Type of writing system: syllabic al

Type of writing system: syllabic alphabet consisting of 44 basic consonants, each with an inherent vowel: [o] in medial position and [a] in final position. The [a] is usually found in words of Sanskrit, Pali or Khmer origin while the [o] is found native Thai words. The 18 other vowels and 6 diphthongs are indicated using diacritics which appear in front of, above, below of after the consonants they modify.
Direction of writing: left to right in horizontal lines.
8 of the letters are used only for writing words of Pali and Sanskrit origin.
For some consonants there are multiple letters. Originally they represented separate sounds, but over the years the distinction between those sounds was lost and the letters were used instead to indicate tones.
Thai is a tonal language with 5 tones. The tone of a syllable is determined by a combination of the class of consonant, the type of syllable (open or closed), the tone marker and the length of the vowel. More details.
There are no spaces between words, instead spaces in a Thai text indicate the end of a clause or sentence.

Consonants are divided into three classes: low (เสียงต่ำ), mid (เสียงกลาง) and high (เสียงสูง) , which help to determine the tone of a syllable.
The sounds represented by some consonants change when they are used at the end of a syllable (indicated by the letters on the right of the slash). Some consonants can only be used at the beginning of a syllable.
Duplicate consonants represent different Sanskrit and Pali consonants sounds which are pronounced identically in Thai.
The letter o ang acts as a silent vowel carrier at the beginning of words that start with a vowel.
The names of the consonants are acrophonic and intended to help with learning them.

Results (Thai) 1:

ชนิดของการเขียนระบบ: ประกอบด้วย 44 พื้นฐานพยัญชนะ สระมีโดยธรรมชาติแต่ละอักษร syllabic: [o] ในตำแหน่งด้านใกล้กลางและตำแหน่งสุดท้ายใน [a] [A] เป็นมักจะพบในคำสันสกฤต บาลี หรือเขมรขณะ [o] พบคำภาษาไทย 18 อื่น ๆ สระและควบกล้ำกับ 6 จะแสดงโดยใช้อักขระที่แสดงในหน้าของ ข้าง ด้านล่างของหลังพยัญชนะจะปรับเปลี่ยนทิศทางการเขียน: จากซ้ายไปขวาในเส้นแนวนอน8 ของตัวอักษรที่ใช้สำหรับการเขียนคำของภาษาบาลีและสันสกฤตเท่านั้นพยัญชนะบาง มีหลายตัว เดิม แสดงเสียงแยกต่างหาก แต่ปี ความแตกต่างระหว่างเสียงเหล่านั้นได้หายไป และตัวอักษรใช้แทนเสียงบ่งชี้ไทยเป็นภาษาใช้ มี 5 โทนสี เสียงของพยางค์ถูกกำหนด โดยที่ชั้นของพยัญชนะ ชนิดของพยางค์ (เปิด หรือปิด), เครื่องหมายเสียง และความยาวของสระ รายละเอียดเพิ่มเติมไม่มีช่องว่างระหว่างคำ แทน ช่องว่างในข้อความภาษาไทยระบุจุดสิ้นสุดของอนุประโยคหรือประโยคพยัญชนะแบ่งออกเป็นสามชั้น: ต่ำ (เสียงต่ำ), กลาง (เสียงกลาง) และสูง (เสียงสูง), ซึ่งช่วยในการกำหนดเสียงของการแสดง โดยพยัญชนะบางเสียงเปลี่ยนแปลงเมื่อมีใช้ในตอนท้ายของ (ตามตัวอักษรทางด้านขวาจะทับ) เพียงใช้พยัญชนะบางที่จุดเริ่มต้นของพยัญชนะซ้ำแสดงต่าง ๆ ภาษาสันสกฤตและบาลีพยัญชนะเสียงซึ่งออกเสียงเหมือนกันในภาษาไทยอ่างทอง o จดหมายทำหน้าที่เป็นผู้ขนส่งสภาพสระของคำที่ขึ้นต้น ด้วยสระชื่อของพยัญชนะจะ acrophonic และมีวัตถุประสงค์เพื่อช่วยให้เรียนรู้ได้

Results (Thai) 2:

ประเภทของระบบการเขียน: ตัวอักษรพยางค์ที่ประกอบด้วย 44 พยัญชนะพื้นฐานแต่ละคนมีสระธรรมชาติ: [o] ในตำแหน่งตรงกลางและ [] ในตำแหน่งสุดท้าย [] มักจะพบในคำพูดของภาษาสันสกฤตภาษาบาลีหรือแหล่งกำเนิดเขมรขณะที่ [o] จะพบคำไทยพื้นเมือง 18 สระอื่น ๆ และคำควบกล้ำที่ 6 จะมีการแสดงที่ใช้กำกับที่ปรากฏในหน้าของด้านบนด้านล่างของพยัญชนะหลังจากที่พวกเขาปรับเปลี่ยน.
ทิศทางการเขียน: จากซ้ายไปขวาในเส้นแนวนอน.
8 ของตัวอักษรที่จะใช้เฉพาะสำหรับการเขียนคำภาษาบาลี และต้นกำเนิดภาษาสันสกฤต.
สำหรับบางพยัญชนะที่มีตัวอักษรหลาย แต่เดิมพวกเขาเป็นตัวแทนของเสียงที่แยกจากกัน แต่ในช่วงปีที่ผ่านมาความแตกต่างระหว่างเสียงเหล่านั้นก็หายไปและตัวอักษรที่ถูกนำมาใช้แทนเพื่อแสดงเสียง.
ไทยเป็นภาษาวรรณยุกต์ 5 เสียง เสียงของพยางค์ถูกกำหนดโดยการรวมกันของชั้นเรียนของพยัญชนะประเภทของพยางค์ (เปิดหรือปิด) เครื่องหมายเสียงและความยาวของสระ . รายละเอียดเพิ่มเติม
. มีช่องว่างระหว่างคำแทนช่องว่างในข้อความภาษาไทยแสดงให้เห็นในตอนท้ายของประโยคหรือประโยคที่มีพยัญชนะจะแบ่งออกเป็นสามชั้นต่ำ (เสียงต่ำ) กลาง (เสียงกลาง) และสูง (เสียงสูง) ซึ่งช่วยในการกำหนดเสียงของพยางค์. เสียงแทนด้วยพยัญชนะบางส่วนเปลี่ยนไปเมื่อพวกเขาจะใช้ในตอนท้ายของพยางค์ (แสดงโดยตัวอักษรบนขวาของสแลช) พยัญชนะบางคนอาจจะใช้เพียงจุดเริ่มต้นของพยางค์. ซ้ำพยัญชนะภาษาสันสกฤตเป็นตัวแทนที่แตกต่างกันและเสียงพยัญชนะภาษาบาลีที่มีการออกเสียงในภาษาไทยเหมือนกัน. ตัวอักษร O อ่างทองทำหน้าที่เป็นผู้ให้บริการสระเงียบที่จุดเริ่มต้นของคำที่ขึ้นต้นด้วยสระชื่อของพยัญชนะเป็น acrophonic และตั้งใจที่จะช่วยให้พวกเขากับการเรียนรู้

Results (Thai) 3:

ประเภทของการเขียนระบบอักษรพยางค์ประกอบด้วยพยัญชนะพื้นฐาน , แต่ละคนมีสระที่แท้จริง : [ O ] ในตำแหน่งและแนว [ ] ในตำแหน่งสุดท้าย [ ] มักพบในคำภาษาสันสกฤต บาลี เขมรหรือประเทศในขณะที่ [ O ] พบคำไทยพื้นเมือง 18 อื่น ๆ 2 สระและ 6 จะระบุโดยใช้อักขระที่ปรากฏในหน้า , ข้างต้นด้านล่างของหลังพยัญชนะที่ปรับเปลี่ยน .
ทิศทางการเขียนจากซ้ายไปขวาในเส้นแนวนอน .
8 ของตัวอักษรจะถูกใช้เพียงสำหรับการเขียนคำภาษาบาลีและสันสกฤตกำเนิด .
บางพยัญชนะมีตัวอักษรหลาย เดิมทีพวกเขาเป็นตัวแทนเสียงแยกต่างหาก แต่กว่าปี ความแตกต่างระหว่างเสียงเหล่านั้นได้หายไป และตัวอักษรที่ใช้แสดงแทน
โทนภาษาไทยเป็นภาษาวรรณยุกต์มี 5 เสียง เสียงของพยางค์ที่กำหนดโดยการรวมกันของชั้นของพยัญชนะ ชนิดของพยางค์ ( เปิดหรือปิด ) เสียง เครื่องหมาย และความยาวของส่วนสระ รายละเอียดเพิ่มเติม
มีไม่มีช่องว่างระหว่างคำแทนช่องว่างในข้อความภาษาไทยระบุจุดสิ้นสุดของอนุประโยคหรือประโยค

พยัญชนะออกเป็นสามคลาส : ต่ำ ( เสียงต่ำ )กลาง ( เสียงกลาง ) และสูง ( เสียงสูง ) ซึ่งช่วยในการตรวจสอบเสียงของพยางค์
เสียงแสดงโดยบางพยัญชนะเปลี่ยนเมื่อพวกเขาจะใช้ในตอนท้ายของพยางค์ ( แสดงโดยตัวอักษรบนขวาของฟัน ) บางพยัญชนะเท่านั้นที่สามารถใช้ได้ที่จุดเริ่มต้นของพยางค์
พยัญชนะซ้ำเป็นตัวแทนแตกต่างกันภาษาบาลีและสันสกฤตพยัญชนะเสียงที่ออกเสียงเหมือนภาษาไทย ตัวอักษร O
อ่างทองหน้าที่เป็นเงียบ ) ผู้ให้บริการที่จุดเริ่มต้นของคำที่ขึ้นต้นด้วยสระ
ชื่อของพยัญชนะเป็น acrophonic และตั้งใจที่จะช่วยสอนพวกเขา