The Road Not Taken” is an excellent

The Road Not Taken” is an excellent example of what Frost meant by “the pleasure of ulteriority” in his poetry. That is, the poem offers an entertaining double perspective on the theme of making choices, with one perspective fairly obvious and the other more subtle.

Considered through the perspective of the speaker himself, “The Road Not Taken” is an entirely serious, even a sad poem. It expresses both the turmoil of making a choice and the depressing expectation that the choice he makes between seemingly equal options will turn out for the worse—is in fact going to make an even greater difference for the worse than seems possible when he makes the choice.

Considered from Frost’s perspective, on the other hand, “The Road Not Taken” is a humorous parody of the speaker’s portentous habits of mind. Frost’s 1931 essay “Education by Poetry” offers further clarification on this point. In it, he wrote that people need to understand that all metaphors are human constructs that “break down at some point”; people need to “know [a] metaphor in its strength and its weakness[h]ow far [one] may expect to ride it and when it may break down.” From this perspective, the main problem of the speaker in “The Road Not Taken” is that he tries to ride his metaphor too far and too hard. Although he sees it break down early in the poem (in that he actually cannot see any real difference between the two roads), the speaker persists in thinking that the road is “less traveled” in some way that he cannot see and that this difference will lead to dire consequences later on.

One other common interpretation of the poem deserves brief consideration: the view that the poem is a celebration of nonconformity, an exhortation to the reader to take the road “less traveled.” In this interpretation, the title is seen as referring to the road that the speaker does take (which is “the road not taken” by most other people), and the speaker is seen as ultimately exultant that he took the road “less traveled,” because it “has made all the difference” in enhancing his life. To consider the validity of this interpretation, one must put aside Frost’s stated intentions for the poem—an act that many critics consider sometimes justified because an author’s intentions cannot be seen as fully controlling the impression made by a literary work. Aside from the issue of Frost’s intentions, however, this interpretation still conflicts with many salient details in the poem. One problem with this view is that the speaker can hardly be praised as a strong nonconformist if in the middle of the poem he can see little difference between the paths, let alone vigorously choose the road “less traveled.” Another problem is that he imagines telling his story in the future with a “sigh,” an unlikely gesture for a vigorous champion of nonconformity.

In 1935, Frost wrote on the subject of style that “style is the way [a] man takes himself.If it is with outer seriousness, it must be with inner humor. If it is with outer humor, it must be with inner seriousness. Neither one alone without the other under it will do.” “The Road Not Taken” is a notable example of Frost’s own sophisticated style, of his ability to create ironic interplay between outer seriousness and inner humor.

Yet the humor of the poem also has its own serious side. This humor conveys more than merely the ridicule found in parody: It also expresses an implied corrective to the condition that it mocks. This condition is that the speaker sees the course and tone of his life as determined by forces beyond his range of vision and control. Frost implies that if the speaker were able to see himself with some humor, and if he were able to take more responsibility for his choices and attitude, he might find that he himself could make “all the difference” in his own life.

Results (Thai) 1:

ถนนไม่เอา "เป็นตัวอย่างที่ดีของน้ำแข็งอะไรขึ้น โดย"ความสุขของ ulteriority"ในบทกวีของเขา นั่นคือ กลอนนำเสนอมุมมองคู่ความบันเทิงในรูปแบบของตัวเลือก มุมมองหนึ่งที่ค่อนข้างชัดเจนและอื่น ๆ รายพิจารณาผ่านมุมมองของลำโพงตัวเอง "ถนนไม่เอา" คือ มีทั้งร้ายแรง แม้แต่กลอนเศร้า มันแสดงความวุ่นวายทั้งทำทางเลือกและความคาดหวัง depressing ที่เลือกเขาเรื่องตัวเท่าที่ดูเหมือนจะเปิดออกเลว — ในความเป็นจริงจะทำให้ความแตกต่างยิ่งสำหรับเลวร้ายยิ่งกว่าน่าเป็นไปได้เมื่อเขาทำให้พิจารณาจากมุมมองของน้ำแข็ง ในทางกลับกัน "ถนนไม่นำ" ได้ล้อเลียนอารมณ์ขันของของลำโพง portentous นิสัยของจิตใจ เพิ่มเติมของ Frost 1931 เรียง "ศึกษาด้วยบทกวี" มีชี้แจงในจุดนี้ เขาเขียนว่า คนต้องเข้าใจว่า คำอุปมาอุปมัยทั้งหมดมนุษย์สร้างที่ "ทำลายลงในบางจุด" คนต้อง "รู้เทียบความแข็งแรงและความอ่อนแอ [h] [a] อ่าว ไกล [หนึ่ง] อาจคาดว่าจะขี่มันและเมื่อมันอาจทำลายลงได้" จากมุมมองนี้ ปัญหาหลักของลำโพงใน "ถนนไม่เอา" คือ เขาพยายามนั่งเทียบเขาไกล และเกินไปหน่อย แม้ว่าเขาเห็นมันทำลายลงในช่วงกลอน (ที่จริงไม่เห็นความแตกต่างระหว่างถนนสองจริง) ลำโพงที่ยังคงอยู่ในความคิดว่า ถนนเป็น "น้อยเดินทางไป" บางวิธีที่เขามองไม่เห็น และที่ แตกต่างนี้จะนำไปสู่ผลกระทบที่เลวร้ายในภายหลังหนึ่งตีอื่น ๆ ทั่วไปของกลอนสมควรพิจารณาโดยสังเขป: มุมมองที่ว่ากลอนฉลอง nonconformity การตักเตือนให้ผู้อ่านเลี้ยว "น้อยเดินทาง" ในการตีความนี้ ชื่อเรื่องถูกมองว่าเป็นการอ้างอิงอยู่ที่ผู้ใช้ (ซึ่งเป็น "ถนนไม่ถ่าย" ตามคนอื่น ๆ), และลำโพงที่ถือเป็นสุด exultant ว่า เขาได้อยู่ที่ "น้อยเดินทาง จาก" มีความแตกต่างทั้งหมด"ในการเพิ่มชีวิต ในการพิจารณาการมีผลบังคับใช้ตีความนี้ หนึ่งต้องวางเฉยของ Frost ระบุความตั้งใจสำหรับกลอน — สิ่งที่นักวิจารณ์หลายพิจารณาบางชิดขอบเนื่องจากไม่เห็นความตั้งใจของผู้เขียนเป็นอย่างการควบคุมการแสดงผลทำงานวรรณกรรม นอกจากเรื่องของน้ำแข็งความตั้งใจ อย่างไรก็ตาม ตีความนี้ยังขัดแย้งกับรายละเอียดที่เด่นมากในกลอน มีปัญหากับมุมมองนี้ว่า ลำโพงที่สามารถไม่สรรเสริญเป็น nonconformist แข็งแรงถ้ากลางกลอน เขาสามารถเห็นความแตกต่างเล็กน้อยระหว่างเส้นทาง นับ ประสาดั่งเลือกอยู่ "น้อยเดินทาง" ปัญหาอื่นคือ ว่า เขาจินตนาการ-บอกเรื่องราวของเขาในอนาคต ด้วยการ "แยกกัน รูปแบบลายเส้นน่าสำหรับแชมป์คึกคักของ nonconformityในปี 1935 น้ำแข็งเขียนในเรื่องของลักษณะ "แบบว่า คน [a] วิธีใช้เองถ้าเป็นอย่างจริงจังภายนอก จะต้อง มีอารมณ์ขันภายใน ถ้าเป็น มีอารมณ์ขันภายนอก จะต้องอย่างจริงจังภายใน ไม่หนึ่งเดียวโดยไม่ต้องอื่น ๆ ภายใต้จะทำ" "ถนนไม่เอา" เป็นตัวอย่างที่โดดเด่นของน้ำแข็ง ของตัวเองที่ทันสมัยสไตล์ ความสามารถในการสร้างเรื่องล้อระหว่างอารมณ์ขันภายในและภายนอกอย่างจริงจังของเขายัง ตลกของกลอนยังมีด้านร้ายแรงของตนเอง อารมณ์ขันนี้ต้องสื่อมากไปกว่ากันในล้อเลียน: ยังแสดงการแก้ไขโดยนัยถึงเงื่อนไขที่มัน mocks เงื่อนไขนี้เป็นลำโพงที่เห็นหลักสูตรและเสียงชีวิตกองเกินช่วงของวิสัยทัศน์และการควบคุมของเขา น้ำแข็งหมายถึงการที่ถ้าลำโพงที่ถูกต้องดูเอง มีอารมณ์ขันบางอย่าง และถ้าเขามีความสามารถรับผิดชอบเพิ่มเติมตัวเลือกและทัศนคติของเขา เขาอาจพบว่า เขาตัวเองทำให้ "ต่าง" ในชีวิตของเขาเอง

Results (Thai) 2:

ถนนไม่ได้ "เป็นตัวอย่างที่ดีของสิ่งที่ฟรอสต์หมายถึง" ความสุขของการ ulteriority "ในบทกวีของเขา นั่นคือบทกวีที่มีมุมมองความบันเทิงคู่ในรูปแบบของการเลือกที่มีมุมมองหนึ่งที่เห็นได้ชัดอย่างเป็นธรรมและอื่น ๆ ที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น. ถือว่าผ่านมุมมองของตัวเองลำโพง "ถนนไม่ได้" เป็นที่ร้ายแรงอย่างสิ้นเชิงแม้ บทกวีเศร้า มันเป็นการแสดงออกทั้งความวุ่นวายของการทำทางเลือกและความคาดหวังที่ตกต่ำว่าทางเลือกระหว่างเขาทำให้ดูเหมือนตัวเลือกเท่ากันจะเปิดออกที่เลวร้ายกว่าคือในความเป็นจริงจะทำให้ความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่กว่าสำหรับเลวร้ายยิ่งกว่าดูเหมือนเป็นไปได้เมื่อเขาทำให้ทางเลือก . พิจารณาจากมุมมองของฟรอสต์บนมืออื่น ๆ , "ถนนไม่ได้" เป็นเรื่องตลกอารมณ์ขันนิสัยเป็นลางร้ายของลำโพงของจิตใจ ฟรอสต์ 1931 เรียงความ "การศึกษาโดยบทกวี" มีคำชี้แจงเพิ่มเติมในประเด็นนี้ ในนั้นเขาเขียนว่าคนต้องเข้าใจว่าคำเปรียบเปรยทั้งหมดเป็นโครงสร้างของมนุษย์ที่ "ทำลายลงในบางจุด"; คนต้อง "รู้ [] อุปมาในจุดแข็งและจุดอ่อนของมัน [h] โอ๊ยไกล [หนึ่ง] อาจคาดหวังที่จะขี่มันและเมื่อมันอาจทำลายลง." จากมุมมองนี้เป็นปัญหาหลักของลำโพงใน "ถนน ไม่ได้ "คือการที่เขาพยายามที่จะขี่อุปมาของเขามากเกินไปและยากเกินไป แม้ว่าเขาจะเห็นว่ามันทำลายลงในช่วงต้นของบทกวี (ที่จริง ๆ แล้วเขาไม่สามารถเห็นความแตกต่างที่แท้จริงระหว่างสองถนน), ลำโพงยังคงมีอยู่ในการคิดว่าถนนคือ "เดินทางน้อย" ในบางอย่างที่เขาไม่สามารถมองเห็นและที่แตกต่างกันนี้ . จะนำไปสู่ผลกระทบร้ายแรงต่อมาหนึ่งอื่น ๆ ที่พบบ่อยของการตีความบทกวีที่สมควรได้รับการพิจารณาคร่าวๆ: มุมมองว่าบทกวีคือการเฉลิมฉลองของตามข้อกำหนด, คำแนะนำให้ผู้อ่านที่จะใช้ถนน "เดินทางน้อย." ในการตีความนี้ชื่อ ถูกมองว่าเป็นหมายถึงถนนที่จะใช้ลำโพง (ซึ่งก็คือ "ถนนไม่ได้" โดยคนอื่น ๆ ส่วนใหญ่) และลำโพงถูกมองว่าเป็นยินดีปรีดาในท้ายที่สุดว่าเขาเอาถนน "เดินทางน้อย" เพราะมัน "ได้ทำ ความแตกต่าง "ในการเสริมสร้างชีวิตของเขา พิจารณาความถูกต้องของการตีความนี้หนึ่งต้องใส่กันความตั้งใจของฟรอสต์ที่ระบุไว้สำหรับบทกวี-กระทำที่นักวิจารณ์หลายคนพิจารณาธรรมบางครั้งเพราะความตั้งใจของผู้เขียนไม่สามารถมองเห็นได้อย่างเต็มที่ในการควบคุมการแสดงผลที่ทำโดยงานวรรณกรรม นอกเหนือจากเรื่องของความตั้งใจของฟรอสต์ แต่การตีความนี้ยังคงขัดแย้งกับรายละเอียดที่สำคัญหลายอย่างในบทกวี ปัญหาหนึ่งที่มีมุมมองนี้ก็คือลำโพงแทบจะไม่สามารถได้รับการยกย่องว่าไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดที่แข็งแกร่งถ้าอยู่ตรงกลางของบทกวีที่เขาสามารถเห็นความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างเส้นทางให้อยู่คนเดียวอย่างจริงจังเลือกถนน "เดินทางน้อย." ปัญหาก็คือว่าเขานึก บอกเล่าเรื่องราวของเขาในอนาคตด้วย "ถอนหายใจ" ท่าทางไม่น่าแชมป์แข็งแรงของตามข้อกำหนด. ในปี 1935, ฟรอสต์เขียนในเรื่องของรูปแบบที่ว่า "รูปแบบเป็นวิธีที่ [] คนใช้เวลา himself.If มันขึ้นอยู่กับด้านนอก ความรุนแรงก็จะต้องมีอารมณ์ขันภายใน ถ้ามันเป็นด้วยอารมณ์ขันนอกนั้นจะต้องอยู่กับความรุนแรงภายใน ไม่มีใครอยู่คนเดียวโดยไม่ต้องอื่น ๆ ภายใต้มันจะทำ. "" ถนนไม่ได้ "เป็นตัวอย่างที่โดดเด่นของรูปแบบที่มีความซับซ้อนฟรอสต์ของตัวเองความสามารถของเขาในการสร้างปฏิสัมพันธ์แดกดันระหว่างความรุนแรงด้านนอกและอารมณ์ขันภายใน. แต่อารมณ์ขันของบทกวีนี้ยังมี ข้างเคียงที่รุนแรงของตัวเอง อารมณ์ขันนี้บ่งบอกถึงมากกว่าแค่การเยาะเย้ยที่พบในล้อเลียน: นอกจากนี้ยังเป็นการแสดงออกถึงการแก้ไขโดยนัยที่จะเงื่อนไขที่ว่ามันหัวเราะเยาะ นี่คือสภาพที่ลำโพงเห็นแน่นอนและเสียงของชีวิตของเขาตามที่กำหนดโดยกองกำลังของเขาเกินช่วงของการมองเห็นและการควบคุม ฟรอสต์แสดงให้เห็นว่าถ้าลำโพงมีความสามารถที่จะเห็นตัวเองด้วยอารมณ์ขันบางและถ้าเขามีความสามารถที่จะรับผิดชอบมากขึ้นสำหรับการเลือกและทัศนคติของเขาเขาอาจจะพบว่าตัวเขาเองจะทำให้ "ความแตกต่าง" ในชีวิตของเขาเอง

Results (Thai) 3:

ถนนไม่ได้ถ่าย " เป็นตัวอย่างที่ดีของสิ่งที่ฟรอสต์หมายถึง " ความสุขของ ulteriority " ในบทกวีของเขา นั่นคือกลอนที่ให้ความบันเทิงคู่มุมมองในรูปแบบของการเลือก ด้วยมุมมองที่ค่อนข้างชัดเจน และอื่น ๆ เพิ่มเติมสีสัน

ถือว่าผ่านมุมมองของผู้พูดเอง " ถนนไม่ถ่าย " เป็นทั้งหมดร้ายแรงแม้กลอนเศร้ามันแสดงทั้งความวุ่นวายของการเลือกและหดหู่ ความคาดหวังว่าเขาให้เลือกระหว่างตัวเลือกที่ดูเหมือนจะออกมาเท่ากับที่เลวร้ายกว่าคือในความเป็นจริงจะทำให้ยิ่งใหญ่กว่าความแตกต่างกับแย่กว่า อาจเป็นไปได้ เมื่อเขาทำให้ทางเลือก

พิจารณาจากมุมมองของฟรอสท์ บนมืออื่น ๆ" ถนนไม่ถ่าย " เป็นเรื่องตลกอารมณ์ขันของลำโพงสำคัญมาก นิสัยของจิตใจ ฟรอสต์เป็น 1931 เรียงความ " การศึกษาโดยบทกวี " ให้ชี้แจงเพิ่มเติมในประเด็นนี้ ในนั้นเขาเขียนว่าต้องให้ประชาชนเข้าใจว่า อุปมาเป็นมนุษย์สร้าง " ทำลายลงในบางจุด "คนต้องรู้ [ ] ใช้ความแข็งแกร่งและความอ่อนแอ [ H ] โอ้วไกล [ 1 ] มันอาจจะขี่มัน และเมื่อมันอาจหยุดลง " จากมุมมองนี้ ปัญหาหลักของลำโพงใน " ถนนไม่ถ่าย " คือที่เขาพยายามที่จะขี่คำอุปมาของเขาเร็วเกินไป ยากเกินไปแม้ว่าเขาจะเห็นมันพังเร็วในการแต่งกลอน ( ในที่เขาไม่สามารถเห็นความแตกต่างที่แท้จริงระหว่างถนนสองสาย ) , ลำโพงยังคงอยู่ในความคิดว่าเป็น " ถนนเดินทางน้อยลง " ในบางวิธีที่เขามองไม่เห็น และความแตกต่างนี้จะนำไปสู่ผลกระทบร้ายแรงในภายหลัง

หนึ่งอื่น ๆทั่วไป การตีความ ของบทกวี deserves พิจารณาสั้น ๆ :มุมมองที่บทกวีคือการเฉลิมฉลองของการไม่ยอมทำตาม , ให้คำแนะนำแก่ผู้อ่านที่จะใช้ถนนเดินทางน้อยลง " ในการตีความนี้ ชื่อเรื่องถูกมองว่าหมายถึงถนนที่ผู้พูดใช้ ( ซึ่งเป็น " ถนนไม่ถ่าย " โดยคนส่วนใหญ่อื่น ๆ ) , และลำโพงเป็นเห็นเป็น สุดดีใจ . ที่เอาถนนน้อยเดินทาง" เพราะมันทำให้ทุกความแตกต่าง " ในการเสริมสร้างชีวิตของเขา จะต้องพิจารณาความถูกต้องของการตีความนี้ ต้องวางเฉยของ ฟรอส กล่าวว่า ความตั้งใจในบทกวีเป็นการกระทำที่นักวิจารณ์หลายคนพิจารณาบางครั้งชิด เพราะความตั้งใจของผู้เขียนไม่สามารถเห็นได้เป็นอย่างเต็มที่การควบคุมความประทับใจโดยงานวรรณกรรม นอกจากเรื่องของความตั้งใจ ของฟรอสท์ อย่างไรก็ตาม