Firms achieve economies of scale wh

Firms achieve economies of scale when their operating costs increase at a lower rate than their output. In manufacturing operations, plant volumes must reach a certain minimum level for a firm to achieve economies of scale. In industries, such as aircraft, automobile, chemical production and petroleum refining, plant volumes needed to achieve economies of scale are so high that only a few firms can attain them without foreign sales (Chandler, 1990).

Dunning (1989) suggests that multinational service firms, like manufacturing firms, can benefit from global economies of scale in personnel specialization, financial management, and common governance. Campbell and Verbeke (1994) propose that service firms can achieve global economies of scale in marketing or image-building. Furthermore, Lovelock and Yip (1996) theorize that information-based service firms, such as insurers, can achieve global economies of scale by providing global customers with standardized insurance products and by centralizing upstream value chain activities.

Insurance firms, just as manufacturing firms, incur some fixed costs in their operations that do not increase with output. For example, computer systems and software cost the same whether they process ten or ten thousand dollars in premiums each day. Insurance firms, however, primarily gain economies of scale from four specialized insurance activities: Rate making, underwriting, claims settlement, and investments.

Rate making is the process of estimating the costs of an insurance policy over its life and assigning a price to the policy at its inception based on that estimate. Underwriting is the process of rejecting or accepting an application for insurance and classifying accepted applications according to their estimated future costs. Claims settlement is the process of verifying that a claim filed under an insurance policy is legitimate, and that the amount paid for the claim is appropriate. Investment is the process of generating income from the premiums paid to an insurance firm when a policy is purchased. The firm needs skilled employees and specialized resources to perform these activities. Skogh (1982) and Borch (1990) suggest that as an insurance firm increases its output, its costs to establish a rate, classify a policy, pay a claim and invest a premium increase at a lower rate than its output.

There is, however, mixed evidence on the existence of economies of scale for insurers. Studies have investigated whether economies of scale exist for Australian, Austrian, Canadian, Danish, Dutch, Finnish, French, German, Italian, Japanese, Norwegian, Swedish, Swiss, British and U.S. insurers.1 When these studies verify economies of scale, the results were generally obtained by small insurers, while, in general, no economies or diseconomies of scale were found for large insurers. Whether multinational insurers achieve economies of scale has not been determined.

Results (Thai) 1:

บริษัท ประสบความสำเร็จในการประหยัดจากขนาดเมื่อค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานของพวกเขาเพิ่มขึ้นในอัตราที่ต่ำกว่าการส่งออกของพวกเขา ในการดำเนินการผลิตปริมาณพืชต้องถึงระดับต่ำสุดบางอย่างให้กับ บริษัท เพื่อให้บรรลุการประหยัดจากขนาด ในอุตสาหกรรมเช่นเครื่องบินรถยนต์, การผลิตสารเคมีและการกลั่นปิโตรเลียมปริมาณพืชจำเป็นเพื่อให้บรรลุการประหยัดจากขนาดที่สูงมากที่มีเพียงไม่กี่ บริษัท สามารถบรรลุได้โดยไม่ต้องขายต่างประเทศ (Chandler, 1990).

Dunning (1989) แสดงให้เห็นว่า บริษัท ข้ามชาติที่ให้บริการเช่นเดียวกับ บริษัท ที่ผลิตจะได้ประโยชน์จากเศรษฐกิจโลกจาก ในระดับความเชี่ยวชาญบุคลากรการจัดการทางการเงินและการกำกับดูแลร่วมกันแคมป์เบลและ verbeke (1994) เสนอว่า บริษัท ที่ให้บริการสามารถบรรลุเศรษฐกิจโลกจากขนาดในการตลาดหรือการสร้างภาพ นอกจากนี้เลิฟล็อกและ Yip (1996) ทฤษฎีที่ว่าข้อมูลที่ใช้บริการ บริษัท เช่น บริษัท ประกันสามารถบรรลุเศรษฐกิจโลกของขนาดโดยการให้ลูกค้าทั่วโลกด้วยผลิตภัณฑ์ที่มีมาตรฐานและการประกันโดยศูนย์กลางกิจกรรมห่วงโซ่คุณค่าต้นน้ำ.

บริษัท ประกันเช่นเดียวกับ บริษัท ที่ผลิตมีต้นทุนคงที่บางอย่างในการดำเนินงานของพวกเขาที่ไม่ได้เพิ่มขึ้นกับการส่งออก ตัวอย่างเช่นระบบคอมพิวเตอร์และซอฟต์แวร์ที่มีค่าใช้จ่ายเหมือนกันไม่ว่าพวกเขาดำเนินการสิบหรือสิบพันดอลลาร์ในพรีเมี่ยมในแต่ละวัน บริษัท ประกัน แต่ส่วนใหญ่ได้รับการประหยัดจากขนาดจากสี่กิจกรรมการประกันพิเศษ: ทำอัตราการจัดจำหน่าย,การตั้งถิ่นฐานการเรียกร้องและการลงทุน.

ทำอัตราการเป็นกระบวนการของการประมาณค่าใช้จ่ายของนโยบายการประกันตลอดอายุการใช้และการกำหนดราคานโยบายที่ก่อตั้งขึ้นบนพื้นฐานของการประมาณการว่า การจัดจำหน่ายเป็นกระบวนการของการปฏิเสธหรือยอมรับการประยุกต์ใช้สำหรับการประกันและการจำแนกประเภทการใช้งานที่ได้รับการยอมรับตามค่าใช้จ่ายโดยประมาณของอนาคตการตั้งถิ่นฐานการเรียกร้องเป็นกระบวนการของการตรวจสอบว่าการฟ้องร้องคดีตามกรมธรรม์ประกันภัยถูกต้องตามกฎหมายและว่าจำนวนเงินที่จ่ายสำหรับการเรียกร้องที่มีความเหมาะสม การลงทุนเป็นกระบวนการของการสร้างรายได้จากเบี้ยประกันที่จ่ายให้แก่ บริษัท ประกันภัยเมื่อนโยบายจะซื้อ บริษัท ต้องการพนักงานที่มีทักษะและทรัพยากรเฉพาะเพื่อดำเนินกิจกรรมเหล่านี้skogh (1982) และ Borch (1990) ชี้ให้เห็นว่าเป็น บริษัท ประกันจะเพิ่มการส่งออกค่าใช้จ่ายในการสร้างอัตราการจำแนกนโยบายจ่ายการเรียกร้องและการลงทุนที่เพิ่มขึ้นในอัตราที่ต่ำกว่าเอาท์พุท.

มี แต่หลักฐานที่ผสมกับการดำรงอยู่ของการประหยัดจากขนาดสำหรับ บริษัท ประกัน การศึกษาได้รับการตรวจสอบว่าการประหยัดจากขนาดที่มีอยู่สำหรับออสเตรเลีย, ออสเตรีย, แคนาดา,เดนมาร์ก, ดัตช์, ฟินแลนด์, ฝรั่งเศส, เยอรมัน, อิตาลี, ญี่ปุ่น, นอร์เวย์, สวีเดน, สวิส, อังกฤษและเรา insurers.1 เมื่อการศึกษาเหล่านี้ตรวจสอบการประหยัดจากขนาดผลที่ได้รับโดยทั่วไป บริษัท ประกันภัยขนาดเล็กในขณะที่โดยทั่วไปของเศรษฐกิจหรือไม่ diseconomies ของวัดพบว่าสำหรับ บริษัท ประกันขนาดใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น บริษัท ประกันภัยข้ามชาติบรรลุการประหยัดจากขนาดยังไม่ได้รับการพิจารณา

Results (Thai) 2:

บริษัทให้เศรษฐกิจของขนาดเมื่อต้นทุนการดำเนินงานเพิ่มขึ้นในอัตราต่ำกว่าผลผลิตของพวกเขา ในการดำเนินงานการผลิต ปริมาณพืชต้องถึงระดับต่ำสุดสำหรับบริษัทเพื่อให้เศรษฐกิจของขนาด ในอุตสาหกรรม เครื่องบิน รถยนต์ ผลิตเคมี และปิโตรเลียม กลั่น ไดรฟ์ข้อมูลพืชที่จำเป็นเพื่อให้เศรษฐกิจของขนาดมีสูงว่า เพียงไม่กี่บริษัทสามารถบรรลุได้โดยไม่ต้องขายต่างประเทศ (Chandler, 1990)

Dunning (1989) แนะนำว่า บริการข้ามชาติบริษัท เช่นผลิต บริษัทสามารถได้รับประโยชน์จากเศรษฐกิจโลกของสเกลในบุคลากรความเชี่ยวชาญ บริหารเงิน และการบริหารทั่วไป แคมป์เบลและ Verbeke (1994) เสนอบริการบริษัทสามารถบรรลุเศรษฐกิจโลกของขนาดการตลาดหรือสร้างภาพลักษณ์ ตั้งนอก Lovelock และยิป (1996) ทฤษฎีที่ บริการตามข้อมูลบริษัท เช่นญี่ปุ่น สามารถบรรลุเศรษฐกิจโลกของสเกล โดยให้ลูกค้าทั่วโลก ด้วยมาตรฐานผลิตภัณฑ์ประกันภัย และค่าขั้นต้นน้ำ centralizing กิจกรรมห่วงโซ่

บริษัทประกันภัย เป็นเพียงบริษัทผลิต ใช้ต้นทุนบางอย่างถาวรในการดำเนินงานที่เพิ่มไม่ มีผล ตัวอย่าง ระบบคอมพิวเตอร์และซอฟต์แวร์ใช้เหมือนกับว่าพวกเขาดำเนินการสิบ หรือสิบพันดอลลาร์ในเบี้ยแต่ละวัน บริษัทประกันภัย อย่างไรก็ตาม เป็นหลักรับเศรษฐกิจของขนาดจากกิจกรรมประกันเฉพาะ 4: อัตราการ รับประกัน ภัย อ้างว่า การชำระเงิน และการลงทุน

ทำอัตราเป็นการประมาณการต้นทุนของกรมธรรม์ผ่านชีวิต และการกำหนดราคานโยบายที่มาตามที่ประเมิน การรับประกันภัยเป็นการปฏิเสธ หรือยอมรับแอพลิเคชันสำหรับการประกัน และประเภทใช้งานยอมรับตามต้นทุนในอนาคตของพวกเขาประเมิน การจ่ายสินไหมทดแทนเป็นกระบวนการตรวจสอบคำร้องยื่นภายใต้กรมธรรม์จะถูกต้องตามกฎหมาย และยอดชำระเงินสำหรับข้อเรียกร้องเหมาะสม ลงทุนเป็นกระบวนการสร้างรายได้จากค่าจ้างพิเศษที่จ่ายให้บริษัทประกันภัยเมื่อซื้อนโยบาย บริษัทต้องการพนักงานผู้เชี่ยวชาญและทรัพยากรเฉพาะเพื่อทำกิจกรรมเหล่านี้ Borch (1990) และ Skogh (1982) แนะนำว่า เป็นบริษัทประกันภัยเพิ่มขึ้นของผลผลิต ต้นทุนการสร้างอัตรา จัดประเภทนโยบาย ชำระค่าคำร้อง และลงทุนพรีเมี่ยมเพิ่มในอัตราต่ำกว่าผลผลิตของการ

มี แต่ ผสมหลักฐานในการดำรงอยู่ของเศรษฐกิจของขนาดในญี่ปุ่น การศึกษาได้ตรวจสอบว่า เศรษฐกิจของขนาดมีออสเตรเลีย ออสเตรีย แคนาดา เดนมาร์ก ดัตช์ ฟินแลนด์ ฝรั่งเศส เยอรมัน อิตาลี ญี่ปุ่น นอร์เวย์ สวีเดน สวิส อังกฤษ และสหรัฐอเมริกา insurers.1 เมื่อศึกษาเหล่านี้ตรวจสอบเศรษฐกิจของขนาด ผลลัพธ์ได้โดยทั่วไปรับจากญี่ปุ่นขนาดเล็ก ขณะ ทั่วไป เศรษฐกิจหรือ diseconomies ของสเกลไม่พบในญี่ปุ่นขนาดใหญ่ ว่า ญี่ปุ่นทำให้เศรษฐกิจของขนาดได้ไม่ถูกกำหนด