary social–ecological research:

First, social ecology highlights the multidimensional structure of human environments. Environmental settings can be characterized in terms of their physical and social components; natural and built (or designed) features; objective (material, observable) as well as subjective (perceived, semiotic) qualities; and their scale or immediacy to individuals and groups (proximal vs. distal). Moreover, the participants in environments include individuals, small groups, and organizations that also comprise larger communities and populations.

Second, social–ecological analyses incorporate multiple levels of analysis and diverse methodologies for assessing the resilience and healthfulness of settings and the well-being of individuals and groups. This contextual, multi-level perspective construes human environments as complex systems in which local settings and organizations are nested within more complex and remote regions. Thus, efforts to understand and enhance the resilience of particular human–environment systems must take into account the interdependencies that exist among immediate and more distant environments (cf., Stokols et al. 2009).

Third, social ecology draws upon key concepts and assumptions derived from systems theory, such as interdependence, homeostasis, negative feedback, and deviation amplification, to understand the interrelationships among people and their surroundings (Maruyama 1963, Katz and Kahn 1966, Emery 1969). Systems analyses suggest that the resilience of particular settings and the well-being of their participants are jointly influenced by multiple facets of the physical environment (e.g., geography, architecture, technology) and the social environment (e.g., culture, ethics, economics, politics, law). The resilience and healthfulness of these settings is also influenced by the attributes of individual members including their genetic heritage, cognition, and behavior. From the vantage point of ecological systems theory, efforts to promote organizational or community resilience should be based on an understanding of the dynamic reciprocal transactions that occur among diverse environmental and personal factors, rather than on analyses that focus more narrowly on specific environmental, biological, or behavioral causal factors. These cycles of mutual influence are relationships that are both structuring and agentic, wherein people not only are acted upon by their environment or merely reproduce larger sociocultural constructs, but plan-fully act to modify these as well (Giddens 1984).

Fourth, social–ecological analyses of human–environment systems emphasize a transdisciplinary action research orientation in which diverse knowledge cultures or epistemologies (e.g., academic-disciplinary, professional-practitioner, lay citizen perspectives) are brought together for purposes of better understanding and ultimately improving the resilience and sustainability of people–environment systems (cf., Stokols 2006, Brown 2010).

Results (Thai) 1:

เรา conceptualization ความยืดหยุ่นในระบบบุคคล – สิ่งแวดล้อมประกอบด้วยจำนวนของหลักหลักหรือธีมที่เน้นงานวิจัยระบบนิเวศ – สังคมร่วมสมัย:

นิเวศวิทยาสังคม แรกเน้นโครงสร้างหลายมิติของมนุษย์ สามารถลักษณะการตั้งค่าสิ่งแวดล้อมในส่วนของพวกเขาทางกายภาพ และสังคม ลักษณะธรรมชาติ และสร้างขึ้นมา (หรือออกแบบ) วัตถุประสงค์ (วัตถุดิบ observable) เช่นเป็นตามอัตวิสัย (รับรู้ semiotic) คุณภาพ ของมาตราส่วนหรือ immediacy บุคคลและกลุ่ม (proximal เทียบกับกระดูก) นั้น นอกจากนี้ ผู้เรียนในสภาพแวดล้อมได้แก่บุคคล กลุ่มเล็ก และองค์กรที่มีขนาดใหญ่กว่าชุมชนและประชากร

2 วิเคราะห์สังคม – ระบบนิเวศรวมหลายระดับของการวิเคราะห์และวิธีการหลากหลายในการประเมินความยืดหยุ่นและ healthfulness การตั้งค่าและให้ความเป็นอยู่ของบุคคลและกลุ่ม มุมมองนี้บริบท หลายระดับ construes มนุษย์เป็นระบบที่ซับซ้อนซึ่งการตั้งค่าท้องถิ่นและองค์กรซ้อนกันภายในระยะไกล และซับซ้อนมากขึ้น ดังนั้น พยายามทำความเข้าใจ และเพิ่มความยืดหยุ่นของระบบบุคคล – สิ่งแวดล้อมโดยเฉพาะต้องคำนึงถึงความที่มีอยู่ในระบบทันที และไกลมากขึ้น (มัทธิว Stokols et al. 2009) .

สาม สังคมนิเวศวิทยามาจากแนวคิดหลักและสมมติฐานที่มาจากทฤษฎีระบบ อิสระเสรี ภาวะธำรงดุล การป้อนกลับเชิงลบ และ ขยายความแตกต่าง เข้าใจ interrelationships ระหว่างคนและสิ่งแวดล้อม (1963 มารุยามะ ทซ และคาห์น 1966, 1969 กากกะรุน) ระบบวิเคราะห์แนะนำว่า ความยืดหยุ่นของการตั้งค่าเฉพาะและดีของผู้เข้าร่วมจะร่วมรับอิทธิพลจากหลายแง่มุมของสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ (เช่น ภูมิศาสตร์ สถาปัตยกรรม เทคโนโลยี) และระบบสังคม (เช่น วัฒนธรรม จริยธรรม เศรษฐศาสตร์ การเมือง กฎหมาย) ความยืดหยุ่นและ healthfulness การตั้งค่าเหล่านี้ได้รับอิทธิพลจากคุณลักษณะของสมาชิกแต่ละเชื้อชาติของพวกเขา ประชาน และลักษณะการทำงาน จากจุดชมวิวของทฤษฎีระบบนิเวศน์ ความพยายามที่จะส่งเสริมองค์กรหรือชุมชนความยืดหยุ่นจะใช้ ในความเข้าใจของธุรกรรมอัตราแลกเปลี่ยนแบบไดนามิกที่เกิดขึ้นระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล และสิ่งแวดล้อมที่หลากหลาย มากกว่าวิเคราะห์ที่ยิ่งแคบ ๆ เฉพาะสิ่งแวดล้อม ชีวภาพ หรือพฤติกรรมสาเหตุปัจจัย วงจรเหล่านี้มีอิทธิพลซึ่งกันและกันมีความสัมพันธ์ที่ทั้งจัดโครงสร้าง และ agentic นั้นคนไม่เพียงแต่จะดำเนินการ โดยนักสิ่งแวดล้อม หรือเพียงสร้างใหญ่ sociocultural โครงสร้าง แต่แผนอย่างพระราชบัญญัติการแก้ไขเหล่านี้เช่น (Giddens 1984)

4 วิเคราะห์สังคม – ระบบนิเวศของมนุษย์ – สภาพแวดล้อมระบบเน้นแนววิจัยดำเนิน transdisciplinary ซึ่งวัฒนธรรมความรู้ที่หลากหลายหรือ epistemologies (เช่น วิชาการวินัย มืออาชีพผู้ประกอบการ ประชาชนวางมุมมอง) จะนำเข้าด้วยกันเพื่อเข้าใจ และปรับปรุงความยืดหยุ่นและความยั่งยืนของระบบคน – สิ่งแวดล้อม (มัทธิว Stokols 2006, 2010 สีน้ำตาล) ในที่สุด

Results (Thai) 2:

แนวความคิดของเราของความยืดหยุ่นในระบบมนุษย์สภาพแวดล้อมที่ประกอบด้วยจำนวนของหลักการพื้นฐานหรือรูปแบบที่เน้นในการวิจัยนิเวศทางสังคมร่วมสมัย: ขั้นแรกให้ระบบนิเวศทางสังคมเน้นโครงสร้างหลายมิติของสภาพแวดล้อมของมนุษย์ การตั้งค่าสิ่งแวดล้อมสามารถที่โดดเด่นในแง่ขององค์ประกอบทางกายภาพและสังคมของพวกเขา ธรรมชาติและที่สร้างขึ้น (หรือออกแบบ) คุณสมบัติ วัตถุประสงค์ (วัสดุที่สังเกตได้) เช่นเดียวกับผู้กระทำ (การรับรู้ semiotic) มีคุณภาพ; และขนาดหรือเร่งด่วนของพวกเขาไปยังบุคคลและกลุ่ม (ใกล้เคียงกับปลาย) นอกจากนี้ผู้เข้าร่วมในสภาพแวดล้อมรวมถึงบุคคลกลุ่มขนาดเล็กและองค์กรที่ยังประกอบด้วยชุมชนขนาดใหญ่และมีประชากรประการที่สองการวิเคราะห์นิเวศทางสังคมรวมหลายระดับของการวิเคราะห์และวิธีการที่หลากหลายในการประเมินความยืดหยุ่นและ healthfulness การตั้งค่าและความเป็นอยู่ของ บุคคลและกลุ่ม บริบทนี้มุมมองของหลายระดับ construes สภาพแวดล้อมที่มนุษย์เป็นระบบที่ซับซ้อนในการที่การตั้งค่าท้องถิ่นและองค์กรที่มีการซ้อนกันภายในภูมิภาคที่ซับซ้อนมากขึ้นและระยะไกล ดังนั้นความพยายามที่จะทำความเข้าใจและเพิ่มความยืดหยุ่นของระบบมนุษย์สภาพแวดล้อมโดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องคำนึงประมูลที่มีอยู่ในสภาพแวดล้อมได้ทันทีและห่างไกลมากขึ้น (cf, Stokols และคณะ. 2009) ประการที่สามระบบนิเวศทางสังคมดึงแนวคิดหลักและสมมติฐาน มาจากทฤษฎีระบบเช่นการพึ่งพาซึ่งกันและกันสภาวะสมดุล, ลบความคิดเห็นและการขยายการเบี่ยงเบนที่จะเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนและสภาพแวดล้อมของพวกเขา (Maruyama 1963 แคทซ์และคาห์น 1966 ทราย 1969) การวิเคราะห์ระบบการแนะนำให้ความยืดหยุ่นของการตั้งค่าโดยเฉพาะและเป็นอยู่ที่ดีของผู้เข้าร่วมของพวกเขาได้รับอิทธิพลร่วมกันโดยหลายแง่มุมของสภาพแวดล้อมทางกายภาพ (เช่นภูมิศาสตร์เทคโนโลยีสถาปัตยกรรม) และสภาพแวดล้อมทางสังคม (เช่นวัฒนธรรมจริยธรรมเศรษฐกิจการเมือง กฎหมาย) ความยืดหยุ่นและ healthfulness ตั้งค่าเหล่านี้ยังได้รับอิทธิพลจากลักษณะของสมาชิกแต่ละคนรวมทั้งมรดกทางพันธุกรรมความรู้และพฤติกรรม จากจุดชมวิวของทฤษฎีระบบนิเวศความพยายามที่จะส่งเสริมความยืดหยุ่นขององค์กรหรือชุมชนควรจะอยู่บนพื้นฐานของความเข้าใจซึ่งกันและกันในการทำธุรกรรมแบบไดนามิกที่เกิดขึ้นท่ามกลางปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมและส่วนบุคคลที่มีความหลากหลายมากกว่าในการวิเคราะห์ที่มุ่งเน้นมากขึ้นอย่างหวุดหวิดในเฉพาะสิ่งแวดล้อมทางชีวภาพ, หรือปัจจัยที่เป็นสาเหตุพฤติกรรม รอบเหล่านี้มีอิทธิพลซึ่งกันและกันเป็นความสัมพันธ์ที่มีทั้งโครงสร้างและ agentic ประเด็นคนไม่เพียง แต่จะมีการดำเนินการใดโดยสภาพแวดล้อมของพวกเขาหรือเพียงแค่ทำซ้ำโครงสร้างทางสังคมวัฒนธรรมที่มีขนาดใหญ่ แต่แผนทำหน้าที่อย่างเต็มที่ในการปรับเปลี่ยนเหล่านี้เช่นกัน (Giddens 1984) ประการที่สี่สังคม การวิเคราะห์ระบบนิเวศที่มนุษย์สภาพแวดล้อมที่เน้นการวางแนวทางการวิจัยเชิงปฏิบัติการใน transdisciplinary ซึ่งวัฒนธรรมความรู้ที่หลากหลายหรือ epistemologies (เช่นวิชาการวินัยมืออาชีพประกอบการวางมุมมองพลเมือง) จะถูกนำมารวมกันเพื่อความเข้าใจที่ดีขึ้นและในที่สุดการปรับปรุงความยืดหยุ่นและความยั่งยืน ระบบคนสิ่งแวดล้อม (cf, Stokols ปี 2006 สีน้ำตาล 2010)

Results (Thai) 3:

แนวความคิดของเรา และระบบสิ่งแวดล้อมของมนุษย์และประกอบด้วยจำนวนของหลักการหรือหัวข้อหลักเน้นในสังคมร่วมสมัย–วิจัยนิเวศวิทยา :

แรก นิเวศวิทยา สังคมเน้นโครงสร้างหลายมิติของสภาพแวดล้อมของมนุษย์ การตั้งค่าสิ่งแวดล้อมสามารถโดดเด่นในแง่ขององค์ประกอบทางกายภาพ และสังคม ธรรมชาติ และสร้าง ( ออกแบบ ) คุณลักษณะวัตถุประสงค์ ( วัสดุที่สังเกต ) เป็นอัตนัย ( รับรู้ , ภาพยนตร์ ) คุณภาพ และขนาดหรือความเร่งด่วนของแต่ละบุคคลและกลุ่ม ( ส่วนต้นและส่วนปลาย ) นอกจากนี้ ผู้เข้าร่วมในสภาพแวดล้อมรวมถึงบุคคล กลุ่มเล็ก ๆ และองค์กรที่ยังประกอบด้วยชุมชนขนาดใหญ่และประชากร

2นิเวศวิทยาและสังคมโดยรวมได้หลายระดับและหลากหลายวิธีการ การวิเคราะห์เพื่อประเมินความยืดหยุ่นและสุขภาพของการตั้งค่าและความเป็นอยู่ของบุคคลและกลุ่ม นี้ตามบริบท , มุมมองแบบมนุษย์เป็นระบบที่ซับซ้อน construes สภาพแวดล้อมที่การตั้งค่าท้องถิ่นและองค์กรซ้อนกันภายในภูมิภาคที่ซับซ้อนมากขึ้นและระยะไกล ดังนั้นความพยายามที่จะเข้าใจและเพิ่มความยืดหยุ่นของมนุษย์และสภาพแวดล้อมระบบต้องคำนึงถึง interdependencies ที่มีอยู่ในทันทีและสภาพแวดล้อมที่ไกลมากขึ้น ( CF . stokols , et al . 2552 ) .

3 นิเวศวิทยาสังคมวาดตามแนวคิดหลักและสมมติฐานที่ได้มาจากทฤษฎีระบบ เช่น . สมดุล , ลบความคิดเห็นและส่วนขยายเพื่อให้เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างคนและสภาพแวดล้อมของพวกเขา ( มารุยาม่า 1963 , แคทส์และคาน 1966 กากกะรุน 1969 ) การวิเคราะห์ระบบ พบว่า ความยืดหยุ่นของการตั้งค่าที่เฉพาะเจาะจงและความเป็นอยู่ที่ดีของผู้เข้าร่วมของพวกเขาได้รับอิทธิพลร่วมกันโดยหลาย facets ของสภาพแวดล้อมทางกายภาพ ( เช่น ภูมิศาสตร์ สถาปัตยกรรม เทคโนโลยี และสังคม ( เช่น วัฒนธรรม จริยธรรมเศรษฐศาสตร์ , การเมือง , กฎหมาย ) ความยืดหยุ่น และสุขภาพของการตั้งค่าเหล่านี้ยังได้รับอิทธิพลจากคุณลักษณะของแต่ละสมาชิก รวมถึงมรดกทางพันธุกรรมของพวกเขา การรับรู้และพฤติกรรม จากจุด vantage ของทฤษฎีระบบเชิงนิเวศวิทยาความพยายามที่จะส่งเสริมองค์การหรือชุมชน และควรอยู่บนพื้นฐานความเข้าใจในพลวัตซึ่งกันและกันธุรกรรมที่เกิดขึ้นระหว่างปัจจัย ส่วนบุคคล และ หลากหลาย มากกว่าการวิเคราะห์ที่มุ่งเน้นที่แคบเฉพาะสิ่งแวดล้อมทางชีวภาพ หรือพฤติกรรมเชิงสาเหตุของปัจจัยวงจรนี้มีอิทธิพลซึ่งกันและกัน มีความสัมพันธ์ที่เป็นทั้งโครงสร้างและ agentic ซึ่งผู้คนไม่เพียง แต่จะแสดงต่อสภาพแวดล้อมของพวกเขาหรือเพียงแค่สร้างวัฒนธรรมสังคมขนาดใหญ่โครงสร้าง แต่แผนพร้อมทำการปรับเปลี่ยนเหล่านี้เช่นกัน ( กิดเด้นส์ 1984 )

4สังคมนิเวศวิทยาและการวิเคราะห์ระบบสิ่งแวดล้อมมนุษย์และเน้น transdisciplinary ปฏิบัติการนิเทศการวิจัยที่หลากหลายวัฒนธรรม ความรู้หรือญาณวิทยา ( เวชปฏิบัติวิชาชีพ เช่น วิชาการ , วินัยวางมุมมองประชาชน ) มา เพื่อความเข้าใจที่ดีขึ้น และปรับปรุงความยืดหยุ่นในที่สุด และความยั่งยืนของระบบสิ่งแวดล้อมและประชาชน ( CF stokols 2006 , สีน้ำตาล , 2010 )