4. DiscussionA shoot culture method

4. Discussion
A shoot culture method for micropropagating C. wilsoniana was developed in this study. Axillary shoots were induced from shoot explants cultured on DKW medium supplemented with 300 mg L−1 PVP, 0.5 mg L−1 ZT, and 0.1 mg L−1 IBA. Microcuttings derived from axillary shoots were rooted in DKW medium containing 300 mg L−1 PVP and 1.0 mg L−1 KIBA. Plantlets were easily acclimatized in a shaded greenhouse after transplanting into a substrate. The field trial showed that the acclimatized plants could be transplanted in the field for commercial production. This method is different from previously documented methods for micropropagating Cornus species. The first reported method for regeneration of C. florida was via somatic embryogenesis where embryos were induced from zygotic embryos on MS or Schenk and Hildebrandt medium containing either 2,4-dichlorophenoxyacetic acid (2,4-D) or 2,4-D with KT ( Trigiano et al., 1989). Edson et al. (1994) established in vitro shoot culture for C. nuttallii on WPM medium supplemented with BA, producing an average of 3.1 microshoots. Subsequently, methods for in vitro culture of C. florida ( Kaveriappa et al., 1997), C. mas ( Durkovic, 2008), and C. canadensis ( Feng et al., 2009) were reported, but all relied on WPM medium supplemented with BA and NAA or BA only. The present study tested six media and identified that DWK was the best for in vitro culture of C. wilsoniana.
This study also documents that the key obstacle for in vitro culture of C. wilsoniana is the browning or darkening of explants ( Fig. 2a and b). In general, tissue browning occurs through the action of a group of enzymes, such as polyphenol oxidase, peroxidase, and L-phenylalanine ammonialyase, commonly known as enzymatic browning ( Ko et al., 2009 and Ru et al., 2013). Substrates for these enzymes, which vary in different tissues, include tyrosine or o-hydroxyphenols such as chlorogenic acid (Ko et al., 2009). Enzymes are normally latent on cell membranes, and substrate retained within cell vacuoles (Ahmad et al., 2013). When tissues are wounded, enzymes and substrates come together resulting oxidation of phenolic compounds to unstable o-quinones which are highly electrophilic molecules and their polymerization leads to the appearance of brown pigment (Holderbaum et al., 2010). It is interesting to note that tissue browning has not been reported in other Cornus species except for C. wilsoniana ( Ben et al., 2010). There is a possibility that the browning may be specific in C. wilsoniana, which probably explains why its micropropagation system has not been successfully established.

Results (Thai) 1:

4. สนทนายิงวัฒนธรรมวิธีการ micropropagating C. wilsoniana ได้รับการพัฒนาในการศึกษานี้ นำหน่อรักแร้จากเฌลยิงล้างบน DKW สื่อเสริม ด้วย 300 มก. L−1 PVP, 0.5 mg L−1 ZT และ 0.1 มก.อิบา L−1 Microcuttings มาจากรักแร้หน่อได้รากฐานจาก DKW ปานกลางประกอบด้วย 300 mg L−1 PVP และ 1.0 mg คิบะ L−1 Plantlets ได้ง่าย ๆ มีการปรับสภาพในเรือนกระจกร่มหลังจากทำการย้ายเข้ากับพื้นผิว การใช้งานพบว่า สามารถปลูกพืช acclimatized ในฟิลด์สำหรับการผลิตเชิงพาณิชย์ วิธีนี้จะแตกต่างจากวิธีที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้สำหรับ micropropagating Cornus พันธุ์ ครั้งแรกรายงานวิธีการฟื้นฟูของ C. ฟลอริดาไม่ผ่านร่างกายเกิดเอ็มบริโอที่ตัวอ่อนที่เกิดจาก zygotic โคลนบน MS หรือ Schenk Hildebrandt คิดส์ที่ประกอบด้วยกรด 2, 4-dichlorophenoxyacetic (2, 4-D) หรือ 2, 4-D ด้วยนอต (Trigiano et al. 1989) Edson et al. (1994) ก่อตั้งขึ้นในหลอดทดลองยิงวัฒนธรรมสำหรับ C. nuttallii บนดูว่าสื่อเสริม ด้วย BA ผลิตเฉลี่ย 3.1 microshoots ต่อมา วิธีการเพาะของฟลอริดา C. (Kaveriappa et al. 1997), C. นศ (Durkovic, 2008), และ C. canadensis (Feng et al. 2009) รายงาน แต่ทั้งหมดพึ่งดูว่าสื่อเสริม ด้วย BA และราดหน้า หรือ BA เท่านั้น การศึกษาทดสอบหกสื่อ และระบุว่า DWK การเพาะของ C. wilsonianaนี้ยังศึกษาเอกสารที่อุปสรรคสำคัญสำหรับเพาะของ C. wilsoniana เป็นการเกิดสีน้ำตาลหรือมืดของเฌล (รูป 2a และ b) ทั่วไป สีน้ำตาลเนื้อเยื่อเกิดขึ้นผ่านการดำเนินการของกลุ่มของเอนไซม์ เช่น polyphenol oxidase ฮอส L phenylalanine ammonialyase ที่เรียกกันว่าสีน้ำตาล (เกาะ et al. 2009 และ Ru et al. 2013) พื้นผิวสำหรับเอนไซม์เหล่านี้ ซึ่งแตกต่างกันในเนื้อเยื่อที่แตกต่างกัน รวมไทโรซีนหรือ o-hydroxyphenols เช่นกรดขึ้น (เกาะ et al. 2009) เอนไซม์เป็นปกติที่แฝงอยู่บนเยื่อหุ้มเซลล์ และพื้นผิวที่สะสมภายในเซลล์ vacuoles (อะหมัด et al. 2013) เมื่อเนื้อเยื่อมีการบาดเจ็บ เอนไซม์และพื้นผิวมาเกิดออกซิเดชันของสารประกอบฟีนอ quinones o electrophilic สูงโมเลกุลที่ไม่เสถียร และจำนวนของพวกเขาไปสู่ลักษณะของเม็ดสีน้ำตาล (Holderbaum et al. 2010) เป็นที่น่าสนใจทราบว่า เนื้อเยื่อสีน้ำตาลไม่มีการรายงานในสายพันธุ์อื่น ๆ Cornus ยกเว้น wilsoniana C. (Ben et al. 2010) มีความเป็นไปได้ว่าการเกิดสีน้ำตาลใน C. wilsoniana ซึ่งอาจจะอธิบายทำไมระบบ micropropagation ไม่สำเร็จก่อตั้ง

Results (Thai) 2:

4. คำอธิบาย
วิธีการยิงวัฒนธรรมสำหรับ micropropagating ซี wilsoniana ได้รับการพัฒนาในการศึกษานี้ หน่อออกที่ซอกใบที่ถูกเหนี่ยวนำให้เกิดจากชิ้นส่วนยิงเลี้ยงบนอาหารสูตร DKW เสริมด้วย 300 mg L-1 PVP, 0.5 mg L-1 ZT และ 0.1 mg L-1 IBA Microcuttings มาจากหน่อออกที่ซอกใบที่ถูกฝังในกลาง DKW มี 300 มิลลิกรัม L-1 PVP และ 1.0 mg L-1 Kiba ต้นกล้าที่ได้รับการปรับสภาพได้อย่างง่ายดายในเรือนกระจกสีเทาหลังจากย้ายปลูกลงในสารตั้งต้น การทดลองภาคสนามพบว่าพืชปรับสภาพอาจจะปลูกในเขตข้อมูลสำหรับการผลิตเชิงพาณิชย์ วิธีนี้เป็นวิธีที่แตกต่างจากวิธีการบันทึกไว้ก่อนหน้านี้สำหรับ micropropagating Cornus ชนิด วิธีการรายงานครั้งแรกสำหรับการงอกของซีฟลอริด้าเป็น embryogenesis ผ่านร่างกายของตัวอ่อนที่ถูกเหนี่ยวนำให้เกิดจากตัวอ่อน Zygotic บน MS หรือ Schenk และ Hildebrandt ขนาดกลางที่มีทั้ง 2,4-dichlorophenoxyacetic กรด (2,4-D) หรือ 2,4-D ด้วย KT (Trigiano et al., 1989) Edson et al, (1994) ก่อตั้งขึ้นในวัฒนธรรมยิงหลอดทดลองสำหรับซี nuttallii ในสื่อ WPM เสริมด้วยปริญญาตรีการผลิตเฉลี่ย 3.1 microshoots ต่อมาวิธีการสำหรับการเพาะเลี้ยงในหลอดทดลองของซีฟลอริด้า (Kaveriappa et al., 1997), ซี Mas (Durkovic 2008) และ C canadensis (ฮ et al. 2009) ได้รับรายงาน แต่ทั้งหมดอาศัยในกลาง WPM เสริมกับ BA และ NAA หรือปริญญาตรีเท่านั้น การศึกษาครั้งนี้ได้รับการทดสอบหกสื่อและมีการระบุว่า DWK ที่ดีที่สุดสำหรับการเพาะเลี้ยงในหลอดทดลองของซี wilsoniana.
การศึกษาครั้งนี้ยังเอกสารที่เป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับการเพาะเลี้ยงในหลอดทดลองของซี wilsoniana คือการเกิดสีน้ำตาลหรือดำลงของชิ้นส่วน (รูป. 2A และ ข) โดยทั่วไปการเกิดสีน้ำตาลเนื้อเยื่อเกิดขึ้นผ่านการกระทำของกลุ่มของเอนไซม์เช่นเอนไซม์ polyphenol, peroxidase และ L-phenylalanine ammonialyase ที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นสีน้ำตาล (Ko et al., 2009 และ Ru et al., 2013) พื้นผิวเอนไซม์เหล่านี้ซึ่งแตกต่างกันไปในเนื้อเยื่อที่แตกต่างกัน ได้แก่ ซายน์หรือ O-hydroxyphenols เช่นกรด chlorogenic (Ko et al., 2009) เอ็นไซม์จะแฝงตามปกติในเยื่อหุ้มเซลล์และสารตั้งต้นที่เก็บไว้ภายใน vacuoles เซลล์ (Ahmad et al., 2013) เมื่อเนื้อเยื่อได้รับบาดเจ็บเอนไซม์และพื้นผิวที่มาร่วมกันส่งผลให้การเกิดออกซิเดชันของสารประกอบฟีนอลจะไม่เสถียร O-Quinones ซึ่งเป็นโมเลกุล electrophilic สูงและพอลิเมอของพวกเขาจะนำไปสู่การปรากฏตัวของเม็ดสีสีน้ำตาล (Holderbaum et al., 2010) เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าการเกิดสีน้ำตาลเนื้อเยื่อยังไม่ได้รับการรายงานในสายพันธุ์อื่น ๆ Cornus ยกเว้นซี wilsoniana (เบน et al., 2010) มีความเป็นไปได้ว่าการเกิดสีน้ำตาลอาจจะเป็นเฉพาะใน C. wilsoniana ซึ่งอาจอธิบายได้ว่าทำไมระบบการขยายพันธุ์ของมันยังไม่ได้รับการจัดตั้งขึ้นประสบความสำเร็จคือ

Results (Thai) 3:

4 . การอภิปรายวัฒนธรรมยิงวิธีการ micropropagating C wilsoniana ถูกพัฒนาขึ้นในการศึกษานี้ ยอดรักแร้ถูกชักนำจากยิง เลี้ยงเพาะเลี้ยงบนอาหารสูตร MS ที่เสริมด้วยดีเคดับเบิลยู 300 มก. L − 1 PvP 0.5 mg L − 1 ZT และ 0.1 mg L − 1 และอื่น ๆ . microcuttings มาจากยอดรักแร้เป็นรากฐานในดีเคดับเบิลยูขนาดกลางที่มี 300 มก. L − 1 PVP และ 1.0 mg L − 1 คิบะ ต้นเป็นได้อย่างง่ายดายสามารถใช้ในการแรเงาหลังปักดำลงในพื้นผิว แปลงทดลอง พบว่า ปรับสภาพพืชสามารถปลูกในฟิลด์การผลิตเชิงพาณิชย์ วิธีนี้เป็นวิธีที่แตกต่างจากเอกสารก่อนหน้านี้วิธีการ micropropagating คอร์นัสชนิด แรกรายงานวิธีการฟื้นฟูของ ฟลอริด้าผ่านเซลล์เพาะเลี้ยงเอ็มบริโอเอ็มบริโอที่ถูกชักนำจากวันบน MS หรือสูตรอาหารที่มีทั้งครูและ ฮิลดีเบรินต์ ( 2 , 4-D ) หรือ 2 , 4-D ด้วย KT ( trigiano et al . , 1989 ) เอ็ดและอัล ( 1994 ) ก่อตั้งขึ้นในวัฒนธรรมยิงหลอดทดลอง ( C . nuttallii ให้เกิด BA การผลิตเฉลี่ย 3.1 microshoots . ต่อมา วิธีการในการเพาะของ ฟลอริด้า ( kaveriappa et al . , 1997 ) , C . ปริญญาโท ( durkovic , 2008 ) , และ C canadensis ( ฟง et al . , 2009 ) มีรายงาน แต่อาศัย คือ BA และ NAA และ BA เท่านั้น การศึกษาทดสอบหก สื่อระบุว่า dwk คือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับการเพาะของ wilsoniana .นอกจากนี้ยังได้ศึกษาเอกสารที่คีย์อุปสรรคสำหรับการเพาะของ wilsoniana เป็นสีน้ำตาลหรือสีเข้ม เลี้ยง ( รูปที่ 2A และ B ) โดยทั่วไปเนื้อเยื่อสีน้ำตาลเกิดขึ้นผ่านการกระทำของ กลุ่มของเอนไซม์ เช่น โพลีฟีนอล กซิเดส , Peroxidase และฟีนิลอะลา ammonialyase รู้จักกันโดยทั่วไปเป็นสีน้ำตาล ( เกาะ et al . , 2009 และรู et al . , 2013 ) พื้นผิวสำหรับเอนไซม์เหล่านี้ ซึ่งแตกต่างกันไปในเนื้อเยื่อต่างๆ รวมถึงซีนหรือ o-hydroxyphenols เช่น chlorogenic acid ( เกาะ et al . , 2009 ) เอนไซม์ปกติแฝงบนเยื่อหุ้มเซลล์ และพื้นผิวที่สะสมภายในเซลล์ แวคิวโอล ( Ahmad et al . , 2013 ) เมื่อเนื้อเยื่อได้รับบาดเจ็บ , เอนไซม์และพื้นผิวมาร่วมกันที่เกิดออกซิเดชันของสารประกอบฟีนอลไม่คงที่ o-quinones ซึ่งเป็นโมเลกุลของพอลิเมอร์รับสูงและนำไปสู่ลักษณะที่ปรากฏของรงควัตถุสีน้ำตาล ( holderbaum et al . , 2010 ) เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าเนื้อเยื่อสีน้ำตาลยังไม่ได้รับรายงานในชนิดอื่น ๆ ยกเว้นซีคอร์นัส wilsoniana ( เบน et al . , 2010 ) มีความเป็นไปได้ว่า สีน้ำตาลอาจจะเฉพาะใน C wilsoniana ซึ่งอาจอธิบายได้ว่าทำไมระบบการขยายพันธุ์ของมันไม่ได้ถูกสร้างเรียบร้อยแล้ว