Soybeans [Glycine max L. Merr.] are

Soybeans [Glycine max L. Merr.] are widely used in the food
industry because of their excellent source of protein, oil and other
bioactive compounds such as isoflavones, soyasaponins and tocopherols.
Several raw materials can be used in healthy foods and,
among those, soybeans have the greatest potential. Indeed, soybeans
and soy foods are widely promoted for their health benefits,
many of which are attributed to their isoflavone content. Soybean
isoflavones have recently received interest because they can play a
role in the prevention of osteoporosis and reduce the side effects of
female hormone treatment due to phytooestrogen, a structure similar
to oestrogen (Molteni, Brizio-Molteni, & Persky, 1995; Tikkanen
& Adlercreutz, 2000). In addition, soybean isoflavones are
reported to act as antioxidants, removing reactive oxygen species
and thereby preventing oxidative damage in living tissue (Rice-
Evans, Miller, & Paganga, 1996). Despite their positive nutritional
profile, soybeans and soy products suffer from limited acceptance
by consumers due to an unpleasant bean flavour during processing
(Rosenthal et al., 2003), the presence of antinutritional factors
(such as trypsin inhibitors, located with the main storage proteins
in the cotyledon (Horisberger, Clerc, & Pahud, 1986; Horisberger &
Tacchini-Vonlanthen 1983), the bitter taste of soybean peptides
(Wang & de Mejia, 2005) and the astringency that is generally

Results (Thai) 2:

ถั่วเหลือง [Glycine สูงสุด L. Merr.]
ใช้กันอย่างแพร่หลายในอาหารอุตสาหกรรมเพราะแหล่งที่ดีของโปรตีนของพวกเขา, น้ำมันและอื่น ๆ
สารออกฤทธิ์ทางชีวภาพเช่นคุณสมบัติคล้าย, soyasaponins และ tocopherols. หลายวัตถุดิบที่สามารถนำมาใช้ในอาหารที่ดีต่อสุขภาพและในหมู่ผู้ที่ถั่วเหลืองมีศักยภาพที่ยิ่งใหญ่ที่สุด อันที่จริงถั่วเหลืองและอาหารจากถั่วเหลืองมีการส่งเสริมกันอย่างแพร่หลายเพื่อประโยชน์ต่อสุขภาพของพวกเขาหลายแห่งซึ่งจะมีการบันทึกเนื้อหาisoflavone ของพวกเขา ถั่วเหลืองคุณสมบัติคล้ายเพิ่งได้รับความสนใจเพราะพวกเขาสามารถเล่นบทบาทในการป้องกันโรคกระดูกพรุนและลดผลข้างเคียงของการรักษาฮอร์โมนเพศหญิงเนื่องจากการphytooestrogen, โครงสร้างคล้ายสโตรเจน (Molteni, Brizio-Molteni & Persky, 1995; ทิกกาเน็และAdlercreutz , 2000) นอกจากนี้คุณสมบัติคล้ายถั่วเหลืองมีการรายงานการทำหน้าที่เป็นสารต้านอนุมูลอิสระเอาออกซิเจนและจึงช่วยป้องกันความเสียหายออกซิเดชันในการดำรงชีวิตของเนื้อเยื่อ(Rice- อีแวนส์, มิลเลอร์และ Paganga, 1996) แม้จะมีคุณค่าทางโภชนาการของพวกเขาบวกรายละเอียดถั่วเหลืองและผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองทนทุกข์ทรมานจากการยอมรับ จำกัด โดยผู้บริโภคเนื่องจากมีรสถั่วที่ไม่พึงประสงค์ระหว่างการประมวลผล(โรเซนธาล et al., 2003) การปรากฏตัวของปัจจัย antinutritional (เช่นสารยับยั้ง trypsin อยู่กับโปรตีนจัดเก็บข้อมูลหลักในใบเลี้ยง (Horisberger, Clerc และ Pahud 1986; & Horisberger Tacchini Vonlanthen-1983), รสขมของเปปไทด์ถั่วเหลือง(วังและเดอเจีย, 2005) และฝาดที่โดยทั่วไป

Results (Thai) 3:

ถั่วเหลือง [ Glycine max Merr . ) มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมอาหาร
เพราะแหล่งของโปรตีนที่ดีเยี่ยม น้ำมัน และสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพอื่น ๆเช่น ไอโซฟลาโวนและ soyasaponins
, โทโคฟีรอล .
หลายวัตถุดิบที่สามารถใช้ในอาหารสุขภาพและ
ในหมู่บรรดา ถั่วเหลืองมีศักยภาพมากที่สุด แน่นอน , ถั่วเหลืองถั่วเหลืองมีการส่งเสริมกันอย่างแพร่หลาย

สำหรับประโยชน์ต่อสุขภาพของพวกเขาหลายแห่งซึ่งประกอบกับมีปริมาณไอโซฟลาโวน . ถั่วเหลือง
คล้ายเพิ่งได้รับความสนใจเนื่องจากพวกเขาสามารถเล่นบทบาทในการป้องกันโรคกระดูกพรุน และลดผลข้างเคียงของฮอร์โมนรักษาหญิง
เนื่องจาก phytooestrogen โครงสร้างคล้ายฮอร์โมนเอสโตรเจน ( brizio
เพื่อศิลปะศิลปะ , & persky , 1995 ; tikkanen
& adlercreutz , 2000 ) นอกจากนี้ในถั่วเหลือง isoflavones คือ
รายงานแสดงเป็นสารต้านอนุมูลอิสระกำจัดชนิดออกซิเจนปฏิกิริยาออกซิเดชัน และจึงป้องกัน
ความเสียหายในเนื้อเยื่อ ( ข้าว -
อีแวนส์ , มิลเลอร์ , & paganga , 1996 ) แม้จะมีรายละเอียดทางโภชนาการ
ของพวกเขาบวก ถั่วเหลืองและผลิตภัณฑ์ถั่วเหลือง ประสบจากการยอมรับโดยผู้บริโภค
จำกัด เนื่องจากมีกลิ่นถั่วที่ไม่พึงประสงค์ในระหว่างการประมวลผล
( โรเซนธาล et al . , 2003 ) การปรากฏตัวของปัจจัย
มะกิ้ง( เช่นเอนไซม์ inhibitors อยู่ด้วยโปรตีนกระเป๋าหลัก
ในใบเลี้ยง ( horisberger clerc & , , pahud , 1986 ; horisberger &
ทาชชินี vonlanthen 1983 ) , รสชาติขมของถั่วเหลืองเปป
( วัง&เดอตัวแทน , 2005 ) และตาลที่โดยทั่วไปคือ