Optimism and leadership have subseq

Optimism and leadership have subsequently been found to have a direct link with
organizational performance (McColl-Kennedy & Anderson, 2002). Optimism was juxtaposed
with Seligman’s (1998) ‘‘helplessness theory’’ that stated when individuals do not believe they
have any influence over the outcome of a situation they will be less likely to exert the required
effort to be successful. However, Thiel, Connelly, and Griffith (2012) distinguished between
helplessness and pessimism in the context of leadership, by stating

Results (Thai) 1:

มองในแง่ดีและเป็นผู้นำในเวลาต่อมาพบมีการเชื่อมโยงโดยตรงกับ
ประสิทธิภาพองค์กร (& McColl เคนเนดีแอนเดอร์สัน 2002) มองในแง่ดีมีความหรูหราอันน่า
กับของ Seligman (1998) '' helplessness ทฤษฎี '' ที่ระบุเมื่อบุคคลไม่เชื่อพวกเขา
มีอิทธิพลใด ๆ ผ่านผลของสถานการณ์ที่ พวกเขาจะมักน้อยจะต้อง
พยายามที่จะประสบความสำเร็จ อย่างไรก็ตาม Thiel คอนเนลลี และมหานคร Griffith (2012) แตกต่างระหว่าง
helplessness และ pessimism ในบริบทของความเป็นผู้นำ โดยระบุ

Results (Thai) 2:

มองในแง่ดีและความเป็นผู้นำที่ได้รับต่อมาพบว่ามีการเชื่อมโยงโดยตรงกับ
ประสิทธิภาพการทำงานขององค์กร (McColl-เคนเนดี้และเดอร์สัน, 2002) มองในแง่ดีได้รับการวาง
กับ Seligman ของ (1998) '' ทฤษฎีไร้อำนาจ '' ระบุว่าเมื่อบุคคลที่ไม่เชื่อว่าพวกเขา
มีอิทธิพลเหนือผลของสถานการณ์ใด ๆ ที่พวกเขาจะมีโอกาสน้อยที่จะออกกำลังกายที่ต้องใช้
ความพยายามที่จะประสบความสำเร็จ อย่างไรก็ตามธิลล์คอนเนลลีและริฟฟิ ธ (2012) ประสบความสำเร็จระหว่าง
หนทางและความหวังในบริบทของความเป็นผู้นำโดยระบุ

Results (Thai) 3:

มองโลกในแง่ดี และภาวะผู้นำได้ในภายหลังพบว่ามีการเชื่อมโยงโดยตรงกับ
ประสิทธิภาพองค์การ ( McColl เคนเนดี& แอนเดอร์สัน , 2002 ) การมองโลกในแง่ดีเป็น juxtaposed
ด้วย Seligman ( 1998 ) ' ' ' 'helplessness ทฤษฎีที่ระบุว่า เมื่อบุคคลไม่เชื่อว่าพวกเขา
มีอิทธิพลต่อผลของสถานการณ์ที่พวกเขาจะมีโอกาสน้อยที่จะออกแรงต้อง
ความพยายามจะประสบความสำเร็จอย่างไรก็ตาม ทิล คอนเนลลี่ และ กริฟฟิธ ( 2012 ) ที่แตกต่างระหว่าง
ไม่มีประโยชน์และสิ้นหวังในบริบทของภาวะผู้นำ โดยระบุว่า