Jun 8 2013: I spent thirty five yea

Jun 8 2013: I spent thirty five years trying to figure out what made me - me. I believe that we are everything that we have been through, everything that we have seen, everything that has been done to us, and everyone that we have had relationships with. My particular story began well before I was born. My father was a first child and his mother died giving birth to him. His father resented him and hated him from the moment he was born, because he lost his wife because of this baby. His father then remarried in order to have someone home to take care of this child. She was crazy, and I mean that in the true sense. She spent the last thirty years of her life in the mental institution. So my father was raised with an angry father and a nut for a step mother - and this is the man who became my father. Having never been shown love in his life, he knew not how to show it to his family. His only emotion was anger and hostility, the same traits he grew up with. I was abused and made to feel worthless by this man, all while my mother did nothing. (I think that she was scared of him also.) I always tried to make him proud, thinking that his anger would stop. On the day that I purchased my first brand new car, I drove to my father's home to show him and take him for a ride. I thought surely he would be proud of me, but he had a stroke and died that day before I got there. He was 55 years old. I never got a chance to figure out and make sense of my childhood, and I will never hear the words I'm sorry from him. But I can move forward in other ways, such as being a good calm and caring mom to my son. As much as I have tried to overcome my upbringing, the fact of the matter is it made me who I am today. I am a scared person who will not trust anyone and who still shakes when I hear someone yelling. We are where we've been. We are what we've been through. And we can try our best to overcome our past, but we will never be able to change it.

Results (Thai) 1:

2013 มิ.ย. 8: ผมใช้เวลาสามสิบห้าปีพยายามคิดหาอะไรทำให้ฉัน - ฉัน ผมเชื่อว่า เรามีทุกอย่างที่เราได้รับผ่าน ทุกอย่างที่เราได้เห็น ทุกอย่างที่ทำกับเรา และทุกคนที่มีความสัมพันธ์กับ เรื่องราวการเริ่มดีก่อนผมเกิด ลูกถูกพ่อ และแม่ของเขาเสียชีวิตให้กำเนิดเขา พ่อของเขา resented เขา และเกลียดชังท่านจากช่วงเวลาเกิดของเขา เพราะเขาสูญเสียภรรยาเนื่องจากทารกนี้ บิดาแต่งงานใหม่แล้วเพื่อให้มีคนที่บ้านดูแลเด็ก เธอบ้า และผมหมายถึง ที่ในความเป็นจริง เธอใช้เวลาสามสิบปีสุดท้ายของชีวิตในสถาบันจิต จึง ถูกยกเป็นผู้ชายและถั่วพ่อสำหรับแม่ขั้นตอน - และนี่คือคนที่เป็นพ่อ มีไม่เคยได้แสดงความรักในชีวิตของเขา เขารู้วิธีไม่แสดงแก่ครอบครัวของเขา อารมณ์ของเขาเท่านั้นความโกรธและศัตรู ลักษณะเดียวกันที่เขาเติบโตขึ้นด้วย ฉันถูกในทางที่ผิด และทำใจสามหาวคนนี้ ทั้งหมดในขณะที่แม่ก็ (คิดว่า เธอไม่กลัวเขายัง) เสมอพยายามที่จะทำให้เขาภาคภูมิใจ คิดว่า ความโกรธของเขาจะหยุด ในวันที่ฉันซื้อรถใหม่แรก ฉันขับรถไปบ้านพ่อเพื่อแสดงให้เขา และเขาใช้สำหรับนั่ง ผมคิดว่า ก็คงจะเป็นความภาคภูมิใจของฉัน แต่เขามีสมอง และเสียชีวิตใน วันนั้นก่อนผมมี เขาอายุ 55 ปี ไม่มีโอกาสที่จะคิดออก และทำให้ความรู้สึกของวัยเด็กของฉัน และฉันจะไม่เคยได้ยินคำขอจากเขา แต่ไม่สามารถย้ายไปข้างหน้าในรูปแบบอื่น ๆ เช่นถูกแม่ที่เงียบสงบ และมีเสน่ห์ดีให้ลูก เท่าที่ได้พยายามที่จะเอาชนะ upbringing ของฉัน ความจริงของเรื่องคือ มันทำให้ฉันซึ่งฉันวันนี้ ผมเป็นคนกลัวที่จะไม่ไว้ใจใคร และที่ยังคงสั่นเมื่อได้ยินคนตะโกน ที่เราเคยได้ เรามีอะไรที่เราเคยผ่าน และเราได้พยายามดีที่สุดเอาชนะอดีต แต่เราจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลง

Results (Thai) 2:

8 มิถุนายน 2013: ผมใช้เวลาสามหมื่นห้าปีพยายามที่จะคิดออกสิ่งที่ทำให้ฉัน - ฉัน ผมเชื่อว่าเรามีทุกอย่างที่เราได้รับการผ่านทุกอย่างที่เราได้เห็นทุกอย่างที่ได้รับการทำเพื่อเราและทุกคนที่เรามีความสัมพันธ์กับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องของฉันเริ่มดีก่อนผมเกิด พ่อของฉันเป็นลูกคนแรกและแม่ของเขาเสียชีวิตให้กำเนิดเขา พ่อของเขาไม่พอใจเขาและเกลียดเขาจากช่วงเวลาที่เขาเกิดมาเพราะเขาสูญเสียภรรยาของเขาเพราะลูกนี้ พ่อของเขาแต่งงานแล้วในการที่จะมีใครสักคนที่บ้านเพื่อดูแลเด็กคนนี้ เธอเป็นคนบ้าและผมหมายถึงว่าในความหมายที่แท้จริง เธอใช้เวลาสามสิบปีที่ผ่านมาในชีวิตของเธอในสถาบันโรคจิต ดังนั้นพ่อของฉันถูกยกขึ้นกับพ่อโกรธและถั่วสำหรับขั้นตอนแม่ - และนี่คือผู้ชายคนหนึ่งที่กลายเป็นพ่อของฉัน เพราะไม่เคยได้รับการแสดงความรักในชีวิตของเขาเขารู้ว่าไม่ใช่วิธีการที่จะแสดงให้ครอบครัวของเขา อารมณ์ความรู้สึกของเขาเป็นเพียงความโกรธและความเกลียดชังลักษณะเดียวกับที่เขาเติบโตขึ้นมาด้วย ฉันถูกทำร้ายและทำให้รู้สึกไร้ค่าโดยชายคนนี้ทั้งหมดในขณะที่แม่ของฉันไม่ได้ทำอะไร (ฉันคิดว่าเธอกลัวเขายัง.) ฉันมักจะพยายามที่จะทำให้เขาภูมิใจที่คิดว่าความโกรธของเขาจะหยุด ในวันที่ฉันซื้อแบรนด์แรกของฉันรถใหม่ผมขับรถไปที่บ้านพ่อของฉันจะแสดงให้เขาและพาเขาสำหรับการนั่ง ฉันคิดว่าแน่นอนเขาจะเป็นความภาคภูมิใจของผม แต่เขามีโรคหลอดเลือดสมองและเสียชีวิตในวันนั้นก่อนที่ผมจะไปถึงที่นั่น เขาเป็น 55 ปี ฉันไม่เคยได้มีโอกาสที่จะคิดออกและให้ความรู้สึกของวัยเด็กของฉันและฉันจะไม่เคยได้ยินคำพูดผมขอโทษจากเขา แต่ผมสามารถก้าวไปข้างหน้าในรูปแบบอื่น ๆ เช่นการเป็นความสงบที่ดีและการดูแลแม่กับลูกชายของฉัน เท่าที่ฉันได้พยายามที่จะเอาชนะการศึกษาของฉันข้อเท็จจริงของเรื่องคือมันทำให้ฉันที่ฉันในวันนี้ ผมเป็นคนกลัวที่จะไม่ไว้ใจใครและผู้ที่ยังคงสั่นเมื่อฉันได้ยินคนตะโกน เรามีที่เราได้รับ เราเป็นสิ่งที่เราเคยผ่าน และเราสามารถพยายามอย่างดีที่สุดที่จะเอาชนะอดีตที่ผ่านมาของเรา แต่เราจะไม่สามารถที่จะเปลี่ยนมัน

Results (Thai) 3:

Jun 8 2013 : ฉันใช้เวลาสามสิบห้าปี พยายามหาอะไรทำให้ฉัน - ฉัน ผมเชื่อว่าเรามีทุกอย่างที่เราได้รับผ่าน ทุกอย่างที่เราได้เห็นทุกอย่างที่ได้ทำไว้กับเรา และทุกคนที่เรามีความสัมพันธ์ด้วย เรื่องเฉพาะของฉันเริ่มก่อนที่ผมเกิด พ่อผมเป็นลูกคนแรก และแม่ของเขาตายตอนให้กำเนิดเขาพ่อไม่พอใจที่เขาและเกลียดเขาตั้งแต่เขาเกิด เพราะเขาต้องสูญเสียภรรยาไปเพราะเด็กนี่ พ่อแต่งงานใหม่แล้ว เพื่อให้คนที่บ้านดูแลเด็กนี้ เธอมันบ้าและฉันหมายความว่าในความรู้สึกที่แท้จริง เธอใช้เวลาในสถาบันการศึกษาทางจิตเมื่อสามสิบปีของชีวิตของเธอดังนั้น พ่อเลี้ยงกับพ่อโกรธและน็อตสำหรับขั้นตอนแม่ - และนี่คือผู้ชายที่เป็นพ่อ ไม่เคยแสดงความรักในชีวิตของเขา เขาไม่รู้จักวิธีที่จะแสดงให้กับครอบครัวของเขา อารมณ์เดียวของเขาคือ ความโกรธและความเกลียดชัง เหมือนกันลักษณะที่เขาเติบโตขึ้นมาด้วย ผมถูกทำร้ายและทำให้รู้สึกไร้ค่า โดยชายผู้นี้ ในขณะที่แม่ของฉันไม่มีอะไร( ฉันคิดว่าเธอกลัวเขา ) ฉันมักจะพยายามที่จะทำให้เขาภูมิใจ คิดว่าความโกรธของเขาจะหยุด ในวันที่ฉันซื้อแบรนด์ใหม่ของฉันแรกรถ ผมขับรถไปที่บ้านของพ่อ เพื่อให้เขาและพาเขาไปขึ้นรถ ฉันคิดว่า แน่นอนเขาจะภูมิใจในตัวฉัน แต่เขาก็มีจังหวะและเสียชีวิตในวันนั้น ก่อนที่ฉันจะได้มี เขาอายุ 55 ปีผมไม่เคยได้รับโอกาสที่จะคิดออกและให้ความรู้สึกในวัยเด็กของผม และผมจะไม่มีวันได้ยินคำว่าขอโทษจากเขา แต่ผมสามารถย้ายไปข้างหน้าในลักษณะอื่น เช่น การสงบดีและดูแลแม่กับลูกชาย เท่าที่ผมพยายามเอาชนะ upbringing ของฉัน ความจริงของเรื่องคือ มันทำให้ฉันเป็นฉันในวันนี้ฉันเป็นคนที่กลัวที่จะไม่เชื่อใครเลย และผู้ที่ยังคงสั่นเมื่อได้ยินเสียงใครบางคนตะโกน เราที่เราได้รับนั้น เราเป็นในสิ่งที่เราได้ผ่าน และเราจะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะเอาชนะอดีตของเรา แต่เราไม่สามารถเปลี่ยนมันได้