This chapter describes the general

This chapter describes the general steps involved in developing guidelines. The steps are consistent with the principles discussed in Chapter 2. The process of developing guidelines should run in tandem with formulating a strategy for their dissemination and implementation and a plan for their evaluation and revision. Chapter 4 deals with dissemination and implementation and Chapter 5 deals with evaluation and revision.
It is important that guideline developers consider, at the beginning of the guideline development process, what data will be needed. Data collection, storage and retrieval must have due regard for principles of privacy and confidentiality and should take into account matters associated with data ownership.
It should be noted that the sequence of steps detailed in this chapter is intended as a guide rather than a prescription for developing guidelines. Context may require that the steps be taken in an order that differs from what is described here. In addition, some early steps may be revisited at later stages in the process. Appendix C illustrates the process of developing, disseminating, implementing, evaluating and revising clinical practice guidelines.
3.1 Determining the need for and scope of guidelines
The body responsible for developing the guidelines should specify the problem or objective and define what is involved in general terms. When selecting topics there must be a clear problem that may well be resolved by the establishment and dissemination of guidelines on what is the most appropriate practice. The problem could relate to the extent of the health burden, cost, variations in practice, or the availability of evidence.
Clinical practice guidelines are appropriate only if the problem or objective is related to clinical decision making or decisions about the organisation of health services. Guidelines may be developed, for instance, in response to an identified variation in treatment among practitioners for the same condition. If this variation is caused by lack of knowledge or information, the development of evidence- based guidelines is an appropriate response. But variations in clinical practice may be based on patients’ needs and sound evidence: such ‘legitimate variation’ can result from variations in morbidity rates and variations in consumer preferences for different outcomes (Anderson & Mooney 1990, McPherson 1990). Guidelines may not be necessary in such situations. Nor are they an appropriate response to variations caused by unreliable data sources and random variations in data. Furthermore, guidelines may not be needed if practice variations are a consequence solely of resources or supply constraints (beds, technology, facilities, specialists, and so on) or if clinical decisions are based on sound evidence.

Results (Thai) 1:

บทนี้อธิบายขั้นตอนทั่วไปที่เกี่ยวข้องในการพัฒนาแนวทาง ขั้นตอนสอดคล้องกับหลักการที่กล่าวถึงในบทที่ 2 กระบวนการพัฒนาแนวทางควรทำคือ formulating กลยุทธ์สำหรับการเผยแพร่ และดำเนินงานและแผนการประเมินและปรับปรุง บทที่ 4 ที่เกี่ยวข้องกับการเผยแพร่และการใช้งาน และบทที่ 5 ข้อเสนอการประเมินและปรับปรุง
เป็นสิ่งสำคัญที่นักพัฒนาหลักเกณฑ์พิจารณา ที่จุดเริ่มต้นของการพัฒนาผลงาน ข้อมูลจำเป็น รวบรวมข้อมูล จัดเก็บและการเรียกต้องกำหนดพิจารณาในหลักการความเป็นส่วนตัวและความลับ และควรคำนึงถึงในเรื่องบัญชีที่เชื่อมโยงกับข้อมูลความเป็นเจ้าของ
ควรสังเกตว่า ลำดับขั้นตอนโดยละเอียดในบทนี้จะใช้เป็นคำแนะนำมากกว่าที่เป็นยาสำหรับการพัฒนาแนวทางการ บริบทอาจต้องการที่จะดำเนินขั้นตอนในใบสั่งที่แตกต่างจากที่อธิบายไว้ที่นี่ นอกจากนี้ ตอนบางช่วงอาจ revisited ในขั้นตอนต่อไปในกระบวนการ ภาคผนวก C แสดงให้เห็นถึงกระบวนการของการพัฒนา เผยแพร่ นำ ประเมิน และทำการทบทวนทางคลินิกปฏิบัติแนวทาง.
3.1 กำหนดความต้องการและขอบเขตแนวทาง
ตัวที่ชอบแนวทางการพัฒนาควรระบุปัญหาหรือวัตถุประสงค์ และกำหนดสิ่งที่เกี่ยวข้องในเงื่อนไขทั่วไป เมื่อเลือกหัวข้อที่ต้องมีปัญหาชัดเจนที่ดีอาจ จะแก้ไขได้ โดยการก่อตั้งและเผยแพร่แนวทางในการปฏิบัติที่เหมาะสมที่สุดคืออะไร ปัญหาอาจเกี่ยวข้องกับขอบเขตของภาระสุขภาพ ต้นทุน ในการฝึก หรือความพร้อมของหลักฐาน
แนวทางปฏิบัติทางคลินิกที่เหมาะสมเมื่อปัญหาหรือวัตถุประสงค์เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจทางคลินิกหรือการตัดสินใจเกี่ยวกับองค์กรของบริการสุขภาพ แนวทางอาจพัฒนาขึ้น เช่น การเปลี่ยนแปลงการระบุในการรักษาระหว่างผู้ที่อยู่ในเงื่อนไขเดียวกัน ถ้าการเปลี่ยนแปลงนี้เกิดจากการขาดความรู้หรือข้อมูล หลักฐาน-ตามแนวทางการพัฒนาเป็นการตอบสนองที่เหมาะสม แต่ในทางปฏิบัติทางคลินิกอาจขึ้นอยู่กับความต้องการของผู้ป่วยและหลักฐานเสียง: เช่น 'ถูกต้องเปลี่ยนแปลง' สามารถเป็นผลจากรูปแบบในราคา morbidity และรูปแบบในลักษณะผู้บริโภคสำหรับผลลัพธ์ต่าง ๆ (แอนเดอร์สัน& Mooney 1990 แมคเฟอร์สัน 1990) แนวทางอาจไม่จำเป็นในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่มีการตอบสนองที่เหมาะสมกับรูปแบบที่เกิดจากแหล่งข้อมูลไม่น่าเชื่อถือและรูปแบบสุ่มข้อมูลพวกเขา นอกจากนี้ แนวทางอาจไม่ใช้รูปแบบฝึกหัดอยู่เวรเพียงทรัพยากร หรือจัดหาข้อจำกัด (เตียง เทคโนโลยี สิ่งอำนวยความสะดวก ผู้เชี่ยว ชาญ เรื่อย ๆ) หรือ ถ้าตัดสินใจทางคลินิกตั้งอยู่บนหลักฐานเสียง

Results (Thai) 3:

บทนี้กล่าวถึงทั่วไปขั้นตอนที่เกี่ยวข้องในการพัฒนาแนวทาง ขั้นตอนสอดคล้องกับหลักการที่กล่าวถึงในบทที่ 2 ขั้นตอนของแนวทางการพัฒนาควรใช้ควบคู่กับการกำหนดกลยุทธ์ เพื่อการเผยแพร่และการดำเนินงานและแผนของการประเมินผลและการแก้ไขบทที่ 4 เกี่ยวข้องกับการเผยแพร่และการดำเนินงานและบทที่ 2 การประเมินและแก้ไข
มันเป็นสิ่งสำคัญที่นักพัฒนาแนวทางพิจารณาที่จุดเริ่มต้นของแนวทางการพัฒนากระบวนการ ข้อมูลอะไรจะเป็นที่ต้องการ การเก็บรวบรวมข้อมูลจัดเก็บและค้นคืน ต้องพิจารณาจากหลักการของความเป็นส่วนตัวและความลับ และควรพิจารณาเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเจ้าของข้อมูล .
มันควรจะสังเกตว่าลำดับของขั้นตอนรายละเอียดในบทนี้มีไว้เป็นคู่มือมากกว่าคนอื่น เพื่อพัฒนาแนวทางบริบทอาจต้องการขั้นตอนถูกสั่ง ที่แตกต่างจากที่อธิบายไว้ที่นี่ นอกจากนี้ บางขั้นตอนแรกอาจจะมาเยือนที่หลังจากขั้นตอนในกระบวนการ ภาคผนวก C แสดงให้เห็นกระบวนการของการพัฒนา เผยแพร่ การใช้ การประเมินผลและทบทวนแนวปฏิบัติทางคลินิก .
3.1 การกําหนดความต้องการและขอบเขตของแนวทาง
ร่างกายรับผิดชอบในแนวทางการพัฒนาควรระบุปัญหาหรือวัตถุประสงค์และกำหนดสิ่งที่เกี่ยวข้องในแง่ทั่วไป เมื่อเลือกหัวข้อ จะต้องมีการล้างปัญหาที่อาจได้รับการแก้ไขโดยการก่อตั้ง และเผยแพร่แนวทางว่าคือการปฏิบัติที่เหมาะสมที่สุด ปัญหาอาจเกี่ยวข้องกับขอบเขตของสุขภาพ ภาระ ค่าใช้จ่ายการเปลี่ยนแปลงในการปฏิบัติ หรือความพร้อมของหลักฐาน
แนวปฏิบัติทางคลินิกที่เหมาะสม แต่ถ้าปัญหาหรือวัตถุประสงค์ที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจทางคลินิกหรือการตัดสินใจเกี่ยวกับองค์กรของการบริการสุขภาพ แนวทางที่อาจจะพัฒนา เช่น การระบุการรักษาของแพทย์สำหรับเงื่อนไขเดียวกันถ้าการเปลี่ยนแปลงนี้เกิดจากการขาดข้อมูลความรู้ หรือ การพัฒนาแนวทางการใช้หลักฐานคือการตอบสนองที่เหมาะสม แต่การเปลี่ยนแปลงในการปฏิบัติทางคลินิก อาจจะขึ้นอยู่กับความต้องการของผู้ป่วย และหลักฐานเสียง : เช่น ' การเปลี่ยนแปลง ' ถูกต้องตามกฎหมายเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงในอัตราการเจ็บป่วยและการเปลี่ยนแปลงในการตั้งค่าของผู้บริโภคสำหรับผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน ( แอนเดอร์สัน& Mooney 1990แมคเฟอร์สัน , 1990 ) แนวทางอาจไม่จำเป็นในสถานการณ์ดังกล่าว หรือมีการตอบสนองที่เหมาะสมเพื่อการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากแหล่งข้อมูลที่ไม่น่าเชื่อถือและการสุ่มในการเปลี่ยนแปลงข้อมูล นอกจากนี้ แนวทางที่อาจไม่ถูกต้อง ถ้าการฝึกกำลังผล แต่เพียงผู้เดียวของทรัพยากรหรือจัดหาข้อจำกัด ( เตียง , เทคโนโลยี , เครื่อง แพทย์ผู้เชี่ยวชาญและอื่น ๆ ) หรือถ้าตัดสินใจอยู่บนพื้นฐานของหลักฐานทางคลินิก
เสียง .