With the underpins the dynamics of

With the underpins the dynamics of knowledge growth, as well as with the specific body of knowledge accepted at any one time. Traditional philosophers such as Locke and Kant admit the legitimacy and indeed the necessity of genetic considerations in epistemology. So do an increasing number of modern philosophers, such as Dewey(1950), Wittgenstein (1953), Ryle (1949) Lakatos (1970), Roulmin (1972), Polanyi (1958), Kuhc (1970), and Hamlyn (1978).
Secondly, there is the distinction between mathematics as an isolated and discrete discipline, which is strictly demarcated and separated from other realms of knowledge, as opposed to a view of mathematics which is connected with, and indissolubly a part of the whole fabric of human knowledge. Absolutist views of mathematics accord it a unique status, it being (with logic) the only certain realm of knowledge, which uniquely rests on rigorous proof. These conditions , together with the associated internalist denial of the relevance of history or genetic or human contexts, serve to demarcate mathematics as an isolated and discrete discipline.
Fallibilists include much more within the ambit of the philosophy of mathematics . Since mathematics is seen as fallible, it cannot be categorically divorced from the empirical (and hence fallible ) knowledge of the physical and other sciences. Since falliblism attends to the genesis of mathematical knowledge as well as its product, mathematics is seen as embedded in history and in human practice. Therefore mathematics cannot be divorced from the humanities and the social sciences, or from a considerations of human culture in general. Thus from a fallibilist perspective mathematics is seen as connected with, and indissolubly a part of the whole fabric of human knowledge.
The third distinction can be seen as a specialisation and further development of the second. It distinguishes between views of mathematics as objective and value free, being connected only with its own inner logic, in contrast with mathematics is seen as integral part of human culture, and thus as fully imbued with human values as other realms of knowledge and endeavour. Absolutist views with their internal concerns, see mathematics as objective as absolutely free of moral and human values. The fallibilist view, on the other hand, connects mathematics with the of human knowledge through its historical and social origins. Hence it sees mathematics as value-laden, imbued with moral and social values which play a significant role in the development and applications of mathematics .
What has been proposed is thet proper concern of the philosophy of mathematics should include external questions as to the historical orgins and social context of mathematics, in addition to the internal questions concerning knowledge, existence, and their justification.
For some years there has been a parallel debate over an internalist-externalist dichotomy in the philosophy of science (Losee, 1987). As in the philosophy of mathematics there has been a split between philosophers promoting an internalist view in the philosophy of science (such as the logical empiricists and Popper) and those espousing an externalist view.
The latter include many of the most influential recent philosophers of science, such as Feyerabend, Hanson, Kuhn, Lakatos, Laudan and Toulmin. Contributions of these authors to the philosophy of science is a powerful testimony to the necessity of considering ‘extemal’ questions in the the philosophy of science. However in the philosophy of science, even philosophers espousing an internalist position, such as Popper, admit the importance of considering the development of scientific knowledge for epistemology.

Results (Thai) 1:

ด้วยการ underpins เปลี่ยนแปลงเจริญเติบโตของความรู้ เช่น เดียว กับร่างกายเฉพาะความรู้ที่ยอมรับในเวลาเดียวกัน นักปรัชญาโบราณเช่นล็อกและ Kant ยอมรับที่ชอบธรรม และแท้จริงการพิจารณาทางพันธุกรรมในญาณวิทยา เพื่อ ทำการเพิ่มจำนวนนักปรัชญาสมัยใหม่ Dewey(1950), Wittgenstein (1953), Ryle (1949) Lakatos (1970) Roulmin (1972), Polanyi (1958), Kuhc (1970), และ Hamlyn (1978) .
ประการที่สอง มีความแตกต่างระหว่างคณิตศาสตร์เป็นการแยก และแยกกันวินัย อย่างเคร่งครัดได้แบ่ง และแยกออกจากอาณาจักรอื่น ๆ ความรู้ ตรงข้ามกับมุมมองของคณิตศาสตร์ซึ่งเชื่อมต่อกับ และ indissolubly เป็นส่วนหนึ่งของผ้าทั้งหมดของความรู้ที่มนุษย์ Absolutist อันคณิตศาสตร์แอคคอร์ดสถานะเฉพาะ มันเป็นเฉพาะบางขอบเขตของความรู้ ซึ่งไม่ซ้ำกันอยู่บนหลักฐานอย่างเข้มงวด (มีตรรกะ) เงื่อนไขเหล่านี้ พร้อมปฏิเสธ internalist สัมพันธ์ของความสำคัญของประวัติศาสตร์หรือบริบททางพันธุกรรม หรือมนุษย์ บริการปักปันคณิตศาสตร์เป็นวินัยการแยก และแยกกัน
Fallibilists รวมอยู่ภายใน ambit ของปรัชญาของคณิตศาสตร์มากขึ้น เนื่องจากคณิตศาสตร์เป็นเห็นเป็น fallible ไม่สามารถหย่า categorically จากความรู้ประจักษ์ (และดังนั้น fallible) ของศาสตร์ทางกายภาพ และอื่น ๆ เนื่องจาก falliblism เข้าร่วมกับแหล่งกำเนิดของความรู้ทางคณิตศาสตร์ของผลิตภัณฑ์ คณิตศาสตร์จะเห็นประวัติฝังใน และ ในทางปฏิบัติของมนุษย์ ดังนั้น วิชาคณิตศาสตร์ไม่ได้หย่า จากที่มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ หรือ จากการพิจารณาของวัฒนธรรมของมนุษย์โดยทั่วไป ดังนั้น จาก fallibilist เป็น มุมมองคณิตศาสตร์ถูกมองเป็นการเชื่อมต่อกับ และ indissolubly เป็นส่วนหนึ่งของผ้าทั้งหมดของความรู้มนุษย์
แตกสามสามารถมองเห็นได้และพัฒนาต่อที่สอง มันแตกต่างระหว่างมุมมองของคณิตศาสตร์เป็นวัตถุประสงค์และค่าฟรี การเชื่อมต่อเฉพาะกับตรรกะของตัวเองภายใน in contrast with คณิตศาสตร์ถือ เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมของมนุษย์ และดังอย่างโชกโชนค่ามนุษย์เป็นอาณาจักรอื่น ๆ ความรู้และ endeavour Absolutist มอง ด้วยความกังวลของพวกเขาภายใน ดูคณิตศาสตร์เป็นวัตถุประสงค์เป็นอย่างฟรีค่าแรง และมนุษย์ ดู fallibilist ในทางกลับกัน เชื่อมต่อคณิตศาสตร์กับมนุษย์รู้ถึงกำเนิดประวัติศาสตร์ และสังคม ดังนั้น เห็นคณิตศาสตร์เป็นค่าลสามารถ โชกโชนค่าคุณธรรม และสังคมที่มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาและการประยุกต์คณิตศาสตร์
อะไรนำเสนอเป็น thet กังวลถูกต้องของปรัชญาของคณิตศาสตร์ควรรวมภายนอกถาม orgins ประวัติศาสตร์และบริบททางสังคมของคณิตศาสตร์ นอกจากคำถามภายในที่เกี่ยวกับความรู้ มีอยู่ และเหตุผลของพวกเขา
บางปี มีการอภิปรายพร้อมผ่านการ internalist externalist dichotomy ในปรัชญาวิทยาศาสตร์ (Losee, 1987) ในปรัชญาของคณิตศาสตร์ ได้มีการแยกระหว่างปรัชญาส่งเสริมมุมมอง internalist ในปรัชญาวิทยาศาสตร์ (เช่น empiricists ตรรกะและ Popper) และผู้ espousing มุมมอง externalist.
หลังรวมของปรัชญาที่ล่าสุดมีอิทธิพลที่สุดของวิทยาศาสตร์ Feyerabend แฮนสัน Kuhn, Lakatos, Laudan และ Toulmin ผลงานของผู้เขียนปรัชญาของวิทยาศาสตร์เหล่านี้เป็นพยานหลักฐานที่มีประสิทธิภาพเพื่อการพิจารณาคำถาม 'extemal' ในการปรัชญาของวิทยาศาสตร์ อย่างไรก็ตามในปรัชญาของวิทยาศาสตร์ แม้ปรัชญา espousing ตำแหน่งที่ internalist เช่น Popper ยอมรับความสำคัญของการพิจารณาการพัฒนาความรู้ทางวิทยาศาสตร์สำหรับญาณวิทยา

Results (Thai) 2:

กับรมย์การเปลี่ยนแปลงของการเจริญเติบโตของความรู้เป็นอย่างดีเช่นเดียวกับร่างกายที่เฉพาะเจาะจงของความรู้ที่ได้รับการยอมรับในช่วงเวลาหนึ่ง นักปรัชญาแบบดั้งเดิมเช่นล็อคและคานท์ยอมรับว่าถูกต้องตามกฎหมายและแน่นอนความจำเป็นของการพิจารณาทางพันธุกรรมในญาณวิทยา ดังนั้นจำนวนที่เพิ่มขึ้นของนักปรัชญาที่ทันสมัยเช่นดิวอี้ (1950) Wittgenstein (1953) Ryle (1949) Lakatos (1970), Roulmin (1972), Polanyi (1958), Kuhc (1970) และ Hamlyn (1978) .
ประการที่สองมีความแตกต่างระหว่างคณิตศาสตร์เป็นโดดเดี่ยวและไม่ต่อเนื่องทางวินัยซึ่งเป็นเขตแดนอย่างเคร่งครัดและแยกออกจากดินแดนอื่น ๆ ของความรู้ที่ตรงข้ามกับมุมมองของคณิตศาสตร์ที่มีการเชื่อมต่อกับและ indissolubly ส่วนหนึ่งของผ้าทั้งของมนุษย์ ความรู้ มุมมอง Absolutist ของคณิตศาสตร์สอดคล้องมันสถานะไม่ซ้ำกันมันเป็น (ด้วยเหตุผล) ดินแดนบางเพียงความรู้ที่ไม่ซ้ำกันวางอยู่บนหลักฐานอย่างเข้มงวด เงื่อนไขเหล่านี้พร้อมกับการปฏิเสธ internalist เกี่ยวข้องความเกี่ยวข้องของประวัติศาสตร์หรือบริบททางพันธุกรรมหรือมนุษย์ที่ทำหน้าที่ในการปักปันคณิตศาสตร์เป็นวินัยแยกและแยก
Fallibilists รวมถึงอื่น ๆ อีกมากมายที่อยู่ในขอบเขตของปรัชญาของคณิตศาสตร์ ตั้งแต่คณิตศาสตร์ถูกมองว่าเป็นทำผิดก็ไม่สามารถหย่าเด็ดขาดจากความรู้เชิงประจักษ์ (และทำผิดได้ด้วยเหตุนี้) ของวิทยาศาสตร์ทางกายภาพและอื่น ๆ ตั้งแต่ falliblism เข้าร่วมการกำเนิดของความรู้ทางคณิตศาสตร์เช่นเดียวกับผลิตภัณฑ์ของตนคณิตศาสตร์ถูกมองว่าเป็นที่ฝังอยู่ในประวัติศาสตร์และในทางปฏิบัติของมนุษย์ ดังนั้นคณิตศาสตร์ไม่สามารถหย่าขาดจากมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์หรือจากการพิจารณาของวัฒนธรรมของมนุษย์โดยทั่วไป ดังนั้นจากมุมมองของคณิตศาสตร์ fallibilist ถูกมองว่าเป็นที่เชื่อมต่อกับและ indissolubly ส่วนหนึ่งของผ้าทั้งความรู้ของมนุษย์
แตกต่างที่สามสามารถมองเห็นเป็นความเชี่ยวชาญและการพัฒนาต่อไปเป็นครั้งที่สอง มันแตกต่างระหว่างมุมมองของคณิตศาสตร์เป็นวัตถุประสงค์และมูลค่าฟรี, การเชื่อมต่อเฉพาะกับตรรกะภายในของตัวเองในทางตรงกันข้ามกับคณิตศาสตร์ถูกมองว่าเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมของมนุษย์และทำให้ตื้นตันใจอย่างเต็มที่กับคุณค่าของมนุษย์เป็นอาณาจักรอื่น ๆ ของความรู้และความพยายาม มุมมอง Absolutist ด้วยความกังวลภายในของพวกเขาดูคณิตศาสตร์เป็นวัตถุประสงค์เป็นอย่างฟรีค่านิยมคุณธรรมและมนุษย์ มุมมอง fallibilist บนมืออื่น ๆ ที่เชื่อมโยงคณิตศาสตร์กับความรู้ของมนุษย์ผ่านต้นกำเนิดทางประวัติศาสตร์และสังคม ด้วยเหตุนี้มันเห็นคณิตศาสตร์เป็นมูลค่าภาระตื้นตันใจกับค่านิยมทางศีลธรรมและสังคมที่มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาและการประยุกต์ของคณิตศาสตร์
สิ่งที่ได้รับการเสนอเป็นเทศกังวลที่เหมาะสมของปรัชญาของคณิตศาสตร์ควรมีคำถามภายนอกเป็นOrgins ประวัติศาสตร์ และบริบททางสังคมของคณิตศาสตร์ที่นอกเหนือจากคำถามภายในที่เกี่ยวข้องกับความรู้การดำรงอยู่และความเหมาะสมของพวกเขา
เป็นเวลาหลายปีได้มีการอภิปรายขนานกว่าขั้ว internalist-externalist ในปรัชญาของวิทยาศาสตร์ (Losee, 1987) ในขณะที่ปรัชญาของคณิตศาสตร์ได้มีการแยกระหว่างนักปรัชญาการส่งเสริมมุมมอง internalist ในปรัชญาของวิทยาศาสตร์ (เช่น empiricists ตรรกะและตกใจ) และผู้ที่ espousing externalist ดู
หลังได้รวมถึงนักปรัชญาที่ผ่านมามีอิทธิพลมากที่สุดของวิทยาศาสตร์ เช่น Feyerabend แฮนสัน, คุห์น Lakatos, Laudan และ Toulmin การมีส่วนร่วมของผู้เขียนเหล่านี้เพื่อปรัชญาวิทยาศาสตร์เป็นพยานที่มีประสิทธิภาพเพื่อความจำเป็นในการพิจารณาคำถาม 'extemal ในปรัชญาวิทยาศาสตร์ อย่างไรก็ตามในปรัชญาของวิทยาศาสตร์แม้นักปรัชญา espousing ตำแหน่ง internalist เช่นตกใจยอมรับความสำคัญของการพิจารณาการพัฒนาความรู้ทางวิทยาศาสตร์สำหรับญาณวิทยา

Results (Thai) 3:

กับพลวัตของการบอกความรู้ เช่นเดียวกับร่างกายที่เฉพาะเจาะจงของความรู้ที่ได้รับการยอมรับในเวลาใดเวลาหนึ่ง แบบล็อคและนักปรัชญาเช่น Kant ยอมรับความถูกต้องและแน่นอน ความจำเป็นของการพิจารณาในทางญาณวิทยา ดังนั้น การเพิ่มจำนวนของนักปรัชญาสมัยใหม่ เช่น ดิวอี้ ( 1950 ) , วิทเก้นสไตน์ ( 1953 ) , ไรล์ ลากาตอส ( 2492 ) ( 1970 ) , roulmin ( 1972 )โปลานยี ( 1958 ) , kuhc ( 1970 ) และแฮมลิน ( 1978 ) .
ประการที่สอง มีความแตกต่างระหว่างคณิตศาสตร์และแยกเดี่ยว เป็นวินัยที่เคร่งครัด demarcated แยกออกจากอาณาจักรอื่น ๆของความรู้ ซึ่งตรงข้ามกับมุมมองของคณิตศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับ indissolubly เป็นส่วนหนึ่งของผ้าทั้งหมด ของความรู้ของมนุษย์Absolutist มุมมองของคณิตศาสตร์แอคคอร์ดมันสถานะไม่ซ้ำกันได้ ( ด้วยเหตุผล ) เพียงบางอาณาจักรแห่งความรู้ ซึ่งเอกลักษณ์ที่วางอยู่บนหลักฐานอย่างเข้มงวด เงื่อนไขเหล่านี้ พร้อมๆ กับที่เกี่ยวข้อง internalist ปฏิเสธความเกี่ยวข้องของประวัติศาสตร์หรือบริบททางพันธุกรรม หรือ มนุษย์ ให้ของคณิตศาสตร์เป็นแยกและไม่ต่อเนื่อง
วินัยfallibilists รวมมากขึ้นภายในวงของปรัชญาของคณิตศาสตร์ เนื่องจากคณิตศาสตร์นั้นถือเป็นความผิดพลาด มันไม่สามารถซึ่งหย่าขาดจากเชิงประจักษ์ ( และความผิดพลาดดังนั้น ) ความรู้ของทางกายภาพ และศาสตร์อื่น ๆ ตั้งแต่ falliblism เข้าร่วมกับแหล่งกำเนิดของความรู้ทางคณิตศาสตร์รวมทั้งผลิตภัณฑ์ของคณิตศาสตร์ เท่าที่เห็นก็จะฝังตัวอยู่ในประวัติศาสตร์และในการปฏิบัติของมนุษย์ จึงไม่สามารถคณิตศาสตร์จะหย่าขาดจากคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ หรือจากการพิจารณาของวัฒนธรรมของมนุษย์ทั่วไป ดังนั้นจากมุมมองของคณิตศาสตร์ fallibilist เท่าที่เห็นก็จะเชื่อมต่อกับและ indissolubly เป็นส่วนหนึ่งของผ้าทั้ง
ของความรู้ของมนุษย์ความแตกต่างที่สามสามารถเห็นเป็นเชี่ยวชาญและการพัฒนาต่อไปของที่สอง มันแตกต่างระหว่างมุมมองของคณิตศาสตร์เป็นวัตถุประสงค์และค่าฟรี ถูกเชื่อมต่อด้วยตรรกะภายในของตนเอง ในทางตรงกันข้ามกับคณิตศาสตร์ ถูกมองว่าเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมของมนุษย์และดังนั้นอย่างโชกโชนค่ามนุษย์เป็นอาณาจักรอื่น ๆของความรู้และความพยายามAbsolutist มุมมองกับความกังวลภายในของตน เห็นคณิตศาสตร์เป็นวัตถุประสงค์เป็นอย่างฟรีของค่านิยมทางจริยธรรมและมนุษย์ ดู fallibilist บนมืออื่น ๆที่เชื่อมโยงคณิตศาสตร์กับความรู้ของมนุษย์ผ่านจุดกำเนิดของประวัติศาสตร์และสังคม จึงเห็นคณิตศาสตร์เป็นค่าหนักตื้นตันใจกับคุณธรรม จริยธรรม และค่านิยม ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาและการใช้งานของคณิตศาสตร์
สิ่งที่ได้รับการเสนอเป็นเทศที่เหมาะสมเกี่ยวกับปรัชญาของคณิตศาสตร์ควรจะรวมถึงคำถามภายนอกเพื่อ orgins ประวัติศาสตร์และบริบททางสังคมของคณิตศาสตร์ , นอกเหนือไปจากภายใน คำถามที่เกี่ยวกับความรู้ การดำรงอยู่ และสมควร
บางปี ได้มีการอภิปรายคู่ขนานผ่าน internalist externalist ขั้วในปรัชญาของวิทยาศาสตร์ ( losee , 1987 ) ในปรัชญาคณิตศาสตร์ได้มีการแยกระหว่างนักปรัชญาการส่งเสริม internalist ดูในปรัชญาวิทยาศาสตร์ ( เช่น empiricists ตรรกะและปอปเปอร์ ) และผู้ที่ externalist
espousing มุมมองหลังรวมล่าสุดมากมายนักปรัชญาที่มีอิทธิพลมากที่สุดของวิทยาศาสตร์ เช่น Feyerabend แฮนสัน คูน ลากาตอส , , และ laudan toulmin . ผลงานของนักเขียนเหล่านี้กับปรัชญาของวิทยาศาสตร์เป็นพยานหลักฐานที่มีประสิทธิภาพในความจำเป็นของการพิจารณาคำถามของ extemal ' ในปรัชญาของวิทยาศาสตร์ แต่ในปรัชญาวิทยาศาสตร์แม้นักปรัชญา espousing เป็น internalist ตำแหน่ง เช่น ปอปเปอร์ ยอมรับความสำคัญของการพิจารณาการพัฒนาความรู้ทางวิทยาศาสตร์
ญาณวิทยา